Mądra matczyna rada

„Słuchaj, mój synu, ojcowskiego karcenia i nie porzucaj prawa swej matki” (Przysłów 1:8).

NASI rodzice — ojciec i matka — mogą być cennym źródłem zachęt, wsparcia i rad. Biblijna Księga Przysłów mówi o młodym królu Lemuelu, który otrzymał od matki „ważkie orędzie” „ku skorygowaniu”. Z jej mądrych rad zapisanych w 31 rozdziale Księgi Przysłów również my możemy odnieść pożytek (Przysłów 31:1).

Rady odpowiednie dla króla

Najpierw matka Lemuela zadaje kilka pytań, które podsycają naszą ciekawość: „Cóż mówię, synu mój, i cóż, synu mego łona, i cóż, synu mych ślubów?” Trzykrotne zapytanie dowodzi, że niezwykle jej zależy na tym, aby syn uważnie wysłuchał, co chce mu powiedzieć (Przysłów 31:2). Jej troska o stan duchowy dziecka stanowi piękny wzór dla chrześcijańskich rodziców żyjących w dobie obecnej.

Cóż mogłoby bardziej niepokoić matkę mającą na względzie dobro syna, jeśli nie rozwiązłość i hulanki przy ‛winie, kobietach i śpiewie’? Matka Lemuela mówi o tym bez ogródek: „Nie oddawaj swej energii życiowej kobietom”. Wyjaśnia, że rozpasane postępowanie „prowadzi do zagłady królów” (Przysłów 31:3).

Nie można pominąć niebezpieczeństw związanych z nadmiernym piciem. „Nie królom, Lemuelu, nie królom pić wino” — przestrzega matka. Jak król ma wydawać słuszne i przemyślane wyroki, ‛nie zapomnieć, co ustanowiono, i nie wypaczyć sprawy żadnego z synów uciśnienia’, jeśli ciągle jest odurzony alkoholem? (Przysłów 31:4-7).

Natomiast król stroniący od takich postępków będzie mógł ‛sądzić w prawości i bronić sprawy uciśnionego oraz biednego’ (Przysłów 31:8, 9).

Chociaż obecnie młodzi chrześcijanie nie są „królami”, mądra rada matki Lemuela jest dalej aktualna, i to może nawet bardziej niż wówczas. Wśród dzisiejszej młodzieży szerzy się nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu i niemoralność płciowa, dlatego młodzi chrześcijanie muszą pilnie słuchać, gdy rodzice przekazują im ‛ważkie orędzia’.

Dzielna żona

Matki słusznie interesują się pomyślnością przyszłego związku małżeńskiego swych dorastających synów. Matka Lemuela zwraca więc uwagę na przymioty wzorowej żony. Z pewnością  młodzieniec odniesie wiele pożytku, gdy przeanalizuje tę ważną sprawę z punktu widzenia kobiety.

W wersecie 10 przyrównano „dzielną żonę” do rzadkich i cennych korali, których zdobycie w czasach biblijnych wymagało niemałego trudu. Podobnie znalezienie dzielnej żony wymaga wielu starań. Zamiast gorączkowo śpieszyć się do małżeństwa, młody człowiek uczyni lepiej, gdy na dokonanie wyboru przeznaczy wystarczająco dużo czasu. Bez wątpienia będzie wówczas wysoko cenił osobę, którą znajdzie.

Dzielnej żonie, jak usłyszał Lemuel, ‛ufa serce tego, kto ją ma’ (werset 11). Innymi słowy, nie powinien on wymagać, aby żona zabiegała o jego zgodę w każdej sprawie. Rzecz jasna partnerzy małżeńscy powinni się naradzać przed podjęciem ważnych decyzji, na przykład co do większych wydatków lub wychowywania dzieci. Wymiana myśli w tych dziedzinach zacieśnia łączące ich więzi.

Dzielna żona ma oczywiście wiele do zrobienia. W wersetach od 13 do 27 wymieniono rady i zasady, które żony w każdym okresie dziejów mogły wykorzystywać z pożytkiem dla swych rodzin. Na przykład w związku z tym, że odzież i wyposażenie mieszkań są coraz droższe, dzielna żona uczy się prac ręcznych i gospodarności, dzięki czemu jej rodzina ma odpowiedni ubiór i schludnie wygląda (wersety 13, 19, 21, 22). Aby zmniejszyć wydatki na żywność, w miarę możliwości uprawia jakieś rośliny i rozważnie dokonuje zakupów (wersety 14 i 16).

Naturalnie taka kobieta „nie je chleba lenistwa”. Pilnie pracuje i umiejętnie zarządza sprawami domowymi (werset 27). „Przepasuje swe biodra siłą”, co oznacza jej gotowość do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej (werset 17). Wstaje wcześniej niż słońce, aby zacząć dzień, i jest zajęta aż do późnego wieczora. Można powiedzieć, że lampa oświetlająca jej pracę nigdy nie gaśnie (wersety 15 i 18).

Ale przede wszystkim dzielna żona ma usposobienie duchowe. Boi się Boga i czci Go z głębokim respektem i zbożnym lękiem (werset 30). Pomaga też swemu mężowi w wychowywaniu dzieci, aby postępowały tak samo. W wersecie 26 czytamy, że „z mądrością” poucza swe dzieci, a „na jej języku jest prawo lojalnej życzliwości”.

Dzielny mąż

Jeżeli Lemuel chciał zyskać względy dzielnej kobiety, sam musiał pokazać, że odznacza się cechami dzielnego męża. Matka przypomina mu niektóre z nich.

Dzielny mąż cieszył się dobrą opinią wśród „starszych kraju” (Przysłów 31:23). Oznacza to, że był zdolny, uczciwy, godny zaufania i bał się Boga (Wyjścia 18:21; Powtórzonego Prawa 16:18-20). Był „znany w bramach”, w których zbierali się znamienici mężowie, by rozstrzygać sprawy dotyczące miasta. Skoro miał być „znany” jako człowiek bogobojny, musiał kierować się rozsądkiem i zgodnie współpracować ze starszymi „kraju”, co w tym wypadku mogło oznaczać okręg lub region.

Matka Lemuela, zapewne opierając się na własnym doświadczeniu, przypomina synowi, jak ważne jest, by pokazywał swej przyszłej żonie, iż ją ceni. Nikt inny na ziemi nie będzie dla niego droższy. Wyobraź sobie, z jak głębokim wzruszeniem w głosie wyznaje on przed wszystkimi: „Wiele córek dzielnie sobie poczyna, ale ty przewyższasz je wszystkie” (Przysłów 31:29).

Nie ulega wątpliwości, że Lemuel docenił mądre matczyne rady. Na przykład w wersecie 1 można zauważyć, że o słowach matki mówi jak o swoich. Wziął sobie zatem do serca takie „skorygowanie” i odniósł pożytek z jej rad. Obyśmy też korzystali z tego „ważkiego orędzia”, stosując w swoim życiu zawarte w nim zasady.

[Ilustracje na stronie 31]

Dzielna żona nie je „chleba lenistwa”