Makaantigo Ka ba nga Mohulat?

MAKATAGHAP ka ba kon pila ang panahong gugolon sa mga tawo kada tuig sa paghulat lamang? Maghulat sila nga naglinya sa usa ka tindahan o sa usa ka gasolinahan. Maghulat sila nga silbihan diha sa usa ka restawran. Maghulat sila aron makigkita sa doktor o dentista. Maghulat sila sa mga bus ug mga tren. Oo, ang talagsaong dakong panahon sa kinabuhi sa usa ka tawo gugolon sa paghulat sa mga butang nga mahitabo. Sumala sa usa ka banabana, ang mga Aleman lamang mawad-ag 4.7 bilyong oras sa usa ka tuig sa paghulat lamang sa dihang trapik kaayo! May nagkalkular nga motumbas kini sa gidahom nga bug-os nga gidugayon sa kinabuhi sa mga 7,000 ka tawo.

Ang paghulat mahimong makapalugda gayod. Karong mga adlawa, morag kulang ang panahon aron mabuhat ang tanang butang, ug ang paghunahuna nianang ubang mga butang nga angay natong buhaton mahimong maghimo sa paghulat nga masulayon kaayo. Ang awtor nga si Alexander Rose kas-a miingon: “Katunga sa kahigwaos sa kinabuhi mao ang paghulat.”

Ang Amerikanong estadista nga si Benjamin Franklin miila nga ang paghulat mahimong gastoso usab. Kapig 250 ka tuig kanhi, siya miingon: “Ang panahon maoy salapi.” Kanay hinungdang ang mga negosyo mangitag mga paagi aron malikayan ang way-hinungdan nga mga kalangan sa panahon sa mga proseso sa trabaho. Ang mas daghang manggad nga magama sa menos nga panahon mahimong magpasabot sa mas dagkong mga ganansiya. Ang mga negosyo nga direktang magserbisyo sa publiko maningkamot nga itanyag ang daling mga serbisyo—daling-maluto nga pagkaon, mga transaksiyon sa bangko samtang nagsakayg kotse, ug ang susama—kay sila nahibalo nga ang pagpahimuot sa parokyano maglakip sa pagkunhod sa panahon sa paghulat.

Pag-usik-usik sa Atong Kinabuhi

Ang Amerikanong magbabalak sa ika-19ng siglo nga si Ralph Waldo Emerson kas-a mimulo: “Pagkadakong bahin sa kinabuhi sa tawo nga mawala tungod sa paghulat!” Sa mas bag-o pa, ang awtor nga si Lance Morrow mimulo bahin sa kapuol ug lawasnong kalisdanan sa paghulat. Apan unya mihisgot  siya bahin sa “mas malalangong kahigwaos sa paghulat.” Unsa ba kana? “Ang kahibalo nga ang labing bililhong kahinguhaan sa tawo, ang panahon, nga maoy usa ka bahin sa kinabuhi sa tawo, gikawat, nga mawala na nga dili na mabakwi.” Makapasubo, apan tinuod. Ang panahong mawala tungod sa paghulat mahanaw sa walay kataposan.

Hinuon, kon dili pa mubo kaayo ang kinabuhi, ang paghulat dili usa ka hinungdan sa kabalaka. Apan ang kinabuhi maoy mubo. Libolibo ka tuig kanhi, ang salmista sa Bibliya mikomento: “Ang mga adlaw sa among panuigon maoy kapitoan ka tuig; ug kon tungod sa talagsaong kabaskog kini maoy kawaloan ka tuig, bisan pa niana ang ilang pagpanlimbasog mosangpot lamang sa kasamok ug sa mga butang nga makapadaot; kay kini molabay sa madali, ug kami mahanaw.” (Salmo 90:10) Bisan kon diin kita magpuyo ug bisan kon kinsa kita, ang atong kinabuhi—ang mga adlaw, mga oras, mga minutos nga anaa sa atong atubangan sa pagkahimugso nato—limitado. Bisan pa niana, dili kita makalikay sa mga kahimtang diin mapugos kita sa pag-usik sa pipila nianang bililhong panahon diha sa paghulat sa mga hitabo o sa mga tawo.

Pagkakat-on sa Paghulat

Kadaghanan nato nakasinati nga nagsakayg kotse uban sa drayber nga kanunayng mosulay nga mouna sa sakyanan sa iyang unahan. Kasagaran, wala kinahanglana ang pagdali—ang drayber walay dinalian nga kasabotan. Bisan pa niana, dili siya makaantos nga ang iyang pag-abante diktahan ug laing drayber. Ang iyang kakulang sa pailob magpadayag nga wala siya makakat-on sa paghulat. Makakat-on? Oo, ang pagkaantigo nga mohulat maoy usa ka pagtulon-an nga kinahanglang makat-onan. Walay usa nga natawong nakabaton na niini. Ang mga masuso magpatagad dihadiha kon sila gutomon o gil-asan. Sa dihang modakodako na lang sila nga makasabot sila nga may panahong sila kinahanglang mohulat alang sa butang nga ilang gitinguha. Sa pagkatinuod, sanglit ang paghulat maoy dili-kalikayang bahin sa kinabuhi, ang pagkaantigo nga mohulat nga mapailobon kon gikinahanglan maoy usa ka ilhanan sa tawong hamtong.

Siyempre, adunay dinaliang mga kahimtang nga hisabtan ang pagkadili-makapailob. Ang batan-ong bana nga magdali sa pagdala sa iyang asawa sa ospital tungod kay hapit nang mahimugso ang ilang bag-ong anak dili makapailob bahin sa mga kalangan. Ang mga manulonda nga nag-agda kang Lot sa pagbiya sa Sodoma dili andam nga mohulat samtang naglangan si Lot. Hapit na ang kalaglagan, ug nameligro ang kinabuhi ni Lot ug sa iyang pamilya. (Genesis 19:15, 16) Bisan pa niana, sa kadaghanang kahimtang wala mameligro ang mga kinabuhi sa dihang ang mga tawo mapugos sa paghulat. Nianang mga kahimtanga, ang mga butang mahimong labi pang kahimut-anan kon ang tanan makakat-on sa pagpailob—bisan pag ang paghulat gipahinabo sa kawalay-katakos o sa kakulang sa interes sa usa ka tawo. Dugang pa, mas sayon ang pagpailob kon ang tanan nakakat-on sa paggamit sa mapuslanong paagi sa panahong gigugol sa paghulat. Ang kahon sa panid 5 adunay pipila ka sugyot aron himoon ang paghulat nga dili lamang maagwanta kondili mapuslanon pa.

Dili mahikalimtan nga ang dili-mapailobong espiritu makapadayag sa garbosong tinamdan, usa ka pagbati nga ang usa maoy importante kaayo nga siya dili angayng maghulat. Alang kang bisan kinsang may ingon nga tinamdan, ang mosunod nga mga pulong gikan sa Bibliya takos nga palandongon: “Mas maayo pa ang mapailobon kay sa mapahitas-on ug espiritu.” (Ecclesiastes 7:8) Ang pagkamapahitas-on, o garbo, maoy usa ka seryosong depekto sa personalidad, ug ang proverbio sa Bibliya nag-ingon: “Ang tagsatagsa nga garboso sa iyang kasingkasing maoy dulumtanan kang Jehova.” (Proverbio 16:5) Busa, ang pagkakat-on sa pailob—pagkakat-on sa paghulat—mahimong mag-obligar kanato sa pagsusi sa atong kaugalingon ug sa atong mga relasyon uban sa mga tawo alirong nato.

Pagagantihan ang Pailob

Kasagarang kita sayonan sa paghulat kon kita kombinsido nga ang atong ginahulat takos sa kalangan ug sa kadugayan moabot gayod. Niining bahina, maayong palandongon ang kamatuoran nga ang tanang sinserong mga magsisimba sa Diyos nagahulat sa katumanan sa iyang kahibulongang mga saad nga hikaplagan diha sa Bibliya. Pananglitan, gisuginlan kita diha sa dinasig sa Diyos nga salmo: “Ang mga matarong magapanag-iya sa yuta, ug sila magapuyo sa ibabaw niini hangtod sa kahangtoran.” Kining saara gisubli ni apostol Juan sa miingon siya: “Siya nga nagabuhat sa kabubut-on sa Diyos magapabilin hangtod sa kahangtoran.” (Salmo 37:29; 1 Juan 2:17) Tin-aw, kon kita mabuhi hangtod sa kahangtoran, ang paghulat dili usa ka dakong suliran. Apan sa pagkakaron ang atong kinabuhi dili hangtod sa kahangtoran. Realistiko ba gayod ang paghisgot bahin sa kinabuhing walay kataposan?

 Sa dili pa motubag, hunahunaa nga gilalang sa Diyos ang atong unang mga ginikanan uban ang kalaomang mabuhi hangtod sa kahangtoran. Tungod lamang kay sila nakasala nga nawad-an sila sa maong kalaoman alang sa ilang kaugalingon ug sa ilang mga anak—apil kita. Bisan pa niana, human dayon sa ilang sala, gipahibalo sa Diyos ang iyang katuyoan nga balit-aron ang mga resulta sa ilang pagkamasupilon. Gisaad niya ang pag-abot sa usa ka “binhi,” kinsa misangpot nga mao si Jesu-Kristo.—Genesis 3:15; Roma 5:18.

Kita ang maghukom kon kaha ingong mga indibiduwal kita makapahimulos gikan sa katumanan sa iyang mga saad. Gikinahanglan ang pailob sa paghimo niana. Aron tabangan kita sa pagkakat-on niining matanga sa pailob, ang Bibliya nagdasig kanato sa pagpalandong sa panig-ingnan sa usa ka mag-uuma. Siya magpugas sa iyang binhi ug siya kinahanglang maghulat nga mapailobon—nga magabuhat sa iyang maarangan sa pagpanalipod sa iyang tanom—hangtod nga ting-ani na. Unya pagagantihan ang iyang pailob, ug makita niya ang mga bunga sa iyang paghago. (Santiago 5:7) Si apostol Pablo naghisgot ug laing panig-ingnan sa pailob. Gipahinumdoman niya kita bahin sa matinumanong mga lalaki ug babaye sa kakaraanan. Sila nagpanan-aw sa unahan sa pagkatuman sa mga saad sa Diyos, apan kinahanglang maghulat sila sa tinudlong panahon sa Diyos. Si Pablo nagdasig kanato sa pagsundog kanila, “kinsa pinaagi sa pagtuo ug pailob nagapanunod sa mga saad.”—Hebreohanon 6:11, 12.

Oo, ang paghulat maoy dili-kalikayang kamatuoran sa kinabuhi. Apan dili kinahanglang kini kanunayng tinubdan sa kahigwaos. Alang niadtong nagahulat sa pagkatuman sa mga saad sa Diyos, kini mahimong tinubdan sa kalipay. Sila makapahimulos sa panahong gigugol sa paghulat pinaagi sa pag-ugmad sa suod nga relasyon uban sa Diyos ug pagbuhat sa mga buhat nga magpasundayag sa ilang pagtuo. Ug pinaagi sa pag-ampo, pagtuon, ug pamalandong, makaugmad silag dili-matarog nga pagsalig nga ang tanang gisaad sa Diyos mahitabo sa iyang gitakdang panahon.

[Kaon/Mga hulagway sa panid 5]

KUNHORI ANG KAHIGWAOS SA PAGHULAT!

Pagplano nga abante! Kon nahibalo ka nga kinahanglan kang maghulat, mag-andam sa pagbasa, pagsulat, pagniting, paggansilyo, o pagbuhat sa laing mapuslanong kalihokan.

Gamita ang panahon sa pagpamalandong, butang nga mausbawong nagakalisod diha sa atong paspas-ug-lihok nga kalibotan.

Pagbutang ug basahon duol sa telepono nga magamit kon ikaw pahulaton; sa lima o napulo ka minutos, makabasa kag ubay-ubayng mga panid.

Sa dihang maghulat diha sa usa ka grupo, gamita ang higayon, kon angay, sa pagsugod ug mga pakigkabildo sa uban ug ipakig-ambit ang makapalig-ong mga hunahuna kanila.

Paghupot ug sulatanan o mabasa diha sa imong kotse sulod sa mga yugto sa wala-damha nga paghulat.

Piyonga ang imong mga mata, pagrelaks, o pag-ampo.

ANG MALAMPOSONG PAGHULAT SA PANGUNA MAOY BUTANG MAYLABOT SA TINAMDAN UG PAGPLANO.