Malavi’de Bir Dönüm Noktası: 1.000 İbadet Salonu!

“MALAVİ’DE böyle bir şey olacağını hayal bile edemezdim!” Augustine neden söz ediyordu? Yehova’nın Şahitlerinin yüzlerce İbadet Salonu inşa etmesinden. 1993 yılında, Afrika’nın güneydoğusunda küçük bir ülke olan Malavi’de yaşayan 30.000 Yehova’nın Şahidinin ibadet edebileceği ve Kutsal Kitabı inceleyebileceği uygun bir yer yoktu.

Fakat artık durum çok değişti. Malavi’deki Şahitler 2010 yılının Eylül ayında, Blantyre’de bininci İbadet Salonlarını tamamladılar! * Onlar neden sayıları 30.000’i bulana dek İbadet Salonu yapmaya başlamadı? Peki kısıtlı imkânlara sahip bir ülkede, nispeten kısa bir zamanda nasıl oldu da 1.000 salon inşa edebildiler? Ve bu etkileyici inşa programı Şahitler ve komşuları üzerinde nasıl bir etki bıraktı?

Zor Zamanlar

1900’lerin başlarında o zamanlar Mukaddes Kitap Tetkikçileri olarak bilinen Yehova’nın Şahitleri, Malavi’de iyi haberi duyurmaya başladı. 1967’ye gelindiğinde Şahitlerin sayısı yaklaşık 17.000’e ulaşmıştı. Onlar İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçileri gibi kanunlara uyan ve yetkililere saygılı davranan kişiler olarak tanındılar. Yine İsa’nın ilk takipçileri gibi siyasi konularda kesinlikle tarafsız kaldılar (Yuhanna 18:36; Elçiler 5:29).

Ne yazık ki Kutsal Kitaba dayanan tavırları 1960’ların ortalarında Şahitleri hükümetle karşı karşıya getirdi ve 1967’de faaliyetleri yasaklandı. Çok geçmeden pek çoğu keyfi nedenlerle işten atıldı, muhalifler mallarını ellerinden aldı ya da imha etti. Ağır zulüm yüzünden ve olası bir soykırım korkusuyla binlerce Şahit komşu ülkelere, Mozambik ve Zambiya’ya kaçtı.

Ancak 1990’ların başlarında Şahitlerin çoğu ülkelerine geri gönderildi ve Malavi’de Şahitlerle ilgili olumlu gelişmeler yaşanmaya başladı. 12 Ağustos 1993’te 26 yıldır süren yasak kalkınca büyük bir sevinç yaşadılar! Ama şimdi de yeni bir problemle karşı karşıyaydılar. 583 cemaatteki 30.000’den fazla kişinin ibadet etmek için toplanabileceği uygun bir yer yoktu. Ne yapacaklardı?

Sevgi Devreye Giriyor

Yasak kalktıktan sonraki altı yıl boyunca Şahitler kısıtlı maddi imkânlarına rağmen İbadet Salonu inşasında harika bir ilerleme kaydettiler. Ancak bu kolay bir iş değildi, çünkü Şahitlerin sayısındaki yıllık artış İbadet Salonlarının sayısındaki artışı geride bırakıyordu. Peki sorun nasıl çözüldü? Kutsal Kitapta 2. Korintoslular 8:14’te yer alan ilkeyi uyguladılar ve Malavi gibi ülkelerdeki ‘eksiklik’, başka ülkelerdeki ekonomik ‘fazlalıkla’ giderildi. 1999’da Yehova’nın Şahitlerinin Yönetim Kurulu, sınırlı olanaklara sahip  ülkelerde İbadet Salonlarının inşasına yardım etmek için özel bir program başlattı. Sevgiyle sağlanan bu yardım sayesinde Malavi’deki Şahitlerin İbadet Salonu inşa programı büyük hız kazandı. *

Önceleri Malavi’deki cemaatler ibadetlerini sınıflarda, kurdukları çardaklarda hatta ağaç altlarında yapıyorlardı. Şimdi ise 1.230 cemaat, ibadet etmek ve Kutsal Kitaptan eğitim almak için Tanrı’ya hizmete adanmış saygın İbadet Salonlarında bir araya geliyor. Tahmin edebileceğiniz gibi Malavi’de yaşayan 75.000’den fazla Şahit dünya çapındaki iman kardeşlerinin desteğini çok takdir ediyor.

Şahitlerin bu kadar kısa sürede bu kadar çok ibadet yeri inşa edebilmesinin bir nedeni de, gösterişli binalar peşinde olmamalarıydı. Onların arzusu sade ve kullanışlı salonlara sahip olmaktı. Kutsal Kitabı incelemek ve müzakere etmek için uygun bir ortam sağlayan ve Yaratıcımıza onur getiren, mütevazı ve saygın salonları olsun istiyorlardı.

Yerli Halk Yarar Görüyor

Eskiden halk Malavi’deki Yehova’nın Şahitleriyle, ibadet yerleri olmayan bir din oldukları için alay ediyordu. Bu yüzden Şahitler bazen hakikate ilgi gösteren kişileri ibadetlere davet etmeye utanıyordu. Şahitlerin kendilerine ait şık İbadet Salonlarına sahip olduklarında neler hissettiğini bir düşünün! Artık komşularını ve hakikate ilgi gösteren diğer kişileri ibadetlere gönül rahatlığıyla davet edebilirlerdi. Hatta bir cemaatin yeni inşa edilmiş salonundaki bir ibadete tam 698 kişi katıldı!

Pek çok Şahit ve halktan birçok kişi bölgelerinde böylesine güzel ve sağlam bir ibadethane olacağını hayal bile edemeyeceklerini söyledi. Makalenin girişinde bahsettiğimiz Augustine, ibadetlerini ağaç altında yapan bir cemaati hatırlayarak şöyle diyor: “Kurak mevsimde her şey çok güzeldi, ama yağmurlu mevsim büyük bir sorundu.” Tropikal bir ülkede sağanağa yakalandıysanız Augustine’nin ne demek istediğini anlamışsınızdır.

Augustine, Chimwanje cemaatine yaptığı bir ziyarette yaşananları şöyle anlatıyor: “İbadeti ağaç direkler üzerine oturtulmuş, ottan çatısı olan küçük bir çardak altında yaptık. Ancak büyük bir zehirli örümceğin çatıya yuva yaptığını fark etmemiştik. Örümcek konuşmamın ortasında birdenbire tam ayağımın dibine düştü! Dinleyicilerden biri dehşet içinde ‘Ez şunu Augustine, ez şunu!’ diye  bağırdı. Tabii ki söyleneni yaptım ve gördüğünüz gibi hâlâ hayattayım.” Bu cemaat artık böyle davetsiz misafirlerle karşılaşmıyor, çünkü artık bir İbadet Salonları var.

“Mücevher Gibi Parlıyor”

Yürüttükleri İbadet Salonu inşa programı sayesinde Yehova’nın Şahitleri birçok topluluğun ve kabile şefinin saygısını ve hayranlığını kazandı. Gelen yorumlardan bazıları şöyle:

✔ “Yehova’nın Şahitlerinin sevgi ve birlik içinde inşa ettiği bu yeni ibadethane, toplumumuzda bir mücevher gibi parlıyor, diğer kiliseler de onları örnek almalı” (Chabwenzi’deki kabile reisi).

✔ “Şahitlerin en hayran olduğum yönü aralarındaki birlik. Biz kilisemizi on yıl önce yapmaya başladık ama halen inşa halinde ve bitecek gibi de görünmüyor. Bölgemizde böyle güzel bir bina inşa ettiğiniz için size teşekkür ederim” (Chigwenembe’deki köy muhtarı).

✔ “Nasıl çalıştığınızı görünce insan hayran kalıyor. Çok hızlısınız, bir o kadar da düzenli. Aranızda çok sıkı bir birlik olmalı” (Chiuzira’daki kabile reisi).

İbadet Salonu inşa programı öyle büyük yankı uyandırdı ki Çiçeva-İngilizce sözlüğün editörleri bile bundan söz etti. Sözlükte Şahitler hakkında “Yehova’nın Şahitleri birçok [İbadet Salonu] inşa etmiştir” diye yazıyor (Chichewa/​Chinyanja—English Dictionary).

“Bu Salon Bir Mucize”

30 Ocak 2011’de daha önce sözü edilen Blantyre kentindeki Manyowe cemaati yeni İbadet Salonunu hizmete açtı. Bu, Malavi’de inşa edilen bininci salondu! Cemaatten biri “Bu salon bir mucize” dedi. “Hayallerimiz gerçek oldu.”

Manyowe cemaatindeki genç bir kız “İnşaatın bir gününü bile kaçırmadım” diyor. “Yöremizde ibadet etmeye uygun bir salon yapılmasında payım olduğu için çok mutluyum.”

Cemaatin gözetmenlerinden biri “İbadet Salonumuzun inşası için yetkililerden izin almakta zorluk yaşadık” diyor. “Yetkililer birçok defa gerekli izin belgelerini imzalamayı reddetti. Ancak muhtarımız Bayan Liness Chikaoneka, memurları ikna etmek için epey uğraştı.”

Bir gün Bayan Chikaoneka izin belgesi imzalatmaya giden bir Şahide eşlik etti. Memura “Şahitlerin köyümde kendi İbadet Salonlarını inşa etmesini istiyorum” dedi. “Onlar iyi insanlar. Köy meclisinde onlarla ilgili hiçbir meseleyi çözmek zorunda kalmadım.” Bunun üzerine memur, belgeleri imzaladı.

İbadet Salonu hizmete açılınca Bayan Chikaoneka çok sevindi. “Köyümde böyle güzel bir bina yapıldığı için çok mutlu ve gururluyum” dedi.

Malavi’nin dört bir yanından Yehova’nın Şahitleri ve komşuları İbadet Salonu inşa programı için minnettarlıklarını dile getirmeye devam ediyorlar. Yehova’nın Şahitlerinin örnek alınmaya değer özverileri ve çalışkanlıkları sayesinde, bu ülkede artık 1993’te olduğu gibi İbadet Salonu bekleyen upuzun bir cemaat listesi yok. Tabii ki insanlar Tanrı’nın ‘krallığının iyi haberine’ olumlu karşılık verdikçe ve yeni cemaatler kuruldukça Şahitlerin daha da çok İbadet Salonuna ihtiyacı olacak (Matta 24:14). Dolayısıyla onlar dünya çapındaki iman kardeşlerinin sevgiyle sağladığı yardımı ve cömert bağışları çok takdir ediyorlar. *

Ancak Şahitler en çok Yaratıcıları Yehova Tanrı’ya şükrediyorlar. Davut peygamberin şu sözleri onların duygularına tercüman oluyor: “Yarattığın tüm milletler Sana gelecek, Senin önünde eğilecekler ey Yehova, ve Senin adını yüceltecekler. Çünkü Sen büyüksün, harika işler yaparsın” (Mezmur 86:9, 10).

[Dipnotlar]

[Sayfa 24’teki resim]

İbadet Salonu inşa programı başlamadan önce, genelde çardakların altında ibadet yapıyorlardı

[Sayfa 24’teki resim]

Artık cemaatler ibadetlerini böyle salonlarda yapıyor