សៀវភៅលូកា ១៥:១-៣២
១៥ ឯពួកអ្នកយកពន្ធនិងពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង កំពុងចូលទៅជិតលោកឥតដាច់ ដើម្បីស្ដាប់លោក។+
២ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់រអ៊ូរទាំឥតឈប់ថា៖ «បុរសនេះទទួលពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ក៏បរិភោគជាមួយនឹងពួកគេដែរ»។
៣ រួចមក លោកលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់ពួកគេថា៖
៤ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាម្នាក់មានចៀម១០០ក្បាល តែបាត់ចៀមមួយ តើមិនទុកចៀម៩៩ក្បាលទៀតនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ រួចទៅរកចៀមដែលបាត់នោះទាល់តែឃើញទេឬ?+
៥ លុះរកឃើញហើយ អ្នកនោះក៏ត្រេកអរ ហើយលើកចៀមនោះដាក់នៅលើ ករបស់គាត់។
៦ ក្រោយពីបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ អ្នកនោះក៏ហៅមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះចៀមរបស់ខ្ញុំដែលបាត់នោះ ខ្ញុំបានរកឃើញហើយ›។+
៧ ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅស្ថានសួគ៌នឹងមានអំណរចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងម្នាក់ដែលប្រែចិត្ត+ ខ្លាំងជាងចំពោះមនុស្សសុចរិត៩៩នាក់ដែលមិនត្រូវការការប្រែចិត្តទៅទៀត។
៨ «ចុះបើមានស្ត្រីម្នាក់ដែលមានកាក់ប្រាក់*១០ តែបាត់កាក់ប្រាក់មួយ តើនាងមិនអុជចង្កៀង បោសផ្ទះ រកយ៉ាងហ្មត់ចត់ទាល់តែឃើញទេឬ?
៩ លុះរកឃើញហើយ នាងហៅពួកស្ត្រីជាមិត្តភក្ដិនិងអ្នកជិតខាងរបស់នាងមកជុំគ្នា ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ពីព្រោះកាក់ប្រាក់ដែលខ្ញុំបាត់នោះ ខ្ញុំបានរកឃើញហើយ›។
១០ ដូចគ្នាដែរ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បណ្ដាទេវតារបស់ព្រះមានអំណរ ពេលដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសូម្បីតែម្នាក់ប្រែចិត្ត»។+
១១ រួចមក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បុរសម្នាក់មានកូនប្រុសពីរនាក់។
១២ កូនប្អូនសុំឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក សូមប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិដែលជាចំណែករបស់ខ្ញុំឲ្យមកខ្ញុំមក›។ ដូច្នេះ ឪពុកក៏បែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យកូនប្រុសទាំងពីរ។
១៣ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក កូនប្អូនបានប្រមូលអ្វីៗទាំងអស់ដែលជារបស់ខ្លួន ហើយធ្វើដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ។ នៅទីនោះ គាត់បង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដោយប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ។
១៤ ក្រោយមកគាត់បានចាយវាយអស់គ្មានសល់ គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមខ្វះខាត ជួនជាស្រុកនោះកើតការអត់ឃ្លានជាខ្លាំងនៅគ្រប់កន្លែង។
១៥ រួចគាត់ទៅធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់ពលរដ្ឋម្នាក់នៅស្រុកនោះ រួចអ្នកនោះចាត់គាត់ឲ្យទៅឃ្វាលជ្រូកនៅឯវាល។+
១៦ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាឲ្យអ្វីដល់គាត់បរិភោគសោះ ហើយគាត់ឃ្លានខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ចង់ចម្អែតក្រពះដោយចំណីជ្រូកទាំងនោះ។
១៧ «ពេលដែលគាត់ភ្ញាក់ខ្លួន គាត់ប្រាប់ខ្លួនឯងថា៖ ‹ពួកកូនឈ្នួលទាំងប៉ុន្មានរបស់ឪពុកខ្ញុំមាននំប៉័ងបរិបូរ តែខ្ញុំវិញ ខ្ញុំជិតដាច់ពោះស្លាប់នៅទីនេះហើយ!
១៨ ខ្ញុំនឹងក្រោកឡើង ធ្វើដំណើរទៅរកឪពុកខ្ញុំ ហើយជម្រាបថា៖ «លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ* និងលោកឪពុក។
១៩ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ។ សូមឲ្យខ្ញុំធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់លោកឪពុកវិញ»›។
២០ ដូច្នេះ គាត់ក្រោកឡើង ហើយធ្វើដំណើរទៅរកឪពុក។ ពេលដែលគាត់នៅឆ្ងាយនៅឡើយ ឪពុកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចរត់ទៅឱបកូន ហើយថើបដោយក្ដីស្រឡាញ់។
២១ កូនប្រុសនោះជម្រាបឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ* និងលោកឪពុក។+ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ›។
២២ ប៉ុន្តែ ឪពុកប្រាប់ពួកខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ចូរប្រញាប់ទៅយកអាវផាយដ៏ល្អបំផុតបំពាក់ឲ្យគាត់ រួចយកចិញ្ចៀនមួយវង់និងស្បែកជើងមកបំពាក់ឲ្យផង។
២៣ ចូរយកកូនគោធាត់មកកាប់ដែរ រួចយើងជប់លៀងអបអរសប្បាយជាមួយគ្នា
២៤ ព្រោះកូនប្រុសខ្ញុំនេះបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ+ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញវិញហើយ›។ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមជប់លៀងយ៉ាងសប្បាយ។
២៥ «ពេលនោះ កូនប្រុសបងនៅឯស្រែចម្ការនៅឡើយ។ ពេលដែលគាត់មកជិតដល់ផ្ទះ គាត់បានឮសំឡេងច្រៀងរាំនិងភ្លេង។
២៦ ដូច្នេះ គាត់ហៅអ្នកបម្រើម្នាក់មក ហើយសួរថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើង។
២៧ អ្នកបម្រើនោះប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ប្អូនប្រុសរបស់អ្នកបានមកវិញ ហើយឪពុករបស់អ្នកបានឲ្យគេកាប់កូនគោធាត់ ពីព្រោះប្អូនអ្នកមកវិញដោយសុវត្ថិភាព›។*
២៨ ប៉ុន្តែ គាត់បែរជាខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនព្រមចូលទៅក្នុងទេ។ រួចមក ឪពុករបស់គាត់ក៏ចេញមកអង្វរគាត់។
២៩ គាត់តបទៅឪពុកថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំបានធ្វើការជូនលោកឪពុកដូចជាខ្ញុំបម្រើអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយមិនដែលធ្វើខុសនឹងបង្គាប់របស់លោកឪពុកម្ដងណាឡើយ តែលោកឪពុកមិនដែលឲ្យខ្ញុំសូម្បីតែកូនពពែមួយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំទេ។
៣០ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលកូនប្រុសនេះរបស់លោកឪពុក ដែលបង្ហិនបង្ហោចទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកឪពុកជាមួយនឹងស្រីពេស្យា មកដល់ភ្លាម នោះលោកឪពុកក៏ឲ្យគេកាប់កូនគោធាត់ដើម្បីទទួលគាត់›។
៣១ រួចឪពុកតបទៅកូនថា៖ ‹កូនអើយ កូនបាននៅជាមួយនឹងឪពុករហូត ហើយអ្វីៗទាំងអស់របស់ឪពុក ក៏ជារបស់កូនដែរ។
៣២ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែជប់លៀងអបអរសប្បាយ ពីព្រោះប្អូនប្រុសរបស់កូនបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញវិញហើយ›»។
កំណត់សម្គាល់
^ ន័យត្រង់«កាក់ដ្រាកម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ ន័យត្រង់«ធ្វើខុសនឹងស្ថានសួគ៌»
^ ន័យត្រង់«ធ្វើខុសនឹងស្ថានសួគ៌»
^ ន័យត្រង់«ដោយមានសុខភាពល្អ»
