Προς τους Εβραίους 6:1-20

  • Ας οδεύουμε εντατικά προς την ωριμότητα (1-3)

  • Όσοι απομακρύνονται από την πίστη καρφώνουν ξανά στο ξύλο τον Γιο (4-8)

  • Κάντε την ελπίδα σας βέβαιη (9-12)

  • Η υπόσχεση του Θεού είναι εγγυημένη (13-20)

    • Η υπόσχεση και ο όρκος του Θεού είναι αμετάβλητα (17, 18)

6  Έτσι λοιπόν, τώρα που έχουμε προχωρήσει πέρα από τα αρχικά δόγματα+ σχετικά με τον Χριστό, ας οδεύουμε εντατικά προς την ωριμότητα,+ χωρίς να βάζουμε πάλι θεμέλιο, δηλαδή μετάνοια από νεκρά έργα και πίστη στον Θεό,  τη διδασκαλία για βαφτίσματα και την επίθεση των χεριών,+ την ανάσταση των νεκρών+ και την αιώνια κρίση.  Και θα το καταφέρουμε αυτό, αν επιτρέψει ο Θεός.  Διότι όσον αφορά εκείνους οι οποίοι κάποτε διαφωτίστηκαν+ και γεύτηκαν την ουράνια δωρεά και έγιναν μέτοχοι αγίου πνεύματος  και γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού καθώς και δυνάμεις του ερχόμενου συστήματος πραγμάτων,*  αλλά κατόπιν απομακρύνθηκαν από την πίστη,+ είναι αδύνατον να τους οδηγήσει κανείς και πάλι σε μετάνοια, επειδή οι ίδιοι καρφώνουν ξανά στο ξύλο τον Γιο του Θεού και τον ντροπιάζουν δημόσια.+  Διότι το έδαφος λαβαίνει ευλογία από τον Θεό όταν πίνει τη βροχή που πέφτει συχνά πάνω του και κατόπιν παράγει βλάστηση χρήσιμη σε εκείνους για τους οποίους καλλιεργείται.  Αλλά αν παράγει αγκάθια και τριβόλια, απορρίπτεται και η κατάρα πλησιάζει πάνω του, και τελικά θα καεί.  Αλλά στην περίπτωσή σας, αγαπητοί, είμαστε πεπεισμένοι για καλύτερα πράγματα, πράγματα που σχετίζονται με τη σωτηρία, παρότι μιλάμε με αυτόν τον τρόπο. 10  Διότι ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του,+ διακονώντας τους αγίους και συνεχίζοντας να τους διακονείτε. 11  Θέλουμε όμως να δείχνει ο καθένας σας την ίδια φιλοπονία ώστε να έχει την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας+ μέχρι το τέλος,+ 12  για να μη γίνετε οκνηροί,+ αλλά να μιμείστε εκείνους οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής* κληρονομούν τις υποσχέσεις. 13  Διότι όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν μπορούσε να ορκιστεί σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε στον εαυτό του,+ 14  λέγοντας: «Ασφαλώς θα σε ευλογήσω και ασφαλώς θα σε πληθύνω».+ 15  Και έτσι ο Αβραάμ, αφού πρώτα έδειξε υπομονή,* έλαβε αυτή την υπόσχεση. 16  Διότι οι άνθρωποι ορκίζονται σε κάποιον μεγαλύτερο, και ο όρκος τους βάζει τέλος σε κάθε αντιλογία, εφόσον αποτελεί νομική εγγύηση για αυτούς.+ 17  Με τον ίδιο τρόπο, όταν ο Θεός αποφάσισε να δείξει πιο ξεκάθαρα στους κληρονόμους της υπόσχεσης+ το αμετάβλητο του σκοπού* του, τον εγγυήθηκε* με όρκο, 18  ώστε μέσω δύο αμετάβλητων πραγμάτων σε σχέση με τα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός+ να έχουμε εμείς, που τρέξαμε στο καταφύγιο, ισχυρή ενθάρρυνση για να κρατήσουμε γερά την ελπίδα που έχει τεθεί μπροστά μας. 19  Έχουμε αυτή την ελπίδα+ σαν άγκυρα για την ψυχή,* σίγουρη και σταθερή, και μπαίνει μέσα από την κουρτίνα,+ 20  εκεί που έχει μπει για χάρη μας ένας πρόδρομος, ο Ιησούς,+ ο οποίος έχει γίνει αρχιερέας για πάντα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ.+

Υποσημειώσεις

Κυριολεκτικά «μακροθυμίας».
μακροθυμήσας, Κείμενο.
τῆς βουλῆς, Κείμενο.
Ή αλλιώς «επενέβη»· ἐμεσίτευσεν, Κείμενο.
Ή αλλιώς «για τη ζωή μας».