ដើមកំណើត ៤៧:១-៣១
៤៧ ក្រោយមក យ៉ូសែបបានទៅជម្រាបផារ៉ូថា៖+ «ឪពុកនិងបងប្អូនខ្ញុំបានមកដល់ទឹកដីកូសែនហើយ ពួកគាត់បាននាំយកហ្វូងចៀមហ្វូងគោនិងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ដែលពួកគាត់មានពីស្រុកកាណានមកជាមួយដែរ»។+
២ ពេលនោះ យ៉ូសែបបាននាំបងប្អូនគាត់ប្រាំនាក់ទៅជួបផារ៉ូ។+
៣ ផារ៉ូបានសួរបងប្អូននោះថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមានមុខរបរអ្វី?»។ ពួកគេបានតបទៅផារ៉ូថា៖ «ពួកខ្ញុំបាទជាគង្វាលចៀម ដូចបុព្វបុរសពួកខ្ញុំបាទដែរ»។+
៤ ពួកគេបាននិយាយបន្ថែមថា៖ «ពួកខ្ញុំបាទសុំមកជ្រកកោនជាជនបរទេសនៅទឹកដីនេះផង+ ព្រោះនៅស្រុកកាណានមានការអត់ឃ្លានខ្លាំងណាស់ ហើយនៅទីនោះគ្មានវាលស្មៅសម្រាប់ហ្វូងសត្វទេ។+ ដូច្នេះ សូមលោកម្ចាស់មេត្តាអនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំបាទរស់នៅក្នុងទឹកដីកូសែនផង»។+
៥ ពេលនោះ ផារ៉ូបាននិយាយទៅកាន់យ៉ូសែបថា៖ «ឥឡូវឪពុកនិងបងប្អូនអ្នកបានមកឯអ្នកហើយ។
៦ អ្នកកំពុងគ្រប់គ្រងលើស្រុកអេហ្ស៊ីបនេះស្រាប់ ដូច្នេះ សូមឲ្យឪពុកនិងបងប្អូនអ្នកអាស្រ័យនៅលើទឹកដីកូសែន ជាកន្លែងល្អបំផុតក្នុងស្រុកនេះទៅ។+ មួយវិញទៀត បើអ្នកឃើញថាមានអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកគេមានសមត្ថភាព ចូរតែងតាំងអ្នកទាំងនោះឲ្យមើលការខុសត្រូវលើហ្វូងសត្វរបស់ខ្ញុំទៅ»។
៧ បន្ទាប់មក យ៉ូសែបបាននាំយ៉ាកុបជាឪពុក ចូលទៅជួបផារ៉ូដែរ ហើយយ៉ាកុបបានជូនពរផារ៉ូ។
៨ ផារ៉ូបានសួរយ៉ាកុបថា៖ «តើអ្នកមានអាយុប៉ុន្មានហើយ?»។
៩ យ៉ាកុបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមានអាយុ១៣០ឆ្នាំហើយ តែមិនវែងដូចអាយុរបស់បុព្វបុរសខ្ញុំទេ។+ ជីវិតខ្ញុំឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកច្រើនណាស់។ ខ្ញុំនិងបុព្វបុរសខ្ញុំត្រូវរស់នៅដោយធ្វើដំណើរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ»។+
១០ បន្ទាប់ពីនោះ យ៉ាកុបបានជូនពរផារ៉ូ រួចក៏លាផារ៉ូចេញទៅ។
១១ ដូច្នេះ យ៉ូសែបបានឲ្យទឹកដីដ៏ល្អបំផុតដល់ឪពុកនិងបងប្អូនគាត់តាមបង្គាប់ផារ៉ូ គឺជាតំបន់រ៉ាមស៊ីស*+ ក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប។
១២ បន្ថែមទៀត យ៉ូសែបបានផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ឪពុកនិងបងប្អូនគាត់ ព្រមទាំងពួកអ្នកផ្ទះឪពុកគាត់ ទៅតាមចំនួនកូនចៅរបស់ពួកគេ។
១៣ នៅគ្រានោះ គ្រប់ទីកន្លែងគ្មានអ្វីបរិភោគទេ ព្រោះមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំង។ អំណត់នោះគឺខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ រហូតដល់អ្នកស្រុកអេហ្ស៊ីបនិងអ្នកស្រុកកាណានល្វើយរីងរៃ។+
១៤ អ្នកស្រុកកាណាននិងអ្នកស្រុកអេហ្ស៊ីបចេះតែយកប្រាក់មកទិញស្បៀងអាហារពីយ៉ូសែប+ ហើយយ៉ូសែបបានប្រមូលប្រាក់ទាំងនោះយកទៅដាក់ក្នុងឃ្លាំងទ្រព្យរបស់ផារ៉ូ។
១៥ ពេលពួកគេបានចំណាយប្រាក់អស់ហើយ ពួកគេបានមកអង្វរសុំយ៉ូសែបថា៖ «សូមមេត្តាឲ្យអាហារយើងផង! យើងអស់ប្រាក់រលីងហើយ។ តើមានប្រយោជន៍អ្វីបើយើងស្លាប់នៅមុខលោក?»។
១៦ យ៉ូសែបបានឆ្លើយថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាគ្មានប្រាក់ទេ អ្នករាល់គ្នាអាចយកហ្វូងសត្វមកប្ដូរនឹងស្បៀងអាហារក៏បាន»។
១៧ ដូច្នេះ នៅឆ្នាំនោះពួកគេបានយកសត្វដែលខ្លួនចិញ្ចឹម គឺសេះ លា ចៀម ពពែ និងគោ មកប្រគល់ឲ្យយ៉ូសែបដើម្បីប្ដូរយកស្បៀងអាហារ ហើយយ៉ូសែបក៏ប្រគល់ស្បៀងអាហារដល់ពួកគេវិញ។
១៨ លុះផុតឆ្នាំនោះ អ្នកស្រុកទាំងនោះបានមកអង្វរយ៉ូសែបថា៖ «យើងសូមជម្រាបលោកម្ចាស់តាមត្រង់ថា ប្រាក់របស់យើងអស់ហើយ។ ឯហ្វូងសត្វវិញ យើងក៏បានប្រគល់ជូនលោកម្ចាស់អស់ដែរ។ យើងគ្មានសល់អ្វីទៀតទេ មានតែដីស្រែនិងខ្លួនប្រាណប៉ុណ្ណោះ។
១៩ សូមលោកមេត្តាកុំឲ្យយើងដាច់ពោះស្លាប់អី ហើយក៏កុំទុកដីស្រែយើងឲ្យនៅទទេដែរ។ សូមលោកទិញខ្លួនយើងនិងដីស្រែយើង ដើម្បីយើងអាចបានអាហារបរិភោគ។ ដីស្រែទាំងនោះនឹងទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់ផារ៉ូ ឯយើងនឹងធ្វើជាខ្ញុំបម្រើផារ៉ូ។ បន្ថែមទៀត សូមលោកមេត្តាផ្ដល់គ្រាប់ពូជដល់យើង ដើម្បីយើងអាចសាបព្រោះលើដីនោះ ហើយបន្តរស់រានមានជីវិត»។
២០ ដូច្នេះ យ៉ូសែបក៏ព្រមទិញដីស្រែទាំងអស់ពីពួកអេហ្ស៊ីប ព្រោះក្នុងស្រុកមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំង។ ម្ល៉ោះហើយ ដីស្រែទាំងអស់របស់ពួកគេបានក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់ផារ៉ូទៅ។
២១ ក្រោយនោះ យ៉ូសែបបានឲ្យបណ្ដាជនដែលរស់នៅតាមជនបទ ទៅរស់នៅក្នុងក្រុងនានាទូទាំងស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
២២ ចំណែកពួកសង្ឃនៅក្នុងស្រុកនោះ ពួកគេមិនបានលក់ដីស្រែរបស់ខ្លួនទេ+ ព្រោះពួកគេបានទទួលរបបអាហារពីផារ៉ូ។ ហេតុនេះហើយបានជាយ៉ូសែបមិនបានទិញដីស្រែពីពួកគេ។
២៣ បន្ទាប់មក យ៉ូសែបបាននិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនថា៖ «មើល! ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានទិញអ្នករាល់គ្នានិងដីស្រែរបស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដល់ផារ៉ូហើយ។ នេះជាគ្រាប់ពូជ សូមអ្នករាល់គ្នាយកទៅសាបព្រោះចុះ។
២៤ លុះដល់រដូវប្រមូលផល សូមអ្នករាល់គ្នាយកផល១ភាគ៥មកប្រគល់ឲ្យផារ៉ូ។+ ចំណែក៤ភាគដែលនៅសល់ សូមអ្នករាល់គ្នាទុកធ្វើពូជសាបព្រោះនៅពេលក្រោយ ហើយទុកជាអាហារសម្រាប់អ្នករាល់គ្នានិងកូនៗ ព្រមទាំងពួកអ្នកផ្ទះអ្នករាល់គ្នាទៅ»។
២៥ ដូច្នេះ ពួកគេបាននិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់បានសង្គ្រោះជីវិតយើងខ្ញុំហើយ។+ បើលោកម្ចាស់ពេញចិត្តនឹងយើងខ្ញុំ នោះយើងខ្ញុំនឹងទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់ផារ៉ូ»។+
២៦ បន្ទាប់មក យ៉ូសែបបានចេញច្បាប់មួយនៅស្រុកអេហ្ស៊ីបដែលមានសុពលភាពរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ច្បាប់នោះគឺថាភោគផល១ភាគ៥ពីដីស្រែទាំងអស់ ត្រូវជារបស់ផារ៉ូ។ មានតែដីស្រែរបស់ពួកសង្ឃប៉ុណ្ណោះ ដែលមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ផារ៉ូ។+
២៧ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានបន្តស្នាក់នៅលើតំបន់កូសែនក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយកូនចៅពួកគេចេះតែមានចំនួនច្រើនឡើងៗ។+
២៨ យ៉ាកុបបានរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបអស់រយៈពេល១៧ឆ្នាំ អាយុសរុបរបស់គាត់គឺ១៤៧ឆ្នាំ។+
២៩ ពេលអ៊ីស្រាអែលដឹងថាខ្លួនជិតស្លាប់+ គាត់ក៏ហៅយ៉ូសែបមកផ្ដាំផ្ញើថា៖ «បើកូនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តា សេចក្ដីសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះពុក នោះសូមកូនដាក់ដៃក្រោមភ្លៅពុក ហើយសន្យានឹងពុកថា កូននឹងមិនបញ្ចុះសពពុកនៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបនេះទេ។+
៣០ ពេលពុកស្លាប់ កូនត្រូវយកសពពុកចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ទៅបញ្ចុះនៅក្នុងទីបញ្ចុះសពជាមួយនឹងបុព្វបុរសពុកកុំខាន»។+ យ៉ូសែបក៏ឆ្លើយថា៖ «កូននឹងធ្វើតាមការផ្ដែផ្ដាំរបស់ពុក»។
៣១ រួចអ៊ីស្រាអែលនិយាយថា៖ «សូមកូនស្បថឲ្យពុកមក»។ ដូច្នេះ យ៉ូសែបក៏ស្បថឲ្យគាត់។+ រួចមក នៅលើក្បាលគ្រែ អ៊ីស្រាអែលក្រាបគោរពព្រះ។+
កំណត់សម្គាល់
^ ប្រហែលជាតំបន់មួយក្នុងទឹកដីកូសែន ឬឈ្មោះមួយទៀតនៃទឹកដីកូសែន
