Βιογραφία

Ένας Φωτοδότης σε Πολλά Έθνη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖ ΓΙΑΝΓΚ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Η ΡΟΥΘ ΓΙΑΝΓΚ ΝΙΚΟΛΣΟΝ

«Γιατί, λοιπόν, υπάρχει αυτή η σιωπή στους άμβωνές μας; . . . Τι είδους άντρες θα ήμασταν αν σιωπούσαμε ενώ έχουμε αποδείξει ότι είναι αληθινά τα όσα γράφω; Ας μην κρατάμε τους ανθρώπους σε άγνοια, αλλά ας διακηρύττουμε την αλήθεια, όχι με απολογητικό ή συγκαλυμμένο τρόπο».

ΑΥΤΑ τα λόγια ήταν μέρος μιας επιστολής 33 σελίδων που έστειλε ο πατέρας μου ζητώντας τη διαγραφή του ονόματός του από τους καταλόγους της εκκλησίας. Ήταν το έτος 1913. Έκτοτε, ξεκίνησε μια γεμάτη δράση ζωή που τον οδήγησε στο να υπηρετήσει ως φωτοδότης σε πολλά έθνη. (Φιλιππησίους 2:15) Από τότε που ήμουν κοριτσάκι, συγκέντρωνα διάφορα περιστατικά της ζωής του πατέρα μου από συγγενείς και από ιστορικό υλικό, και μερικοί φίλοι με βοήθησαν να «συναρμολογήσω» τη ζωή του. Από πολλές απόψεις η ζωή του πατέρα μού θυμίζει τη ζωή του αποστόλου Παύλου. Σαν εκείνον τον “απόστολο των εθνών”, ο πατέρας ήταν πάντα πρόθυμος να ταξιδεύει για να μεταδίδει το άγγελμα του Ιεχωβά στους ανθρώπους κάθε χώρας και νησιού. (Ρωμαίους 11:13· Ψαλμός 107:1-3) Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για τον πατέρα μου, τον Τζορτζ Γιανγκ.

Τα Πρώτα Χρόνια

Ο πατέρας ήταν ο μικρότερος γιος του Τζον και της Μάργκαρετ Γιανγκ, οι οποίοι ήταν Σκωτσέζοι Πρεσβυτεριανοί. Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1886, λίγο καιρό αφότου η οικογένεια μετακόμισε από το Εδιμβούργο της Σκωτίας στη Βρετανική Κολομβία, στο δυτικό Καναδά. Οι τρεις μεγαλύτεροι αδελφοί του​—ο Αλεξάντερ, ο Τζον και ο Μάλκολμ—​γεννήθηκαν στη Σκωτία λίγα χρόνια νωρίτερα. Η Μάριον, η μικρότερη αδελφή των αγοριών, την οποία αποκαλούσαν χαϊδευτικά Νέλι, ήταν δυο χρόνια μικρότερη από τον πατέρα.

 Τα παιδιά, που μεγάλωναν σε ένα αγρόκτημα στο Σάνιτς, όχι πολύ μακριά από τη Βικτόρια της Βρετανικής Κολομβίας, περνούσαν όμορφα. Παράλληλα, μάθαιναν να επωμίζονται ευθύνες. Έτσι, όταν οι γονείς τους επέστρεφαν από κάποιο ταξίδι στη Βικτόρια, οι εξωτερικές δουλειές είχαν τελειώσει και το σπίτι ήταν τακτοποιημένο.

Αργότερα, ο πατέρας μου και τα αδέλφια του άρχισαν να ενδιαφέρονται για τα ορυχεία καθώς και για το εμπόριο ξυλείας. Οι αδελφοί Γιανγκ απέκτησαν καλό όνομα ως ειδικοί στην υλοτομία (εξέταζαν αν κάποια γη ήταν κατάλληλη για ξυλεία) και ξυλέμποροι. Ο πατέρας χειριζόταν τις οικονομικές συναλλαγές.

Τελικά, η κλίση που είχε ο πατέρας προς τα πνευματικά ζητήματα τον έκανε να αποφασίσει να γίνει Πρεσβυτεριανός ιερέας. Εκείνον περίπου τον καιρό, όμως, τα κηρύγματα του Κάρολου Τέηζ Ρώσσελ, του πρώτου προέδρου της Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Σιών, που δημοσιεύονταν σε εφημερίδες επηρέασαν βαθιά τη ζωή του. Υποκινούμενος από τα όσα έμαθε, έγραψε και έστειλε την επιστολή παραίτησης που αναφέρθηκε στην αρχή.

Ο πατέρας, ευγενικά αλλά ξεκάθαρα, χρησιμοποίησε Γραφικά εδάφια για να αναιρέσει τις διδασκαλίες της εκκλησίας ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη και ότι ο Θεός θα βασανίζει ανθρώπινες ψυχές αιώνια σε μια πύρινη κόλαση. Επίσης, εξέθεσε το δόγμα της Τριάδας, αποδεικνύοντας ότι η προέλευσή του δεν ήταν Χριστιανική και ότι δεν είχε καμία Γραφική υποστήριξη. Έκτοτε, ασχολήθηκε με τη Χριστιανική διακονία μιμούμενος τον Ιησού Χριστό, χρησιμοποιώντας ταπεινά όλες τις ικανότητες και τη δύναμή του για τη δόξα του Ιεχωβά.

Το 1917, υπό την κατεύθυνση της Εταιρίας Σκοπιά, άρχισε να υπηρετεί ως πίλγκριμ, όπως ονομάζονταν τότε οι περιοδεύοντες εκπρόσωποι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σε μικρές και μεγάλες πόλεις σε ολόκληρο τον Καναδά εκφωνούσε ομιλίες και παρουσίαζε ένα πρόγραμμα με κινούμενες εικόνες και διαφάνειες, γνωστό ως το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας». Τα θέατρα γέμιζαν στη διάρκεια των επισκέψεων του πατέρα. Το πρόγραμμα για τις επισκέψεις του ως πίλγκριμ εμφανιζόταν στη Σκοπιά μέχρι το 1921.

Μια εφημερίδα του Γουίνιπεγκ ανέφερε ότι ο Ευαγγελιστής Γιανγκ μίλησε σε 2.500 άτομα και ότι πολλοί δεν μπόρεσαν να μπουν επειδή η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Στην Οτάβα μίλησε γύρω από το θέμα «Στην Κόλαση και Πίσω». Εκεί κάποιος ηλικιωμένος ανέφερε: «Στο τέλος, ο Τζορτζ Γιανγκ προσκάλεσε μια σειρά από κληρικούς στην εξέδρα για να συζητήσουν το θέμα μαζί του, αλλά κανένας δεν κουνήθηκε. Τότε κατάλαβα ότι είχα βρει την αλήθεια».

Ο πατέρας προσπαθούσε να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερες πνευματικές δραστηριότητες στις επισκέψεις του ως πίλγκριμ. Έπειτα, έτρεχε να προλάβει το τρένο για το επόμενο προγραμματισμένο ταξίδι. Όταν ταξίδευε με αυτοκίνητο, συνήθως ξεκινούσε για τον επόμενο διορισμό του πολύ πριν από το πρόγευμα. Πέρα από το ζήλο που έδειχνε, ο πατέρας είχε τη φήμη του στοχαστικού ανθρώπου και ήταν γνωστός για τα Χριστιανικά του έργα και τη γενναιοδωρία του.

Ανάμεσα στις πολλές από τις αρχικές συνελεύσεις που παρακολούθησε, μία ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη έγινε στο Έντμοντον της Αλμπέρτα το 1918. Όλη η οικογένειά του βρισκόταν εκεί για να παρακολουθήσει το βάφτισμα της Νέλι. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που βρέθηκαν τα  αγόρια όλα μαζί. Δυο χρόνια αργότερα, ο Μάλκολμ πέθανε από πνευμονία. Όπως οι τρεις αδελφοί του και ο πατέρας του, ο Μάλκολμ έτρεφε την ελπίδα της ουράνιας ζωής, και όλοι παρέμειναν πιστοί στον Θεό μέχρι το θάνατό τους.​—Φιλιππησίους 3:14.

Ξεκινάει για Ξένους Αγρούς

Όταν ο πατέρας ολοκλήρωσε μια περιοδεία κηρύγματος στον Καναδά το Σεπτέμβριο του 1921, ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, του έδωσε την κατεύθυνση να συνεχίσει το κήρυγμα στα νησιά της Καραϊβικής. Οπουδήποτε παρουσίαζε ο πατέρας το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας» υπήρχε καλή ανταπόκριση. Από το Τρινιδάδ, έγραψε: «Ο χώρος ήταν γεμάτος και πολλοί δεν μπόρεσαν να μπουν. Το δεύτερο βράδυ το κτίριο ήταν ασφυκτικά γεμάτο από ανθρώπους».

Κατόπιν, το 1923, ο πατέρας διορίστηκε στη Βραζιλία. Εκεί μίλησε σε μεγάλα ακροατήρια, χρησιμοποιώντας μερικές φορές μισθωμένους διερμηνείς. Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 1923 (στην αγγλική) ανέφερε: «Από την 1η Ιουνίου ως την 30ή Σεπτεμβρίου, ο αδελφός Γιανγκ διεξήγαγε 21 δημόσιες συναθροίσεις στις οποίες παρευρέθηκαν συνολικά 3.600 άτομα, 48 συναθροίσεις τάξης με 1.100 παρόντες, και διένειμε δωρεάν έντυπα στην πορτογαλική τα οποία ανήλθαν στον αριθμό των 5.000 αντιτύπων». Πολλοί ανταποκρίθηκαν με ενδιαφέρον όταν ο πατέρας εκφώνησε την ομιλία «Εκατομμύρια Ζώντων Ήδη Ουδέποτε θα Αποθάνωσιν».

Όταν έγινε η αφιέρωση των καινούριων εγκαταστάσεων στη Βραζιλία στις 8 Μαρτίου 1997, το βιβλιάριο της αφιέρωσης ανέφερε: «1923: Ο Τζορτζ Γιανγκ φτάνει στη Βραζιλία. Οργανώνει ένα γραφείο τμήματος στο κέντρο του Ρίο ντε Τζανέιρο». Αν και τα Γραφικά έντυπα ήταν διαθέσιμα στην ισπανική, χρειάζονταν και στην πορτογαλική, την κύρια γλώσσα της Βραζιλίας. Έτσι, την 1η Οκτωβρίου 1923, Η Σκοπιά άρχισε να εκδίδεται στην πορτογαλική.

Ο πατέρας έκανε πολλές αξιομνημόνευτες γνωριμίες στη Βραζιλία. Μια από αυτές αφορούσε έναν εύπορο Πορτογάλο ονόματι Τζασίντο Πιμεντέλ Καμπράλ, ο οποίος πρόσφερε το σπίτι του ως τόπο συναθροίσεων. Ο Τζασίντο δέχτηκε σύντομα τη Γραφική αλήθεια και αργότερα έγινε μέλος του προσωπικού τού γραφείου τμήματος. Ένας άλλος ήταν ο Μανουέλ ντα Σίλβα Τζορντάο, ένας νεαρός Πορτογάλος κηπουρός. Αυτός άκουσε μια δημόσια διάλεξη του πατέρα η οποία τον υποκίνησε να επιστρέψει στην Πορτογαλία για να υπηρετήσει ως βιβλιοπώλης διάκονος, όπως ονομάζονταν τότε οι ολοχρόνιοι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ο πατέρας έκανε πολλά ταξίδια με τρένο σε ολόκληρη τη Βραζιλία, και κατάφερε να βρει ενδιαφερόμενα άτομα. Σε ένα από τα ταξίδια του, γνώρισε τον Μπόνι και την Καταρίνα Γκριν, και έμεινε μαζί τους δύο εβδομάδες περίπου, εξηγώντας τους τις Γραφές. Γύρω στα εφτά άτομα από την οικογένεια συμβόλισαν τότε την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά με το βάφτισμα.

Ένα άλλο άτομο που γνώρισε το 1923 ήταν η Σάρα Μπελόνε Φέργκιουσον. Το 1867 όταν ήταν κοπέλα, η Σάρα, μαζί με τον αδελφό της τον Έρασμους Φάλτον Σμιθ και την υπόλοιπη οικογένεια, μετακόμισε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Βραζιλία. Από το 1899 λάβαινε τακτικά το περιοδικό Σκοπιά μέσω ταχυδρομείου. Η επίσκεψη του πατέρα έδωσε στη Σάρα, στα τέσσερα παιδιά της και σε κάποια γυναίκα που ο πατέρας αποκαλούσε θεία Σάλι την ευκαιρία που περίμεναν από παλιά για να βαφτιστούν. Αυτό συνέβη στις 11 Μαρτίου 1924.

Σύντομα, ο πατέρας άρχισε να κηρύττει σε άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής. Στις 8 Νοεμβρίου 1924, έγραψε από το Περού: «Μόλις ολοκληρώθηκε η διανομή 17.000 φυλλαδίων στη Λίμα και στο Καγιάο». Κατόπιν πήγε στη Βολιβία για να διανείμει φυλλάδια εκεί. Σχετικά με εκείνη την επίσκεψη, έγραψε: «Ο Πατέρας μας ευλογεί την προσπάθεια. Με βοήθησε κάποιος Ινδιάνος. Το σπίτι του είναι κοντά στις πηγές του Αμαζονίου. Επιστρέφοντας, θα πάρει μαζί του 1.000 φυλλάδια και μερικά βιβλία».

Μέσω των προσπαθειών του πατέρα, οι σπόροι της Γραφικής αλήθειας διασπάρθηκαν σε πολλές χώρες της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής. Η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1924 (στην αγγλική) ανέφερε: «Ο Τζορτζ Γιανγκ βρίσκεται τώρα στη Νότια Αμερική επί δύο και πλέον χρόνια. . . . Αυτός ο αγαπητός αδελφός είχε το προνόμιο να μεταφέρει το άγγελμα της αλήθειας στην πόλη Πούντα Αρένας, που βρίσκεται στον Πορθμό του Μαγγελάνου». Ο πατέρας πρωτοστάτησε επίσης στο έργο κηρύγματος σε χώρες όπως η Κόστα Ρίκα, ο Παναμάς και η Βενεζουέλα. Συνέχισε  ακόμη και όταν είχε πάθει ελονοσία και η υγεία του είχε κλονιστεί.

Κατόπιν στην Ευρώπη

Το Μάρτιο του 1925, ο πατέρας απέπλευσε για την Ευρώπη, όπου έλπιζε να διανείμει 300.000 Γραφικά φυλλάδια στην Ισπανία και στην Πορτογαλία και να κάνει διευθετήσεις για να εκφωνήσει εκεί δημόσιες διαλέξεις ο αδελφός Ρόδερφορντ. Αφού όμως έφτασε στην Ισπανία, εξέφρασε επιφυλάξεις για το αν έπρεπε να κάνει ο αδελφός Ρόδερφορντ αυτές τις διαλέξεις λαβαίνοντας υπόψη την ατμόσφαιρα μισαλλοδοξίας που επικρατούσε.

Απαντώντας, ο αδελφός Ρόδερφορντ έγραψε, παραθέτοντας το εδάφιο Ησαΐας 51:16: «Θα βάλω τα λόγια μου στο στόμα σου, και με τη σκιά του χεριού μου θα σε καλύψω, για να φυτέψω τους ουρανούς και να θέσω το θεμέλιο της γης και να πω στη Σιών: “Εσύ είσαι ο λαός μου”». Έτσι, ο πατέρας συμπέρανε: «Ασφαλώς είναι θέλημα του Κυρίου να προχωρήσω και να αφήσω τα αποτελέσματα σε αυτόν».

Στις 10 Μαΐου 1925, ο αδελφός Ρόδερφορντ εκφώνησε τη διάλεξή του μέσω διερμηνέα στο Θέατρο Νοβιντάντις στη Βαρκελώνη. Την παρακολούθησαν πάνω από 2.000 άτομα, περιλαμβανομένου και ενός κυβερνητικού στελέχους και ενός σωματοφύλακα που βρίσκονταν επί σκηνής. Το ίδιο έγινε και στη Μαδρίτη, όπου παρευρέθηκαν 1.200 άτομα. Το ενδιαφέρον που προκάλεσαν αυτές οι ομιλίες είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση γραφείου τμήματος στην Ισπανία, το οποίο, όπως αναφέρει το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1978 (στην αγγλική), «τέθηκε υπό την εποπτεία του Τζορτζ Γιανγκ».

Στις 13 Μαΐου 1925, ο αδελφός Ρόδερφορντ μίλησε στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας. Η επίσκεψή του εκεί είχε επίσης μεγάλη επιτυχία, παρά τις προσπάθειες που έκανε ο κλήρος να διαταράξει τη συνάθροιση φωνάζοντας και σπάζοντας καρέκλες. Μετά τις διαλέξεις που εκφώνησε ο αδελφός Ρόδερφορντ στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, ο πατέρας συνέχισε να δείχνει το «Φωτόδραμα» και φρόντισε επίσης να τυπωθούν και να διανεμηθούν Γραφικά έντυπα σε εκείνα τα μέρη. Το 1927 ανέφερε ότι τα καλά νέα «έχουν διαδοθεί σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ισπανίας».

Κήρυγμα στη Σοβιετική Ένωση

Ο επόμενος ιεραποστολικός διορισμός του πατέρα ήταν η Σοβιετική Ένωση, όπου έφτασε στις 28 Αυγούστου 1928. Μια επιστολή του, με ημερομηνία 10 Οκτωβρίου 1928, λέει εν μέρει:

 «Από τότε που ήρθα στη Ρωσία, μπορώ πράγματι να προσεύχομαι “Ελθέτω η βασιλεία σου” με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου. Μαθαίνω τη γλώσσα, αλλά αργά-αργά. Ο διερμηνέας μου είναι εξαιρετικός άνθρωπος, ένας Εβραίος, αλλά πιστεύει στον Χριστό και αγαπάει τη Γραφή. Έχω μερικές ενδιαφέρουσες εμπειρίες αλλά δεν ξέρω πόσο καιρό θα μου επιτραπεί να μείνω. Την προηγούμενη εβδομάδα με ειδοποίησαν να φύγω εντός 24 ωρών, αλλά τακτοποίησα το ζήτημα και έτσι μπόρεσα να μείνω περισσότερο».

Επικοινώνησε με μερικούς Σπουδαστές της Γραφής στο Χάρκοβο, που σήμερα είναι μια από τις κυριότερες πόλεις της Ουκρανίας, και η επακόλουθη θερμή αντάμωση έφερε δάκρυα χαράς στα μάτια τους. Κάθε βράδυ διεξαγόταν μια μικρή συνέλευση μέχρι τα μεσάνυχτα. Γράφοντας αργότερα για αυτή τη συνάντηση με τους αδελφούς, ο πατέρας παρατήρησε: «Οι αδελφοί είναι φτωχοί, τους έχουν πάρει τα λίγα τους βιβλία και οι αρχές δεν είναι φιλικές​—αλλά εκείνοι είναι χαρούμενοι».

Η διακονία του πατέρα στη Σοβιετική Ένωση τονίστηκε σε ένα ειδικό έντυπο που δόθηκε σε όσους παρευρέθηκαν στην αφιέρωση των νέων εγκαταστάσεων τμήματος στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, στις 21 Ιουνίου 1997. Το έντυπο λέει ότι ο πατέρας στάλθηκε στη Μόσχα και αναφέρει ότι πήρε την άδεια «να τυπώσει 15.000 αντίτυπα των βιβλιαρίων Ελευθερία δια τους Λαούς και Πού Είναι οι Νεκροί; για διανομή στη Ρωσία».

Όταν επέστρεψε από τη Ρωσία, ο πατέρας διορίστηκε στο έργο πίλγκριμ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη Νότια Ντακότα επισκέφτηκε το σπίτι της Νελίνα και της Βέρντα Πουλ, δυο σαρκικών αδελφών που αργότερα έγιναν ιεραπόστολοι στο Περού. Αυτές εξέφρασαν μεγάλη εκτίμηση για την ακούραστη διακονία του πατέρα και είπαν: «Οι αδελφοί εκείνες τις παλιές ημέρες είχαν αναμφισβήτητα το σκαπανικό πνεύμα, καθώς πήγαιναν σε αυτούς τους ξένους τόπους με λίγα από τα αγαθά αυτού του κόσμου αλλά με μια καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Ιεχωβά. Αυτό ήταν που τους ωθούσε να κάνουν ό,τι έκαναν».

Γάμος και Δεύτερη Περιοδεία

Στο πέρασμα των ετών, ο πατέρας αλληλογραφούσε με την Κλάρα Χάμπερτ, από το νησί Μανιτούλιν του Οντάριο. Παρευρέθηκαν και οι δύο στη συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο στις 26 Ιουλίου 1931, όταν οι Σπουδαστές της Γραφής υιοθέτησαν το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ησαΐας 43:10-12) Μια εβδομάδα αργότερα παντρεύτηκαν. Σύντομα, ο πατέρας έφυγε ξανά για τη δεύτερη ιεραποστολική του περιοδεία στα νησιά της Καραϊβικής. Εκεί βοήθησε να οργανωθούν συναθροίσεις και να εκπαιδευτούν και άλλοι στη διακονία από σπίτι σε σπίτι.

Η μητέρα λάβαινε φωτογραφίες, κάρτες και  επιστολές από το Σουρινάμ, το Σεντ Κιτς και πολλά άλλα μέρη. Οι επιστολές αναφέρονταν στην πρόοδο του έργου κηρύγματος και μερικές φορές περιλάμβαναν διάφορα πράγματα σχετικά με πουλιά, ζώα και φυτά που υπήρχαν στη συγκεκριμένη χώρα. Τον Ιούνιο του 1932, ο πατέρας ολοκλήρωσε το διορισμό του στην Καραϊβική και, ταξιδεύοντας ως συνήθως στην τρίτη θέση, επέστρεψε στον Καναδά. Στη συνέχεια, αυτός και η μητέρα υπηρέτησαν μαζί στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος, δαπανώντας το χειμώνα του 1932/1933 στην περιοχή της Οτάβα μαζί με μια μεγάλη ομάδα άλλων ολοχρόνιων διακόνων.

Σύντομη Οικογενειακή Ζωή

Το 1934 γεννήθηκε ο αδελφός μου ο Ντέιβιντ. Όταν ήταν μικρός, ανέβαινε πάνω στην καπελιέρα της μητέρας και έκανε πρόβες τις «ομιλίες» του. Σε όλη του τη ζωή έδειξε ζήλο για τον Ιεχωβά, όπως ο πατέρας του. Οι τρεις τους ταξίδευαν με αυτοκίνητο, με τον ηχητικό εξοπλισμό στερεωμένο στην οροφή, καθώς επισκέπτονταν εκκλησίες από την ανατολική ακτή του Καναδά ως τη δυτική. Εγώ γεννήθηκα το 1938, ενόσω ο πατέρας υπηρετούσε στη Βρετανική Κολομβία. Ο Ντέιβιντ θυμάται ότι ο πατέρας με έβαλε στο κρεβάτι και όλοι μαζί, ο πατέρας, η μητέρα και ο Ντέιβιντ, γονάτισαν γύρω από αυτό ενώ ο πατέρας έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή για εμένα.

Το χειμώνα του 1939 ζούσαμε στο Βανκούβερ ενώ ο πατέρας επισκεπτόταν εκκλησίες σε εκείνη την περιοχή. Ανάμεσα στις πολλές επιστολές που έχουμε συλλέξει στο πέρασμα των ετών ήταν και μία με ημερομηνία 14 Ιανουαρίου 1939, την οποία είχε γράψει όταν ήταν στο Βέρνον της Βρετανικής Κολομβίας. Ο πατέρας την απηύθυνε στην Κλάρα, στον Ντέιβιντ και στη Ρουθ, λέγοντας: «Σας στέλνω ένα φιλάκι και μια αγκαλιά». Σε αυτήν υπήρχε ένα μήνυμα για τον καθένα μας. Έλεγε ότι ο θερισμός ήταν πολύς αλλά οι εργάτες λίγοι.​—Ματθαίος 9:37, 38.

Μια εβδομάδα μετά την επιστροφή του στο Βανκούβερ από το διορισμό του, ο πατέρας κατέρρευσε σε μια συνάθροιση. Η διάγνωση αποκάλυψε ότι είχε κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Την 1η Μαΐου 1939 ολοκλήρωσε την επίγεια πορεία του. Εγώ ήμουν εννιά μηνών και ο Ντέιβιντ σχεδόν πέντε χρονών. Η αγαπημένη μας μητέρα, η οποία επίσης είχε την ουράνια ελπίδα, παρέμεινε πιστή στον Θεό μέχρι το θάνατό της, στις 19 Ιουνίου 1963.

Το πώς ένιωθε ο πατέρας για το προνόμιο που είχε να μεταφέρει τα καλά νέα σε πολλές χώρες μεταδίδεται με ωραίο τρόπο σε μια από τις επιστολές του στη μαμά, όπου έλεγε μεταξύ άλλων: «Ο Ιεχωβά μού επέτρεψε φιλεύσπλαχνα να μεταβώ σε αυτές τις χώρες σαν ένα φως που μεταφέρει το άγγελμα της Βασιλείας. Ας αινείται το άγιο του όνομα. Μέσα από τα ελαττώματα, την έλλειψη ικανοτήτων και τις αδυναμίες, η δόξα του λάμπει».

Τώρα, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του Τζορτζ και της Κλάρα Γιανγκ υπηρετούν και αυτά τον στοργικό Θεό μας, τον Ιεχωβά. Μου έχουν πει ότι ο πατέρας παρέθετε συχνά τα λόγια του εδαφίου Εβραίους 6:10: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». Και εμείς επίσης δεν έχουμε ξεχάσει το έργο του πατέρα.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο πατέρας μου, δεξιά, με τους τρεις αδελφούς του

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Ο πατέρας (όρθιος) με τους αδελφούς Γούντγουορθ, Ρόδερφορντ και Μακμίλαν

Κάτω: Ο πατέρας (άκρη αριστερά) με μια ομάδα στην οποία περιλαμβάνεται και ο αδελφός Ρώσσελ

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Ο πατέρας και η μητέρα

Κάτω: Την ημέρα του γάμου τους

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Με τον Ντέιβιντ και τη μητέρα λίγα χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα