1, 2. Ποια αλλαγή συνέβη την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., και ποιοι έγιναν μέλη του νέου λαού του Ιεχωβά; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ του 33 Κ.Χ. ήταν ορόσημο στην ιστορία του λαού του Ιεχωβά εδώ στη γη. Εκείνη την ημέρα, συνέβη μια ριζική αλλαγή. Μέσω του πνεύματός του, ο Ιεχωβά έφερε σε ύπαρξη ένα νέο έθνος—τον πνευματικό Ισραήλ, τον «Ισραήλ του Θεού». (Γαλ. 6:16) Για πρώτη φορά από τις ημέρες του Αβραάμ, ο λαός του Θεού δεν θα προσδιοριζόταν πια από τη σαρκική περιτομή των αρρένων μελών του. Όπως έγραψε ο Παύλος αναφερόμενος στο κάθε μέλος αυτού του νέου έθνους: «Η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος».—Ρωμ. 2:29.

² Τα πρώτα μέλη του νέου έθνους του Θεού ήταν οι απόστολοι και πάνω από εκατό άλλοι μαθητές του Χριστού που είχαν συγκεντρωθεί σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 1:12-15) Σε όλους αυτούς εκχύθηκε το άγιο πνεύμα, το οποίο τους κατέστησε γεννημένους από το πνεύμα γιους του Θεού. (Ρωμ. 8:15, 16· 2 Κορ. 1:21) Αυτό αποδείκνυε ότι είχε τεθεί σε ισχύ η νέα διαθήκη, που είχε ως μεσίτη τον Χριστό και επικυρώθηκε με το αίμα του. (Λουκ. 22:20· διαβάστε Εβραίους 9:15) Ως εκ τούτου, εκείνοι οι μαθητές έγιναν μέλη του νέου έθνους του Ιεχωβά—ο νέος λαός του. Το άγιο πνεύμα τούς έδωσε την ικανότητα να κηρύξουν στις διάφορες γλώσσες των Ιουδαίων και των προσηλύτων που είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ από κάθε γωνιά της  Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για την Ιουδαϊκή Γιορτή των Εβδομάδων, ή αλλιώς την Πεντηκοστή. Όλοι αυτοί άκουσαν και κατάλαβαν στη δική τους γλώσσα «τα μεγαλεία του Θεού» τα οποία τους κήρυξαν οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί.—Πράξ. 2:1-11.

3-5. (α) Τι είπε ο Πέτρος στους Ιουδαίους την ημέρα της Πεντηκοστής; (β) Ποια διαδοχικά βήματα συνέβαλαν στην αύξηση του νέου έθνους του Ιεχωβά στα πρώτα του χρόνια;

³ Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε με εξέχοντα τρόπο τον απόστολο Πέτρο για να ανοίξει το δρόμο σε Ιουδαίους και προσήλυτους ώστε να γίνουν μέλη αυτού του νεογέννητου έθνους, της Χριστιανικής εκκλησίας. Την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Πέτρος είπε με τόλμη στους Ιουδαίους ότι έπρεπε να δεχτούν τον Ιησού, εκείνον που “είχαν κρεμάσει σε ξύλο”, διότι «ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό». Όταν το πλήθος ρώτησε τι έπρεπε να κάνει, ο Πέτρος απάντησε: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος». (Πράξ. 2:22, 23, 36-38) Εκείνη την ημέρα, περίπου 3.000 άνθρωποι προστέθηκαν στο νέο έθνος του πνευματικού Ισραήλ. (Πράξ. 2:41) Οι απόστολοι συνέχισαν να κηρύττουν με ζήλο, και το έργο τους απέδιδε όλο και περισσότερους καρπούς. (Πράξ. 6:7) Το νέο έθνος αυξανόταν.

⁴ Αργότερα, το έργο κηρύγματος επεκτάθηκε και στους Σαμαρείτες, με καλά αποτελέσματα. Πολλοί βαφτίστηκαν από τον ευαγγελιστή Φίλιππο, αλλά δεν έλαβαν αμέσως το άγιο πνεύμα. Το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ έστειλε σε εκείνους τους Σαμαρείτες που είχαν μεταστραφεί τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, οι οποίοι «έθεταν τα χέρια τους πάνω σε αυτούς, και αυτοί άρχισαν να λαβαίνουν άγιο πνεύμα». (Πράξ. 8:5, 6, 14-17) Έτσι λοιπόν, προστέθηκαν και αυτοί οι Σαμαρείτες στα χρισμένα με το πνεύμα μέλη του πνευματικού Ισραήλ.

⁵ Το 36 Κ.Χ., ο Πέτρος χρησιμοποιήθηκε ξανά για να απευθύνει και σε άλλους την πρόσκληση να γίνουν μέλη του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ. Αυτό συνέβη όταν κήρυξε στον Ρωμαίο εκατόνταρχο Κορνήλιο και σε συγγενείς και φίλους του. (Πράξ. 10:22, 24, 34, 35) Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Ενώ ο Πέτρος μιλούσε ακόμη . . . , το άγιο πνεύμα ήρθε πάνω σε όλους [τους μη Ιουδαίους που] άκουγαν το λόγο. Και οι πιστοί που είχαν έρθει με τον Πέτρο, οι οποίοι ήταν από τους περιτμημένους, ένιωσαν κατάπληξη, επειδή η δωρεά του αγίου πνεύματος εκχεόταν και πάνω σε εθνικούς». (Πράξ. 10:44, 45) Ως αποτέλεσμα, οι πιστοί που ήταν απερίτμητοι Εθνικοί μπορούσαν τώρα να γίνουν και αυτοί μέλη του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ.

6, 7. Από ποιες απόψεις θα αποτελούσαν τα μέλη του νέου έθνους «λαό για το όνομα του [Ιεχωβά]», και σε ποια έκταση το έκαναν αυτό;

⁶ Το 49 Κ.Χ., σε μια συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος των Χριστιανών του πρώτου αιώνα, ο μαθητής Ιάκωβος δήλωσε: «Ο Συμεών [Πέτρος] αφηγήθηκε λεπτομερώς πώς ο Θεός έστρεψε για πρώτη  φορά την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του». (Πράξ. 15:14) Αυτός ο νέος λαός που θα έφερε το όνομα του Ιεχωβά θα περιλάμβανε τόσο Ιουδαίους όσο και μη Ιουδαίους πιστούς. (Ρωμ. 11:25, 26α) Αργότερα, ο Πέτρος έγραψε: «Κάποτε δεν ήσασταν λαός, αλλά τώρα είστε λαός του Θεού». Περιγράφοντας δε την αποστολή τους, είπε: «Εσείς είστε “εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία, για να διακηρύξετε εκτεταμένα τις αρετές” εκείνου που σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως». (1 Πέτρ. 2:9, 10) Όλοι τους έπρεπε να διασαλπίζουν τους αίνους Εκείνου τον οποίο εκπροσωπούσαν και να δοξάζουν δημόσια το όνομά του. Θα ήταν θαρραλέοι μάρτυρες για τον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο.

⁷ Όπως ίσχυε και για τον σαρκικό Ισραήλ, τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ ήταν εκείνα τα οποία ο Ιεχωβά αποκάλεσε “λαό που έπλασα για τον εαυτό μου, για να διηγείται τον αίνο μου”. (Ησ. 43:21) Εκθέτοντας όλους τους ψεύτικους θεούς που λατρεύονταν τότε, οι πρώτοι Χριστιανοί διακήρυτταν με τόλμη ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός. (1 Θεσ. 1:9) Έδιναν μαρτυρία για τον Ιεχωβά και τον Ιησού «στην Ιερουσαλήμ . . . και σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης».—Πράξ. 1:8· Κολ. 1:23.

8. Ποια προειδοποίηση έδωσε ο απόστολος Παύλος στο λαό του Θεού τον πρώτο αιώνα;

⁸ Ένα απτόητο μέλος του “λαού για το όνομα του [Ιεχωβά]” τον πρώτο αιώνα ήταν ο απόστολος Παύλος. Μιλώντας μπροστά σε ειδωλολάτρες φιλοσόφους, υπερασπίστηκε με τόλμη την κυριαρχία του Ιεχωβά, του Θεού «που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν, καθώς Αυτός είναι Κύριος ουρανού και γης». (Πράξ. 17:18, 23-25) Προς το τέλος του τρίτου ιεραποστολικού ταξιδιού του, προειδοποίησε τα μέλη του λαού που έφερε το όνομα του Θεού: «Γνωρίζω ότι μετά την αναχώρησή μου θα μπουν ανάμεσά σας καταπιεστικοί λύκοι και δεν θα μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα, και από εσάς τους ίδιους θα σηκωθούν άντρες και θα λένε διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους». (Πράξ. 20:29, 30) Στο τέλος του πρώτου αιώνα, αυτή η προειπωμένη αποστασία είχε ήδη εκδηλωθεί ξεκάθαρα.—1 Ιωάν. 2:18, 19.

9. Τι συνέβη στο «λαό για το όνομα του [Ιεχωβά]» μετά το θάνατο των αποστόλων;

⁹ Μετά το θάνατο των αποστόλων, η αποστασία φούντωσε, οδηγώντας στην εμφάνιση των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Οι αποστάτες Χριστιανοί, όχι μόνο δεν αποδείχτηκαν “λαός για το όνομα του [Ιεχωβά]”, αλλά και αφαίρεσαν το θεϊκό όνομα από πολλές Γραφικές μεταφράσεις τους. Υιοθέτησαν ειδωλολατρικές τελετουργίες και ατίμασαν τον Θεό με τις αντιγραφικές διδασκαλίες, τους «ιερούς πολέμους» και την ανήθικη διαγωγή τους. Επί αιώνες, λοιπόν, ο Ιεχωβά είχε ελάχιστους πιστούς λάτρεις στη γη και όχι έναν οργανωμένο «λαό για το όνομά του».

10, 11. (α) Τι προείπε ο Ιησούς στην παραβολή του για το σιτάρι και τα ζιζάνια; (β) Πώς εκπληρώθηκε η παραβολή του Ιησού μετά το 1914, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁰ Στην παραβολή του για το σιτάρι και τα ζιζάνια, ο Ιησούς προείπε το πνευματικό σκοτάδι που θα έφερνε η αποστασία. Είπε ότι, «ενώ κοιμούνταν οι άνθρωποι», ο Διάβολος θα έσπερνε ζιζάνια στον αγρό όπου ο Γιος του ανθρώπου είχε ήδη σπείρει σιτάρι. Και τα δύο θα μεγάλωναν μαζί μέχρι την «τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Ο Ιησούς εξήγησε ότι “ο καλός σπόρος” εξεικονίζει “τους γιους της Βασιλείας” και ότι «τα ζιζάνια» είναι «οι γιοι του πονηρού». Στον καιρό του τέλους, ο Γιος του ανθρώπου θα έστελνε τους «θεριστές» του, τους αγγέλους, για να ξεχωρίσουν το  συμβολικό σιτάρι από τα ζιζάνια. Οι γιοι της Βασιλείας θα συγκεντρώνονταν. (Ματθ. 13:24-30, 36-43) Πώς συνέβη αυτό, και πώς άνοιξε έτσι ο δρόμος για να έχει ο Ιεχωβά έναν λαό εδώ στη γη;

¹¹ “Η τελική περίοδος του συστήματος πραγμάτων” άρχισε το 1914. Στη διάρκεια του πολέμου που ξέσπασε εκείνο το έτος, οι λίγες χιλιάδες χρισμένοι Χριστιανοί, «οι γιοι της βασιλείας», βρίσκονταν σε πνευματική αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Το 1919, ο Ιεχωβά τούς απελευθέρωσε, κάνοντας σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε αυτούς και στα «ζιζάνια», δηλαδή τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς. Συγκέντρωσε “τους γιους της Βασιλείας” και τους κατέστησε έναν οργανωμένο λαό, σε εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα: «Θα γεννηθεί γη με πόνους τοκετού σε μία ημέρα; Ή θα γεννηθεί έθνος μονομιάς; Διότι μόλις η Σιών άρχισε να έχει πόνους τοκετού, γέννησε τους γιους της». (Ησ. 66:8) Η Σιών, η οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του Ιεχωβά, έφερε σε ύπαρξη τους χρισμένους με το πνεύμα γιους της και τους οργάνωσε σε έθνος.

12. Πώς έχουν αποδείξει οι χρισμένοι ότι είναι “λαός για το όνομα του [Ιεχωβά]” σήμερα;

¹² Όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, έτσι και οι χρισμένοι «γιοι της βασιλείας» θα ήταν μάρτυρες του Ιεχωβά. (Διαβάστε Ησαΐας 43:1, 10, 11) Γι’ αυτό, θα έπρεπε να ξεχωρίζουν ως διαφορετικοί τόσο με τη Χριστιανική τους διαγωγή όσο και με το κήρυγμα “των καλών νέων της βασιλείας . . . για μαρτυρία σε όλα τα έθνη”. (Ματθ. 24:14· Φιλιπ. 2:15) Με αυτόν τον τρόπο, έχουν “φέρει πολλούς”, στην πραγματικότητα εκατομμύρια, σε δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά.—Διαβάστε Δανιήλ 12:3.

13, 14. Τι πρέπει να κάνουν όσοι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες για να λατρεύουν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά με αποδεκτό τρόπο, και πώς προφητεύτηκε αυτό στη Γραφή;

¹³ Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε ότι, στον αρχαίο Ισραήλ, οι αλλοεθνείς μπορούσαν να λατρεύουν τον Ιεχωβά με αποδεκτό τρόπο, αλλά έπρεπε να είναι συνταυτισμένοι με το λαό με τον οποίο είχε συνάψει διαθήκη ο Ιεχωβά. (1 Βασ. 8:41-43) Παρόμοια  και σήμερα, εκείνοι που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες πρέπει να είναι συνταυτισμένοι με το λαό του Ιεχωβά, “τους γιους της Βασιλείας”—τους χρισμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

¹⁴ Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι θα συνέρρεαν για να λατρέψουν τον Ιεχωβά μαζί με το λαό του σε αυτόν τον καιρό του τέλους προειπώθηκε από δύο αρχαίους προφήτες. Ο Ησαΐας προφήτευσε: «Πολλοί λαοί θα πάνε και θα πουν: “Ελάτε να ανεβούμε στο βουνό του Ιεχωβά, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ· και αυτός θα μας διδάξει τις οδούς του και εμείς θα περπατήσουμε στους δρόμους του”. Διότι από τη Σιών θα βγει νόμος, και ο λόγος του Ιεχωβά από την Ιερουσαλήμ». (Ησ. 2:2, 3) Παρόμοια, ο προφήτης Ζαχαρίας προείπε ότι «πολλοί λαοί και κραταιά έθνη θα έρθουν να εκζητήσουν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ και να απαλύνουν το πρόσωπο του Ιεχωβά». Τους περιέγραψε ως «δέκα άντρες από όλες τις γλώσσες των εθνών» οι οποίοι, με συμβολική έννοια, θα έπιαναν την άκρη της φορεσιάς του πνευματικού Ισραήλ και θα έλεγαν: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς».—Ζαχ. 8:20-23.

15. Σε ποιο έργο “πηγαίνουν με” τους πνευματικούς Ισραηλίτες τα «άλλα πρόβατα»;

¹⁵ Τα «άλλα πρόβατα» “πηγαίνουν με” τους πνευματικούς Ισραηλίτες στο έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας. (Μάρκ. 13:10) Γίνονται μέρος του λαού του Θεού, «ένα ποίμνιο» μαζί με τους χρισμένους, υπό “τον καλό ποιμένα”, τον Χριστό Ιησού.—Διαβάστε Ιωάννης 10:14-16.

16. Πώς θα προκαλέσει ο Ιεχωβά την τελική φάση της “μεγάλης θλίψης”;

¹⁶ Μετά την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης, θα ξεσπάσει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο λαό του Ιεχωβά, και εκείνον τον καιρό θα χρειαστεί να βρισκόμαστε κάτω από την προστατευτική σκέπη που θα προμηθεύσει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του. Εφόσον αυτή η επίθεση θα πυροδοτήσει το τελικό στάδιο της “μεγάλης θλίψης”, ο ίδιος ο Ιεχωβά θα στήσει το σκηνικό και θα επιλέξει την κατάλληλη στιγμή για αυτή την αναμέτρηση. (Ματθ. 24:21· Ιεζ. 38:2-4) Εκείνον τον καιρό, ο Γωγ θα επιτεθεί «σε έναν λαό που συγκεντρώθηκε μέσα από τα έθνη», στο λαό του Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:10-12) Αυτή η επίθεση θα δώσει το έναυσμα για να εκτελεστούν οι κρίσεις του Ιεχωβά ενάντια στον Γωγ και στις ορδές του. Ο Ιεχωβά θα μεγαλύνει την κυριαρχία του και θα αγιάσει το όνομά του, διότι ο ίδιος λέει: «Θα κάνω τον εαυτό μου γνωστό ενώπιον πολλών εθνών· και θα γνωρίσουν εξάπαντος ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά».—Ιεζ. 38:18-23.

17, 18. (α) Τι οδηγίες θα λάβει ο λαός του Ιεχωβά όταν ο Γωγ εξαπολύσει την επίθεσή του; (β) Τι πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να λάβουμε την προστασία του Ιεχωβά;

¹⁷ Όταν ο Γωγ εξαπολύσει την επίθεσή του, ο Ιεχωβά θα πει στους υπηρέτες του: «Πήγαινε, λαέ μου, μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου. Κρύψου για μια στιγμή μόνο, μέχρι να περάσει η κατάκριση». (Ησ. 26:20) Εκείνον τον κρίσιμο καιρό, ο Ιεχωβά θα μας δώσει ζωοσωτήριες οδηγίες, και τα “εσωτερικά δωμάτια” μπορεί κάλλιστα να συνδέονται με τις τοπικές μας εκκλησίες.

¹⁸ Επομένως, αν θέλουμε να ωφεληθούμε από την προστασία του Ιεχωβά στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Ιεχωβά έχει έναν λαό εδώ στη γη, οργανωμένο σε εκκλησίες. Πρέπει να κρατήσουμε τη θέση μας ως μέρος αυτού του λαού και να παραμείνουμε στενά συνδεδεμένοι με την τοπική μας εκκλησία. Με όλη μας την καρδιά, ας διακηρύττουμε και εμείς όπως ο ψαλμωδός: «Η σωτηρία ανήκει στον Ιεχωβά. Πάνω στο λαό σου είναι η ευλογία σου».—Ψαλμ. 3:8.