Προς τους Εβραίους 6:1-20

  • Ας οδεύουμε εντατικά προς την ωριμότητα (1-3)

  • Όσοι απομακρύνονται από την πίστη καρφώνουν ξανά στο ξύλο τον Γιο (4-8)

  • Κάντε την ελπίδα σας βέβαιη (9-12)

  • Η υπόσχεση του Θεού είναι εγγυημένη (13-20)

    • Η υπόσχεση και ο όρκος του Θεού είναι αμετάβλητα (17, 18)

6  Έτσι λοιπόν, τώρα που έχουμε προχωρήσει πέρα από τα αρχικά δόγματα+ σχετικά με τον Χριστό, ας οδεύουμε εντατικά προς την ωριμότητα,+ χωρίς να βάζουμε πάλι θεμέλιο, δηλαδή μετάνοια από νεκρά έργα και πίστη στον Θεό, 2  τη διδασκαλία για βαφτίσματα και την επίθεση των χεριών,+ την ανάσταση των νεκρών+ και την αιώνια κρίση. 3  Και θα το καταφέρουμε αυτό, αν επιτρέψει ο Θεός. 4  Διότι όσον αφορά εκείνους οι οποίοι κάποτε διαφωτίστηκαν+ και γεύτηκαν την ουράνια δωρεά και έγιναν μέτοχοι αγίου πνεύματος 5  και γεύτηκαν τον καλό λόγο του Θεού καθώς και δυνάμεις του ερχόμενου συστήματος πραγμάτων,* 6  αλλά κατόπιν απομακρύνθηκαν από την πίστη,+ είναι αδύνατον να τους οδηγήσει κανείς και πάλι σε μετάνοια, επειδή οι ίδιοι καρφώνουν ξανά στο ξύλο τον Γιο του Θεού και τον ντροπιάζουν δημόσια.+ 7  Διότι το έδαφος λαβαίνει ευλογία από τον Θεό όταν πίνει τη βροχή που πέφτει συχνά πάνω του και κατόπιν παράγει βλάστηση χρήσιμη σε εκείνους για τους οποίους καλλιεργείται. 8  Αλλά αν παράγει αγκάθια και τριβόλια, απορρίπτεται και η κατάρα πλησιάζει πάνω του, και τελικά θα καεί. 9  Αλλά στην περίπτωσή σας, αγαπητοί, είμαστε πεπεισμένοι για καλύτερα πράγματα, πράγματα που σχετίζονται με τη σωτηρία, παρότι μιλάμε με αυτόν τον τρόπο. 10  Διότι ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του,+ διακονώντας τους αγίους και συνεχίζοντας να τους διακονείτε. 11  Θέλουμε όμως να δείχνει ο καθένας σας την ίδια φιλοπονία ώστε να έχει την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας+ μέχρι το τέλος,+ 12  για να μη γίνετε οκνηροί,+ αλλά να μιμείστε εκείνους οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής* κληρονομούν τις υποσχέσεις. 13  Διότι όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν μπορούσε να ορκιστεί σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε στον εαυτό του,+ 14  λέγοντας: «Ασφαλώς θα σε ευλογήσω και ασφαλώς θα σε πληθύνω».+ 15  Και έτσι ο Αβραάμ, αφού πρώτα έδειξε υπομονή,* έλαβε αυτή την υπόσχεση. 16  Διότι οι άνθρωποι ορκίζονται σε κάποιον μεγαλύτερο, και ο όρκος τους βάζει τέλος σε κάθε αντιλογία, εφόσον αποτελεί νομική εγγύηση για αυτούς.+ 17  Με τον ίδιο τρόπο, όταν ο Θεός αποφάσισε να δείξει πιο ξεκάθαρα στους κληρονόμους της υπόσχεσης+ το αμετάβλητο του σκοπού* του, τον εγγυήθηκε* με όρκο, 18  ώστε μέσω δύο αμετάβλητων πραγμάτων σε σχέση με τα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός+ να έχουμε εμείς, που τρέξαμε στο καταφύγιο, ισχυρή ενθάρρυνση για να κρατήσουμε γερά την ελπίδα που έχει τεθεί μπροστά μας. 19  Έχουμε αυτή την ελπίδα+ σαν άγκυρα για την ψυχή,* σίγουρη και σταθερή, και μπαίνει μέσα από την κουρτίνα,+ 20  εκεί που έχει μπει για χάρη μας ένας πρόδρομος, ο Ιησούς,+ ο οποίος έχει γίνει αρχιερέας για πάντα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ.+

Υποσημειώσεις

Κυριολεκτικά «μακροθυμίας».
μακροθυμήσας, Κείμενο.
τῆς βουλῆς, Κείμενο.
Ή αλλιώς «επενέβη»· ἐμεσίτευσεν, Κείμενο.
Ή αλλιώς «για τη ζωή μας».