Sulat Halin sa Ireland

Maid-id nga Pagpangita

MAULANON gid sina nga adlaw. Haluson ko makita ang palibot kay nagaburon ang bintana sang akon salakyan bangod sa sigesige nga pagtupa sang ulan. Mga 16 kilometros ang akon ginbiyahe asta nakalab-ot ako sa ibabaw sang bakulod nga nagatamwa sa Westport, isa ka gamay nga banwa nga malapit sa dagat sa Katundan sang Ireland. Sang ulihi, sang nagtaas na ang adlaw, makita na ang madamo nga magagmay nga isla nga nagalibot sa baybayon nga daw nagainggat nga mga hiyas sa asul nga dagat. Diutay lang ang nagaistar sa sini nga mga isla, pero ginadala diri sang iban nga mga mangunguma paagi sa baruto ang ila mga kasapatan para pahalbon.

Sa katundan nayon sang baybayon, nagakubay ang mga pukatod nga puno sing kugon. Gani kon silakan ini sa hapon, daw nagainggat ini nga saway kon tan-awon. Sa uluunhan, kitaon man ang bukid nga Croagh Patrick nga ginatawag sang mga pumuluyo nga Reek. Nag-agi ako sa gutok kag makitid nga mga kalye sang Westport, kag nalabyan ko man ang Reek pakadto sa lugar nga talagsa lang ginakadtuan sang mga Saksi ni Jehova.

Ang tawo nga akon ginapangita wala kahibalo nga maabot ako subong. Nakabaton ako sang sulat nga nagasiling nga bag-o lang sia nagsaylo diri kag gusto niya padayunon ang paghambalanay parte sa Biblia upod sa mga Saksi. Sa pensar ko, ‘Pila ayhan ang iya edad? May asawa bala sia? Ano ang nanamian niya nga istoryahan?’ Ginpasiplatan ko ang akon bag kag ginpanumdom liwat nga may dala ako nga Biblia kag pila ka libro parte sa Biblia. Ginhunahuna ko ang akon isiling sa iya para nga dugangan ang iya interes sa mensahe sang Ginharian.

Nakalapaw na ako sa bukid nga Reek. Ang mahawan nga mga talamnan may mga kahon nga human sa bato asta sa dagat nga ginhimo sang panahon pa sang Dakung Tiggulutom sang ika-19 nga siglo. Gani, makawiwili ining mga talamnan kay daw gintambitambi ini nga tela kon tan-awon. May pispis nga seagull nga nagalupadlupad kag sa uluunhan makita man ang nagabawod kag tiko nga mga kahoy nga daw mga tigulang nga lalaki, nga nagadutdutanay kag nagatalikod sa hangin.

Wala sing numero ang mga pamalay kag mga kalye sa sini nga lugar. Ang nakasulat sa adres sang tawo nga ginapangita ko, ngalan lang sang balay kag banwa. * Ang plano ko amo nga pangitaon anay ang kartero, kay kabalo sia kon diin nagaistar ang tanan. Pagligad sang mga tunga sa oras, nakita ko ang post office. Isa ini ka kuarto nga ginhimo  nga opisina sa sulod sang nagatulupad nga mga balay. Pero may nakabutang sa puertahan nga “Closed.” Gani namangkot ako sa isa ka tiendahan kag gintudlo ako sang nagabantay sa sentro sang banwa.

Nagmaneho pa gid ako sing walo ka kilometro, asta nga nakita ko ang palatandaan, isa ka likuon patuo kag may makitid nga alagyan sa wala. Nagpanuktok ako sa isa ka balay sa uluunhan. Isa ka may edad nga babayi ang nagbukas. Nagsiling sia nga diri na sia nagdaku, pero wala sia kabalo kon diin ang tawo nga akon ginapangita. Ginpasulod niya ako kag nagsiling nga may tawgan sia.

Samtang nagahambal sia sa telepono, sige ang pasiplat niya sa akon. Pat-od nga natingala sia kon sin-o ako kag kon ano gid ang akon kinahanglan. Nakita ko ang isa ka gamay nga imahen ni Birhen Maria sa puertahan, kag sa dingding naman may daku nga larawan ni Cristo. May mga rosarito man sa lamesa sa kusina. Daw indi gid sia mahim-os, gani nagsiling ako, “May importante lang ako nga mensahe para sa iya halin sa pila ka abyan.”

Nag-abot ang iya bana kag gin-istoryahan ako sang kasaysayan sang ila lugar. Samtang ang iya asawa naman wala sing may nakuha sa iya una nga gintawgan, gani nagsiling sia nga manawag pa gid sia sa iban. Daw wala gid sing may nakakilala sa tawo ukon sa balay nga akon ginapangita. Gintan-aw ko ang akon relo. Hapon na. Napensar ko nga mas maayo siguro kon mabalik na lang ako. Ginpasalamatan ko sila, nagbalik sa akon salakyan, kag nagpauli.

Nagbalik ako pagkadason nga semana. Sa sini nga tion, nagkitaay kami sang kartero kag gintudluan niya ako kon diin makadto. Mga 15 minutos sang ulihi, nakita ko ang krosing nga iya ginsiling. Nagliko ako sa wala kag ginsubay ang makitid nga alagyan para pangitaon ang daan nga taytay nga amo ang palatandaan. Pero wala ko gid ini makit-an. Sang ulihi, nakit-an ko ang katapusan nga palatandaan, kag sa ibabaw sang bakulod ara ang balay nga madugay ko na nga ginapangita.

Ginpamensar ko anay kon paano ko ipresentar ang maayong balita. Isa ka may edad na nga lalaki ang nagbukas sang puertahan. Nagsiling sia, “Ang balay nga imo ginapangita ato pa sa unhan.” Gintudlo niya ang balay nga nalipdan sang kakahuyan. Ginkadtuan ko ang balay nga iya gintudlo kag nanuktok. Samtang nagahulat, ginatan-aw ko ang Atlantic Ocean, mga ginatos na lang ka metros ang kalayuon. Nagbaskog na ang hangin, kag maputi ang mga balod nga nagahampas sa matahom nga baybayon. Wala gid ako sang iban nga makita kag wala man sing tawo sa balay.

Duha ka beses pa ako nga nagbalik asta naabtan ko ang isa ka pamatan-on nga lalaki. “Amo gid man ini ang balay nga imo ginapangita,” siling niya, “pero ang tawo nga imo ginapangita nagsaylo na, kag wala ako kahibalo kon diin na sia subong.” Ginpaathag ko sa iya ang akon tuyo kag nabal-an ko nga ini nga pamatan-on wala pa gid makaistorya sa mga Saksi ni Jehova. Nakaagi sia nga ginkawatan kag nagapalibog kon ngaa gintugutan sang Dios ang mga inhustisya nga nagakatabo. Ginbaton niya ang pinakaulihi nga isyu sang Lalantawan kag Magmata! parte sini nga topiko.

Ang Biblia nagsugo nga dapat naton pangitaon sing maid-id ang mga tawo nga nagapangita sing kamatuoran. Wala ko gid makita ang tawo nga akon ginapangita. Pero, nahibal-an ko nga wala nausik ang akon panikasog. Sa Ireland, madamo ang luyag gid magtuon parte sa mensahe sang Ginharian, kag kon pakamaayuhon ni Jehova, sa pila ka adlaw basi pa lang batunon sining pamatan-on nga lalaki ang mga binhi sang kamatuoran kag isugid man ini sa iban.

[Nota]