Młodzi ludzie pytają:

Czy zrobić sobie tatuaż?

„Niektóre tatuaże są fantastyczne. To prawdziwe dzieła sztuki” (Jolanta). *

„O swoim pierwszym tatuażu marzyłam przez dwa lata” (Michaela).

TATUAŻE są dziś wszechobecne — a przynajmniej tak mogłoby się wydawać. Obnoszą się z nimi piosenkarze, sportowcy, modelki i aktorzy. Wielu nastolatków ich naśladuje, dumnie eksponując je na swych ramionach, rękach, brzuchach i kostkach. Andrzej argumentuje: „Tatuaże są fajne. To wyłącznie twoja sprawa, czy się na nie zdecydujesz”.

W dziele World Book Encyclopedia czytamy: „Tatuowanie polega na robieniu trwałych znaków na ciele. Skórę nakłuwa się zaostrzonym kawałkiem drewna, kością lub igłą, maczanymi w naturalnych barwnikach”.

Choć trudno o dokładne dane, jedno ze źródeł ocenia, że w USA co czwarty młody człowiek między 15 a 25 rokiem życia nosi tatuaż. Sandy mówi: „To bardzo popularna ozdoba”. Dlaczego część młodzieży uwielbia tatuaże?

Dlaczego są tak popularne?

Czasami tatuaż jest swego rodzaju romantycznym symbolem. Michaela opowiada: „Mój brat wytatuował sobie na kostce imię swojej dziewczyny”. W czym jednak tkwi problem? „Już się nie spotykają”. Według czasopisma Teen „lekarze szacują, że ponad 30 procent wszystkich zabiegów usunięcia tatuaży wykonuje się u nastolatek pragnących pozbyć się imienia byłego chłopaka”.

Niektórzy młodzi traktują tatuaż jak swoiste dzieło sztuki. Inni uważają, że jest to dowód niezależności. „Sama będę decydować, co mam ze sobą robić” — powiedziała Joanna i dodała, że wytatuowanie się było jedyną decyzją życiową, jaką kiedykolwiek podjęła. Tatuowanie pozwala młodym trochę poeksperymentować — poczuć, że mają władzę nad swym wyglądem.  Tatuaż może być również wyrazem buntu lub symbolem alternatywnego stylu życia. Dlatego czasem zawiera nieprzyzwoite słowa, rysunki lub prowokujące hasła.

Jednakże większość młodzieży dała się po prostu złapać w pułapkę mody. Nawet jeśli wydaje ci się, iż wszyscy mają tatuaże, czy to znaczy, że i ty powinieneś je mieć?

Starożytna sztuka tatuażu

Tatuowanie się wcale nie jest czymś nowym. Znaleziono mumie wytatuowanych Egipcjan i Libijczyków, które uczeni datują na setki lat przed Chrystusem. Podobne odkryto również w Ameryce Południowej. Wiele z nich miało tatuaże bezpośrednio związane z kultem pogańskich bogów. Według badacza Steve’a Gilberta „najstarszy znany tatuaż przedstawiający coś konkretniejszego niż abstrakcyjny wzór ukazuje boga Besa. W mitologii egipskiej Bes to lubieżne bóstwo biesiad i hulanek”.

Co ciekawe, Prawo Mojżeszowe wyraźnie zabraniało ludowi Bożemu tej praktyki. W Księdze Kapłańskiej 19:28 czytamy: „Nie wolno wam robić na swym ciele nacięć ze względu na zmarłą duszę, nie wolno wam też wykonywać na sobie tatuowanych znaków. Jam jest Jehowa”. Ludzie czczący pogańskie bóstwa, na przykład Egipcjanie, tatuowali na swych ramionach lub piersiach ich imiona albo symbole. Stosując się do powyższego zakazu Jehowy, Izraelici odróżniali się od innych narodów (Powtórzonego Prawa 14:1, 2).

Chociaż dzisiejsi chrześcijanie nie podlegają Prawu Mojżeszowemu, zawarty w nim zakaz tatuowania się daje do myślenia (Efezjan 2:15; Kolosan 2:14, 15). Jeśli jesteś chrześcijaninem, zapewne nie chciałbyś robić na swym ciele żadnych znaków, nawet nietrwałych, mogących się kojarzyć z pogańskimi zwyczajami  albo fałszywym kultem (2 Koryntian 6:15-18).

Zagrożenia dla zdrowia

Warto również uwzględniać zagrożenia dla zdrowia. Doktor Robert Tomsick, profesor dermatologii, wyjaśnia: „Przekłuwa się skórę i wprowadza tam barwnik. Co prawda igła nie wchodzi głęboko, jednak za każdym razem, gdy narusza skórę, istnieje ryzyko infekcji bakteryjnej lub wirusowej. Myślę, że (...) [robienie tatuażu] jest, ogólnie rzecz biorąc, ryzykowne”. Następnie dodaje: „Gdy barwnik jest już pod skórą, to nawet jeśli nie dochodzi do infekcji, zawsze istnieje prawdopodobieństwo alergii, zapalenia i podrażnień skóry, które mogą się objawiać zaczerwienieniem, opuchnięciem, powstawaniem strupów czy choćby swędzeniem”.

Wprawdzie tatuaże z założenia mają być trwałe, próbuje się je usuwać różnymi sposobami: laserem (wypalanie), chirurgicznie (wycinanie), metodą dermabrazji (ścieranie naskórka i skóry właściwej specjalną szczoteczką drucianą), skaryfikacji (usuwanie tatuażu na przykład kwasem, powodujące powstanie w takim miejscu blizny) oraz za pomocą roztworu soli. Metody te są drogie i mogą być bolesne. „Bardziej boli laserowe usuwanie tatuażu niż zrobienie go” — czytamy w czasopiśmie Teen.

Co pomyślą inni?

Ponieważ wielu reaguje na tatuaż negatywnie, powinieneś się też zastanowić, jak będą cię postrzegać inni (1 Koryntian 10:29-33). Tajwanka imieniem Li uległa kaprysowi i dała się wytatuować, gdy miała 16 lat. Teraz ma 21 i pracuje w biurze. „Denerwuje mnie sposób, w jaki współpracownicy gapią się na mój tatuaż” — wyznała. Brytyjski specjalista w zakresie zdrowia psychicznego Theodore Dalrymple mówi, że dla wielu ludzi tatuaże „są często widomym znakiem tego, iż dana osoba (...) przynależy do awanturniczej, brutalnej, antyspołecznej czy wręcz przestępczej subkultury”.

Podobny pogląd wyrażono na łamach czasopisma American Demographics: „Bez wątpienia większość Amerykanów uważa, że umieszczanie tego rodzaju ozdób na odsłoniętych częściach ciała wiąże się z pewnym ryzykiem. Osiemdziesiąt pięć procent [młodzieży] zgadza się ze stwierdzeniem, że ‚ludzie, którzy mają widoczne tatuaże (...) powinni zdać sobie sprawę, że tego rodzaju forma osobistej ekspresji może im utrudnić karierę zawodową i kontakty międzyludzkie’”.

Pomyśl również, czy coś takiego umocni, czy nadweręży twoją reputację chrześcijanina. A może będzie „powodem do zgorszenia”? (2 Koryntian 6:3). To prawda, że niektórzy młodzi zrobili sobie tatuaż na ukrytej części ciała. Mogą o tym nie wiedzieć nawet ich rodzice. Uważaj jednak! Jakaś nagła wizyta u lekarza lub po prostu branie prysznica w szkole może ujawnić twój sekret! Zamiast uciekać się do kłamstw, lepiej jest ‛we wszystkim postępować uczciwie’ (Hebrajczyków 13:18).

Z czasem tatuaż może wyjść z mody, podobnie jak to się dzieje z wszelkimi jej kaprysami. Czy naprawdę jest jakieś ubranie — na przykład dżinsy, koszula czy para butów — które tak bardzo lubisz, że skazałbyś się na noszenie go do końca życia? Na pewno nie! Style, fasony i kolory wychodzą z mody. Jednakże w przeciwieństwie do ubrania, tatuażu trudno się pozbyć. Poza tym to, co jest „fajne”, gdy masz 16 lat, nie musi ci się podobać, gdy będziesz mieć 30.

Wiele osób żałuje dokonania trwałych zmian w swym wyglądzie. „Zrobiłam sobie tatuaż, zanim poznałam Jehowę” — opowiada Amy. „Staram się go nie pokazywać. Gdy ktoś ze zboru go zauważy, czuję się zawstydzona”. Jaki z tego morał? Zanim się nakłujesz, pomyśl, czy nie pożałujesz. Nie podejmuj pochopnie decyzji, której możesz kiedyś żałować.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 26]

Tatuaże często kojarzą się z buntowniczym stylem życia

[Ilustracja na stronie 26]

Z czasem wielu żałuje, że zrobiło sobie tatuaż

[Ilustracja na stronie 27]

Zanim się nakłujesz, pomyśl, czy nie pożałujesz