ΑΝ Η απάντηση είναι ναι, τότε προκύπτει ένα άλλο ερώτημα: Επηρεάζει η διαγωγή μας τα αισθήματα του Θεού; Με άλλα λόγια, είναι δυνατόν να κάνουμε τον Θεό ευτυχισμένο ή να τον πληγώσουμε με τις πράξεις μας; Κάποιοι αρχαίοι φιλόσοφοι έλεγαν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Ισχυρίζονταν ότι κανείς δεν μπορεί να επηρεάσει τον Θεό και ότι ως εκ τούτου ο Θεός δεν έχει αισθήματα. Αλλά η Αγία Γραφή παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα, δηλαδή ότι ο Ιεχωβά έχει τρυφερά αισθήματα και ενδιαφέρεται βαθιά για ό,τι κάνουμε. Εξετάστε τι λένε τα εδάφια Ψαλμός 78:40, 41.

Ο 78ος Ψαλμός περιγράφει την πολιτεία του Θεού με τον αρχαίο Ισραήλ. Ο Ιεχωβά, αφού ελευθέρωσε αυτό το έθνος από τη δουλεία στην Αίγυπτο, προσφέρθηκε να συνάψει μια ειδική σχέση μαζί τους. Τους υποσχέθηκε ότι, αν παρέμεναν υπάκουοι στους νόμους του, θα γίνονταν «ειδική ιδιοκτησία» του και θα χρησιμοποιούνταν με πολύ ιδιαίτερο τρόπο στην εκπλήρωση του σκοπού του. Ο λαός συμφώνησε και σύναψε τη διαθήκη του Νόμου. Τήρησαν τη συμφωνία από την πλευρά τους;​—Έξοδος 19:3-8.

Ο ψαλμωδός λέει: «Πόσο συχνά στασίασαν εναντίον του στην ερημιά!» (Εδάφιο 40) Το επόμενο εδάφιο προσθέτει: «Επανειλημμένα υπέβαλαν τον Θεό σε δοκιμή». (Εδάφιο 41) Προσέξτε ότι ο συγγραφέας περιγράφει ένα στερεότυπο στασιαστικής συμπεριφοράς. Αυτό το άσχημο πνεύμα έγινε έκδηλο από νωρίς​—ενόσω αυτοί ήταν στην έρημο λίγο μετά την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο. Ο λαός άρχισε να γογγύζει εναντίον του Θεού, αμφισβητώντας το αν εκείνος μπορούσε και ήθελε να τους φροντίζει. (Αριθμοί 14:1-4) Ένα εγχειρίδιο για μεταφραστές της Γραφής λέει ότι η φράση «στασίασαν εναντίον του» μπορεί να «αποδοθεί ιδιωματικά “σκλήρυναν την καρδιά τους εναντίον του Θεού” ή “είπαν «Όχι» στον Θεό”». Εντούτοις, ο Ιεχωβά, δείχνοντας έλεος, συγχωρούσε το λαό του όταν εκδήλωναν μετάνοια. Αλλά κατόπιν αυτοί επέστρεφαν στην παλιά τους πορεία και στασίαζαν ξανά, συνεχίζοντας το ίδιο στερεότυπο συμπεριφοράς.​—Ψαλμός 78:10-19, 38.

Πώς ένιωθε ο Ιεχωβά κάθε φορά που ο άστατος λαός του στασίαζε; “Τον λυπούσαν”, λέει το εδάφιο 40. Κάποια άλλη μετάφραση αναφέρει ότι «του προκαλούσαν θλίψη». Ένα σύγγραμμα διευκρινίζει: «Το νόημα εδώ είναι ότι η διαγωγή των Εβραίων προκαλούσε πόνο​—κατ’ αναλογία με τη διαγωγή ενός ανυπάκουου και στασιαστικού παιδιού». Όπως ένα ανυπότακτο παιδί είναι δυνατόν να φέρει μεγάλο πόνο στην καρδιά των γονέων του, έτσι και οι στασιαστικοί Ισραηλίτες «πόνεσαν τον Άγιο του Ισραήλ».​—Εδάφιο 41.

Τι μαθαίνουμε από αυτόν τον ψαλμό; Αφενός, νιώθουμε ασφαλείς βλέποντας ότι ο Ιεχωβά προσκολλάται ισχυρά στους λάτρεις του και δεν σπεύδει να τους απορρίψει. Αφετέρου, υποκινούμαστε σε σοβαρές σκέψεις διαπιστώνοντας ότι ο Ιεχωβά έχει αισθήματα και ότι η διαγωγή μας μπορεί να τα επηρεάσει. Πώς επηρεάζεστε γνωρίζοντας κάτι τέτοιο; Σας δημιουργείται η επιθυμία να κάνετε το σωστό;

Αντί να εμμένουμε σε αμαρτωλή πορεία φέρνοντας πόνο στην καρδιά του Ιεχωβά, μπορούμε να επιλέξουμε την ορθή πορεία κάνοντας την καρδιά του χαρούμενη. Αυτό ακριβώς ζητάει και εκείνος από τους λάτρεις του: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται». (Παροιμίες 27:11) Ό,τι πιο πολύτιμο μπορούμε να δώσουμε στον Ιεχωβά είναι το να ζούμε με τρόπο που χαροποιεί την καρδιά του.