● Spacerując po malowniczej wyspie Orleans, położonej niedaleko miasta Quebec w Kanadzie, trudno nie dostrzec dowodów religijności jej pierwszych osadników. Wzdłuż drogi biegnącej wokół wyspy stoją kaplice, które stanowią świadectwo minionej epoki. Każda parafia ma własny kościół.

W mieście Saint-Pierre znajduje się najstarszy wiejski kościół w Quebecu, wzniesiony w 1717 roku. Obecnie budynek ten zaadaptowano na galerię. Wewnątrz można zobaczyć coś godnego uwagi. Nad ołtarzem widnieje tetragram — cztery hebrajskie litery, którymi zapisywano osobiste imię Boga, Jehowa.

Dzisiaj w Kościele katolickim rzadko można usłyszeć lub zobaczyć imię Boga. Co więcej, watykańska dyrektywa wydana w roku 2008 stwierdza, że zgodnie z poleceniem papieża nie należy „używać ani wymawiać” imienia Bożego w liturgii, pieśniach i modlitwach. A przecież Biblia nie pozostawia cienia wątpliwości, że Jehowa chce, by Jego imię „oznajmiano po całej ziemi” (Wyjścia 9:16).

Świadkowie Jehowy wiedzą, że zaskarbienie sobie uznania Stwórcy wymaga czegoś więcej niż tylko umieszczania Jego imienia w jakichś budynkach. Każdego roku poświęcają w sumie ponad półtora miliarda godzin na zaznajamianie ludzi z imieniem Boga i Jego zamierzeniem. Przywrócili też imieniu Jehowa należne mu miejsce w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata. Dokonując tego tłumaczenia, ściśle trzymali się tekstu w językach oryginału, gdzie imię to występuje około 7000 razy. Do tej pory wydrukowano ponad 165 000 000 egzemplarzy Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata, przetłumaczonego w całości lub w części na 83 języki. Wątpliwości nie dotyczą więc tego, czy powinno się używać imienia Bożego, lecz raczej czy istnieją jakiekolwiek powody, aby go nie używać.

[Ilustracja na stronie 21]

Przekład Nowego Świata, w którym imię Jehowa występuje około 7000 razy, przetłumaczono w całości lub części na 83 języki