တရားဟောရာ ၂၂:၂၅-၂၇ မှာပါတဲ့ မှတ်တမ်းမှာ ယောက်ျား အပြစ်ရှိ​ကြောင်း သတ်မှတ်ပြီး​ဖြစ်တဲ့အတွက် ယောက်ျားရဲ့ အပြစ်ကို အဓိက ဖော်ထုတ်​နေတာ မဟုတ်ဘူး။ အမျိုးသမီး​မှာ အပြစ်​မရှိကြောင်း ဖော်ထုတ်​နေတာ ဖြစ်တယ်။ ရှေ့နောက်​စကားကို သုံးသပ်​ကြည့်ပါ။

တခြား​သူနဲ့ စေ့စပ်​ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကို “မြို့ထဲမှာ” စော်ကား​တဲ့ ယော​က်ျား​တစ်ယောက်​အကြောင်း ရှေ့အခန်း​ငယ်​တွေ​မှာ ပြော​ထားတယ်။ စေ့စပ်​ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကို အိမ်ထောင်သည်​အဖြစ် ယူမှတ်​တဲ့​အတွက် အဲဒီ​ယော​က်ျား​ဟာ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ အပြစ်​ရှိတယ်။ အမျိုးသမီး​ကော။ သူက “မြို့ထဲမှာ ရှိပေမဲ့ မ​အော်” ဘူး။ သူသာ အော်​ခဲ့​မယ်​ဆိုရင် တခြားသူတွေ ကြား​ပြီး ကူညီ​နိုင်မယ်။ ဒါပေမဲ့ မ​အော်​တဲ့​အတွက် ဖောက်ပြန်မှု​မှာ အလိုတူအလိုပါ ဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက် စလုံး အပြစ်​ရှိတယ်။—တရား. ၂၂:၂၃၊ ၂၄။

မတူညီတဲ့ အခြေအနေ​တစ်ခုကို ပညတ်မှာ ဆက်​ဖော်ပြ​ထားတယ်– “ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား​တစ်ယောက်က တခြား​သူနဲ့ စေ့စပ်​ထားတဲ့ မိန်းကလေးကို တော​ထဲမှာ တွေ့လို့ အနိုင်ကျင့်​ပြီး စော်ကား​လိုက်တယ်​ဆိုရင် အဲဒီ​ယောက်ျားကို​ပဲ သေဒဏ်​ပေးရမယ်။ ဒါဟာ လူတစ်ယောက်​ကို ရန်​လုပ်ပြီး သတ်​တဲ့​အမှု​နဲ့ အတူတူပဲ။ မိန်းကလေး​ကတော့ သေ​ထိုက်တဲ့​အပြစ် မကျူးလွန်​တဲ့​အတွက် သူ့ကို ဘာမှ မလုပ်ရဘူး။ အဲဒီ​ယောက်ျားက စေ့စပ်​ထားတဲ့ မိန်းကလေးကို တော​ထဲမှာ တွေ့​တာ​ဆိုတော့ မိန်းကလေး​က အော်​ရင်တောင် ကယ်​မယ့်​သူ မရှိလို့ပဲ။”—တရား. ၂၂:၂၅-၂၇။

ဒီ​ဖြစ်ရပ်​မှာ မိန်းကလေး​က ‘အော်​ရင်တောင် ကယ်မယ့်​သူ မရှိဘူး’ လို့ တရားသူကြီးတွေ ယူဆကြတယ်။ ဒါကြောင့် မိန်းကလေး​က အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ယော​က်ျား​ကတော့ တခြား​သူနဲ့ စေ့စပ်​ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကို “အနိုင်ကျင့်​ပြီး စော်ကား​လိုက်” တဲ့​အတွက် မတရား​ကျင့်​တဲ့ အပြစ်၊ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ အပြစ်​ရှိတယ်။

ဒီ​ပညတ်​က အမျိုးသမီး​မှာ အပြစ်​မရှိကြောင်း အဓိက ဖော်ပြတာ ဖြစ်ပေမဲ့ အဲဒီ​ယော​က်ျား​မှာ မတရား​ကျင့်​တဲ့ အပြစ်၊ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ အပြစ် ရှိကြောင်း​လည်း ဖော်ပြတယ်။ အဲဒီ​ကိစ္စ​ကို တရားသူကြီးတွေ “အသေအချာ စုံစမ်း” မှာ ဖြစ်ကြောင်း၊ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း၊ အကြိမ်ကြိမ် ဖော်ပြ​ထားတဲ့ ဘုရား​​စံနှုန်း​အတိုင်း ဆုံးဖြတ်​စီရင်​မှာ​ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်တို့ စိတ်ချ​နိုင်ပါတယ်။—တရား. ၁၃:၁၄။ ၁၇:၄။ ထွ. ၂၀:၁၄။