गीत १५१
देईन मी आवाज त्यांना!
१. जी-वन ज-णू क्ष-णा-चे आ-प-ले,
ना-ही भ-र-व-शा-चे.
ला-ग-ता तीर, मृ-त्यू-चे प्रि-यां-ना,
हो-ती दुः-खां-चे घाव जे,
रा-ह-ती-ल का, का-यम-चे हे घाव?
ऐ-का हे व-चन याह-चे:
(कोरस)
“दे-ईन मी आ-वाज प्रि-यां-ना,
ये-तील ते ऐ-कु-नी हाक.”
जी-वन स-र्व-का-ळा-चे,
मि-ळे त्यां नं-दन-व-नात.
घा-व ते भ-रेल य-हो-वा,
दि-ली ही त्या-ने ह-मी.
आ-सू पु-न्हा ना डो-ळ्यांत,
प्रि-य ते अस-तील मि-ठीत!
२. वे-ळ त्या-ने आ-हे ठ-र-व-ली,
ना-ही दू-र ती आ-ता.
आ-ठ-व-णीत आ-हे-त या-हा-च्या,
आ-णे-ल जी-व-नी त्यां.
रा-हू या त-यार, प्रि-य ज-नां-चे,
स्वा-ग-त ति-थे कर-ण्या.
(कोरस)
“दे-ईन मी आ-वाज प्रि-यां-ना,
ये-तील ते ऐ-कु-नी हाक.”
जी-वन स-र्व-का-ळा-चे,
मि-ळे त्यां नं-दन-व-नात.
घा-व ते भ-रेल य-हो-वा,
दि-ली ही त्या-ने ह-मी.
आ-सू पु-न्हा ना डो-ळ्यांत,
प्रि-य ते अस-तील मि-ठीत!
(योहा. ६:४०; ११:११, ४३; याको. ४:१४ ही वचनंसुद्धा पाहा.)