Odpowiedź na to pytanie ma wpływ na nasz pogląd na życie.

Dlaczego Bóg, który stworzył na świecie tyle pięknych rzeczy, miałby nas skazywać na życie w cierpieniu?

Dla ludzi niereligijnych cierpienia stanowią podstawę do kwestionowania pobudek Boga, a nawet Jego istnienia. Ich zdaniem cierpienia dowodzą, że 1) Bóg nie ma wystarczającej mocy, żeby je usunąć, 2) Bogu nie zależy, żeby to zrobić, albo 3) Bóg nie istnieje.

Ale czy to na pewno jedyne możliwe przyczyny istnienia cierpień?

Bóg nie stworzył nas po to, żebyśmy cierpieli.

On chce, żebyśmy cieszyli się życiem.

„Dla ludzi nie ma nic lepszego, niż cieszyć się i dobrze postępować w życiu, a także jeść i pić, i czerpać zadowolenie z całej swojej ciężkiej pracy. Jest to dar Boży” (KAZNODZIEI 3:12, 13).

Bóg zapewnił pierwszym ludziom doskonały początek.

Nie chciał, żeby oni ani ich potomkowie cierpieli.

„[Bóg] powiedział do nich: ‚Bądźcie płodni i stańcie się liczni, napełnijcie ziemię i opanujcie ją’” (RODZAJU 1:28).

Pierwsi ludzie postanowili uniezależnić się od Boga.

W rezultacie sprowadzili mnóstwo cierpień na siebie i wszystkich swoich potomków.

„Grzech pojawił się na świecie przez jednego człowieka, a przez grzech — śmierć. I w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, bo wszyscy stali się grzeszni” (RZYMIAN 5:12). *

Bóg nie stworzył nas tak, żebyśmy sami umieli sobą pokierować.

Tak jak nie zostaliśmy stworzeni do życia pod wodą, tak samo nie zostaliśmy stworzeni, żeby sobą kierować.

„Do człowieka, który idzie, nie należy nawet kierowanie swoim krokiem” (JEREMIASZA 10:23).

Bóg nie chce, żebyśmy cierpieli.

Chce, żebyśmy żyli w taki sposób, aby mieć jak najmniej problemów.

„Gdybyś tylko zwracał uwagę na moje przykazania! Wtedy twój pokój stałby się jak rzeka” (IZAJASZA 48:18).