Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ποια είναι η ευθύνη της εκκλησίας αν ένας Χριστιανός που οδηγεί αυτοκίνητο εμπλακεί σε κάποιο δυστύχημα με αποτέλεσμα το θάνατο άλλων ατόμων;

Η πιθανότητα ενοχής αίματος αξίζει να διερευνηθεί επειδή η εκκλησία χρειάζεται να αποφύγει την κοινοτική ευθύνη ως προς την ενοχή αίματος. (Δευτερονόμιο 21:1-9· 22:8) Ένας οδηγός που είναι υπεύθυνος για κάποιο θανατηφόρο δυστύχημα μπορεί να επισύρει ενοχή αίματος αν ήταν απρόσεκτος ή αν παραβίασε εσκεμμένα κάποιον από τους νόμους του Καίσαρα περί ασφάλειας ή κάποιον από τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. (Μάρκος 12:14) Αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Όταν ένας ανθρωποκτόνος κατέφευγε σε κάποια πόλη καταφυγίου στον Ισραήλ, έπρεπε να δικαστεί. Αν διαπιστωνόταν ότι ο φόνος είχε διαπραχθεί ακούσια, θα επιτρεπόταν στον ανθρωποκτόνο να παραμείνει στην πόλη, όπου θα ήταν ασφαλής από τον εκδικητή του αίματος. (Αριθμοί 35:6-25) Αν, λοιπόν, ένας Χριστιανός είναι υπεύθυνος για το θάνατο κάποιου ατόμου σε δυστύχημα, οι πρεσβύτεροι πρέπει να ερευνήσουν το ζήτημα για να διαπιστώσουν αν υπάρχει ενοχή αίματος σε κάποιον βαθμό. Η άποψη των αρχών ή μια δικαστική απόφαση δεν καθορίζει απόλυτα το ποιες ενέργειες θα κάνει η εκκλησία.

Λόγου χάρη, ένα δικαστήριο μπορεί να κηρύξει το άτομο ένοχο για κάποια τεχνική παραβίαση του νόμου, αλλά οι πρεσβύτεροι που ερευνούν την υπόθεση ίσως κρίνουν ότι δεν υπάρχει ενοχή αίματος επειδή ο οδηγός μπορούσε να ασκήσει ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο στις περιστάσεις που προξένησαν το μοιραίο συμβάν. Από την άλλη πλευρά, ακόμα και αν το δικαστήριο τον απαλλάξει, οι πρεσβύτεροι ίσως συμπεράνουν ότι στην πραγματικότητα είναι ένοχος αίματος.

Η απόφαση των πρεσβυτέρων που ερευνούν την υπόθεση πρέπει να βασίζεται στις Γραφές και στα σαφώς τεκμηριωμένα γεγονότα—την ομολογία του οδηγού και/ή την κατάθεση δύο ή τριών αξιόπιστων αυτοπτών μαρτύρων. (Δευτερονόμιο 17:6· Ματθαίος 18:15, 16) Αν τεκμηριωθεί η ενοχή αίματος, πρέπει να συσταθεί δικαστική επιτροπή. Αν η επιτροπή διαπιστώσει ότι ο ένοχος αίματος έχει μετανοήσει, θα του δοθεί κατάλληλος Γραφικός έλεγχος και θα του επιβληθούν περιορισμοί όσον αφορά τα εκκλησιαστικά προνόμια. Θα πάψει να υπηρετεί ως πρεσβύτερος ή διακονικός υπηρέτης. Παράλληλα θα του επιβληθούν και άλλοι περιορισμοί. Επιπρόσθετα, αυτός θα είναι υπόλογος ενώπιον του Θεού για την απροσεξία, την αμέλεια ή την απερισκεψία που έδειξε με αποτέλεσμα να προκληθεί το θανατηφόρο δυστύχημα.—Γαλάτες 6:5, 7.

Για παράδειγμα: Αν οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές όταν συνέβη το δυστύχημα, ο οδηγός θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός. Αν ένιωθε υπνηλία, θα έπρεπε να είχε σταματήσει για να ξεκουραστεί ώσπου να μη νυστάζει πια ή θα έπρεπε να είχε βάλει κάποιον άλλον να οδηγήσει.

Ας υποθέσουμε ότι ο οδηγός έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Αν οποιοσδήποτε Χριστιανός υπερβαίνει το όριο ταχύτητας, αυτό σημαίνει ότι δεν αποδίδει «αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα». Προδίδει επίσης περιφρόνηση για την ιερότητα της ζωής, δεδομένου ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να προκληθούν μοιραίες συνέπειες. (Ματθαίος 22:21) Όσον αφορά αυτό το ζήτημα, ας εξετάσουμε κάτι ακόμα. Τι παράδειγμα θα έθετε ένας πρεσβύτερος στο ποίμνιο αν δεν έδινε προσοχή στους κανόνες του Καίσαρα για την οδική κυκλοφορία ή αν τους παρήκουε εσκεμμένα;—1 Πέτρου 5:3.

Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να απαιτούν από τους άλλους να φτάσουν σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος σε χρόνο που θα ήταν σαφώς ανέφικτος χωρίς παραβίαση του ορίου ταχύτητας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, το ζήτημα είναι να ξεκινάμε νωρίς ή να αλλάζουμε το πρόγραμμά μας ώστε να αφήνουμε αρκετό χρόνο για το ταξίδι. Αν γίνεται αυτό, ο Χριστιανός δεν θα μπαίνει στον πειρασμό να οδηγεί γρηγορότερα από ό,τι πρέπει, αλλά θα είναι σε θέση να συμμορφώνεται με τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας που θεσπίζουν οι κυβερνητικές «ανώτερες εξουσίες». (Ρωμαίους 13:1, 5) Αυτό θα βοηθάει τον οδηγό να φυλάγεται από θανατηφόρα δυστυχήματα και ενδεχόμενη ενοχή αίματος. Θα του δίνει επίσης τη δυνατότητα να θέτει κατάλληλο παράδειγμα και να διακρατεί αγαθή συνείδηση.—1 Πέτρου 3:16.