“দুষ্টবোৰে চিৰকাললৈকে বিনষ্ট হবৰ অৰ্থেই তৃণৰ দৰে ঠন ধৰে, আৰু দুৰাচাৰীবোৰ প্ৰফুল্লিত হয়।”—গীতমালা ৯২:৭.

“শেষ-কালত” লোকসকলে বেয়া কাম কৰিব বুলি শাস্ত্ৰত আগতীয়াকৈ কোৱা হৈছিল। (২ তীমথিয় ৩:১-৫) আগৰ লেখত আমি শিকিলোঁ যে আজি এইদৰেই হৈ আছে আৰু দুষ্টতা বাঢ়ি গৈ আছে। অতি সোনকালে ঈশ্বৰে সকলো দুষ্ট লোকক ধ্বংস কৰিব। ইয়াৰ পাছত ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰা লোকসকলেহে এই পৃথিৱীত জীয়াই থাকিব। শাস্ত্ৰত এইদৰে লিখা আছে, “ধাৰ্ম্মিকবিলাক পৃথিবীৰ অধিকাৰী হব, আৰু তাত সৰ্ব্বতিকাললৈকে বাস কৰিব।”—গীতমালা ৩৭:২৯.

‘শান্তিৰ আকৰ ঈশ্বৰে অলপতে চয়তানক মৰ্দ্দন [ধ্বংস, NW] কৰিব।’—ৰোমীয়া ১৬:২০.

ঈশ্বৰে এনে এটা সময়ৰ বাবে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, যেতিয়া আমাক কোনো কথাৰ ভয় নাথাকিব। কিয়নো সেইসময়ত চয়তান নাথাকিব, দুষ্ট স্বৰ্গদূত নাথাকিব আৰু বেয়া লোকসকলো নাথাকিব। পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে শান্তি হʼব।—মীখা ৪:৪.

‘ঈশ্বৰে মানুহৰ চকুৰ পৰা আটাই চকুলো মচি গুচাব; তাতে মৃত্যু আৰু নহব; শোক, বা ক্ৰন্দন, বা বেদনাও আৰু নহব।’—প্ৰকাশিত বাক্য ২১:৪.

চয়তান আৰু আদম-হৱাৰ বাবে আজি আমি যি দুখ-কষ্ট ভুগি আছোঁ, ঈশ্বৰে তাক একেবাৰে শেষ কৰি দিব। তাৰ পাছত কোনেও বেমাৰ নহʼব আৰু কোনো লোকৰ মৃত্যুও নহʼব। যিসকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰিব আৰু তেওঁৰ উপাসনা কৰিব, তেওঁলোকে সদায় জীয়াই থাকিব। কিন্তু তেওঁলোকে কʼত জীয়াই থাকিব?

“অৰণ্য আৰু নিৰ্জন ঠাই আনন্দিত হব, আৰু মৰুভূমি উল্লাসিত হৈ গোলাপ ফুলৰ নিচিনা প্ৰফুল্লিত হব।”—যিচয়া ৩৫:১.

যেতিয়া ঈশ্বৰে দুষ্ট লোকসকলক ধ্বংস কৰিব, তেতিয়া পৃথিৱীখন সুন্দৰ আৰু পৰিষ্কাৰ হৈ পৰিব। ঠায়ে ঠায়ে বাগিচা হʼব আৰু খোৱা-বোৱাৰ কোনো অভাৱ নহʼব। (গীতমালা ৭২:১৬) নদ-নদী আৰু সাগৰৰ পানী পৰিষ্কাৰ হʼব আৰু তাত বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰাণী থাকিব। বতাহ-পানী পৰিষ্কাৰ হʼব আৰু কʼতো প্ৰদূষণ নহʼব। আমি সকলোৱে নিজৰ নিজৰ ঘৰ বনাম আৰু তাত থাকিম। কোনেও ভোকত আৰু দুখীয়া হৈ নাথাকিব।—যিচয়া ৬৫:২১, ২২.

‘লোকসকলৰ পুনৰুত্থান হব।’—পাঁচনিৰ কৰ্ম্ম ২৪:১৫.

আপুনি নিজৰ পৰিয়ালৰ কোনো আপোনাজনা বা বন্ধুক মৃত্যুত হেৰুৱাইছেনে? আপুনি তেওঁলোকক পুনৰ লগ পাব বিচাৰেনে? ঈশ্বৰে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে যে অতি সোনকালে তেওঁলোকক এই পৃথিৱীত জীয়াই তুলিব। যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁলোকক জীয়াই তুলিব, তেতিয়া আপোনালোকে এজনে-আনজনক চিনি পাব। ক্ষন্তেকৰ বাবে চিন্তা কৰক, সেইসময়ত আপুনি কিমান যে আনন্দিত হʼব! ঈশ্বৰৰ এই প্ৰতিজ্ঞাৰ ওপৰত আপুনি সম্পূৰ্ণৰূপে ভৰসা কৰিব পাৰে। কিয়নো প্ৰাচীন সময়তো কিছুমান লোকক জীয়াই তোলা হৈছিল। তাৰ মাজত সৰু-ডাঙৰ সকলোৱে আছিল। জীৱিত হোৱাৰ পাছত তেওঁলোকে নিজৰ পৰিয়ালৰ লগত থাকিবলৈ লʼলে। এইদৰে সঁচাকৈ হৈছিল। কিয়নো ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টই বহুতোলোকৰ আগত লোকসকলক জীয়াই তুলিছিল।—লূক ৮:৪৯-৫৬; যোহন ১১:১১-১৪, ৩৮-৪৪.