Бисёр одамон ҳангоми сар задани ягон нохушӣ чунин савол медиҳанд: «Чаро бо ман чунин шуд?» Хушбахтона, Китоби Муқаддас ба ин савол ҷавоби аниқу равшан медиҳад.

1. Чӣ тавр Шайтон сабабгори пайдо шудани бадӣ гашт?

Шайтон зидди Худо баромад, зеро хост, ки бар дигарон ҳукмрон бошад. Ӯ одамони аввалин, Одаму Ҳавворо, шарики исёни худ гардонд. Барои ин ӯ Ҳавворо фиреб дод (1 Мӯсо 3:1–5). Баъди гапҳои дурӯғи Шайтон Ҳавво дудила шуда, фикр кард, ки Яҳува аз ӯ чизи хуберо пинҳон мекунад. Маънои гапи Шайтон ин буд, ки, агар одамон ба Худо итоат накунанд, хушбахттар мешаванд. Ӯ Ҳавворо дилпур кард, ки, агар одамизод аз амри Худо сар печад, намемирад. Ҳамин тавр дурӯғи аввалин ба дунё омад. Барои ин кораш Шайтон дар Китоби Муқаддас «дурӯғгӯй ва падари дурӯғ» номида шудааст (Юҳанно 8:44).

2. Одаму Ҳавво чиро интихоб карданд?

Яҳува барои Одаму Ҳавво тамоми шароитро муҳайё карда буд. Ӯ гуфта буд, ки онҳо меваи ҳамаи дарахтони боғро хӯрда метавонанд, фақат ба меваи як дарахт даст нарасонанд (1 Мӯсо 2:15–17). Вале онҳо ба гапи Худо гӯш накарда, меваи он дарахтро хӯрданд. Дар Каломи Худо гуфта мешавад, ки Ҳавво «меваи онро канд ва хӯрд», баъдтар Одам низ онро хӯрд (1 Мӯсо 3:6). Ҳамин тавр, ҳар дуи онҳо ба Худо беитоатӣ карданд. Бояд гуфт, ки Одаму Ҳавво комил буданд, аз ин рӯ ба онҳо дуруст рафтор кардан хос буд. Сад афсӯс ки, онҳо дидаю дониста гапи Худоро гӯш накарданд ва нишон доданд, ки намехоҳанд Яҳува роҳбарашон бошад. Ин қарор ба сари онҳо балоҳои зиёд овард (1 Мӯсо 3:16–19).

3. Беитоатии Одаму Ҳавво ба мо чӣ таъсир расонд?

Одаму Ҳавво баъди гуноҳ карданашон нокомил шуданд ва нокомилии онҳо ба наслашон низ гузашт. Дар Каломи Худо дар бораи Одам гуфта шудааст: «Ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон даромад ва ба воситаи гуноҳ марг омад. Ҳамин тавр марг ба тамоми одамон гузашт» (Румиён 5:12).

Чизҳои бисёр ба мо дарду азоб оварда метавонанд. Масалан, баъзан мо аз сабаби қарорҳои нодурусти худ ё дигарон азоб мекашем. Инчунин баъзан одам метавонад, аз сабаби он ки дар вақти номусоид дар ҷойи номуносиб аст, ба фалокат дучор шавад. (Пандгӯ 9:11-ро хонед.)

 БЕШТАР ФАҲМЕД

4. Сабабгори ранҷу азоби мо

Бисёр одамон бовар доранд, ки дунё дар дасти Худост. Оё ин рост аст? Барои ба ин савол ҷавоб ёфтан ВИДЕОРО тамошо кунед.

Яъқуб 1:13 ва 1 Юҳанно 5:19-ро хонед, сипас ба саволи зерин ҷавоб диҳед:

• Оё ба дарду азоби мо Худо сабабгор аст?

5. Оқибати ҳукмронии Шайтон

1. А. Одаму Ҳавво комил буданд ва дар биҳишт зиндагӣ мекарданд. Лекин онҳо Шайтонро гӯш карда, зидди Яҳува баромаданд

2.  Б. Баъд аз исёни онҳо одамон гирифтори гуноҳ, ранҷу азоб ва марг гаштанд

3. В. Яҳува ба гуноҳ, азоб ва марг хотима мебахшад. Одамон аз нав комил шуда, дар биҳишти рӯйи замин зиндагӣ хоҳанд кард

6. Яҳува ба ранҷу азоби мо бепарво нест

Оё Худо парвои дарду ғами моро дорад? Аҳамият диҳед, ки шоҳ Довуд ва Петруси расул чӣ навишта буданд. Забур 31:7 ва 1 Петрус 5:7-ро хонед, сипас саволи зеринро дида бароед:

• Аз донистани он ки Яҳува аз дарду азоби мо бохабар аст ва дилаш ба мо месӯзад, шумо чӣ ҳис мекунед?

 ФИКРҲОИ АСОСӢ

Ба ҳамаи бадиҳои рӯйи замин асосан Шайтон ва Одаму Ҳавво айбдоранд. Яҳува ба дарду ғами одамон бепарво нест ва ба наздикӣ тамоми азобро аз байн мебарад.

Такрор

• Шайтон ба Ҳавво чӣ гапи дурӯғ зад?

• Беитоатии Одаму Ҳавво ба мо чӣ зарар овард?

• Мо аз куҷо медонем, ки Яҳува ба ранҷу азоби мо бепарво нест?