Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Ποιο Ήταν το Προπατορικό Αμάρτημα;

ΑΥΤΟ το ερώτημα δεν είναι καθόλου θεωρητικό. Γιατί; Επειδή η ανυπακοή που έδειξαν ο Αδάμ και η Εύα στον Θεό επηρέασε όλες τις μελλοντικές γενιές μέχρι και τις ημέρες μας. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Αλλά πώς αυτή η απλή πράξη, το ότι πήραν και έφαγαν τον καρπό ενός δέντρου, οδήγησε σε τόσο τραγικές συνέπειες;

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, τους εγκατέστησε σε έναν όμορφο κήπο που ήταν γεμάτος με βρώσιμη βλάστηση και καρποφόρα δέντρα. Μόνο ένα δέντρο ήταν απαγορευμένο—«το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού». Ο Αδάμ και η Εύα, ως ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, μπορούσαν να επιλέξουν είτε να υπακούσουν στον Θεό είτε να τον παρακούσουν. Ωστόσο, ο Αδάμ προειδοποιήθηκε ότι «την ημέρα που θα φας από [το δέντρο της γνώσης] οπωσδήποτε θα πεθάνεις».​—Γένεση 1:29· 2:17.

Κατάλληλος Περιορισμός

Αυτός ο μοναδικός περιορισμός δεν δημιουργούσε καμία δυσκολία. Ο Αδάμ και η Εύα μπορούσαν να τρώνε από όλα τα άλλα δέντρα στον κήπο. (Γένεση 2:16) Επιπλέον, η απαγόρευση δεν απέδιδε ανάρμοστες τάσεις στο αντρόγυνο, ούτε τους στερούσε την αξιοπρέπειά τους. Αν ο Θεός είχε απαγορεύσει διεφθαρμένα πράγματα όπως η κτηνοβασία ή ο φόνος, μερικοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι οι ατελείς άνθρωποι είχαν ορισμένες ποταπές τάσεις οι οποίες έπρεπε να χαλιναγωγηθούν. Ωστόσο, η λήψη τροφής ήταν κάτι φυσικό και κατάλληλο.

Μήπως ο απαγορευμένος καρπός ήταν οι σεξουαλικές σχέσεις, όπως πιστεύουν μερικοί; Αυτή η άποψη δεν υποστηρίζεται από τη Γραφή. Πρώτα πρώτα, όταν ο Θεός έθεσε αυτή την απαγόρευση, ο Αδάμ ήταν μόνος και προφανώς παρέμεινε κάποιο διάστημα σε αυτή την κατάσταση. (Γένεση 2:23) Δεύτερον, ο Θεός είπε στον Αδάμ και στην Εύα να “είναι καρποφόροι και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη”. (Γένεση 1:28) Ασφαλώς, δεν θα τους διέταζε να παραβούν το νόμο του και έπειτα να τους καταδικάσει σε θάνατο επειδή το έκαναν αυτό! (1 Ιωάννη 4:8) Τρίτον, η Εύα πήρε από τον καρπό πριν από τον Αδάμ και αργότερα έδωσε και στο σύζυγό της. (Γένεση 3:6) Σαφώς, ο καρπός δεν ήταν το σεξ.

Προσπάθεια για Απόκτηση Ηθικής Ανεξαρτησίας

Το δέντρο της γνώσης ήταν ένα κατά γράμμα δέντρο. Ωστόσο, αντιπροσώπευε το δικαίωμα που έχει ο Θεός ως Άρχοντας να αποφασίζει τι είναι καλό και τι κακό για την ανθρώπινη δημιουργία του. Επομένως, το ότι έφαγαν από το δέντρο δεν ήταν απλώς κλοπή​—εφόσον πήραν αυτό που ανήκε στον Θεό—​αλλά και μια αυθάδης προσπάθεια για απόκτηση ηθικής ανεξαρτησίας, για αυτοδιάθεση. Προσέξτε ότι ο Σατανάς, έπειτα από το ψέμα που είπε στην Εύα ότι αν αυτή και ο σύζυγός της έτρωγαν τον καρπό “οπωσδήποτε  δεν θα πέθαιναν”, ισχυρίστηκε: «Διότι ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από αυτό, είναι βέβαιο ότι τα μάτια σας θα ανοιχτούν και εσείς θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό».​—Γένεση 3:4, 5.

Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον καρπό, δεν έλαβαν θεοειδή διαφώτιση σχετικά με το καλό και το κακό. Στην πραγματικότητα, η Εύα είπε στον Θεό: «Το φίδι—αυτό με απάτησε». (Γένεση 3:13) Ωστόσο, εκείνη γνώριζε την εντολή του Θεού, και μάλιστα την επανέλαβε στο φίδι, το φερέφωνο του Σατανά. (Αποκάλυψη 12:9) Επομένως, αυτό που έκανε ήταν μια πράξη εσκεμμένης ανυπακοής. (Γένεση 3:1-3) Ο Αδάμ, όμως, δεν απατήθηκε. (1 Τιμόθεο 2:14) Εκείνος, αντί να υπακούσει όσια στον Δημιουργό του, άκουσε τη σύζυγό του και ακολούθησε την ανεξάρτητη πορεία της.​—Γένεση 3:6, 17.

Διεκδικώντας την ανεξαρτησία τους, ο Αδάμ και η Εύα έβλαψαν ανεπανόρθωτα τη σχέση τους με τον Ιεχωβά και άφησαν πάνω τους το αποτύπωμα της αμαρτίας, το οποίο επηρέασε ακόμη και τη γενετική τους κατασκευή. Αν και έζησαν εκατοντάδες χρόνια, άρχισαν να πεθαίνουν «την ημέρα» της αμαρτίας τους, όπως συμβαίνει με ένα κλαδί που κόβεται από το δέντρο. (Γένεση 5:5) Επιπλέον, για πρώτη φορά, αισθάνθηκαν μια εσωτερική δυσαρμονία. Ένιωσαν ότι ήταν γυμνοί και προσπάθησαν να κρυφτούν από τον Θεό. (Γένεση 3:7, 8) Επίσης, ένιωσαν ενοχή, ανασφάλεια και ντροπή. Η αμαρτία τους δημιούργησε μέσα τους αναταραχή, καθώς η συνείδησή τους τούς κατηγορούσε ότι είχαν πράξει κάτι κακό.

Ο Θεός, προκειμένου να είναι συνεπής με τον εαυτό του και με τους άγιους κανόνες του, καταδίκασε δίκαια τον Αδάμ και την Εύα σε θάνατο και τους απέβαλε από τον κήπο της Εδέμ. (Γένεση 3:19, 23, 24) Με αυτόν τον τρόπο, χάθηκε ο Παράδεισος, η ευτυχία και η αιώνια ζωή, και επήλθε η αμαρτία, τα παθήματα και ο θάνατος. Τι τραγική εξέλιξη ήταν αυτή για το ανθρώπινο γένος! Εντούτοις, αμέσως μόλις καταδίκασε ο Θεός το αντρόγυνο, υποσχέθηκε να εξουδετερώσει κάθε βλάβη που προκάλεσε η αμαρτία τους χωρίς να συμβιβάσει τους δίκαιους κανόνες του.

Σκοπός του Ιεχωβά ήταν να δώσει τη δυνατότητα στους απογόνους του Αδάμ και της Εύας να ελευθερωθούν από τη θανατηφόρα λαβή της αμαρτίας. Αυτό το επιτέλεσε μέσω του Ιησού Χριστού. (Γένεση 3:15· Ματθαίος 20:28· Γαλάτες 3:16) Μέσω αυτού, ο Θεός θα εξαλείψει την αμαρτία και όλες τις συνέπειές της και θα μετατρέψει τη γη σε παγγήινο παράδεισο, όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του.​—Λουκάς 23:43· Ιωάννης 3:16.

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Πώς γνωρίζουμε ότι ο απαγορευμένος καρπός δεν ήταν οι σεξουαλικές σχέσεις;​—Γένεση 1:28.

◼ Τι σήμαινε η βρώση του απαγορευμένου καρπού;​—Γένεση 3:4, 5.

◼ Ποια διευθέτηση έχει κάνει ο Θεός για να εξουδετερώσει τις συνέπειες της αμαρτίας;​—Ματθαίος 20:28.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 29]

Ο απαγορευμένος καρπός δεν ήταν οι σεξουαλικές σχέσεις

[Εικόνα στη σελίδα 28, 29]

Η Εύα ήθελε να είναι σαν τον Θεό, αποφασίζοντας μόνη της τι είναι καλό και τι κακό