Яъбис марди обрӯманд буд (1Вқ 4:9).

Дуоҳои Яъбис нишон медиҳанд, ки ибодати пок барои ӯ муҳим буд (1Вқ 4:10а; w10 1.10 саҳ. 23, сарх. 3–7).

Яҳува ба дуои Яъбис ҷавоб дод (1Вқ 4:10б).

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Дуоҳоям дар бораи ман чӣ мегӯянд?» (Мт 6:9, 10).