Το 1985 κάποια παιδιά από την Καμπότζη ήρθαν στο σχολείο μου, στο Κολόμπους του Οχάιο. Τότε ήμουν μόλις δέκα χρονών. Ένα από τα αγοράκια ήξερε λίγες λέξεις στα αγγλικά. Χρησιμοποιώντας ζωγραφιές, άρχισε να μου λέει φρικιαστικές ιστορίες με βασανιστήρια, σκοτωμούς και αποδράσεις. Τα βράδια, σκεφτόμουν αυτά τα παιδιά και με έπιαναν τα κλάματα. Ήθελα να τους μιλήσω για την ελπίδα του Παραδείσου και της ανάστασης, αλλά δεν ήξερα τη γλώσσα τους. Αν και ήμουν μικρός, αποφάσισα να τη μάθω ώστε να μπορέσω να μιλήσω στους συμμαθητές μου για τον Ιεχωβά. Πού να ήξερα τότε πώς θα επηρέαζε το μέλλον μου αυτή η απόφαση!

Δυσκολεύτηκα να μάθω την καμποτζιανή γλώσσα. Δύο φορές είπα ότι θα τα παρατήσω, αλλά ο Ιεχωβά με ενθάρρυνε μέσω των γονέων μου. Καθώς περνούσε ο καιρός, οι καθηγητές και οι συμμαθητές μου με παρότρυναν να επιδιώξω μια επικερδή σταδιοδρομία. Αλλά εγώ ήθελα να γίνω σκαπανέας, οπότε στο λύκειο διάλεξα μαθήματα που θα με βοηθούσαν να βρω δουλειά μερικής απασχόλησης ώστε να πετύχω το στόχο μου. Μετά το σχολείο, έβγαινα συχνά στο έργο με μερικούς σκαπανείς. Βοηθούσα επίσης άλλους μαθητές οι οποίοι μάθαιναν την αγγλική ως δεύτερη γλώσσα—κάτι που μου χρησίμευσε πολύ στο μέλλον.

Στα 16 μου, άκουσα για έναν καμποτζιανό όμιλο στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνιας. Πήγα για λίγο καιρό εκεί και έμαθα να διαβάζω τη γλώσσα. Μόλις τελείωσα το σχολείο, έγινα σκαπανέας και συνέχισα να κηρύττω σε όσους Καμποτζιανούς έμεναν κοντά στο σπίτι μου. Στα 18 μου, σκεφτόμουν να μετακομίσω στην Καμπότζη. Αν και παρέμενε επικίνδυνο μέρος, ήξερα ότι, από τους δέκα εκατομμύρια κατοίκους της, ελάχιστοι είχαν ακούσει τα καλά νέα της Βασιλείας. Εκείνο το διάστημα, υπήρχε σε ολόκληρη τη χώρα μόνο μία εκκλησία 13 ευαγγελιζομένων. Ταξίδεψα πρώτη φορά στην Καμπότζη όταν ήμουν 19. Δύο χρόνια αργότερα, αποφάσισα να πάω και να μείνω εκεί. Για να έχω κάποιο εισόδημα, εργαζόμουν λίγες ώρες ως μεταφραστής και καθηγητής αγγλικών. Με τον καιρό, βρήκα μια σύζυγο που είχε τους ίδιους στόχους στη ζωή με εμένα. Μαζί, είχαμε τη χαρά να βοηθήσουμε πολλούς ντόπιους να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό.

Ο Ιεχωβά μού έχει χαρίσει “τα αιτήματα της καρδιάς μου”. (Ψαλμ. 37:4) Δεν υπάρχει πιο ικανοποιητική σταδιοδρομία από το έργο μαθήτευσης. Στη διάρκεια των 16 ετών που είμαι στην Καμπότζη, αυτή η μικρή ομάδα των 13 υπηρετών του Ιεχωβά έχει αυξηθεί τόσο πολύ ώστε τώρα υπάρχουν 12 εκκλησίες και 4 απομονωμένοι όμιλοι!—Αφήγηση από τον Τζέισον Μπλάκγουελ.