Druga Księga Samuela 21:1-22
21 Za dni Dawida przez trzy lata z rzędu panował głód+. Dawid radził się więc Jehowy i Jehowa powiedział: „Na Saulu i jego domu ciąży wina za przelanie krwi, bo uśmiercał Gibeonitów”+.
2 Wtedy król wezwał Gibeonitów+ i rozmawiał z nimi. (Gibeonici nie byli Izraelitami. Byli ocalałymi Amorytami+, którym Izraelici przysięgli, że ich oszczędzą+. Saul jednak usiłował ich zgładzić, gdyż nie mógł znieść, że żyją wśród Izraelitów i Judejczyków).
3 Dawid zapytał Gibeonitów: „Co mam dla was zrobić i jak dokonać przebłagania, żebyście pobłogosławili dziedzictwo Jehowy?”.
4 Gibeonici odpowiedzieli: „Tego, co uczynił nam Saul i jego dom, nie zrekompensuje srebro ani złoto+. Nie możemy też uśmiercić jakiegokolwiek człowieka w Izraelu”. Na to Dawid rzekł: „Zrobię dla was wszystko, co powiecie”.
5 Wtedy odrzekli królowi: „Ten człowiek nas zabijał i planował wytracić nas na całym terytorium Izraela+.
6 Wydaj nam siedmiu jego synów. Powiesimy ich zwłoki*+ przed Jehową w Gibei+, mieście Saula, wybrańca Jehowy”+. Król powiedział: „Dobrze, wydam ich”.
7 Ale król oszczędził Mefiboszeta+, syna Jonatana, syna Saula, z powodu przysięgi, którą Dawid i Jonatan+, syn Saula, złożyli sobie przed Jehową.
8 Król pojmał Armoniego i Mefiboszeta — dwóch synów Ricpy+, córki Ajji, których urodziła Saulowi, jak również pięciu synów Michal*+, córki Saula, których urodziła Adrielowi+, synowi Barzillaja z Abel-Mecholi.
9 Następnie wydał ich Gibeonitom, a ci zawiesili ich zwłoki na wzgórzu przed Jehową+. Wszystkich siedmiu zginęło razem. Stracono ich w pierwszych dniach żniw, na początku żniw jęczmienia.
10 Potem Ricpa+, córka Ajji, wzięła wór*, rozłożyła go na skale i od rozpoczęcia żniw aż do czasu, gdy z nieba spadł deszcz, pilnowała ciał, żeby w ciągu dnia nie siadały na nich ptaki, a w nocy nie dopuszczała do nich dzikich zwierząt.
11 O tym, co uczyniła Ricpa, córka Ajji, nałożnica* Saula, doniesiono Dawidowi.
12 Wtedy Dawid poszedł i zabrał kości Saula oraz kości jego syna Jonatana od władców* Jabesz-Gilead+, którzy wykradli ich ciała z placu w Bet-Szan, gdzie Filistyni je powiesili w dniu, w którym zabili Saula na górze Gilboa+.
13 Dawid sprowadził stamtąd kości Saula i jego syna Jonatana. Zabrano też kości mężczyzn, którzy zostali straceni*+.
14 Potem pogrzebano kości Saula i jego syna Jonatana w Celi+ na terytorium Beniamina, w grobowcu Kisza+, ojca Saula. Kiedy zrobiono wszystko, co król nakazał, Bóg wysłuchał próśb co do tej ziemi+.
15 Między Filistynami a Izraelem kolejny raz doszło do wojny+. Dawid i jego słudzy wyruszyli więc i walczyli z Filistynami. Ale w pewnym momencie Dawid poczuł się bardzo zmęczony.
16 Tymczasem potomek Refaitów+ o imieniu Jiszbi-Benob, który miał miedzianą włócznię ważącą 300 syklów*+ i nowy miecz, chciał zabić Dawida.
17 Na pomoc+ Dawidowi od razu pośpieszył Abiszaj+, syn Cerui. Zadał cios Filistynowi i go zabił. Wówczas ludzie Dawida przysięgli mu: „Nie będziesz już więcej wyruszać z nami do bitwy!+ Nie możesz zgasić lampy Izraela!”+.
18 Później jeszcze raz doszło do wojny z Filistynami+ pod Gob. Wtedy to Sibbechaj+ z Chuszy* zabił Safa, potomka Refaitów+.
19 I znowu doszło do wojny z Filistynami+ pod Gob. Elchanan, syn Jaare-Oregima z Betlejem, zabił Goliata z Gat, którego drzewce włóczni było jak wał tkacki+.
20 Do kolejnej wojny doszło pod Gat. Był tam pewien mężczyzna nadzwyczajnego wzrostu. Miał po sześć palców u obu rąk i po sześć palców u obu nóg, razem 24 palce. On także był potomkiem Refaitów+.
21 Człowiek ten szydził z Izraela+. Dlatego Jonatan, syn Szimeja+, brata Dawida, zabił go.
22 Tych czterech było potomkami Refaitów z Gat. Zginęli oni z rąk Dawida oraz jego sług+.
Przypisy
^ Dosł. „wystawimy ich”, czyli z połamanymi rękami i nogami.
^ Możliwe też „Merab”.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Zob. Słowniczek pojęć.
^ Możliwe też „obywateli”.
^ Dosł. „wystawieni”.
^ Czyli 3,42 kg. Zob. Dodatek B14.
^ Możliwe też „potomek Chuszy”.