1, 2. İsa, MS 33 yılında elçileriyle birlikte Fıshı kutladıktan sonra ne yaptı?

YAHUDİ TAKVİMİNE göre MS 33 yılının 14 Nisan akşamıydı. İsa ve en yakın dostları birlikte Fıshı kutlamış ve Tanrı’nın İsrailoğullarını Mısır’dan nasıl kurtardığını bir kez daha hatırlamışlardı. Ancak, İsa’nın sadık öğrencileri için “sonsuz kurtuluş” anlamına gelen çok daha büyük bir kurtuluş söz konusuydu. Ertesi gün, İsa düşmanları tarafından öldürülecekti. Onun kusursuz yaşamının kurban edilmesi, insanlığın günah ve ölümden kurtulmasını mümkün kılacaktı (İbr. 9:12-14).

² İsa, Tanrı’nın sağladığı bu çok değerli hediyeyi unutmamamız için, Fıshın yerine yılda bir kez yapılacak olan yeni bir kutlama başlattı. Eline mayasız bir ekmek aldı ve böldükten sonra 11 sadık elçisine verip şöyle dedi: “Bu sizin uğrunuzda verilecek olan bedenimi temsil eder. Beni anmak için bunu yapmaya devam edin.” Ardından onlara bir kâse kırmızı şarap verdi ve “Bu kâse, sizin uğrunuzda dökülecek kanıma dayanan yeni ahdi temsil eder” dedi (Luka 22:19, 20).

3. (a) İsa’nın ölümünden sonra hangi önemli değişiklik oldu? (b) İsa’nın duasını ele alırken hangi sorular üzerinde düşünmeliyiz?

³ Tanrı’yla İsrailoğulları arasındaki Kanun ahdi kısa bir süre sonra sona erecekti. Yehova, İsa’nın meshedilmiş takipçileriyle yeni bir ahit yapacaktı. İsa, takipçilerinin ruhi durumuyla yakından ilgileniyor ve onların İsrail ulusu gibi olmasını istemiyordu. İsrailoğulları Tanrı’ya birlik içinde tapınmamış ve O’nun ismine leke sürmüştü (Yuhn. 7:45-49; Elçi. 23:6-9). İsa, Tanrı’nın ismini yüceltmeleri  için takipçilerinin birlik içinde olmasını istiyordu. Peki bunun için ne yaptı? Kutsal Kitapta kayıtlı en güzel duada gördüğümüz gibi Babasından bu konuda yardım istedi. (Makalenin başındaki resme bakın.) Şimdi Yuhanna 17:1-26’da kayıtlı bu duayı ele alırken lütfen şu sorular üzerinde düşünün: “Tanrı, İsa’nın duasını yanıtladı mı? Ben bu duaya uygun bir yaşam sürüyor muyum?”

4, 5. (a) İsa’nın duasında öncelik verdiği şeylerden ne öğreniyoruz? (b) Yehova, İsa’nın kişisel isteğine nasıl karşılık verdi?

⁴ İsa öğrencilerine gece geç saatlere kadar çok önemli şeyler anlattı. Daha sonra gözlerini göğe kaldırıp şöyle dua etti: “Baba, vakit geldi; oğlunu yücelt ki, oğlun da Seni yüceltsin. Çünkü Sen, kendisine verdiklerinin hepsini sonsuz yaşama kavuştursun diye, ona bütün insanlık üzerinde yetki verdin.” Ardından şunları söyledi: “Seni yeryüzünde yücelttim. Şimdi Baba, dünya var olmadan önce ben yanındayken olduğu gibi, Sen de beni yanında yücelt” (Yuhn. 17:1-5).

⁵ İsa’nın duasında öncelik verdiği konulara dikkat edelim. “Baba, ismin kutsal kılınsın” diye başladığı örnek duasında olduğu gibi, İsa’nın bu duasında da başlıca arzusu Babasının yüceltilmesiydi (Luka 11:2). Daha sonra, öğrencilerine değindi; Babasına onları ‘sonsuz yaşama kavuşturmak’ istediğini söyledi. Ardından İsa kendisiyle ilgili isteğini dile getirdi; şöyle dedi: “Baba, dünya var olmadan önce ben yanındayken olduğu gibi, Sen de beni yanında yücelt.” Yehova, onun bu isteğinden çok daha fazlasını yaparak oğlunu ödüllendirdi; ona ‘meleklerinkinden daha üstün bir isim’ verdi (İbr. 1:4).

6. Sonsuz yaşam ödülüne erişmek için elçilerin ne yapması gerekiyordu? Onların bunu başardığını nereden biliyoruz?

⁶ İsa duasında, sonsuz yaşam hediyesini almak için ne yapmamız gerektiğini de belirtti (Yuhanna 17:3’ü okuyun). Bunun için Tanrı ve Mesih’i ‘tanımaya’ devam etmemizin şart olduğunu söyledi. Bunu nasıl yapabiliriz? Öncelikle, Yehova ve oğlu hakkında elimizden geldiğince çok şey öğrenmeliyiz. İkinci olarak, öğrendiklerimizi hayatımızda uygulamalıyız. İsa’nın şu sözlerinden elçilerinin bunların ikisini de yaptığı anlaşılıyor: “Bana verdiğin sözleri onlara ilettim. Onlar bu sözleri kabul ettiler” (Yuhn. 17:8). Fakat elçiler sonsuz yaşam ödülünü almak için, Tanrı’nın Sözü üzerinde derin düşünmeye devam etmeliydiler ve öğrendiklerini günlük yaşamlarında uygulamalıydılar. Peki, onlar hayatlarının sonuna kadar bunu yapabildiler mi? Evet, yaptılar. Yeni Yeruşalim şehrinin duvarlarının 12 temel taşı üzerinde isimlerinin yazılı olması bunu gösteriyor (Vah. 21:14).

7. Tanrı’yı tanımak ne anlama gelir? Bu neden çok önemlidir?

⁷ Yunan dili bilginlerine göre, Yuhanna 17:3 ayetinde geçen “tanımaları gerekir” ifadesi, “bilgi almayı sürdürmeleri gerekir” olarak da tercüme edilebilir. Bu iki anlam birbirini tamamlıyor ve ikisi de çok önemli. Dolayısıyla Tanrı’yı tanımak O’nun hakkında her geçen gün daha fazla bilgi sahibi olmak demektir. Ancak bu O’nun niteliklerini ve amacını öğrenmekten fazlasını içerir. Tanrı’ya derin bir sevgi duymalı ve O’nunla yakın bir ilişkiye sahip olmalıyız. Aynı  zamanda, kardeşlerimizi de sevmeliyiz. Kutsal Kitap şöyle der: “Sevmeyen kimse Tanrı’yı tanımamıştır” (1. Yuhn. 4:8). Tanrı’yı tanımak O’na itaat etmeyi de gerektirir (1. Yuhanna 2:3-5’i okuyun). Yehova’yı tanıyan kişiler arasında yer almak gerçekten de çok büyük bir ayrıcalık! Ancak, Yahuda İskariyot’un tersine bizler Tanrı’yla aramızdaki dostluğun bozulmaması için gayret edelim. Yehova’yla aramızdaki değerli ilişkiyi korursak sonsuz yaşam ödülüne erişebileceğiz (Mat. 24:13).

8, 9. (a) İsa’nın yeryüzündeyken en çok önem verdiği şey neydi? (b) İsa hangi geleneği reddetti?

⁸ İsa’nın Yuhanna 17. bölümde kayıtlı duasını okuduğumuzda, onun sadece elçileri için değil, sonradan takipçisi olacak kişiler için de kaygı duyduğunu açıkça görebiliriz (Yuhn. 17:20). Ancak İsa’nın öncelik verdiği konu takipçilerinin kurtuluşu değildi. Yeryüzünde hizmet ettiği dönem boyunca O’nun için en önemli şey Babasının isminin kutsal kılınması ve yüceltilmesiydi. Örneğin, Nasıra’daki havrada yeryüzüne neden geldiğini açıklarken şöyle dedi: “Yehova’nın ruhu üzerimdedir. Çünkü O beni, yoksullara müjdeyi vermem için meshetti.” İsa’nın bu açıklamayı yaparken Yehova ismini kullandığından emin olabiliriz (Luka 4:16-21).

⁹ İsa yeryüzüne gelmeden uzun zaman önce, Yahudi dinsel liderler halkı Tanrı’nın ismini kullanmamaya teşvik ediyordu. İsa’nın, Kutsal Yazılara dayanmayan bu geleneği reddettiği açıktır. O muhaliflerine şöyle dedi: “Ben Babamın adına geldim, fakat siz beni kabul etmediniz; oysa başka biri kendi adına gelseydi onu kabul ederdiniz” (Yuhn. 5:43). Daha sonra, ölmeden birkaç gün önce yaşamında en çok önem verdiği şeyi şu sözlerle dile getirdi: “Baba, adını yücelt” (Yuhn. 12:28). Dolayısıyla şu anda ele aldığımız duada, İsa’nın Babasının isminin yüceltilmesine öncelik vermiş olmasına şaşmamak gerek.

10, 11. (a) İsa için Babasının ismini bildirmek neleri içeriyordu? (b) İsa’nın takipçileri neden Yehova ismini bildiriyor?

 ¹⁰ İsa şöyle dua etti: “Dünyadan bana verdiğin kişilere Senin adını açıkça bildirdim. Senindiler, onları bana verdin ve Senin sözünü tuttular. . . . . Ayrıca, ben artık dünyada olmayacağım, fakat onlar dünyada ve ben Sana geliyorum. Kutsal Baba, bizim gibi onlar da bir olsun diye, bana verdiğin Kendi adın uğruna onları gözet” (Yuhn. 17:6, 11).

¹¹ İsa için Babasının ismini öğrencilerine bildirmek, bu ismi telaffuz etmekten çok daha fazlasını içeriyordu. O, öğrencilerinin Yehova’nın kim olduğunu anlamasına da yardım etti. Onlara, Tanrı’nın harika niteliklerini ve bize nasıl sevgi dolu şekilde davrandığını öğretti (Çık. 34:5-7). Şu anda gökte kral olan İsa bugün de öğrencilerinin Yehova’nın ismini dünyanın her yerinde bildirmelerine yardım ediyor. Peki bu duyuru işi neden yapılıyor? Bu kötü ortamın sonu gelmeden önce daha çok insanın Yehova hakkında bilgi alması için. Yehova o gün geldiğinde sadık Şahitlerini kurtaracak ve herkes O’nun büyük ismini bilecek (Hez. 36:23).

12. Yaşam kurtaran duyuru işinde başarılı olabilmemiz için hangi üç şey çok önemli?

¹² İsa yeryüzündeyken, öğrencilerinin zayıflıklarıyla mücadele etmesine yardım etmek için çok çaba gösterdi. Efendilerinin başlattığı işi tamamlayabilmek için bu mücadeleyi sürdürmeleri çok önemliydi. İsa duasında şöyle dedi: “Sen beni dünyaya gönderdiğin gibi, ben de onları dünyaya gönderdim.” İsa, öğrencilerinin yaşam kurtaran duyuru işinde başarılı olmaları için ihtiyaç duydukları üç şeyi vurguladı. İlk olarak, öğrencilerinin Şeytan’ın dünyasının bir parçası olmamalarını diledi. İkinci olarak, Tanrı’nın Sözüne itaat etmeleri ve kutsal durumlarını korumaları için dua etti. Ve son olarak, Babasıyla kendisi birlik içinde olduğu gibi, öğrencilerinin de onlarla birlik içinde olması için yalvardı. O halde hepimiz şu soru üzerinde düşünmeliyiz: ‘İsa’nın bu üç dileğiyle uyumlu yaşıyor muyum?’ İsa, öğrencileri bu üç şeyi yerine getirdiği takdirde duyurdukları mesaja birçok insanın olumlu karşılık vereceğinden emindi (Yuhanna 17:15-21’i okuyun).

13. İsa’nın duası MS birinci yüzyılda nasıl cevaplandı?

¹³ Dört incilden sonra gelen Elçilerin İşleri kitabını incelediğimizde, İsa’nın duasının cevaplandığını görüyoruz. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar Yahudi ve diğer milletlerden olan kişilerden oluşuyordu; aralarında zenginler ve fakirler, köleler ve köle sahipleri vardı. Böyle bir toplumda yaşanabilecek bölünmeleri bir düşünün! Ancak onların arasındaki birlik o kadar güçlüydü ki, elçi Pavlus bu kişileri, başı İsa olan bir bedene benzetti (Efes. 4:15, 16). Şeytan’ın bölünmüş dünyasında böyle bir birlik sadece Yehova’nın güçlü ruhu sayesinde mümkündür (1. Kor. 3:5-7).

14. İsa’nın duası günümüzde nasıl cevaplanıyor?

¹⁴ Ne yazık ki bu olağanüstü birlik, elçilerin ölümünün ardından bozuldu. Önceden söylendiği gibi hakikate isyan baş gösterdi ve bunun sonucunda Hıristiyanlığa bağlı birçok mezhep ortaya çıktı (Elçi. 20:29, 30). Fakat 1919’da İsa meshedilmiş takipçilerini sahte dine kölelikten kurtardı ve onları bir araya toplayıp ‘birliğin kusursuz bağıyla’  birleştirdi (Kol. 3:14). Peki İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin iyi haberi birlik içinde duyurmasının nasıl sonuçları oldu? Bugün “her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden” yedi milyonu aşkın “başka koyun”, meshedilmişlerle birlikte Tanrı’ya tek sürü halinde hizmet ediyor (Yuhn. 10:16; Vah. 7:9). Bu gerçek, Yehova’ya “Dünya beni Senin gönderdiğini ve onları da beni sevdiğin gibi sevdiğini anlar” diyen İsa’nın, duasına ne kadar harika bir cevap aldığını gösteriyor (Yuhn. 17:23).

15. İsa meshedilmiş takipçileri için hangi özel istekte bulundu?

¹⁵ İsa, Yahudi takvimine göre 14 Nisan akşamının ilk saatlerinde, Krallığında kendisiyle birlikte hüküm sürmeleri için elçileriyle bir ahit yaparak onları onurlandırdı (Luka 22:28-30; Yuhn. 17:22). İsa tüm meshedilmiş takipçileri için şöyle dua etti: “Baba, dileğim bana verdiklerin hakkındadır; dilerim onlar da benim bulunduğum yerde olsunlar ve böylece beni nasıl yücelttiğini görsünler. Çünkü Sen beni daha dünya kurulmadan önce severdin” (Yuhn. 17:24). Başka koyunlar, meshedilmişlerin alacağı bu ödül karşısında kıskançlık değil mutluluk duyuyor. Bu durum gerçek Hıristiyanların bugün birlik içinde olduğunun bir diğer kanıtıdır.

16, 17. (a) İsa duasının son kısmında hangi konudaki kararlılığını dile getirdi? (b) Biz hangi konuda kararlı olmalıyız?

¹⁶ Bugün dünyadaki insanların büyük kısmı dinsel liderlerinin etkisi altında; onlar Yehova’yı gerçekten tanıyan insanların birlik içinde olduğuna dair kanıtları görmezden geliyor. Aynı şey İsa’nın yaşadığı dönemde de söz konusuydu. Bu nedenle o duasını şu sözlerle noktaladı: “Ey adil Baba, dünya aslında Seni tanımadı; fakat ben Seni tanıyorum; onlar beni Senin gönderdiğini anladılar. Ben de Senin adını onlara bildirdim ve bildireceğim ki, bana duyduğun sevgi onlarda da olsun, ben de onlarla birlik içinde olayım” (Yuhn. 17:25, 26).

¹⁷ İsa gerçekten de Babasının adını bildirdi. Şimdi ise cemaatin başı olarak, Babasının adını ve amacını başkalarına bildiren bizlere yardım ediyor. O halde hepimiz onun, iyi haberi gayretle duyurmak ve öğrenci yetiştirmek konusundaki talimatına itaat etmeyi sürdürelim (Mat. 28:19, 20; Elçi. 10:42). Aynı zamanda Tanrı’nın toplumu olarak birlik içinde kalmak üzere elimizden geleni yapalım. Bu sayede İsa’nın duasına uygun bir yaşam sürmüş olacağız. Bu da Tanrı’nın isminin yüceltilmesiyle ve sonsuza dek mutlu bir yaşam sürmemizle sonuçlanacak.