«Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του πατέρα μου, ο άντρας μου μού είπε ότι είχε σχέση με μια άλλη γυναίκα», αφηγείται η Τζάνετ. «Σύντομα, χωρίς άλλη προειδοποίηση ή αντίο, άδειασε την ντουλάπα του και εγκατέλειψε εμένα και τα δυο παιδιά μας». Η Τζάνετ βρήκε δουλειά, αλλά ο μισθός της δεν επαρκούσε για να κρατήσει το σπίτι τους. Και δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο οικονομικά ζητήματα. «Με κυρίευε η δυσβάσταχτη ανησυχία για όλες τις καινούριες ευθύνες που έπρεπε να χειριστώ μόνη μου», θυμάται. «Ένιωθα ενοχές επειδή δεν μπορούσα να προσφέρω στα παιδιά μου όσα προσφέρουν άλλοι γονείς. Ακόμα και τώρα, ανησυχώ για το πώς βλέπουν οι άλλοι εμένα και τα παιδιά μου. Μήπως αναρωτιούνται αν έκανα όλα όσα έπρεπε για να κρατήσω τον γάμο μου;»

Η προσευχή βοηθάει την Τζάνετ να ελέγχει τα συναισθήματά της και να καλλιεργεί τη φιλία της με τον Θεό. «Τις νύχτες οι ώρες περνούν δύσκολα επειδή όλα είναι πολύ ήσυχα και οι ανησυχητικές μου σκέψεις φουντώνουν. Η προσευχή και η ανάγνωση της Αγίας Γραφής με βοηθούν να κοιμηθώ. Μου αρέσουν πολύ τα εδάφια Φιλιππησίους 4:6, 7: “Μην ανησυχείτε για τίποτα, αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις”. Έχω περάσει πολλές νύχτες προσευχόμενη και έχω νιώσει την ειρήνη του Ιεχωβά να με παρηγορεί».

Τα καθησυχαστικά λόγια του Ιησού σχετικά με την προσευχή στην Επί του Όρους Ομιλία του εφαρμόζονται σε κάθε είδους ανησυχίες: «Ο Πατέρας σας, γνωρίζει ποια πράγματα έχετε ανάγκη πριν εσείς καν του τα ζητήσετε». (Ματθαίος 6:8) Και εμείς πρέπει να του τα ζητάμε. Η προσευχή είναι ο κυριότερος τρόπος για να “πλησιάσουμε τον Θεό”. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; «Αυτός θα πλησιάσει εσάς».—Ιακώβου 4:8.

Πράγματι, η προσευχή επιτελεί περισσότερα από το να μας κάνει απλώς να νιώθουμε καλύτερα επειδή εκφράζουμε την ανησυχία μας. Ο Ιεχωβά, “Αυτός που ακούει  προσευχή”, ενεργεί κιόλας για χάρη όλων όσων τον εκζητούν με πίστη. (Ψαλμός 65:2) Γι’ αυτό ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του «να προσεύχονται πάντοτε και να μην παραιτούνται». (Λουκάς 18:1) Πρέπει συνεχώς να ζητάμε από τον Θεό την κατεύθυνση και τη βοήθειά του, πεπεισμένοι ότι αυτός θα ανταμείψει την πίστη μας. Δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε για την επιθυμία ή την ικανότητά του να ενεργήσει. Το να “προσευχόμαστε ακατάπαυστα” με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι έχουμε γνήσια πίστη.—1 Θεσσαλονικείς 5:17.

Αλλά τι είναι πράγματι η πίστη; Η πίστη περιλαμβάνει “το να αποκτούμε γνώση” για τον Θεό ως πρόσωπο. (Ιωάννης 17:3) Το κάνουμε αυτό αρχικά αφομοιώνοντας τις σκέψεις του Θεού μέσω της Γραφής. Μαθαίνουμε ότι παρατηρεί τον καθένα μας και ότι θέλει να μας βοηθήσει. Εντούτοις, η πραγματική πίστη περιλαμβάνει περισσότερα από το να γνωρίζουμε απλώς κάτι για τον Θεό. Σημαίνει επίσης ότι μας συνδέει μαζί του μια φιλία γεμάτη σεβασμό. Όπως συμβαίνει και με έναν ανθρώπινο φίλο, δεν μπορούμε να σφυρηλατήσουμε τέτοιον δεσμό μονομιάς. Η πίστη μας «αυξάνεται» με τον καιρό καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για Εκείνον, “κάνουμε τα πράγματα που του είναι αρεστά” και βλέπουμε στην πράξη τη βοήθειά του. (2 Κορινθίους 10:15· Ιωάννης 8:29) Αυτό το είδος πίστης βοηθάει την Τζάνετ να αντιμετωπίζει τις ανησυχίες.

«Κάτι που με έχει βοηθήσει πραγματικά να οικοδομήσω την πίστη μου είναι το ότι βλέπω το χέρι του Ιεχωβά σε κάθε μου βήμα», λέει η Τζάνετ. «Πολλές φορές υποστήκαμε αδικίες τις οποίες φαινόταν αδύνατο να αντιμετωπίσουμε. Με πολλή προσευχή, ο Ιεχωβά πάντα προμήθευε για εμάς μια διέξοδο την οποία δεν θα είχα σκεφτεί ποτέ μόνη μου. Όταν του εκφράζω τις ευχαριστίες μου, θυμάμαι πόσο πολλά έχει κάνει για εμένα. Πάντοτε μας βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, συχνά πάνω στην ώρα. Και μου έχει χαρίσει αληθινούς φίλους που είναι γνήσιοι Χριστιανοί άντρες και γυναίκες. Είναι πάντοτε στο πλευρό μου και αποτελούν καλά παραδείγματα για τα παιδιά μου». *

«Καταλαβαίνω γιατί ο Ιεχωβά λέει στο εδάφιο Μαλαχίας 2:16 ότι “μισεί το διαζύγιο”. Για το αθώο μέλος αποτελεί την πιο επώδυνη προδοσία. Έχουν περάσει χρόνια από τότε που έφυγε ο άντρας μου, αλλά κάποιες φορές νιώθω ακόμα ένα κενό μέσα μου. Όταν συμβαίνει αυτό, προσπαθώ να κάνω πράγματα για να βοηθάω άλλους, και αυτό πάντοτε βοηθάει και εμένα». Καθώς λοιπόν η Τζάνετ εφαρμόζει τη Γραφική αρχή να μην απομονώνεται, μειώνει την ανησυχία της. *—Παροιμίες 18:1.

«Η μεγαλύτερη παρηγοριά μου», λέει η Τζάνετ, «πηγάζει από το ότι ξέρω πως ο Θεός είναι “πατέρας για τα αγόρια που είναι ορφανά από πατέρα και κριτής για τις χήρες”. Δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ όπως έκανε ο άντρας μου». (Ψαλμός 68:5) Η Τζάνετ γνωρίζει ότι ο Θεός δεν μας δοκιμάζει «με κακά πράγματα». Αντίθετα, δίνει σοφία «σε όλους γενναιόδωρα» και «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» για να μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τις ανησυχίες μας.—Ιακώβου 1:5, 13· 2 Κορινθίους 4:7.

Αλλά τι γίνεται αν νιώθουμε ανησυχία επειδή η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο;