Η Μαρία Λουσία, που ζει στη Βραζιλία, πάσχει από το σύνδρομο του Άσερ, μια γενετική διαταραχή η οποία σε πολλούς προκαλεί μερική ή ολική απώλεια ακοής και σταδιακή απώλεια όρασης. Η Μαρία γεννήθηκε κουφή και έμαθε νοηματική από μικρή. Έπειτα, όταν ήταν γύρω στα 30 της, άρχισε να χάνει την όρασή της. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, δεν κλείστηκε στον εαυτό της. Μέχρι και σήμερα, που είναι πάνω από 70, συνεχίζει να έχει μια χαρούμενη και γεμάτη νόημα ζωή.

 Η Μαρία Λουσία ήρθε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1977, πριν αρχίσει να χάνει την όρασή της. Η ίδια λέει: «Συνάντησα έναν παλιό συμμαθητή μου, τον Αντριάνο, ο οποίος μόλις είχε γίνει Μάρτυρας. Μου μίλησε για την υπόσχεση του Θεού για έναν μελλοντικό παράδεισο στη γη όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν τέλεια υγεία. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ με αυτό που μου είπε ώστε δέχτηκα να κάνω Γραφική μελέτη. Σύντομα, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις σε μια εκκλησία στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου κάποιες φορές υπήρχε διερμηνεία στη νοηματική. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, έκανα πνευματική πρόοδο και βαφτίστηκα τον Ιούλιο του 1978».

 Λίγο καιρό μετά, η Μαρία Λουσία μετακόμισε σε μια εκκλησία όπου κανείς δεν γνώριζε τη νοηματική. Στην αρχή, δυσκολευόταν πολύ επειδή δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγαν στις συναθροίσεις. Δύο αδελφές προσφέρθηκαν να τη βοηθήσουν. Κάθονταν δίπλα της στη συνάθροιση και της έγραφαν όσα άκουγαν. Η Μαρία Λουσία λέει: «Στο σπίτι μου, μπορούσα να διαβάζω τις σημειώσεις ξανά και ξανά για να καταλάβω όσα ακούστηκαν στη συνάθροιση. Αργότερα, αυτές οι δύο αδελφές έμαθαν νοηματική και έγιναν οι διερμηνείς μου».

 Καθώς η όραση της Μαρίας Λουσία επιδεινωνόταν, δεν μπορούσε πια να βλέπει τους διερμηνείς να νοηματίζουν. Άρχισε λοιπόν να χρησιμοποιεί την απτική νοηματική για να επικοινωνεί. Τι είναι αυτό; Η ίδια εξηγεί: «Βάζω τα χέρια μου πάνω από τα χέρια του διερμηνέα και έτσι καταλαβαίνω τι νοηματίζει».

 Η Μαρία Λουσία εκτιμάει βαθιά όσα κάνουν για εκείνη οι διερμηνείς της. «Είναι ένα πολύτιμο δώρο από τον Ιεχωβά», όπως αναφέρει η ίδια. «Με τη βοήθειά τους, μπορώ να ωφελούμαι από τις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις».

 Η Μαρία Λουσία είναι δραστήρια στη διακονία. Χρησιμοποιεί την απτική νοηματική για να δίνει μαρτυρία σε κουφούς, και εκείνοι εκπλήσσονται ευχάριστα όταν βλέπουν τις προσπάθειες που καταβάλλει για να τους μεταδώσει τα καλά νέα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, η Μαρία Λουσία έγραψε πάρα πολλές επιστολές σε κουφούς με τη βοήθεια του αδελφού της, του Χοσέ Αντόνιο, ο οποίος είναι επίσης κουφός και τυφλός. a

 Πώς τα καταφέρνει; Η ίδια λέει: «Χρησιμοποιώ ένα κομμάτι πλαστικού σε σχήμα ανάποδου Π για οδηγό. Με αυτό μπορώ να γράφω σε ίσιες γραμμές και να φτιάχνω παραγράφους. Ο Χοσέ Αντόνιο έχει εξαιρετική μνήμη. Μου προτείνει θέματα και εδάφια της Γραφής, και εγώ τα συμπεριλαμβάνω στις επιστολές μου. Επειδή δεν είναι εξοικειωμένοι όλοι οι κουφοί με τη γραπτή γλώσσα, προσπαθώ να γράφω έτσι ώστε να με καταλαβαίνουν».

 Αν και η Μαρία Λουσία είναι τώρα εντελώς τυφλή, παραμένει πολυάσχολη. Η Καρολίνε, μια από τις διερμηνείς της, λέει: «Η Μαρία Λουσία κάνει όλες τις δουλειές στο σπίτι της και το έχει στην εντέλεια. Της αρέσει να μαγειρεύει και να κάνει το τραπέζι σε φίλους».

 Ένας πρεσβύτερος από την εκκλησία της, ο Τζέφερσον, προσθέτει: «Η Μαρία Λουσία αγαπάει βαθιά τον Ιεχωβά. Και αγαπάει και τους ανθρώπους. Πάντα προσπαθεί να κάνει κάτι για τους άλλους. Είναι πολύ ανιδιοτελής».—Φιλιππησίους 2:4.