Księga Hioba 29:1-25
29 Hiob ciągnął dalej swoją wypowiedź*:
2 „Gdyby tylko moje życie wyglądało jak dawniej,jak wtedy, gdy Bóg mnie strzegł,
3 gdy sprawiał, że Jego lampa świeciła nad moją głową,gdy w Jego świetle przechodziłem przez ciemność+,
4 gdy mi się najlepiej wiodło,gdy Bóg przebywał w moim namiocie jako przyjaciel+,
5 gdy jeszcze był ze mną Wszechmocny,gdy wokół mnie były moje dzieci*,
6 gdy moje nogi były skąpane w maśle,a skała wypuszczała dla mnie strumienie oliwy+.
7 Kiedy szedłem do bramy miejskiej+i siadałem na placu+,
8 na mój widok młodzieńcy rozstępowali się*,nawet starcy się podnosili i stali+.
9 Książęta powstrzymywali się od mówienia,kładli sobie rękę na ustach.
10 Cichły głosy dostojników,język przywierał im do podniebienia.
11 Ktokolwiek mnie słyszał, dobrze się o mnie wyrażał,a ci, którzy mnie widzieli, świadczyli na moją korzyść.
12 Bo ratowałem biednego, który wołał o pomoc+,oraz sierotę* i każdego, komu nikt nie pomagał+.
13 Ci, którym groziła śmierć, błogosławili mnie+i rozweselałem serce wdowy+.
14 Wkładałem na siebie prawość jak ubranie,sprawiedliwość była dla mnie jak szata* i zawój.
15 Stawałem się oczami dla niewidomegoi nogami dla kulawego.
16 Byłem ojcem dla biednych+,badałem sprawę sądową tych, których nie znałem+.
17 Łamałem szczęki złoczyńcy+,a z jego zębów wyrywałem zdobycz.
18 Mawiałem: ‚Umrę we własnym domu*+,a moich dni będzie tyle, ile ziarnek piasku.
19 Moje korzenie rozrosną się w stronę wód,a rosa pozostanie na moich gałęziach przez całą noc.
20 Moja chwała stale się odnawia,a łuk w mojej ręce wciąż będzie strzelał’.
21 Ludzie słuchali mnie z uwagą,w milczeniu czekali na moją radę+.
22 Po tym, co mówiłem, nie mieli nic więcej do powiedzenia,moje słowa były łagodnym orzeźwieniem dla ich uszu*.
23 Czekali na mnie jak na deszcz,swoje usta otwierali szeroko jak na deszcz wiosenny+.
24 Kiedy się do nich uśmiechałem, nie mogli w to uwierzyć,gdy na nich patrzyłem, czuli się pokrzepieni*.
25 Udzielałem im wskazówek jako ich naczelnik,żyłem jak król wśród wojsk+,jak ktoś, kto pociesza pogrążonych w żałobie+.
Przypisy
^ Dosł. „przypowieść”.
^ Lub „słudzy”.
^ Dosł. „kryli się”.
^ Dosł. „chłopca bez ojca”.
^ Lub „płaszcz bez rękawów”.
^ Dosł. „w swoim gnieździe”.
^ Dosł. „kropiły na ich uszy”.
^ Możliwe też „nie przygaszali światła mojego oblicza”.