Dyna sut roedd un ferch 13 oed yn teimlo pan gafodd hi gi bach yn anrheg. Dywedodd dynes fusnes lwyddiannus fod cyfrifiadur a roddodd ei thad iddi pan oedd hi yn yr ysgol uwchradd yn anrheg a newidiodd ei bywyd. A dywedodd gŵr a oedd yn dathlu ei ben-blwydd priodas cyntaf mai’r cerdyn o waith llaw ei wraig oedd yr anrheg orau iddo ei derbyn erioed.

Bob blwyddyn, mae llawer o bobl yn treulio amser yn yr ymdrech i ddod o hyd i’r anrheg “orau” ar gyfer ffrind neu berthynas teuluol sy’n dathlu achlysur arbennig. A byddai’r rhan fwyaf ohonyn nhw yn hapus dros ben i glywed sylwadau cadarnhaol fel y rhai uchod. Ond beth amdanoch chithau? A fyddech chithau’n hoff o allu rhoi neu dderbyn anrhegion sy’n cael eu gwerthfawrogi?

Mae hynny’n apelio aton ni nid yn unig oherwydd yr effaith y mae anrheg yn ei chael ar yr un sy’n ei derbyn ond oherwydd y ffordd y mae’n gwneud i’r sawl sy’n rhoi’r anrheg deimlo. Wedi’r cwbl, dywed y Beibl: “Mae rhoi yn llawer gwell na derbyn.” (Actau 20:35) Wrth gwrs, pan fydd yr anrheg yn cael ei gwerthfawrogi’n fawr, mae’r pleser sy’n dod o roi yn llawer iawn mwy.

Sut, felly, gallwch chi sicrhau bod rhoi anrhegion yn dod â llawenydd mawr i chi a hefyd i’r sawl a fydd yn derbyn eich anrheg? Ac os nad ydy hi’n bosib ichi roi’r anrheg “orau erioed,” beth gallwch chi ei wneud i sicrhau bod eich anrheg yn cael ei gwerthfawrogi?