Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

De ark van Noach en scheepsbouwkunde

De ark van Noach en scheepsbouwkunde

De ark van Noach en scheepsbouwkunde

AL RUIM veertig jaar werk ik als scheepsbouwkundig ingenieur en scheepswerktuigbouwkundige. Ik heb schepen ontworpen in allerlei vormen en afmetingen en ook de machines en andere systemen die voor de aandrijving zorgen. In 1963, toen ik in British Columbia (Canada) woonde, liet een van Jehovah’s Getuigen me zien dat het Bijbelboek Genesis de ark van Noach beschrijft als een langwerpige kist. Die beschrijving intrigeerde me, en ik besloot me er wat meer in te verdiepen.

Het Genesisverslag vertelt dat God besloot de aarde van goddeloosheid te reinigen door de planeet onder water te zetten. Hij zei tegen Noach dat hij een ark moest bouwen zodat hij, zijn gezin en vertegenwoordigende exemplaren van de dierenwereld die grote vloed zouden kunnen overleven. Noach moest de ark 300 el lang, 50 el breed en 30 el hoog maken (Genesis 6:15). Volgens een voorzichtige schatting zou de ark zo’n 134 meter lang, 22 meter breed en 13 meter hoog geweest zijn. * Hierdoor bezat hij een totaal volume van bijna 40.000 kubieke meter, wat bijna gelijk is aan dat van de Titanic.

Het ontwerp van de ark

De ark werd gebouwd met drie dekken, wat de constructie versterkte en een totale vloeroppervlakte van zo’n 8900 vierkante meter creëerde. De ark was gemaakt van een harsachtige — en dus waterdichte — houtsoort, mogelijk cipres, en werd vanbinnen en vanbuiten met teer bedekt (Genesis 6:14-16). Er wordt niet gezegd welk bevestigingsmateriaal Noach gebruikte. De Bijbel maakt echter al voordat er over de vloed gesproken wordt, melding van het smeden van koperen en ijzeren gereedschap (Genesis 4:22). Maar ook houten pinnen worden tot op de dag van vandaag nog gebruikt voor het bouwen van bepaalde houten schepen.

De ark had meerdere binnenruimten, een deur in de zijkant en een één el hoge tsohar, wat een zadeldak geweest zou kunnen zijn met mogelijk openingen eronder voor ventilatie en licht. Het Genesisverslag maakt echter geen melding van een kiel of voorsteven, of van zeilen, roeiriemen of een roer. Hetzelfde Hebreeuwse woord voor ark wordt trouwens ook gebruikt ter aanduiding van het met pek bestreken mandje dat de moeder van Mozes gebruikte om de baby op het water van de Nijl te laten drijven. — Exodus 2:3, 10.

Een goed zeegedrag

De lengte van de ark was zes keer de breedte en tien keer de hoogte. Veel hedendaagse schepen hebben soortgelijke verhoudingen, hoewel voor de verhouding van de lengte tot de breedte rekening wordt gehouden met de kracht die nodig is om het schip door het water te bewegen. De ark daarentegen hoefde alleen te drijven. Hoe goed zou hij het hebben gedaan?

De manier waarop vaartuigen reageren op wind en golven wordt weleens het zeegedrag genoemd. Ook dit hangt samen met de verhoudingen van een schip. De Bijbel beschrijft de gigantische stortregen die de vloed veroorzaakte en zegt ook dat God later een wind over de aarde deed gaan (Genesis 7:11, 12, 17-20; 8:1). Er wordt niet gezegd hoe sterk de golven en de wind waren, maar waarschijnlijk waren zowel de wind als de golven krachtig en veranderlijk, net zoals dat in deze tijd het geval kan zijn. Hoe langer en harder de wind waait, hoe hoger en verder uiteen de golven zijn. Bovendien zou eventuele seismische activiteit krachtige golven veroorzaakt kunnen hebben.

De verhoudingen gaven de ark stabiliteit — dan zou hij niet kapseizen. De ark was ook ontworpen om de krachten op te vangen die bij hooggaande zee de ark zouden kunnen laten stampen. Een extreme vorm hiervan — als het schip door elke golf aan één uiteinde wordt opgetild en vervolgens weer met een klap neerkomt — zou heel oncomfortabel geweest zijn voor de mensen en dieren aan boord. Het stampen oefent ook zware druk uit op het vaartuig. De constructie moet sterk genoeg zijn om te voorkomen dat het midden doorbuigt als grote golven beide uiteinden van het schip tegelijkertijd optillen. En als een grote golf het vaartuig midscheeps optilt, en de uiteinden dus niet ondersteund worden, kunnen de voor- en achtersteven naar beneden buigen. God zei Noach een verhouding tussen lengte en hoogte van 10 op 1 te gebruiken. Latere scheepsbouwers zouden slechts door bittere ervaring leren dat die verhouding al die druk aankan.

Veilig en comfortabel

Omdat de ark de vorm had van een kist, moet de opwaartse druk — de kracht die een boot doet drijven — van het ene uiteinde tot het andere gelijk geweest zijn. Ook de neerwaartse kracht moet overal gelijk geweest zijn. Waarschijnlijk heeft Noach ervoor gezorgd dat de vracht — waaronder de dieren en een voedselvoorraad voor ruim een jaar — gelijkmatig verdeeld werd. Een goede verdeling van het gewicht minimaliseert de extra druk die de vracht op de constructie van een vaartuig uitoefent. Er zijn dus twee belangrijke factoren die ertoe hebben bijgedragen dat de ark en zijn passagiers de wereldomvattende vloed konden doorstaan: het goddelijke ontwerp van de ark en Jehovah’s beschermende zorg. God heeft er ongetwijfeld op toegezien dat de ark uiteindelijk op een veilige en geschikte plaats kwam te rusten.

Uit mijn grondige onderzoek over dit onderwerp concludeerde ik dat wat de Bijbel over Noachs ark zegt, realistisch is en overeenkomt met de manier waarop schepen in deze tijd gebouwd worden. Uiteraard zijn er veel details over de ark en de vloed die niet in het Genesisverslag vermeld staan. Ik hoop dat ik Noach na de opstanding ooit hier op aarde mag ontmoeten, te midden van alle mensengeneraties en diersoorten die hun bestaan te danken hebben aan de ark waar hij heel lang en heel hard aan heeft gewerkt (Handelingen 24:15; Hebreeën 11:7). Eerst zal ik hem en zijn gezin bedanken. Daarna zal ik hem bestoken met heel veel vragen. — Ingezonden.

[Voetnoot]

^ ¶3 De el is een oude lengtemaat die ongeveer overeenkomt met de afstand van de elleboog tot de vingertoppen. In de tijd van de Israëlieten schijnt een el van 44,5 centimeter over het algemeen de standaard geweest te zijn.

[Kader/Illustratie op blz. 22]

EEN MODEL VAN DE ARK

Om het ontwerp van de ark te testen, kan met de onderstaande tekening een model op schaal worden gemaakt. (Voor een groter model kan de tekening evenredig worden vergroot.) Gewoon papier kan voldoende waterdicht worden gemaakt door het helemaal in te wrijven met boenwas of waskrijt. Vervolgens kan het gevouwen worden en kunnen de hoeken vastgemaakt worden met plakband of lijm. Bevestig gewichtjes op de bodem van de ark — bijvoorbeeld een paar munten die op regelmatige afstand met plakband of lijm worden vastgeplakt — zodat hij voor een derde tot de helft van zijn hoogte onder water ligt.

Plaats het afgewerkte model, om te laten zien dat de ark zeewaardig is, in het midden van een gevulde badkuip, met de lengterichting mee. Probeer kleine, regelmatige golven te maken door een melkpak of een soortgelijk voorwerp dwars aan het uiteinde van de kuip te houden en het lichtjes en ritmisch in het water te duwen.

[Diagram]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

NAAR BINNEN VOUWEN NAAR BINNEN VOUWEN

 

NAAR BINNEN VOUWEN NAAR BINNEN VOUWEN

[Illustratie]

De verhoudingen van de ark waren vergelijkbaar met die van een zeeschip

[Diagram/Illustraties op blz. 20, 21]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

Voorkant

Zijkant

Bovenkant

Voorkant

Zijkant

Bovenkant

[Illustraties]

De ark had bijna hetzelfde volume als de „Titanic”

[Verantwoording]

Titanic plan: Courtesy Dr. Robert Hahn/www.titanic-plan.com; photo: Courtesy of The Mariners’ Museum, Newport News, VA