Możesz prowadzić szczęśliwe życie bez względu na to, jakie miałeś dzieciństwo

MICHAŁ od najmłodszych lat miał buntownicze usposobienie. * Z czasem wskutek rozterek wewnętrznych popadł w narkomanię i pijaństwo. Wyjaśnia: „Mój ojciec był alkoholikiem i oboje z siostrą wiele przez niego wycierpieliśmy”.

Rodzice Malindy wyglądali na religijnych, godnych szacunku członków społeczeństwa. Ale byli też mocno związani z pewną sektą. „Niektóre z uprawianych w niej praktyk wywierały na mnie jako dziecko fatalny wpływ i rujnowały moją psychikę” — wyznaje z żalem Malinda, obecnie trzydziestoparoletnia. Dodaje: „Odkąd pamiętam, ciągle miałam poczucie beznadziei i niskiej wartości”.

Czy nie przyznasz, że wiele osób doświadczyło w dzieciństwie przemocy, złego traktowania, braku ciepła rodzinnego, a także innych negatywnych zjawisk? Doznane wtedy rany bywają głębokie. Ale czy muszą na zawsze zniweczyć czyjeś szanse na poznanie prawdy ze Słowa Bożego i uzyskanie pewnej miary szczęścia? Czy mimo przeżyć z dzieciństwa Michał i Malinda wyrośli na prawych ludzi? Rozważmy najpierw przykład judzkiego króla Jozjasza.

Przykład biblijny

Jozjasz, król Judy w VII wieku p.n.e., panował 31 lat (659-629 p.n.e.). Kiedy obejmował tron po swym zamordowanym ojcu, sytuacja w kraju była opłakana. W Judzie i Jerozolimie roiło się od czcicieli Baala oraz od ludzi, którzy przysięgali na Malkama, głównego boga Ammonitów. Działający wówczas prorok Boży Sofoniasz nazwał książąt judzkich „ryczącymi lwami”, a sędziów „wieczornymi wilkami”. Nic dziwnego, że kraj tkwił w szponach podstępu i przemocy. Wielu mawiało w sercu: „Jehowa nie będzie czynił dobrze ani źle” (Sofoniasza 1:3 do 2:3; 3:1-5).

Jakim władcą okazał się Jozjasz? Według zapisu kronikarza biblijnego Ezdrasza „czynił to, co słuszne w oczach Jehowy, i chodził drogami Dawida, swego praojca; nie zboczył na prawo ani na lewo” (2 Kronik 34:1, 2). Najwyraźniej więc z powodzeniem czynił to, co słuszne w oczach Bożych. Ale w jakich warunkach się wychowywał?

Jakie miał dzieciństwo?

Jozjasz urodził się w roku 667 p.n.e., gdy jego ojciec, Amon, miał zaledwie 16 lat, a w Judzie panował jego dziadek, Manasses. Ten ostatni był jednym z najnikczemniejszych królów w dziejach tego kraju. Stawiał ołtarze dla Baala i „na wielką skalę czynił to, co złe w oczach Jehowy”. Przeprowadził swych synów przez ogień, uprawiał magię, posługiwał się wróżeniem, krzewił praktyki spirytystyczne i przelał mnóstwo niewinnej krwi. Ponadto ustawił w domu Jehowy wykonany przez siebie rzeźbiony wizerunek w postaci świętego pala. Zwiódł mieszkańców Judy i Jerozolimy, „by postępowali gorzej niż narody, które  Jehowa usunął sprzed oblicza synów Izraela” (2 Kronik 33:1-9).

Manasses dopuszczał się takiego zła, że za sprawą Jehowy został zabrany w okowach do Babilonu, jednego z miast królewskich monarchy asyryjskiego. W niewoli Manasses okazał skruchę, ukorzył się i błagał Jehowę o przebaczenie. Bóg wysłuchał jego prośby o łaskę i przywrócił go do władzy królewskiej w Jerozolimie. Później król ten z powodzeniem wprowadził szereg reform (2 Kronik 33:10-17).

Jak niegodziwość, a następnie skrucha Manassesa wpłynęły na jego syna Amona? Okazał się on człowiekiem bardzo nikczemnym. Kiedy skruszony Manasses podjął wysiłek, by oczyścić naród ze skalania, którego sam był sprawcą, Amon nie zareagował na to przychylnie. Po odziedziczeniu tronu w wieku 22 lat „czynił to, co złe w oczach Jehowy, jak to uczynił Manasses, jego ojciec”. Zamiast się ukorzyć przed Jehową, „Amon jeszcze powiększył winę” (2 Kronik 33:21-23). Gdy został królem Judy, Jozjasz liczył sobie tylko sześć lat. Jakże straszne dzieciństwo miał Jozjasz!

Niegodziwy Amon rządził jedynie dwa lata, gdyż w wyniku intrygi uknutej przez własnych sług poniósł śmierć. Jednakże lud zgładził spiskowców, a królem uczynił jego syna Jozjasza (2 Kronik 33:24, 25).

Mimo tych okropnych przeżyć z dzieciństwa Jozjasz czynił to, co miłe w oczach Jehowy. Władzę sprawował tak dobrze, że Biblia oznajmia: „Przed nim nie było króla takiego jak on, który by wrócił do Jehowy całym swym sercem i całą swą duszą, i całą swą siłą życiową, zgodnie z całym Prawem Mojżeszowym; ani po nim nie powstał taki jak on” (2 Królów 23:19-25).

Jakże pokrzepiający jest przykład Jozjasza dla tych, którzy mieli straszne dzieciństwo! Czego możemy się nauczyć z jego przykładu? Dzięki czemu Jozjasz obrał właściwą drogę i się jej trzymał?

 Staraj się poznać Jehowę

Pozytywny wpływ na małego Jozjasza wywierał przede wszystkim jego przejęty skruchą dziadek, Manasses. Biblia nie wspomina, jak często się stykał z Jozjaszem i ile ten miał lat, gdy dziadek skorygował swe postępowanie. Ponieważ członkowie rodzin żydowskich utrzymywali ze sobą bliskie kontakty, Manasses mógł próbować chronić wnuka przed deprawującym otoczeniem, zaszczepiając w jego serce pewną miarę szacunku dla prawdziwego Boga, Jehowy, i dla Jego słowa. Ziarna prawdy, które zdołał zasiać w Jozjaszu, połączone być może z jeszcze innymi pozytywnymi wpływami, w końcu wydały plon. W ósmym roku panowania w Judzie 15-letni Jozjasz podjął starania, by poznać i spełniać wolę Jehowy (2 Kronik 34:1-3).

Niektórzy zetknęli się w dzieciństwie ze sprawami duchowymi jedynie dzięki jakiemuś dalekiemu krewnemu, znajomemu lub sąsiadowi. Ale jeśli zasiane w ten sposób ziarna są pielęgnowane, mogą z czasem wydać piękny plon. Wspomniana wcześniej Malinda miała starszego sąsiada, który regularnie przynosił do jej domu czasopisma Strażnica i Przebudźcie się! Sięgając pamięcią wstecz, Malinda opowiada o nim: „Najbardziej intrygowało mnie to, że mój sąsiad nie obchodził świąt. Przywiązywałam do tego wagę, ponieważ z okazji wigilii Wszystkich Świętych i niektórych innych świąt w sekcie, do której należeli moi rodzice, odprawiano rytualne obrzędy”. Kiedy jakieś dziesięć lat później Malinda otrzymała od przyjaciela zaproszenie na chrześcijańskie zebranie do Sali Królestwa Świadków Jehowy, przypomniała sobie tego sąsiada i chętnie je przyjęła. Pomogło to jej w odnalezieniu prawdy.

Ukorz się przed Bogiem

W okresie swych rządów Jozjasz przeprowadził w Judzie rozległe reformy religijne. Po sześcioletniej kampanii przeciw bałwochwalstwu, której owocem było oczyszczenie z niego kraju, przystąpił do naprawy domu Jehowy. W trakcie tych prac arcykapłan Chilkiasz dokonał cennego odkrycia! Znalazł oryginalny egzemplarz „księgi prawa Jehowy”. To cenne znalezisko przekazał sekretarzowi Szafanowi, który poinformował o nim króla. Czy takie osiągnięcia wbiły 25-letniego Jozjasza w pychę? (2 Kronik 34:3-18).

„Gdy tylko król usłyszał słowa tego prawa”, pisze Ezdrasz, „natychmiast rozdarł swe szaty”. W ten sposób wyraził szczery żal, bo uświadomił sobie, że jego przodkowie nie przestrzegali wszystkich przykazań Bożych. Rzeczywiście była to oznaka pokory! Król natychmiast wysłał pięciu mężów, by za pośrednictwem prorokini Chuldy zapytali Jehowę. Wrócili od niej z następującą wiadomością: ‛Z powodu nieposłuszeństwa wobec Prawa Jehowy nadejdzie nieszczęście. Ale ponieważ ty, królu Jozjaszu, ukorzyłeś się, zostaniesz zabrany w pokoju na swój cmentarz i nie zobaczysz tego nieszczęścia’ (2 Kronik 34:19-28). Jehowie spodobała się postawa Jozjasza.

Bez względu na to, jakie mieliśmy dzieciństwo, my również możemy ukorzyć się przed prawdziwym Bogiem, Jehową, i okazywać szacunek Jemu i Jego Słowu, Biblii. Uczynił tak wspomniany na wstępie Michał. Opowiada: „Popadłem w narkomanię i pijaństwo i stoczyłem się na samo dno, ale mimo to interesowałem się Biblią i pragnąłem mieć cel w życiu. Gdy wreszcie nawiązałem kontakt ze Świadkami Jehowy, zacząłem się zmieniać i poznałem prawdę”. Możemy więc nabrać szacunku do Boga i Jego Słowa bez względu na to, w jakim środowisku się wychowaliśmy.

Odnoś pożytek ze wszystkiego, co udostępnia Jehowa

Jozjasz darzył też głębokim szacunkiem proroków Jehowy. Zwracał się nie tylko do prorokini Chuldy — brał sobie także do serca wypowiedzi innych działających wtedy proroków. Na przykład zarówno Jeremiasz, jak i Sofoniasz z zapałem piętnowali bałwochwalstwo uprawiane w Judzie. Zważanie na ich orędzie niewątpliwie dodawało Jozjaszowi sił  do prowadzenia kampanii przeciw fałszywemu kultowi! (Jeremiasza 1:1, 2; 3:6-10; Sofoniasza 1:1-6).

„Pan”, czyli Jezus Chrystus, powołał grono swych namaszczonych naśladowców — „niewolnika wiernego i roztropnego” — i powierzył mu zadanie dostarczania pokarmu duchowego we właściwym czasie (Mateusza 24:45-47). Za pośrednictwem publikacji opartych na Biblii oraz zboru klasa niewolnika zwraca uwagę na korzyści ze stosowania się do rad z Pisma Świętego i pokazuje, jak to czynić w życiu codziennym. Powinniśmy więc korzystać z narzędzi, których używa Jehowa, by nam pomagać w przezwyciężaniu wszelkich głęboko zakorzenionych przywar. Michał od dzieciństwa odczuwał silną niechęć do władzy. Nawet gdy już poznał prawdę ze Słowa Bożego, słabość ta powstrzymywała go od służenia Jehowie w pełniejszej mierze. Zmiana nastawienia była dla niego ogromnym wyzwaniem. Ale z czasem sprostał temu zadaniu. Jak? „Dzięki pomocy dwóch wyrozumiałych starszych zdałem sobie sprawę ze swego problemu i zacząłem stosować się do ich serdecznych wskazówek opartych na Biblii” — wyjaśnił. Następnie dodał: „Czasem wzbiera we mnie dawna złość, ale potrafię już okiełznać swą buntowniczą naturę”.

Również Malinda przy podejmowaniu ważnych decyzji życiowych szuka porady u starszych. Przekonuje się, że nieocenioną pomocą w przezwyciężaniu poczucia beznadziei i niskiej wartości, które pojawiło się u niej w dzieciństwie, są różne artykuły ze Strażnicy i Przebudźcie się! Opowiada: „Niekiedy w jakimś artykule poruszy mnie akapit, pojedyncze zdanie lub nawet tylko jego część. Mniej więcej dziewięć lat temu zaczęłam takie artykuły wpinać w skoroszyt, aby mieć do nich łatwy dostęp”. Obecnie w trzech skoroszytach ma około 400 artykułów!

Nikt nie musi być trwale poszkodowany wskutek nieudanego życia rodzinnego. Z pomocą Jehowy można osiągnąć powodzenie pod względem duchowym. Samo właściwe wychowanie jeszcze nie gwarantuje, iż dana osoba będzie prawa, i podobnie nieszczęśliwe dzieciństwo nie musi przeszkodzić w wyrośnięciu na bogobojnego człowieka.

Kiedy podczas prac remontowych w świątyni odnaleziono księgę Prawa, Jozjasz ‛zawarł przymierze przed obliczem Jehowy, by podążać za Jehową i z całego swego serca oraz całej swej duszy go słuchać’ (2 Kronik 34:31). I wytrwał w tym postanowieniu aż do śmierci. Również Malinda i Michał są zdecydowani dochować lojalności Jehowie Bogu i z powodzeniem bronić swej prawości. Obyś i ty postanowił trzymać się blisko Boga i wiernie Mu służyć. Możesz być pewny sukcesu, gdyż Jehowa obiecuje: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą. Nie rozglądaj się, bo ja jestem twoim Bogiem. Wzmocnię cię. Naprawdę ci pomogę. Naprawdę będę cię mocno trzymał swą prawicą prawości” (Izajasza 41:10, 13).

[Przypis]

[Ilustracje na stronie 26]

Mimo strasznego dzieciństwa Jozjasz starał się poznać Jehowę i prowadził szczęśliwe życie

[Ilustracja na stronie 28]

Jeśli masz jakąś głęboko zakorzenioną przywarę, starsi pomogą ci ją przezwyciężyć

[Ilustracja na stronie 28]

Czasopisma „Strażnica” i „Przebudźcie się!” pomogą ci zachować prawość