Do Rodziców

Okres dojrzewania można przyrównać do chodzenia po linie. Każdy kolejny krok wydaje się niepewny, wręcz przerażający. Jako rodzice prawdopodobnie chcielibyście oszczędzić swemu dziecku takich stresów. Oczywiście nie możecie tego zrobić, ale możecie pomóc mu zachować równowagę. Nikt nie jest w stanie lepiej niż Wy pomóc Waszemu dziecku bezpiecznie przejść przez ten okres i wyrosnąć na odpowiedzialną osobę.

Łatwiej powiedzieć niż zrobić? To prawda. Przecież jeszcze wczoraj Wasz syn był ruchliwym maluchem, któremu prawie nie zamykała się buzia. Dzisiaj stoi przed Wami skryty nastolatek, który nie raczy się do Was odezwać. Nie tak dawno Wasza córeczka nie odstępowała Was na krok, a teraz na samą myśl, że miałaby z Wami gdzieś pójść, umiera ze wstydu.

Jednak ta nowa sytuacja wcale nie musi Was przerastać. Macie dostęp do źródła mądrości, które zapewnia rzetelne wskazówki zarówno Wam, jak i Waszemu dziecku. Chodzi oczywiście o Słowo Boże, Biblię.

Drugi tom książki Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi zawiera rzeczowe argumenty z Pisma Świętego. Omawia najróżniejsze tematy, o czym przekonacie się, zaglądając do spisu treści (strony 4, 5). Ale ta książka nie podchodzi do poruszanych zagadnień czysto informacyjnie. Ma pewne szczególne cechy:

1) Książka wymaga od młodego czytelnika zaangażowania. W wielu miejscach zachęca do zapisania własnych uwag na różne tematy. Na przykład „Plan taktyczny” (strony 132, 133) skłania nastolatka do zastanowienia się, z jaką presją się spotyka i jak może stawić  jej czoła. Poza tym każda z dziewięciu części książki kończy się stroną zatytułowaną „Moje przemyślenia”. Wasze dziecko może tam zapisać swoje refleksje na temat materiału poruszonego w danej części.

2) Książka zachęca do wymiany myśli. Zamieszczono w niej między innymi dodatek „Jak z rodzicami rozmawiać o seksie?” (strony 63, 64). Wszystkie rozdziały kończą się ramką „Zastanów się”. Postawione w niej pytania nie mają jedynie charakteru powtórki, ale mogą też posłużyć za punkt wyjścia do dyskusji w gronie rodziny. Poza tym każdy rozdział zawiera ramkę „Plan działania!”. Jedno ze zdań do uzupełnienia brzmi: „Sprawy, o które zapytam rodziców”. Zachęca to nastolatka do szukania u Was wyważonych rad.

Słowo przestrogi: Szanujcie prawo dziecka do prywatności i nie zaglądajcie do jego książki. Będzie wtedy szczerze przelewało na papier swoje odczucia. Później być może samo Wam o nich opowie.

Postarajcie się o własny egzemplarz książki i dokładnie się z nią zapoznajcie. Podczas lektury spróbujcie sobie przypomnieć, jakie dramaty, rozterki i niepokoje przeżywaliście w młodości. Jeżeli uznacie za właściwe, opowiedzcie o tym synowi lub córce. Chętniej się wtedy przed Wami otworzy. Gdy zacznie mówić, uważnie słuchajcie! Jeżeli nie udaje się Wam zachęcić nastolatka do swobodnej wymiany myśli, nie poddawajcie się. Nawet jeśli młode osoby nie dają tego po sobie poznać, zazwyczaj bardziej cenią rady rodziców niż rówieśników.

Z wielką przyjemnością oddajemy w ręce Waszej rodziny tę książkę. Modlimy się, żeby okazała się dla Was wszystkich prawdziwym dobrodziejstwem.

Wydawcy