İsa hastaları iyileştirebiliyor ve ölüleri diriltebiliyordu. Ayrıca rüzgârı ve yağmuru da kontrol edebiliyordu. İsa dağda dua ettikten sonra aşağıya, Celile Gölü’ne doğru baktı ve orada bir fırtına olduğunu gördü. Elçileri teknede rüzgâra karşı kürek çekmeye çalışıyordu. İsa aşağıya indi ve suyun üzerinde yürüyerek tekneye doğru gitmeye başladı. Elçiler suyun üzerinde yürüyen birini görünce çok korktular. Fakat İsa onlara “Korkmayın, benim!” dedi.

Petrus şöyle dedi: “Efendim, gerçekten sensen emret de suyun üzerinde yürüyerek sana geleyim.” İsa da “Gel” dedi. Petrus fırtınanın ortasında tekneden indi ve suyun üzerinde İsa’ya doğru yürüdü. Ama İsa’ya yaklaştığında fırtınaya baktı ve korkuya kapıldı. O anda batmaya başladı ve “Efendim, kurtar beni!” diye bağırdı. İsa elini uzatıp Petrus’u tuttu ve şöyle dedi: “Neden kuşkuya kapıldın? İmanına ne oldu?”

İsa ve Petrus tekneye bindi ve bir anda fırtına durdu. Sence tüm bu olanları gören elçiler ne hissetmiştir? Onlar İsa’ya şöyle dediler: “Sen gerçekten de Tanrı’nın Oğlusun.”

İsa’nın hava koşullarını kontrol ettiği tek olay bu değildi. Bir keresinde, İsa elçileriyle birlikte gölün karşı kıyısına geçiyordu. İsa teknenin arkasında uyurken şiddetli bir fırtına çıktı. Dalgalar hızla tekneye vuruyordu. Sonunda tekne suyla doldu. Elçiler İsa’yı uyandırıp “Öğretmen, bize yardım et! Batıyoruz!” dediler. İsa kalktı ve suya “Sakin ol” dedi. O anda rüzgâr ve dalgalar durdu. İsa elçilerine “İmanınız yok mu?” dedi. Elçiler ise aralarında konuşarak, “Rüzgâr ve sular bile onun sözünü dinliyor” diyorlardı. Elçiler önemli bir şey öğrenmişlerdi. Eğer İsa’ya tam olarak güvenirlerse hiçbir şeyden korkmalarına gerek yoktu.