Gods naam krijgt bekendheid

● Tijdens een wandeling over het pittoreske eiland Orléans, vlak bij de stad Quebec (Canada), valt al gauw op dat de vroege kolonisten gelovig waren. Langs de rondweg van het eiland staan historische wegkapelletjes die nog herinneren aan die lang vervlogen tijd, en elk dorp heeft zijn eigen kerk.

In de plaats Saint-Pierre staat de oudste dorpskerk van Quebec, die in 1717 werd gebouwd. Het gebouw is nu een galerie en heeft een opvallend kenmerk. Boven het altaar hangt het Tetragrammaton, de vier Hebreeuwse letters waarmee de persoonlijke naam van de God van de Bijbel, Jehovah, wordt weergegeven.

Tegenwoordig is Gods naam niet meer zo vaak te horen in een katholieke kerk, laat staan er te zien. Het Vaticaan heeft in 2008 zelfs een document uitgegeven waarin de paus instructies geeft dat Gods naam in katholieke erediensten, gezangen en gebeden „niet gebruikt of uitgesproken” mag worden. De Bijbel maakt echter duidelijk dat Jehovah God wil dat zijn naam over de hele aarde bekendgemaakt wordt (Exodus 9:16).

Jehovah’s Getuigen vinden dat Gods wil doen veel meer inhoudt dan zijn naam in een gebouw weer te geven. Elk jaar besteden ze er meer dan anderhalf miljard uur aan om mensen over de hele wereld te onderwijzen over Gods naam en voornemen. Ze hebben die naam, Jehovah, zelfs op zijn rechtmatige plaats in de Bijbel hersteld. De bijbel die ze uitgeven, de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift, is een getrouwe weergave van de tekst in de oorspronkelijke talen, waarin de naam Jehovah zo’n zevenduizend keer voorkomt. Tot dusver zijn er van de hele Nieuwe-Wereldvertaling of een deel ervan meer dan 165 miljoen exemplaren gedrukt in 83 talen. De vraag is dus niet welke reden we hebben om Gods naam, Jehovah, te gebruiken, maar welke reden we hebben om die niet te gebruiken.

[Illustratie op blz. 21]

De Nieuwe-Wereldvertaling, waarin de naam Jehovah zo’n zevenduizend keer voorkomt, wordt in haar geheel of gedeeltelijk in 83 talen gedrukt