ΔΥΟ κοπέλες περπατούσαν σε μια εμπορική περιοχή στην πόλη Μπάγκιο, στις Φιλιππίνες. Πρόσεξαν ένα σταντ δημόσιας μαρτυρίας αλλά δεν το πλησίασαν. Η Έλεν, η αδελφή που στεκόταν δίπλα στο σταντ, τους χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο. Οι κοπέλες συνέχισαν τον δρόμο τους, αλλά τους έκανε εντύπωση το ζεστό χαμόγελο της Έλεν.

Αργότερα, καθώς γύριζαν σπίτι με το λεωφορείο πρόσεξαν μια μεγάλη επιγραφή jw.org σε μια Αίθουσα Βασιλείας. Θυμήθηκαν ότι ήταν τα ίδια γράμματα που είχαν δει νωρίτερα στο σταντ. Κατέβηκαν και οι δύο από το λεωφορείο και κοίταξαν το πρόγραμμα συναθροίσεων των διαφόρων εκκλησιών που υπήρχε στην είσοδο της Αίθουσας Βασιλείας.

Οι δύο κοπέλες παρακολούθησαν μια από τις επόμενες συναθροίσεις. Και ποιον είδαν όταν μπήκαν στην Αίθουσα Βασιλείας; Την Έλεν! Τη θυμήθηκαν αμέσως. Ήταν εκείνη που τους είχε χαμογελάσει. «Όταν με πλησίασαν», λέει η Έλεν, «ανησύχησα λιγάκι. Νόμιζα ότι είχα κάνει κάτι». Αλλά οι κοπέλες τής εξήγησαν τι είχε συμβεί.

Και οι δύο απόλαυσαν τη συνάθροιση και τη συναναστροφή. Ένιωσαν σαν στο σπίτι τους. Όταν είδαν κάποιους να καθαρίζουν την αίθουσα μετά τη συνάθροιση, ρώτησαν αν μπορούσαν να βοηθήσουν. Μία από τις κοπέλες έχει τώρα φύγει από τη χώρα, αλλά η άλλη άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και να μελετάει τη Γραφή​—χάρη σε ένα χαμόγελο!