„Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem” (Kolosan 3:13)

Co oznacza: Partnerzy w szczęśliwych związkach wyciągają wnioski z wcześniejszych trudnych sytuacji, ale nie duszą w sobie starych żalów i nie wypowiadają uogólnień w rodzaju: „Ty zawsze się spóźniasz”, „Nigdy mnie nie słuchasz”. Uważają, że ‛jest rzeczą piękną, gdy przechodzi się do porządku nad występkiem’ (Przysłów 19:11).

Dlaczego jest to ważne: Bóg jest „gotów przebaczać”, tymczasem ludziom nieraz przychodzi to z trudem (Psalm 86:5). A jeśli różne zadrażnienia nie zostają wyjaśnione, pretensje narastają i w końcu przebaczenie może się wydawać niemożliwe. Każde z małżonków zaskorupia się w sobie i obojętnieje na odczucia drugiej strony. Oboje czują się uwięzieni w małżeństwie bez miłości.

Ćwiczenie: Pooglądaj dawne zdjęcia — sprzed ślubu i zrobione już w małżeństwie. Spróbuj na nowo rozniecić w sobie ciepłe uczucia, których nie brakowało w waszym związku, zanim wkradły się do niego problemy i sprawiły, że zaczęliście inaczej siebie postrzegać. Potem przywołaj na myśl zalety, którymi współmałżonek ujął cię na początku waszej znajomości.

▪ Jakie cechy żony/​męża teraz najbardziej cenisz?

▪ Zastanów się, jaki wpływ miałoby to na dzieci, gdyby częściej widziały, że potrafisz zdobyć się na wyrozumiałość.

Postanowienia: Obmyśl, jak to zrobić, żebyście w razie nieporozumień ze współmałżonkiem nie wypominali sobie dawnych błędów.

Pochwal współmałżonka za cechy, które u niego podziwiasz (Przysłów 31:28, 29).

Rozważ, jak mógłbyś okazywać gotowość do przebaczania w stosunkach z dziećmi.

Porozmawiaj z dziećmi na temat przebaczania i korzyści, jakie przynosi ono całej rodzinie.

[Ilustracja na stronie 8]

Jeśli przebaczyłeś, to niejako anulowałeś dług. Nie powinieneś więc wracać do danej sprawy