Ιεχωβά, ελπίδα χάρισες

σ’ εμάς αληθινή.

Λαχταρούμε να ακούσουν

γι’ αυτήν παντού στη γη.

Όμως κάποτε οι έγνοιες μας

σπέρνουν φόβο στην καρδιά,

Κι η ελπίδα μας θαμπώνει,

δεν λάμπει φωτεινά.

Ιεχωβά, βοήθα να ’χουμε

καρδιά που δεν ξεχνά

Πως εσύ σε κάθε θλίψη

μάς στήριξες πιστά.

Η ελπίδα που τρεμόσβηνε

έτσι θ’ ανανεωθεί·

Τ’ όνομά σου θα αινούμε

και πάλι θαρρετοί.