Κεφάλαιο 4

Θα Μπορούσε να Προέλθει η Ζωή Τυχαία;

1. (α) Τι παραδέχτηκε για την προέλευση της ζωής ο Κάρολος Δαρβίνος; (β) Ποια άποψη έχει αναβιώσει η σημερινή θεωρία της εξέλιξης;

 ΟΤΑΝ ο Κάρολος Δαρβίνος ανάπτυξε τη θεωρία του της εξέλιξης παραδέχτηκε ότι η ζωή πιθανόν να «εμφυσήθηκε αρχικά από τον Δημιουργό σε λίγες μορφές ή μόνο σε μία».¹ Αλλά η σημερινή θεωρία της εξέλιξης αποκλείει γενικά οποιαδήποτε μνεία ενός Δημιουργού. Αντί γι’ αυτό, η θεωρία της αυτόματης γένεσης της ζωής, που κάποτε είχε απορριφτεί, έχει αναβιώσει με κάπως αλλαγμένη μορφή.

2. (α) Ποια προηγούμενη πίστη σχετικά με την αυτόματη γένεση αποδείχτηκε εσφαλμένη; (β) Μολονότι παραδέχονται ότι τώρα η ζωή δεν παράγεται αυτόματα, τι παίρνουν ως δεδομένο οι εξελικτές;

² Η πίστη σε κάποιο είδος αυτόματης γένεσης είχε τις αρχές της αιώνες πριν. Τον 17ο αιώνα μ.Χ., ακόμη και σεβαστοί άνθρωποι της επιστήμης, περιλαμβανομένου του Φράνσις Βάκωνα και του Γουίλλιαμ Χάρβεϋ, αποδέχονταν αυτή τη θεωρία. Τον 19ο αιώνα, όμως, ο Λουί Παστέρ και άλλοι επιστήμονες απόδειξαν με πειράματα ότι η ζωή προέρχεται μόνο από προηγούμενη ζωή κι έτσι φαινομενικά κατάφεραν ένα θανάσιμο πλήγμα σε αυτή τη θεωρία. Ωστόσο, από ανάγκη, η θεωρία της εξέλιξης θεωρεί ως δεδομένο ότι πριν από πολύ καιρό πρέπει με κάποιο τρόπο η ζωή σε μικροσκοπική μορφή να ξεπήδησε αυτόματα από νεκρή ύλη.

Μια Νέα Μορφή Αυτόματης Γένεσης

3, 4. (α) Ποια συνοπτική περιγραφή έχει διατυπωθεί σχετικά με τα βήματα που οδήγησαν στην προέλευση της ζωής; (β) Παρά το ότι είναι απίθανο να έχει προέλθει ζωή τυχαία, τι συνεχίζουν να υποστηρίζουν οι εξελικτές;

³ Μια σύγχρονη εξελικτική θέση σχετικά με την έναρξη της ζωής συνοψίζεται από τον Ρίτσαρντ Ντόκινς, στο βιβλίο  του The Selfish Gene (Το Ιδιοτελές Γονίδιο). Αυτός υποθέτει ότι στην αρχή η Γη είχε μια ατμόσφαιρα που αποτελούνταν από διοξείδιο του άνθρακα, από μεθάνιο, από αμμωνία και από νερό. Μέσω ενέργειας που προερχόταν από το ηλιακό φως, και ίσως από αστραπές και από εκρήξεις ηφαιστείων, αυτές οι απλές χημικές ενώσεις διασπάστηκαν στα συστατικά τους και κατόπιν ξαναενώθηκαν σχηματίζοντας αμινοξέα. Διάφορα από αυτά τα αμινοξέα συσσωρεύτηκαν βαθμιαία στη θάλασσα και συντέθηκαν σε πρωτεϊνοειδείς χημικές ενώσεις. Τελικά, λέει, ο ωκεανός έγινε μια «οργανική σούπα», αλλά παρέμενε χωρίς ζωή.

⁴ Κατόπιν, σύμφωνα με την περιγραφή του Ντόκινς, «ένα ιδιαίτερα αξιόλογο μόριο σχηματίστηκε τυχαία»—ένα μόριο που είχε την ικανότητα να αυτοαναπαράγεται. Μολονότι παραδέχεται ότι ένα τέτοιο τυχαίο συμβάν ήταν εξαιρετικά απίθανο, ισχυρίζεται, ωστόσο, ότι πρέπει να συνέβηκε. Όμοια μόρια άρχισαν να σχηματίζουν συμπλέγματα και κατόπιν, πάλι μέσω ενός πολύ απίθανου τυχαίου συμβάντος, περικλείστηκαν μέσα σε ένα μεμβρανοειδή προστατευτικό κλοιό που αποτελούνταν από άλλα μόρια πρωτεΐνης. Λέγεται ότι με αυτό τον τρόπο το πρώτο ζωντανό κύτταρο γεννήθηκε από μόνο του.²

5. Πώς αντιμετωπίζεται συνήθως η προέλευση της ζωής στα δημοσιεύματα, κι όμως τι λέει ένας επιστήμονας;

⁵ Στο σημείο αυτό ίσως ο αναγνώστης αρχίσει να κατανοεί τα σχόλια του Ντόκινς στον πρόλογο του βιβλίου του: «Το βιβλίο αυτό θα πρέπει να διαβάζεται σαν να ήταν σχεδόν επιστημονική φαντασία».³ Αλλά οι αναγνώστες αυτού του θέματος θα διαπιστώσουν ότι η εκδοχή του Ντόκινς δεν είναι μοναδική. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα βιβλία της εξέλιξης αποφεύγουν να εξηγήσουν το τεράστιο πρόβλημα του πώς εμφανίστηκε η ζωή από νεκρή ύλη. Έτσι, ο καθηγητής Γουίλλιαμ Θορπ του ζωολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ είπε σε συναδέλφους του επιστήμονες: «Όλες οι επιπόλαιες υποθέσεις και συζητήσεις που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια και που εξηγούν τον τρόπο της προέλευσης της ζωής αποδείχτηκε ότι είναι υπερβολικά απλοϊκές και ότι έχουν πολύ λίγη βαρύτητα. Το πρόβλημα φαίνεται πραγματικά ότι απέχει τόσο πολύ από τη λύση του όσο απείχε και πάντοτε».⁴

6. Τι δείχνει η αυξανόμενη γνώση;

⁶ Η πρόσφατη έκρηξη της γνώσης χρησίμευσε απλώς για  να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ της νεκρής ύλης και των ζωντανών οργανισμών. Ακόμη και οι πιο παλιοί γνωστοί μονοκύτταροι οργανισμοί διαπιστώθηκε ότι είναι ακατανόητα πολύπλοκοι. «Το πρόβλημα για τη βιολογία είναι να φτάσει κανείς σε μια απλή αρχή», λένε οι αστρονόμοι Φρεντ Χόυλ και Σάντρα Βικραμασίγκε. «Τα κατάλοιπα απολιθωμάτων από αρχαίες μορφές ζωής που ανακαλύφτηκαν στα πετρώματα δεν αποκαλύπτουν κάποια απλή αρχή. . . . έτσι, η θεωρία της εξέλιξης στερείται κατάλληλου θεμελίου».⁵ Και όσο αυξάνουν οι πληροφορίες, τόσο δυσκολότερο γίνεται να εξηγηθεί πώς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τυχαία μικροσκοπικές μορφές ζωής που είναι απίστευτα πολύπλοκες.

7. Ποια λέγεται ότι είναι τα βασικά βήματα που οδηγούν στην προέλευση της ζωής;

⁷ Τα κύρια βήματα που οδηγούν στην προέλευση της ζωής, όπως τα οραματίζεται η θεωρία της εξέλιξης, είναι (1) η ύπαρξη της σωστής αρχέγονης ατμόσφαιρας και (2) συγκέντρωση στους ωκεανούς μιας οργανικής σούπας από «απλά» μόρια που είναι αναγκαία για τη ζωή. (3) Από αυτά προέρχονται οι πρωτεΐνες και τα νουκλεοτίδια (πολύπλοκες χημικές ενώσεις) τα οποία (4) συνθέτονται και αποκτούν μια μεμβράνη, και κατόπιν (5) αναπτύσσουν ένα γενετικό κώδικα και αρχίζουν να κάνουν αντίγραφα του εαυτού τους. Συμφωνούν αυτά τα βήματα με τα διαθέσιμα γεγονότα;

Η Αρχέγονη Ατμόσφαιρα

8. Πώς ένα φημισμένο πείραμα από τον Στάνλεϋ Μίλλερ, κι αργότερα από άλλους, απότυχε το σκοπό του;

⁸ Το 1953 ο Στάνλεϋ Μίλλερ διοχέτευσε έναν ηλεκτρικό σπινθήρα μέσα από «ατμόσφαιρα» υδρογόνου, μεθανίου, αμμωνίας και υδρατμών. Αυτό παρήγαγε μερικά από τα πολλά αμινοξέα που υπάρχουν και που είναι οι δομικοί λίθοι των πρωτεϊνών. Ωστόσο, έλαβε μόνο 4 από τα 20 αμινοξέα που απαιτούνται για την ύπαρξη της ζωής. 30 και πλέον χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες δεν κατόρθωσαν ακόμα να παραγάγουν πειραματικά όλα τα 20 αναγκαία αμινοξέα κάτω από συνθήκες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ευνοϊκές.

9, 10. (α) Τι πιστεύεται σχετικά με την πιθανή σύνθεση της αρχέγονης ατμόσφαιρας της γης; (β) Ποιο δίλημμα αντιμετωπίζει η εξέλιξη, και τι είναι γνωστό για την αρχέγονη ατμόσφαιρα της γης;

⁹ Ο Μίλλερ υπόθεσε ότι η αρχέγονη ατμόσφαιρα της γης  ήταν όμοια με την ατμόσφαιρα του πειραματικού του σωλήνα. Γιατί; Επειδή, όπως αυτός και ένας συνεργάτης του είπαν αργότερα: «Η σύνθεση χημικών ενώσεων βιολογικού ενδιαφέροντος λαβαίνει χώρα μόνο κάτω από αναγωγικές συνθήκες [όπου δεν υπάρχει ελεύθερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα]».⁶ Ωστόσο άλλοι εξελικτές θεωριολογούν ότι υπήρχε οξυγόνο. Αυτό δημιουργεί το εξής δίλημμα για την εξέλιξη, όπως το διατυπώνει ο Χίτσινγκ: «Αν υπήρχε οξυγόνο στον αέρα, δεν θα μπορούσε ποτέ να σχηματιστεί το πρώτο αμινοξύ· αν δεν υπήρχε οξυγόνο, θα αφανιζόταν από τις κοσμικές ακτίνες».⁷

¹⁰ Το γεγονός είναι ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να καθοριστεί η φύση της αρχέγονης ατμόσφαιρας της γης μπορεί να βασιστεί μόνο σε εικασίες ή υποθέσεις. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποια ήταν η μορφή της.

Θα Σχηματιζόταν μια «Οργανική Σούπα»;

11. (α) Γιατί είναι απίθανο ότι θα μπορούσε να συσσωρευθεί μια «οργανική σούπα» στον ωκεανό; (β) Πώς μπόρεσε ο Μίλλερ να γλιτώσει τα λίγα αμινοξέα που σχηματίστηκαν;

¹¹ Υπάρχει κάποια πιθανότητα τα αμινοξέα που υποτίθεται ότι σχηματίστηκαν στην ατμόσφαιρα να συσσωρεύθηκαν στους ωκεανούς και να σχημάτισαν μια «οργανική σούπα»; Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα. Η ίδια ενέργεια που θα διασπούσε τις απλές χημικές ενώσεις στην ατμόσφαιρα θα αποσύνθετε ακόμη πιο γρήγορα οποιαδήποτε σύνθετα αμινοξέα θα σχηματίζονταν. Είναι ενδιαφέρον ότι στο πείραμά του της διοχέτευσης ηλεκτρικού σπινθήρα μέσα από μια «ατμόσφαιρα», ο Μίλλερ μπόρεσε να γλιτώσει τα τέσσερα αμινοξέα που σχηματίστηκαν μόνο με το να τα απομακρύνει από την περιοχή του σπινθήρα. Αν τα άφηνε εκεί, ο σπινθήρας θα τα είχε αποσυνθέσει.

12. Τι θα συνέβαινε στα αμινοξέα ακόμη κι αν μερικά έφταναν στους ωκεανούς;

¹² Ωστόσο, αν υποτεθεί ότι τα αμινοξέα με κάποιον τρόπο μπορούσαν να φτάσουν στους ωκεανούς και προστατεύονταν από την καταστρεπτική υπεριώδη ακτινοβολία της ατμόσφαιρας, ποια θα ήταν η τύχη τους; Ο Χίτσινγκ εξηγεί: «Κάτω από την επιφάνεια του νερού δεν θα υπήρχε αρκετή ενέργεια για να ενεργοποιήσει περαιτέρω χημικές αντιδράσεις· το νερό σε όλες τις περιπτώσεις εμποδίζει την ανάπτυξη πιο πολύπλοκων μορίων».⁸

13. Τι πρέπει να κάνουν τα αμινοξέα που βρίσκονται μέσα στο νερό προκειμένου να σχηματίσουν πρωτεΐνες, αλλά τότε ποιον άλλο κίνδυνο αντιμετωπίζουν;

 ¹³ Έτσι, όταν τα αμινοξέα βρεθούν στο νερό, θα πρέπει να βγουν έξω από αυτό αν πρόκειται να σχηματίσουν μεγαλύτερα μόρια και να εξελιχτούν ώστε να γίνουν πρωτεΐνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σχηματισμό ζωής. Αλλά όταν βγουν έξω από το νερό, βρίσκονται και πάλι στην καταστρεπτική υπεριώδη ακτινοβολία! «Με άλλα λόγια», λέει ο Χίτσινγκ, «οι θεωρητικές πιθανότητες αποκλείουν να ξεπεραστεί έστω και αυτό το πρώτο και σχετικά εύκολο στάδιο της εξέλιξης της ζωής [δηλαδή, ο σχηματισμός αμινοξέων]».⁹

14. Έτσι, ποιο είναι ένα από τα πιο επίμονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εξελικτές;

¹⁴ Μολονότι είναι κοινός ο ισχυρισμός ότι η ζωή εμφανίστηκε αυτόματα στους ωκεανούς, είναι γεγονός ότι οι υδάτινοι χώροι δεν ευνοούν τις αναγκαίες χημικές διεργασίες. Ο χημικός Ρίτσαρντ Ντίκερσον εξηγεί: «Είναι επομένως δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο πολυμερισμός [η σύνδεση μικρότερων μορίων για το σχηματισμό μεγαλύτερων] θα μπορούσε να έχει προχωρήσει στο υδάτινο περιβάλλον του αρχέγονου ωκεανού, αφού η παρουσία νερού ευνοεί την διάσπαση των πολυμερών [τη διάσπαση των μεγάλων μορίων σε απλούστερα] μάλλον παρά τον πολυμερισμό».¹⁰ Ο βιοχημικός Τζωρτζ Γουάλντ συμφωνεί με αυτή την άποψη, δηλώνοντας: «Η αυτόματη διάλυση είναι πολύ πιο πιθανή, και επομένως προχωρεί πολύ πιο γρήγορα, από ό,τι η αυτόματη σύνθεση». Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συσσωρευθεί οργανική σούπα! Ο Γουάλντ πιστεύει ότι αυτό είναι «το πιο επίμονο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς [οι εξελικτές]».¹¹

15, 16. Ποιο μεγάλο πρόβλημα συναντάει ο σχηματισμός πρωτεϊνών της ζωής από αμινοξέα που βρίσκονται μέσα σε μια υποτιθέμενη οργανική σούπα;

 ¹⁵ Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο επίμονο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η θεωρία της εξέλιξης. Θυμηθείτε, υπάρχουν πάνω από 100 αμινοξέα, αλλά για τις πρωτεΐνες της ζωής απαιτούνται μόνο 20. Επίσης, τα αμινοξέα εμφανίζονται σε δύο μορφές: Μερικά από τα μόρια είναι «δεξιόστροφα» και άλλα είναι «αριστερόστροφα». Αν σχηματίζονταν τυχαία, όπως σε μια θεωρητική οργανική σούπα, πιθανότατα τα μισά θα ήταν δεξιόστροφα και τα άλλα μισά αριστερόστροφα. Και δεν υπάρχει καμιά γνωστή αιτία για την οποία στους ζωντανούς οργανισμούς θα πρέπει να προτιμηθεί μια από τις δυο μορφές. Ωστόσο, από τα 20 αμινοξέα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των πρωτεϊνών της ζωής, όλα είναι αριστερόστροφα!

¹⁶ Πώς είναι δυνατό να ενωθούν μέσα στη σούπα εντελώς τυχαία μόνο τα συγκεκριμένα απαιτούμενα είδη; Ο φυσικός Τζ. Ντ. Μπέρναλ αναγνωρίζει: «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση . . . συνεχίζει να είναι ένα μέρος των θεμελιωδών πλευρών της ζωής που είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθούν». Και κατάληξε: «Ίσως ποτέ να μην μπορέσουμε να το εξηγήσουμε αυτό».¹²

Η Πιθανότητα και οι Αυτόματες Πρωτεΐνες

17. Ποιο παράδειγμα δείχνει το μέγεθος του προβλήματος;

¹⁷ Ποια πιθανότητα υπάρχει να συγκεντρωθούν τα σωστά αμινοξέα για να σχηματίσουν ένα μόριο πρωτεΐνης; Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε με ένα μεγάλο, εντελώς ανακατεμένο σωρό που περιέχει ισάριθμα κόκκινα και άσπρα φασόλια. Υπάρχουν επίσης πάνω από 100 διαφορετικές ποικιλίες φασολιών. Τώρα, αν χώνατε μια σέσουλα μέσα σε αυτό το σωρό, τι νομίζετε ότι θα βγάζατε; Για να πάρετε τα φασόλια που αντιπροσωπεύουν τα βασικά συστατικά μιας πρωτεΐνης, θα έπρεπε η σέσουλα να βγάλει μόνο κόκκινα φασόλια—ούτε ένα άσπρο! Επίσης, η σέσουλά σας πρέπει να περιέχει μόνο 20 ποικιλίες από τα κόκκινα φασόλια και το καθένα πρέπει να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο, προκαθορισμένο μέρος στη σέσουλα. Στον κόσμο των πρωτεϊνών, και το παραμικρό λάθος σε οποιαδήποτε από αυτές τις απαιτήσεις θα είχε σαν αποτέλεσμα οι πρωτεΐνες που παράγονται να μην μπορούν να λειτουργήσουν κατάλληλα.  Μήπως θα πετυχαίνατε το σωστό συνδυασμό όσες φορές κι αν ανακατεύατε και βγάζατε με τη σέσουλα φασόλια από τον υποθετικό μας σωρό; Όχι. Τότε, πώς θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτό μέσα στην υποθετική οργανική σούπα;

18. Πόσο πραγματικές είναι οι πιθανότητες να σχηματιστεί τυχαία έστω κι ένα απλό μόριο πρωτεΐνης;

¹⁸ Οι πρωτεΐνες που απαιτούνται για τη ζωή έχουν εξαιρετικά πολύπλοκα μόρια. Ποια πιθανότητα υπάρχει να σχηματιστεί στην τύχη έστω και ένα απλό μόριο πρωτεΐνης μέσα σε μια οργανική σούπα; Οι εξελικτές παραδέχονται ότι η πιθανότητα είναι μόνο μία στις 10¹¹³ (το 1 ακολουθούμενο από 113 μηδενικά). Αλλά οι μαθηματικοί λένε ότι οποιοδήποτε γεγονός που έχει πιθανότητα μία στις 10⁵⁰ δεν συμβαίνει ποτέ. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πόσο απειροελάχιστες είναι οι πιθανότητες που αναφέρονται παραπάνω, από το γεγονός ότι ο αριθμός 10¹¹³ είναι μεγαλύτερος από το συνολικό αριθμό ατόμων που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο σύμπαν!

19. Ποια πιθανότητα υπάρχει να ληφθούν τα ένζυμα που είναι αναγκαία για ένα ζωντανό κύτταρο;

¹⁹ Μερικές πρωτεΐνες χρησιμεύουν ως δομικά υλικά και άλλες ως ένζυμα. Οι τελευταίες επιταχύνουν τις απαραίτητες χημικές αντιδράσεις μέσα στο κύτταρο. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, το κύτταρο θα πέθαινε. Για τη δραστηριότητα του κυττάρου απαιτούνται ούτε λίγο ούτε πολύ 2.000 πρωτεΐνες που εργάζονται ως ένζυμα. Ποιες είναι οι πιθανότητες να ληφθούν όλες αυτές στην τύχη; Μία στις 10^40.000! «Μια ασύλληπτα μικρή πιθανότητα», βεβαιώνει ο Χόυλ, «που δεν θα μπορούσε να συμβεί ακόμη κι αν ολόκληρο το σύμπαν αποτελούνταν από οργανική σούπα». Και προσθέτει: «Αν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος εξαιτίας κοινωνικών δοξασιών ή επιστημονικής εκπαίδευσης υπέρ της πεποίθησης ότι η ζωή προήλθε [αυτόματα] πάνω στη Γη, αυτός ο απλός υπολογισμός αναιρεί εντελώς αυτή την άποψη».¹³

20. Γιατί η μεμβράνη που χρειάζονται τα κύτταρα μεγαλώνει το πρόβλημα;

²⁰ Ωστόσο, οι πιθανότητες στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερες από ό,τι δείχνει αυτός ο ‘ασύλληπτα μικρός’ αριθμός. Πρέπει να υπάρχει μια μεμβράνη που να περιβάλλει το κύτταρο. Αλλά αυτή η μεμβράνη είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, αποτελούμενη από πρωτεΐνες, σάκχαρα και γλυκερίδια. Όπως γράφει ο εξελικτής Λέσλι Όργκελ: «Οι σύγχρονες κυτταρικές μεμβράνες περιλαμβάνουν αγωγούς και αντλίες που ελέγχουν ειδικά την εισροή και εκροή των  θρεπτικών ουσιών, των άχρηστων προϊόντων, των μεταλλικών ιόντων κ.ο.κ. Οι εξειδικευμένοι αυτοί αγωγοί περιλαμβάνουν εξαιρετικά ειδικευμένες πρωτεΐνες, δηλαδή μόρια που δεν θα μπορούσαν να είναι παρόντα στο ξεκίνημα της εξέλιξης της ζωής».¹⁴

Ο Αξιοθαύμαστος Γενετικός Κώδικας

21. Πόσο δύσκολο θα ήταν να σχηματιστούν οι ιστόνες που χρειάζεται το DNA;

²¹ Πολύ πιο δύσκολο να σχηματιστούν, σε σύγκριση με τα παραπάνω, είναι τα νουκλεοτίδια, δηλαδή τα δομικά κομμάτια του DNA, που περιέχουν το γενετικό κώδικα. Το DNA σχετίζεται με πέντε ιστόνες (πιστεύεται ότι οι ιστόνες έχουν σχέση με τον έλεγχο της δραστηριότητας των γονιδίων). Η πιθανότητα να σχηματιστεί ακόμη και η απλούστερη από αυτές τις ιστόνες λέγεται ότι είναι μία στις 20¹⁰⁰—ένας άλλος τεράστιος αριθμός, «μεγαλύτερος από το σύνολο όλων των ατόμων σε όλα τα άστρα και τους γαλαξίες που είναι ορατοί με τα μεγαλύτερα αστρονομικά τηλεσκόπια».¹⁵

22. (α) Πώς το παλιό αίνιγμα της ‘κότας ή του αυγού’ σχετίζεται με τις πρωτεΐνες και το DNA; (β) Ποια λύση προτείνει ένας εξελικτής, και είναι αυτή λογική;

²² Ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες για τη θεωρία της εξέλιξης περιλαμβάνονται στην προέλευση του πλήρους γενετικού κώδικα, ο οποίος είναι μια απαίτηση για την αναπαραγωγή του κυττάρου. Το παλιό αίνιγμα της ‘κότας ή του αβγού’ εμφανίζεται και πάλι σε σχέση με τις πρωτεΐνες και το DNA. Ο Χίτσινγκ λέει: «Οι πρωτεΐνες εξαρτώνται από το DNA για το σχηματισμό τους. Αλλά το DNA δεν μπορεί να σχηματιστεί χωρίς προϋπάρχουσα πρωτεΐνη».¹⁶ Αυτό φέρνει στην επιφάνεια το παράδοξο που θέτει ο Ντίκερσον: «Ποιο  έγινε πρώτο», οι πρωτεΐνες ή το DNA; Αυτός ισχυρίζεται: «Η απάντηση πρέπει να είναι, ‘Αναπτύχτηκαν παράλληλα’».¹⁷ Στην πραγματικότητα, λέει ότι ‘η κότα’ και ‘το αβγό’ πρέπει να εξελίχτηκαν ταυτόχρονα, χωρίς κανένα από τα δυο να προέρχεται από το άλλο. Σας φαίνεται λογικό αυτό; Ένας επιστημονικός συγγραφέας το συνοψίζει ως εξής: «Η προέλευση του γενετικού κώδικα θέτει ένα τεράστιο πρόβλημα ‘κότας και αβγού’ που, προς το παρόν, παραμένει εντελώς μπερδεμένο».¹⁸

23. Τι λένε άλλοι επιστήμονες για το γενετικό μηχανισμό;

²³ Ο χημικός Ντίκερσον έκανε επίσης αυτό το ενδιαφέρον σχόλιο: «Η εξέλιξη του γενετικού μηχανισμού είναι το στάδιο εκείνο για το οποίο δεν υπάρχουν εργαστηριακά πρότυπα· έτσι, μπορεί κανείς να κάνει ατέλειωτες υποθέσεις, χωρίς να εμποδίζεται από γεγονότα που δεν τον συμφέρουν».¹⁹ Αποτελεί όμως σωστή επιστημονική μέθοδο το να παραβλέπουμε τόσο εύκολα τη σωρεία των «γεγονότων που δεν . . . συμφέρουν»; Ο Λέσλι Όργκελ αποκαλεί την ύπαρξη του γενετικού κώδικα «την πιο δυσεπίλυτη πλευρά του προβλήματος της προέλευσης της ζωής».²⁰ Και ο Φράνσις Κρικ συμπέρανε: «Παρά το γεγονός ότι ο γενετικός κώδικας είναι σχεδόν παγκόσμιος, ο μηχανισμός που είναι αναγκαίος για να θέσει τον κώδικα σε λειτουργία είναι υπερβολικά πολύπλοκος και δεν μπορεί να εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά».²¹

24. Τι μπορούμε να πούμε για τη φυσική επιλογή και το πρώτο αναπαραγόμενο κύτταρο;

²⁴ Προσπαθώντας να παρακάμψει την ανάγκη να επιτευχτεί το αδύνατο «έτσι ξαφνικά», η θεωρία της εξέλιξης υιοθετεί μια σταδιακή διεργασία με την οποία η φυσική επιλογή θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά της βαθμιαία. Ωστόσο, χωρίς το γενετικό κώδικα για να αρχίσει η αναπαραγωγή, δεν θα υπήρχε τίποτα για να επιλέξει η φυσική επιλογή.

Η Καταπληκτική Φωτοσύνθεση

25. Σύμφωνα με την εξέλιξη, ένα απλό κύτταρο έχει την καταπληκτική ικανότητα να δημιουργεί ποια διεργασία;

²⁵ Τώρα εμφανίζεται ένα ακόμη εμπόδιο για τη θεωρία της εξέλιξης. Κάπου στην πορεία του, το αρχέγονο κύτταρο έπρεπε να εφεύρει κάτι που προκάλεσε επανάσταση στη ζωή πάνω στη γη—τη φωτοσύνθεση. Οι επιστήμονες δεν κατανοούν ακόμη πλήρως αυτή τη διεργασία, με την οποία τα  φυτά παίρνουν διοξείδιο του άνθρακα και αποδίδουν οξυγόνο. Είναι, όπως ο βιολόγος Φ. Γ. Γουέντ δηλώνει, «μια διεργασία που κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να αναπαραγάγει μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα».²² Κι όμως πιστεύεται ότι τη δημιούργησε τυχαία ένα μικροσκοπικό απλό κύτταρο.

26. Ποια επαναστατική αλλαγή προκάλεσε αυτή η διεργασία;

²⁶ Αυτή η διεργασία της φωτοσύνθεσης μετάτρεψε μια ατμόσφαιρα που δεν περιείχε καθόλου ελεύθερο οξυγόνο σε μια ατμόσφαιρα στην οποία το ένα σε κάθε πέντε μόρια είναι οξυγόνο. Σαν αποτέλεσμα, τα ζώα μπορούσαν τώρα να αναπνέουν οξυγόνο και να ζουν, και ένα στρώμα όζοντος μπορούσε να σχηματιστεί για να προστατεύει όλη τη ζωή από τις επιβλαβείς επιδράσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας. Θα μπορούσε αυτή η αξιοθαύμαστη σειρά γεγονότων να αποδοθεί απλώς στην τύχη;

Περιλαμβάνεται η Νοημοσύνη;

27. Πού έχουν οδηγήσει μερικούς εξελικτές οι αποδείξεις;

²⁷ Μερικοί εξελικτές, όταν διαπιστώνουν τις αστρονομικές δυσκολίες που εμποδίζουν τον τυχαίο σχηματισμό ενός ζωντανού κυττάρου, αισθάνονται αναγκασμένοι να υποχωρήσουν. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς του βιβλίου Evolution From Space (Εξέλιξη από το Διάστημα) (Χόυλ και Βικραμασίγκε) παραιτούνται, λέγοντας: «Αυτά τα ζητήματα είναι υπερβολικά πολύπλοκα για να αποδοθούν με αριθμούς». Προσθέτουν: «Δεν υπάρχει τρόπος . . . να ανταπεξέλθουμε το πρόβλημα με κάποια μεγαλύτερη και καλύτερη οργανική  σούπα, όπως εμείς οι ίδιοι πριν από ένα ή δυο χρόνια ελπίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν. Οι αριθμοί που υπολογίσαμε πιο πάνω είναι ουσιαστικά το ίδιο απίθανοι τόσο για μια παγκόσμια όσο και για μια γήινη σούπα».²³

28. (α) Τι βρίσκεται πιθανόν πίσω από την άρνηση των εξελικτών να παραδεχτούν την ανάγκη για νοημοσύνη; (β) Σύμφωνα με τους εξελικτές που πιστεύουν στην ανάγκη για ανώτερη νοημοσύνη, ποιος δεν μπορεί να είναι η πηγή αυτής της νοημοσύνης;

²⁸ Επομένως, αφού αναγνωρίζουν ότι θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να περιλαμβάνεται νοημοσύνη στη δημιουργία της ζωής, οι συγγραφείς συνεχίζουν: «Πραγματικά, αυτή η θεωρία είναι τόσο προφανής ώστε απορεί κανείς γιατί δεν είναι πλατιά αποδεκτή ως αυταπόδεικτη. Οι λόγοι είναι ψυχολογικοί μάλλον παρά επιστημονικοί».²⁴ Έτσι, ένας παρατηρητής θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο μόνος ευλογοφανής λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι εξελικτές εμμένουν στην τυχαία προέλευση της ζωής και απορρίπτουν οποιοδήποτε «σχέδιο, ή σκοπό, ή κατεύθυνση»,²⁵ όπως το εξέφρασε ο Ντόκινς, είναι κάποιος ‘ψυχολογικός’ φραγμός. Πραγματικά, ακόμη και ο Χόυλ και ο Βικραμασίγκε, αφού αναγνώρισαν την ανάγκη νοημοσύνης, αναφέρουν ότι δεν πιστεύουν πως ένας προσωπικός Δημιουργός είναι υπεύθυνος για την προέλευση της ζωής.²⁶ Σύμφωνα με την άποψή τους, η νοημοσύνη είναι επιτακτική, αλλά η ιδέα για ένα Δημιουργό είναι απαράδεκτη. Δεν σας φαίνεται αντιφατικό αυτό;

Είναι Επιστημονική;

29. Ποια είναι η επιστημονική μέθοδος;

²⁹ Αν η αυτόματη γένεση της ζωής πρόκειται να γίνει αποδεκτή ως επιστημονικό γεγονός, αυτό θα πρέπει να καθοριστεί με την επιστημονική μέθοδο. Αυτή η μέθοδος είναι η εξής: Παρατηρήστε τι συμβαίνει· βασιζόμενοι πάνω σε αυτές τις παρατηρήσεις, διατυπώστε μια θεωρία σχετικά με το τι μπορεί να είναι αληθινό· δοκιμάστε τη θεωρία με περαιτέρω παρατηρήσεις και πειράματα· και δείτε αν επαληθεύονται οι προβλέψεις που βασίστηκαν στη θεωρία.

30. Με ποιους τρόπους φαίνεται η ανικανότητα να εφαρμοστεί η επιστημονική μέθοδος στην αυτόματη γένεση;

³⁰ Σε μια προσπάθεια να εφαρμοστεί η επιστημονική μέθοδος, δεν έγινε δυνατό να παρατηρηθεί η αυτόματη γένεση της ζωής. Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι αυτή συμβαίνει τώρα και φυσικά κανένας ανθρώπινος παρατηρητής δεν  ήταν παρών εκεί τον καιρό που σύμφωνα με τους εξελικτές αυτή συνέβαινε. Καμιά θεωρία σχετικά με αυτή δεν έχει επικυρωθεί από την παρατήρηση. Τα εργαστηριακά πειράματα απέτυχαν να την επαναλάβουν. Οι προβλέψεις που βασίστηκαν πάνω σε αυτή τη θεωρία δεν επαληθεύτηκαν. Αφού είναι αδύνατο να εφαρμοστεί η επιστημονική μέθοδος, αποτελεί έντιμη επιστήμη το να υψώνουμε αυτή τη θεωρία στο επίπεδο του γεγονότος;

31. Ποιες αντιφατικές απόψεις για την αυτόματη γένεση έχει ένας επιστήμονας;

³¹ Από την άλλη μεριά, υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν το συμπέρασμα ότι η αυτόματη γένεση της ζωής από νεκρή ύλη είναι αδύνατη. «Αρκεί μόνο να συλλογιστεί κανείς το μεγαλείο αυτής της διαδικασίας», αναγνωρίζει ο καθηγητής Γουάλντ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, «για να παραδεχτεί ότι η αυτόματη γένεση ενός ζωντανού οργανισμού είναι αδύνατη». Αλλά τι πιστεύει στην πραγματικότητα αυτός ο υπέρμαχος της εξέλιξης; Απαντάει: «Κι όμως βρισκόμαστε εδώ—σαν αποτέλεσμα, όπως πιστεύω, της αυτόματης γένεσης».²⁷ Σας φαίνεται αυτό αντικειμενική επιστήμη;

32. Πώς ακόμη και εξελικτές παραδέχονται ότι αυτή η λογίκευση είναι αντεπιστημονική;

³² Ο Βρετανός βιολόγος Τζόσεφ Χένρυ Γούτζερ χαρακτήρισε αυτή τη λογίκευση σαν «απλό δογματισμό—δηλαδή τον ισχυρισμό ότι συνέβηκε πραγματικά εκείνο που θέλετε να πιστεύετε».²⁸ Πώς έφτασαν οι ίδιοι οι επιστήμονες να αποδέχονται αυτήν τη φανερή παραβίαση της επιστημονικής μεθόδου; Ο πασίγνωστος εξελικτής Λώρεν Άιζελυ παραδέχτηκε: «Αφού επέπληξε το θεολόγο για την εμπιστοσύνη του στο μύθο και στο θαύμα, η επιστήμη βρέθηκε στην ανεπιθύμητη θέση να δημιουργήσει αναγκαστικά μια δική της μυθολογία: δηλαδή, την υπόθεση ότι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι συμβαίνει σήμερα, παρά τις μεγάλες προσπάθειες, στην πραγματικότητα συνέβηκε στο πανάρχαιο παρελθόν».²⁹

33. Με βάση όλες τις προηγούμενες αποδείξεις, σε ποιο συμπέρασμα πρέπει να φτάσουμε σχετικά με την αυτόματη γένεση και την εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου;

³³ Με βάση τις αποδείξεις, η θεωρία για την αυτόματη γένεση της ζωής φαίνεται να ταιριάζει καλύτερα στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας μάλλον παρά του επιστημονικού γεγονότος. Πολλοί υποστηρικτές της έχουν προφανώς  εγκαταλείψει την επιστημονική μέθοδο σε αυτά τα ζητήματα για να πιστεύουν αυτό που θέλουν να πιστεύουν. Παρά τις συντριπτικές πιθανότητες ότι η ζωή δεν μπορούσε να προέλθει τυχαία, επικρατεί ο άκαμπτος δογματισμός και όχι η επιφυλακτικότητα που φυσιολογικά υποδεικνύεται από την επιστημονική μέθοδο.

Δεν την Αποδέχονται Όλοι οι Επιστήμονες

34. (α) Πώς ένας φυσικός επιδεικνύει επιστημονική ευρύτητα διάνοιας; (β) Πώς περιγράφει την εξέλιξη, και ποια σχόλια κάνει για πολλούς επιστήμονες;

³⁴ Δεν έχουν αποκλείσει, όμως, όλοι οι επιστήμονες μια εναλλακτική εκδοχή. Για παράδειγμα, ο φυσικός Χ. Σ. Λίπσον,  αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες για αυτόματη γένεση της ζωής, είπε: «Η μόνη αποδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως είναι πραγματικά και για μένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίψουμε μια θεωρία που δεν μας αρέσει, όταν οι πειραματικές αποδείξεις την υποστηρίζουν». Στη συνέχεια παρατήρησε ότι μετά το βιβλίο The Origin of Species, του Δαρβίνου, «η εξέλιξη έγινε με μια έννοια επιστημονική θρησκεία· σχεδόν όλοι οι επιστήμονες την έχουν αποδεχτεί και πολλοί είναι έτοιμοι να ‘αλλοιώσουν’ τις παρατηρήσεις τους για να ταιριάζουν με αυτή».³⁰ Σχόλια λυπηρά, αλλά αληθινά.

35. (α) Ποια ιδέα βρήκε πολύ οδυνηρό να αποβάλλει ένας καθηγητής πανεπιστημίου; (β) Με ποιο παράδειγμα δείχνει αν υπήρχε πιθανότητα να εξελιχτεί η ζωή τυχαία;

³⁵ Ο Σάντρα Βικραμασίγκε, καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Κάρντιφ, είπε: «Από την αρχική μου εκπαίδευση ως επιστήμονας είχα υποστεί ισχυρή πλύση εγκεφάλου για να πιστεύω ότι η επιστήμη δεν μπορεί να συμβαδίζει με κανένα είδος εκούσιας δημιουργίας. Ήταν πολύ οδυνηρό όταν χρειάστηκε να αποβάλλω αυτή την ιδέα. Βρίσκομαι τώρα σε μια πολύ δυσάρεστη διανοητική κατάσταση. Αλλά δεν υπάρχει λογική διέξοδος από αυτή. . . . Το να ήταν η ζωή ένα χημικό τυχαίο συμβάν πάνω στη γη είναι σαν να ψάχνεις για ένα συγκεκριμένο κόκκο άμμου σε όλες τις ακτές σε όλους τους πλανήτες στο σύμπαν—και να τον βρεις». Με άλλα λόγια, απλώς είναι αδύνατο να προήλθε η ζωή από ένα χημικό τυχαίο συμβάν. Έτσι ο Βικραμασίγκε συμπεραίνει: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε την ακριβή διάταξη των χημικών στοιχείων της ζωής παρά μόνο αν επικαλεστούμε τη δημιουργία θεωρώντας ότι συνέβηκε σε παγκόσμια κλίμακα».³¹

36. Ποιο σχόλιο κάνει ο Ρόμπερτ Τζάστροου;

³⁶ Όπως είπε ο αστρονόμος Ρόμπερτ Τζάστροου: «Οι επιστήμονες δεν έχουν καμιά απόδειξη ότι η ζωή δεν προήλθε από μια πράξη δημιουργίας».³²

37. Ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με την εξέλιξη, και πού μπορούμε να βρούμε την απάντηση;

³⁷ Ωστόσο, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ένα πρώτο ζωντανό κύτταρο πραγματικά εμφανίστηκε κάπως αυτόματα, μήπως υπάρχει απόδειξη ότι εξελίχτηκε σε όλα τα πλάσματα που έχουν ζήσει ως τώρα πάνω στη γη; Τα απολιθώματα δίνουν την απάντηση και το επόμενο κεφάλαιο εξετάζει τι λέει πραγματικά το αρχείο των απολιθωμάτων.

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 44]

«Οι πρωτεΐνες εξαρτώνται από το DNA για το σχηματισμό τους. Αλλά το DNA δεν μπορεί να σχηματιστεί χωρίς προϋπάρχουσα πρωτεΐνη»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 45]

«Η προέλευση του γενετικού κώδικα θέτει ένα τεράστιο πρόβλημα ‘κότας και αβγού’ που, προς το παρόν, παραμένει εντελώς μπερδεμένο»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 46]

Ο γενετικός κώδικας: η «πιο δυσεπίλυτη πλευρά του προβλήματος της προέλευσης της ζωής»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 47]

Στη φωτοσύνθεση τα φυτά χρησιμοποιούν ηλιακό φως, διοξείδιο του άνθρακα, νερό και μεταλλικά στοιχεία για να παράγουν οξυγόνο και θρεπτικά προϊόντα. Θα μπορούσε ένα απλό κύτταρο να τα έχει εφεύρει όλα αυτά;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 50]

Μερικοί επιστήμονες, στην πραγματικότητα, λένε: ‘Η νοημοσύνη είναι επιτακτική, αλλά η ιδέα για έναν Δημιουργό είναι απαράδεκτη’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 53]

Ένας επιστήμονας παραδέχτηκε: «Η μόνη αποδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 53]

Τζάστροου: «Οι επιστήμονες δεν έχουν καμιά απόδειξη ότι η ζωή δεν προήλθε από μια πράξη δημιουργίας»

 [Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 48, 49]

Το Καταπληκτικό Κύτταρο

Ένα ζωντανό κύτταρο είναι υπερβολικά πολύπλοκο. Ο βιολόγος Φράνσις Κρικ προσπαθεί να περιγράψει τις λειτουργίες του κυττάρου απλά, αλλά τελικά διαπιστώνει ότι μπορεί να φτάσει μόνο ως ένα ορισμένο σημείο, «γιατί αυτό είναι τόσο πολύπλοκο ώστε ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να καταπιαστεί με όλες τις λεπτομέρειες».^α

Οι οδηγίες που βρίσκονται μέσα στο DNA ενός κυττάρου, «αν γράφονταν, θα γέμιζαν χίλια βιβλία των 600 σελίδων το καθένα», εξηγεί το National Geographic. «Κάθε κύτταρο είναι ένας ολόκληρος κόσμος που περιέχει μέχρι και διακόσια τρισεκατομμύρια μικρές ομάδες ατόμων που ονομάζονται μόρια. . . . Τα 46 ‘νηματοειδή’ χρωμοσώματά μας, αν ενώνονταν, θα είχαν μάκρος περίπου 2 μέτρα. Και ωστόσο ο πυρήνας μέσα στον οποίο περιέχονται έχει διάμετρο λιγότερο από ένα χιλιοστό του εκατοστού».^β

Το περιοδικό Newsweek χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα για να δώσει μια ιδέα των δραστηριοτήτων του κυττάρου: «Το καθένα από εκείνα τα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα λειτουργεί σαν μια περιτειχισμένη πόλη. Ηλεκτροπαραγωγοί σταθμοί παράγουν την ενέργεια του κυττάρου. Άλλα εργοστάσια παράγουν πρωτεΐνες, ζωτικές μονάδες χημικού εμπορίου. Πολύπλοκα συστήματα μεταφοράς οδηγούν ορισμένα χημικά στοιχεία από σημείο σε σημείο μέσα στο κύτταρο και πέρα από αυτό. Φρουροί στα οχυρά παρακολουθούν τις αγορές εξαγωγής και εισαγωγής, και ελέγχουν τον έξω κόσμο για σημάδια που εγκυμονούν κινδύνους. Πειθαρχημένες βιολογικές στρατιές είναι σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Μια κεντρική γενετική κυβέρνηση διατηρεί την τάξη».^γ

Όταν η σύγχρονη θεωρία της εξέλιξης προτάθηκε για πρώτη φορά, οι επιστήμονες λίγο υποψιάζονταν τη φανταστική πολυπλοκότητα του ζωντανού κυττάρου. Στην απέναντι σελίδα είναι μερικά από τα μέρη ενός χαρακτηριστικού κυττάρου—όλα συσκευασμένα μέσα σε ένα δοχείο πλάτους μόνο 25 εκατοντάκις χιλιοστά του εκατοστού.

 ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ

Το περίβλημα που ελέγχει τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα από το κύτταρο

ΡΙΒΟΣΩΜΑΤΑ

Σωματίδια πάνω στα οποία τα αμινοξέα συγκροτούνται σε πρωτεΐνες

ΠΥΡΗΝΑΣ

Περικλεισμένος σε ένα περίβλημα διπλής μεμβράνης, είναι το κέντρο ελέγχου που κατευθύνει τις δραστηριότητες του κυττάρου

ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ

Περιέχουν το DNA, το πρωτότυπο γενετικό σχέδιο του κυττάρου

ΠΥΡΗΝΙΟ

Ο τόπος όπου γίνεται η σύνθεση των ριβοσωμάτων

ΕΝΔΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Φύλλα από μεμβράνες οι οποίες αποθηκεύουν ή μεταφέρουν τις πρωτεΐνες που κατασκευάζονται από τα ριβοσώματα που είναι προσκολλημένα σε αυτές (μερικά ριβοσώματα πλέουν ελεύθερα μέσα στο κύτταρο)

ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑ

Κέντρα παραγωγής του ΑΤΡ [Τριφωσφορική αδενοσίνη], τα μόρια που προμηθεύουν ενέργεια για το κύτταρο

ΣΥΣΚΕΥΗ ΓΚΟΛΤΖΙ

Μια ομάδα από πεπλατυσμένους μεμβρανώδεις σάκους που συσκευάζουν και διανέμουν πρωτεΐνες τις οποίες παράγει το κύτταρο

ΚΕΝΤΡΙΟΛΙΑ

Βρίσκονται κοντά στον πυρήνα και είναι σημαντικά για την αναπαραγωγή του κυττάρου

[Εικόνα]

Μήπως τα 100.000.000.000.000 Κύτταρά σας Βρέθηκαν Απλώς Τυχαία;

[Πλαίσιο στη σελίδα 52]

Οι εξελικτές, περασμένοι και τωρινοί, σχολιάζουν την προέλευση της ζωής

«Η υπόθεση ότι η ζωή έχει αναπτυχτεί από ανόργανη ύλη είναι, προς το παρόν, ζήτημα πίστης».—Μαθηματικός Τζ. Ου. Ν. Σάλλιβαν^δ

«Η πιθανότητα να προήλθε η ζωή από τυχαίο γεγονός παραβάλλεται με την πιθανότητα να προέλθει ένα λεπτομερές λεξικό από μια έκρηξη σε ένα τυπογραφείο».—Βιολόγος Έντγουιν Κονκλάιν^ε

«Αρκεί μόνο να συλλογιστεί κανείς το μεγαλείο αυτής της διαδικασίας για να παραδεχτεί ότι η αυτόματη γένεση ενός ζωντανού οργανισμού είναι αδύνατη».—Βιοχημικός Τζωρτζ Γουάλντ^ς

«Ένας έντιμος άνθρωπος, οπλισμένος με όλη τη γνώση που είναι διαθέσιμη σε μας τώρα, θα μπορούσε μόνο να πει ότι, με κάποια έννοια, η προέλευση της ζωής φαίνεται προς το παρόν να είναι σχεδόν ένα θαύμα».—Βιολόγος Φράνσις Κρικ^ζ

«Αν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος εξαιτίας κοινωνικών δοξασιών ή επιστημονικής εκπαίδευσης υπέρ της πεποίθησης ότι η ζωή προήλθε [αυτόματα] πάνω στη Γη, αυτός ο απλός υπολογισμός [οι μαθηματικές πιθανότητες εναντίον της] αναιρεί εντελώς αυτή την άποψη».—Αστρονόμοι Φρεντ Χόυλ και Ν. Σ. Βικραμασίγκε^η

[Διάγραμμα/Εικόνες στη σελίδα 47]

Οι άνθρωποι και τα ζώα εισπνέουν οξυγόνο, εκπνέουν διοξείδιο του άνθρακα. Τα φυτά παίρνουν διοξείδιο του άνθρακα, αποδίδουν οξυγόνο

[Διάγραμμα]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Φως

Οξυγόνο

Υδρατμοί

Διοξείδιο του άνθρακα

[Εικόνα στη σελίδα 40]

Κανένα μεγάλο κτίριο δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς θεμέλιο. «Η θεωρία της εξέλιξης στερείται κατάλληλου θεμελίου», λένε δυο επιστήμονες

[Εικόνα στη σελίδα 42]

Όλα κόκκινα, όλα της σωστής ποικιλίας, το καθένα στην προκαθορισμένη θέση του—τυχαία;

[Εικόνα στη σελίδα 43]

Το ότι η ζωή χρησιμοποιεί μόνο «αριστερόστροφα» αμινοξέα: «Ίσως ποτέ να μην μπορέσουμε να το εξηγήσουμε αυτό»

[Εικόνες στη σελίδα 45]

Ποιο έγινε πρώτο;