‏«الدەكىمنىڭ بىرەۋگە رەنجۋگە سەبەبى بولسا دا،‏.‏.‏ ٴ‌بىر-‏ٴ‌بىرىڭدى كەڭپەيىلمەن كەشىرىڭدەر» (‏قولوستىقتارعا 3:‏13‏)‏.‏

‏«جاڭىلمايتىن جاق،‏ سۇرىنبەيتىن تۇياق» جوق بولعاندىقتان،‏ ٴ‌بىز وزگەلەردى،‏ ال وزگەلەر ٴ‌بىزدى رەنجىتىپ جاتادى.‏ سول ٷشىن ٴ‌بىز ٴ‌بىر-‏ٴ‌بىرىمىزدىڭ كەشىرىمىمىزگە مۇقتاجبىز.‏ ال كەشىرۋ دەگەن نە؟‏ ول ٴ‌بىزدى رەنجىتكەن ادامعا ىشتە وكپە-‏رەنىش ساقتاپ قالماي،‏ ودان ارىلۋ.‏ سونداي-‏اق بۇل —‏ «جاماندىققا جاماندىقپەن قايتارماۋ»،‏ ٵرى ادامنىڭ ايىبىن قايتا-‏قايتا بەتىنە باسا بەرمەۋ (‏ريمدىكتەرگە 12:‏17‏)‏.‏ ٴ‌بىراق كەيدە بىرەۋدىڭ ارەكەتى جۇرەگىمىزدى قاتتى جارالاپ،‏ ويىمىزدان ەش كەتپەي قويادى.‏ ونداي كەزدە نە ىستەگەن دۇرىس؟‏ ادامنىڭ وزىمەن وڭاشادا قۇرمەتپەن سويلەسىڭىز.‏ سويلەسكەندە ٴ‌سىزدىڭ ماقساتىڭىز ٶزىڭىزدىڭ دۇرىستىعىڭىزدى دالەلدەۋ ەمەس،‏ ونىمەن تاتۋلاسۋ بولۋ كەرەك (‏ريمدىكتەرگە 12:‏18‏)‏.‏

‏«كىشىپەيىلدىلىكپەن باسقالاردى وزدەرىڭنەن جوعارى قويىڭدار» (‏فىلىپىلىكتەرگە 2:‏3‏)‏.‏

ٴ‌بىز كىشىپەيىل بولىپ،‏ ادامدارعا سي-‏قۇرمەت كورسەتسەك،‏ ولارعا بىزبەن ارالاسقان ۇنايدى.‏ ويتكەنى ٴ‌بىزدىڭ باسقالارعا مەيىرىممەن قارايتىنىمىزدى،‏ سەزىمدەرىن ەسكەرىپ،‏ جۇرەگىن ادەيى جارالامايتىنىمىزدى بىلەدى.‏ ال ٴ‌بىز ٶزىمىزدى باسقالاردان جوعارى قويساق نەمەسە ٶز دەگەنىمىزدە  تۇرىپ الاتىن بولساق،‏ اينالامىزداعىلارمەن ٴ‌سوزىمىز جاراسپاي،‏ قارىم-‏قاتىناسىمىز قيىنداپ كەتەدى.‏ ونداي اداممەن ەشكىم ارالاسقىسى كەلمەيتىندىكتەن،‏ دوسسىز قالۋىمىز مۇمكىن.‏

‏«قۇداي ەشكىمدى الالامايدى.‏.‏.‏ ول وزىنەن قورقاتىن جانە ٵدىل ارەكەت ەتەتىن ٵربىر ادامدى،‏ قاي ۇلتتان شىقسا دا،‏ قابىل الادى» (‏ەلشىلەردىڭ ىستەرى 10:‏34،‏ 35‏)‏.‏

جاراتقان يە بارلىق ادامعا بىردەي قارايدى.‏ ول ەشكىمدى ۇلتىنا،‏ ناسىلىنە،‏ تىلىنە،‏ قوعامداعى دارەجەسىنە قاراپ ٴ‌بولىپ-‏جارمايدى.‏ ونىڭ سوزىندە ايتىلعانداي،‏ «ول ٴ‌بىر ادامنان كۇللى حالىقتاردى شىعاردى» (‏ەلشىلەردىڭ ىستەرى 17:‏26‏)‏.‏ دەمەك،‏ تۇپتەپ كەلگەندە،‏ ٴ‌بارىمىز ٴ‌بىر-‏بىرىمىزگە باۋىرمىز.‏ ٴ‌بىز ٵربىر ادامعا مەيىربان بولىپ،‏ سيلاي بىلسەك،‏ ولار دا،‏ ٶزىمىز دە قۋانامىز.‏ جاراتۋشىمىزدى دا قۋانتامىز.‏

‏«جۇمساقتىق قاسيەتىنە بولەنىڭىز» (‏قولوستىقتارعا 3:‏12‏)‏.‏

مىنەزىمىز جۇمساق بولسا،‏ باسقالار قاسىمىزدا ٶزىن جايلى سەزىنەدى.‏ ولار بىزبەن ەمىن-‏ەركىن تىلدەسىپ،‏ تۇزەلەتىن جەرىمىز بولسا،‏ ونى ەش قىسىلماي ايتادى.‏ سەبەبى ٴ‌بىزدىڭ رەنجىمەي،‏ جاقسى قابىلدايتىنىمىزدى بىلەدى.‏ جۇمساق مىنەزدى ادام بىرەۋ وعان اشۋلانعاندا،‏ سابىرمەن جاۋاپ بەرەدى.‏ سوندا اشۋلى ادام بىردەن ساباسىنا تۇسەدى.‏ كيەلى جازبالاردا:‏ «بيازى جاۋاپ اشۋدى باسار،‏ اۋىر ٴ‌سوز ىزا تۋدىرار»،‏—‏ دەلىنگەن (‏ناقىل سوزدەر 15:‏1‏)‏.‏

‏«العاننان گورى بەرگەن باقىتتى» (‏ەلشىلەردىڭ ىستەرى 20:‏35‏)‏.‏

بۇگىندە تەك قارا باسىن ويلايتىن «شىقبەرمەس شىعايبايلار» كوبەيىپ كەتكەن.‏ ٴ‌بىراق ولار شىن باقىتتىڭ كوزى جومارتتىقتا ەكەنىن بىلە بەرمەيدى (‏لۇقا 6:‏38‏)‏.‏ نەگە ٴ‌بىز جومارت جاندى باقىتتى دەيمىز؟‏ ويتكەنى ول زاتتان گورى ادامدى كوبىرەك جاقسى كورەدى.‏ سوندىقتان وزىنە دە جاقسىلىق جاساعاندارعا العىس ايتۋدى ۇمىتپايدى (‏قولوستىقتارعا 3:‏15‏)‏.‏ بىلاي دەپ ويلانىپ كورىڭىزشى:‏ «سىزگە قانداي ادامدارمەن ارالاسقان ۇنايدى؟‏ قولى تار،‏ العىستى بىلمەيتىنمەن بە،‏ الدە قولى اشىق،‏ العىستى بىلەتىنمەن بە؟‏» ەندەشە،‏ قانداي ادامداردى ۇناتساڭىز،‏ ٶزىڭىز دە سونداي بولىڭىز (‏ماتاي 7:‏12‏)‏.‏