Bóg skierował te słowa do Żydów żyjących w czasach proroka Jeremiasza. Ponieważ ignorowali oni sprawiedliwe prawa Jehowy a i pełne miłości napomnienia przekazywane przez Jego proroków, On nie uchronił ich przed tragicznymi konsekwencjami złego postępowania (Przysłów 1:24-32).

 „Dlatego tak mówi Jehowa”. Słowo „dlatego” łączy poprzednie wersety z kolejnymi. W Jeremiasza 11:1-10 Jehowa powiedział Izraelitom, że zerwali oni przymierze, czyli wiążącą umowę, które On zawarł z ich praojcami (Wyjścia 24:7). Zamiast oddawać cześć swojemu Stwórcy, Żydzi zaczęli czcić bożki. To odstępstwo popchnęło ich do innych złych czynów — nawet do składania ofiar z dzieci! (Jeremiasza 7:31).

 „Sprowadzam na nich nieszczęście”. Gdy Biblia mówi, że Bóg coś robi, często oznacza to, że po prostu do czegoś dopuszcza. A jak było w tym wypadku? Gdy Izraelici zaczęli wielbić fałszywe bóstwa i ignorować prawe zasady Jehowy, ściągnęli na siebie ogromne cierpienia. Stracili również ochronę Boga. W rezultacie potężny wróg — król Babilonu — podbił Jerozolimę i uprowadził jej mieszkańców do niewoli. Fałszywi bogowie, którym ufali tamci ludzie, nie byli w stanie ich ocalić (Jeremiasza 11:12; 25:8, 9).

 To, że Bóg pozwolił, by te tragedie spotkały Jego lud, nie oznacza, że jest niesprawiedliwy lub niegodziwy. W Jakuba 1:13 czytamy, że „Bóg nie może być poddawany próbie przez coś złego ani też sam nikogo w ten sposób nie poddaje próbie”. Wprawdzie w Biblii gdańskiej możemy przeczytać: „Oto Ja [Bóg] przywiodę na nich [Żydów] złe”, to jednak użyte w tekście oryginalnym słowo b przetłumaczone na „zło” można też oddać jako „nieszczęście” lub „klęska” — co dokładnie opisuje cierpienia, jakie ściągnęli na siebie Żydzi.

 „Gdy będą wołać do mnie o pomoc, nie wysłucham ich”. Jehowa nie wysłuchuje modlitw ludzi, których „ręce są splamione krwią”, czy tych, którzy szukają wybawienia u fałszywych bóstw (Izajasza 1:15; 42:17). Słucha natomiast osób, które okazują szczerą skruchę za złe postępowanie i pokornie do Niego wracają (Izajasza 1:16-19; 55:6, 7).

 W roku 647 p.n.e. Jehowa wyznaczył Jeremiasza na swojego proroka. Przez 40 lat Jeremiasz ostrzegał mieszkańców Judy o nadchodzącym wyroku Bożym. Niestety, oni nie chcieli go słuchać. Właśnie w tym okresie prorok ten napisał słowa, które możemy znaleźć w Jeremiasza 11:11. To proroctwo spełniło się w roku 607 p.n.e., kiedy Babilończycy zniszczyli Jerozolimę (Jeremiasza 6:6-8; 39:1, 2, 8, 9).

 Księga Jeremiasza zawiera też słowa nadziei. Jehowa powiedział: „Gdy upłynie w Babilonie 70 lat, (...) spełnię swoją obietnicę — sprowadzę was z powrotem na to miejsce [do ojczyzny Żydów]” (Jeremiasza 29:10). Jehowa spełnił swoją obietnicę w 537 roku p.n.e. po tym, jak Babilon został zdobyty przez Medów i Persów. Bóg pozwolił, żeby Jego lud, który był rozproszony po całym imperium babilońskim, powrócił do rodzinnego kraju i wznowił prawdziwe wielbienie (2 Kronik 36:22, 23; Jeremiasza 29:14).

 Obejrzyj poniższy materiał filmowy, żeby poznać zarys treści Księgi Jeremiasza.