តើនេះពិតជាគ្រា«ចុងក្រោយ»នៃពិភពលោកមែនឬ?
តើនេះពិតជាគ្រា«ចុងក្រោយ»នៃពិភពលោកមែនឬ?
ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធរៀបរាប់អំពីជាន់ក្រោយឬពេលចុងក្រោយបង្អស់នៃពិភពលោកដោយពន្យល់ថា លក្ខណៈសម្គាល់គ្រានេះមានពីរប្រភេទ។ មុនដំបូង ព្រះគម្ពីរទាយប្រាប់ពីព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងកំលុងគ្រាដែលហៅថា «អវសានកាលនៃពិភពលោក»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣, ខ.ស.) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពីអាកប្បកិរិយាដែលមនុស្សនឹងមាននៅ«ជាន់ក្រោយបង្អស់» ដែលមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីមនុស្សនៅសម័យមុនៗ។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១
ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលកំពុងតែកើតមានឡើងទូទាំងពិភពលោក រួមជាមួយអត្តចរិតរបស់មនុស្ស ជាទីសំអាងដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា នេះពិតជាគ្រាចុងក្រោយនៃពិភពលោកអាក្រក់នេះមែន ហើយបន្ដិចទៀតព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងនាំឲ្យមនុស្សដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ទទួលពរជារៀងរហូត។ មុនដំបូង យើងសូមពិនិត្យមើលព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗបីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបង្ហាញថានេះជាគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។
ទុក្ខលំបាកមុនគេបង្អស់
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ប្រជាជាតិមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមតទល់នឹងប្រជាជាតិមួយទៀត ប្រទេសមួយតទល់នឹងប្រទេសមួយទៀត។ នៅតាមតំបន់ផ្សេងៗនឹងមានកើតទុរ្ភិក្សនិងរញ្ជួយផែនដី»។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ការទាំងនោះជាដើមចមនៃសេចក្ដីទុក្ខ»ឬជាទុក្ខលំបាកមុនគេបង្អស់ដែលមនុស្សត្រូវជួបប្រទះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៧, ខ.ស.; ២៤:៨) យើងសូមពិភាក្សាអំពី«ការទាំងនោះ»ម្ដងមួយៗ។
ក្នុងកំលុងពេល១០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ សង្គ្រាមនិងការទាស់ទែងគ្នារវាងមនុស្សពូជសាសន៍ផ្សេងៗបានសម្លាប់មនុស្សជាច្រើន។ សេចក្ដីរាយការណ៍ពីវិទ្យាស្ថានមួយប្រាប់ឲ្យដឹងថា៖ «ចំនួនមនុស្សដែលស្លាប់ដោយសារសង្គ្រាមនៅសតវត្សរ៍[ទី២០ប៉ុណ្ណោះ] មានច្រើនជាងបីដងចំនួនអ្នកស្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមទាំងឡាយតាំងពីសតវត្សរ៍ទីមួយរហូតមកដល់ឆ្នាំ១៨៩៩ គ.ស.»។ (Worldwatch Institute) លោកយ៉ូណាថាន ក្លវើបានសរសេរក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា៖ «គេប៉ាន់ស្មានថា មនុស្ស៨៦លាននាក់បានស្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមនានារវាងឆ្នាំ១៩០០និងឆ្នាំ១៩៨៩។ . . . ចំនួនមនុស្សស្លាប់ដោយសារសង្គ្រាមនៅសតវត្សរ៍ទីម្ភៃមានទំហំដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់ទេ។ បើចែកចំនួនអ្នកស្លាប់នឹងកៅសិបឆ្នាំដែលមានសង្គ្រាមនោះ លទ្ធផលបង្ហាញឲ្យឃើញថាសង្គ្រាមបានបណ្ដាលឲ្យមនុស្ស២.៥០០នាក់ស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ឬ១០០នាក់ស្លាប់រាល់ម៉ោង។ ប៉ុន្តែការចែកចំនួនសរុបនេះមិនអាចយកជាការបានទេ ពីព្រោះពីរភាគបីនៃអស់អ្នកដែលស្លាប់នោះ គឺបានស្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមលោកទាំងពីរ(៥៨លាននាក់)»។ (Humanity—A Moral History of the Twentieth Century) គួរឲ្យអាណិតណាស់! នូវពួកញាតិមិត្តរាប់លាននាក់ដែលកាន់ទុក្ខនិងមានការឈឺចាប់ចំពោះបងប្អូនដែលបានស្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមទាំងនោះ។
លក្ខណៈសម្គាល់មួយទៀតនៃគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ គឺជាទុរ្ភិក្ស។ ទោះជាមានស្បៀងអាហារយ៉ាងបរិបូរក្នុងពិភពលោកយើងក្ដី ក៏នៅតែមានទុរ្ភិក្សទៀត។ ពួកអ្នកស្រាវជ្រាវប្រាប់ថា ក្នុងរយៈពេល៣០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ មនុស្សបានផលិតអាហារច្រើនជាងអត្រាកំណើនប្រជាជនទៅទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ តំបន់មានទុរ្ភិក្សគឺសម្បូរណាស់ ពីព្រោះមនុស្សជាច្រើនមិនមានដីសម្រាប់ដាំដំណាំ ឬក៏គ្មានលុយទិញអាហារ។ នៅឯប្រទេសនានាដែលកំពុងអភិវឌ្ឍ មនុស្សប្រមាណ១.២០០លាននាក់រកលុយប្រហែលជាមិនដល់មួយដុល្លារអាម៉េរិកផងក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ មនុស្សជាង៧៨០លាននាក់ក្នុងចំណោមនោះ ស្គាល់តែការអត់ឃ្លាន។ យោងទៅតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក រៀងរាល់ឆ្នាំកុមារកុមារីជាងប្រាំលាននាក់ស្លាប់ដោយសារអត់អាហារ។
ចុះយ៉ាងណាចំពោះការរញ្ជួយដីវិញ? យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវមួយខាងផែនដីវិទ្យានៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក រៀងរាល់ឆ្នាំតាំងពីឆ្នាំ១៩៩០ មានការរញ្ជួយដី១៧ដងជាមធ្យម ដែលខ្លាំងល្មមនឹងធ្វើឲ្យអគារបាក់ខ្ទេចខ្ទី។ នេះបានន័យថា រៀងរាល់ឆ្នាំជាមធ្យម មានការរញ្ជួយដីខ្លាំងល្មមនឹងកម្ទេចអគារខ្លះអស់រលីង។ ប្រភពព័ត៌មានមួយទៀតប្រាប់ឲ្យដឹងថា៖ «ក្នុងកំលុង១០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ការរញ្ជួយដីបាននាំឲ្យមនុស្សរាប់សែននាក់បាត់បង់ជីវិត»។ មូលហេតុមួយដែលមានជនរងគ្រោះច្រើនម្ល៉េះ គឺដោយសារតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤ មនុស្សកាន់តែច្រើនសុខចិត្តរស់នៅតំបន់ដែលមានរញ្ជួយដី។
ព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗឯទៀត
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ ‹នៅតំបន់ផ្សេងៗនឹងមានជំងឺរាតត្បាត›។ (លូកា ២១:១១, ខ.ស.) សព្វថ្ងៃនេះ ផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រមានភាពជឿនលឿនជាងមុនៗទៅទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ជំងឺទាំងចាស់ទាំងថ្មីកំពុងតែញាំញីមនុស្សជាតិ។ សេចក្ដីរាយការណ៍មួយប្រាប់ថា៖ «តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៣ ជំងឺ២០ប្រភេទដែលមនុស្សស្គាល់ទូទៅ ដូចជាជំងឺរបេង គ្រុនចាញ់និងអាសន្នរោគរាករូស បានលេចមកសាជាថ្មីឬបានឆ្លងដល់ប្រទេសឯទៀតដែរ។ ជំងឺប្រភេទខ្លះនេះកំពុងតែធ្វើទុក្ខខ្លាំងជាងមុន ឬស៊ាំនឹងថ្នាំក៏មាន។ តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៣ មានជំងឺថ្មីយ៉ាងតិច ៣០ប្រភេទ រួមទាំងវីរុសដែលមានឈ្មោះថា ហ៊ីវ (HIV) [និង]ជំងឺថ្លើមប្រភេទសេ[ជាដើម] ដែលគ្មានវិធីព្យាបាលឲ្យជាបានឡើយ»។ (U.S. National Intelligence Council) របាយការណ៍មួយពីអង្គការកាកបាទក្រហម ចុះថ្ងៃទី២៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០០ បង្ហាញឲ្យឃើញថា ឆ្នាំមុនចំនួនមនុស្សដែលបានស្លាប់ដោយជំងឺរាតត្បាត គឺច្រើនជាងចំនួនមនុស្សស្លាប់ដោយសារមហន្តរាយធម្មជាតិ ១៦០ដង!
‹ការចំរើនឡើងនៃការទទឹងច្បាប់›ជាលក្ខណៈមួយទៀតដែលយើងគួរកត់សម្គាល់ស្តីអំពីគ្រាចុងក្រោយនេះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១២) នៅសព្វថ្ងៃ កម្រណាស់ដែលមនុស្សចេញពីផ្ទះដោយមិនចាក់សោ ហើយស្ទើរតែគ្មានកន្លែងណានៅលើផែនដីដែលមនុស្សមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាពពេលដើរពេលយប់។ ហើយចុះយ៉ាងណាចំពោះការបង្ខូចបរិស្ថាន រួមទាំងទឹក ដីនិងខ្យល់ដែលច្រើនតែកើតមានឡើងដោយសារទង្វើខុសច្បាប់? នេះក៏មានលក្ខណៈសមស្របទៅតាមអ្វីដែលបានទាយទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ សៀវភៅវិវរណៈរៀបរាប់អំពីកំណត់ពេលរបស់ព្រះក្នុងការ«បំផ្លាញពួកអ្នកដែលបង្ខូចផែនដី»។—វិវរណៈ ១១:១៨
លក្ខណៈរបស់មនុស្សនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់
ក្នុងសៀវភៅធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យដឹងថា នៅជាន់ក្រោយបង្អស់នឹងមានគ្រាលំបាកណាស់!»។ រួចមក គាត់រៀបរាប់អំពីលក្ខណៈ២០យ៉ាងនៃមនុស្សដែលមិនគោរពព្រះ។ តទៅនេះ សូមអញ្ជើញមើលអ្វីដែលបានសរសេរពេលថ្មីៗនេះ អំពីលក្ខណៈរបស់មនុស្សជាតិនៅនាបច្ចុប្បន្នកាល។ ដោយការសង្កេតមើល តើលោកអ្នកធ្លាប់ឃើញមនុស្សបង្ហាញអត្តចរិតបែបនេះឬទេ?
«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:២) «[មនុស្ស]ចេះតែធ្វើតាមចិត្តខ្លួនឯងជាងមុនៗទៅទៀត។ គឺហាក់ដូចជា[គេ]ចង់លើកខ្លួនជាព្រះ ហើយរំពឹងថាអ្នកដទៃនឹងគោរពគេយ៉ាងនេះដែរ»។—កាសែត Financial Times នៅប្រទេសអង់គ្លេស
«ស្រឡាញ់ប្រាក់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:២) «ពេលថ្មីៗនេះ មនុស្សចេះតែចង់បានទ្រព្យសម្បត្ដិជាជាងមានជីវភាពសាមញ្ញ។ គេមានគំនិតថា បើអត់មានលុយរស់នៅឥតមានន័យ»។—កាសែត Jakarta Post នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី
«មិនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:២) «មាតាបិតាជាច្រើនចេះតែឆ្ងល់ពេលកូនអាយុត្រឹមតែ៤ឆ្នាំបញ្ជាឪពុកម្ដាយឲ្យធ្វើនេះធ្វើនោះដូចវាជា[ស្តេចមួយអង្គ]អ៊ីចឹង . . . ឬពេលឮកូនអាយុតែ៨ឆ្នាំស្រែកដាក់ឪពុកម្ដាយថា៖ ‹ខ្ញុំស្អប់ប៉ាម៉ាក់ណាស់!›»។—ទស្សនាវដ្ដី American Educator នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក
«មានចិត្តមិនបរិសុទ្ធ[ឬ«មិនស្មោះត្រង់»]»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:២; ព.ថ.) «គោលការណ៍សីលធម៌ដែលប្រហែលជាបានប្រែប្រួលច្រើនជាងគេបង្អស់[ក្នុងកំលុង៤០ឆ្នាំទៅនេះ] គឺថាបុរសកាន់តែច្រើនសុខចិត្តបោះបង់ចោលប្រពន្ធនិងកូនរបស់ខ្លួន»។—ទស្សនាវដ្ដី Wilson Quarterly នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក
‹មិនចេះស្រឡាញ់គ្នា›។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣) «ទូទាំងពិភពលោក អំពើហិង្សាក្នុងក្រុមគ្រួសារជារឿងចម្បងដែលមនុស្សជាច្រើនជួបប្រទះរាល់តែថ្ងៃ»។—ទស្សនាវដ្ដី Journal of the American Medical Association នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក
«មិនចេះទប់ចិត្ត»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣) «រាល់ពេលព្រឹក រឿងជាច្រើននៅទំព័រទីមួយនៃកាសែតនេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលមិនចេះទប់ចិត្ត គ្មានសីលធម៌និងគ្មានចិត្តមេត្ដាចំពោះអ្នកដទៃ ឬក៏ធ្វើបាបខ្លួនឯងផង។ . . . បើយើងចេះតែមានកំហឹងដូចនេះទៀត សីលធម៌របស់មនុស្សនឹងវិនាសហិនហោចជាមិនខាន»។—កាសែត Bangkok Post នៅប្រទេសថៃ
«មានចិត្តសាហាវ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣) «ការមួម៉ៅនិងកំហឹងដែលទប់មិនបានរបស់មនុស្សបានសឲ្យឃើញពេលបើកបរ ធ្វើបាបក្រុមគ្រួសារ . . . ហើយធ្វើបទឧក្រិដ្ឋយ៉ាងឃោរឃៅដោយឥតហេតុ។ អ្នកខ្លះរងអំពើហិង្សាដោយចៃដន្យទាំងពុំដឹងខ្លួន ដែលនាំឲ្យគេលែងចង់ចេញទៅខាងក្រៅដោយព្រោះគ្មានសុវត្ថិភាព»។—កាសែត Business Day នៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង
«ចូលចិត្តសប្បាយជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤, ខ.ស.) «មនុស្សកំពុងតែប្រឆាំងនឹងសីលធម៌របស់គ្រិស្តសាសនាដោយមានបំណងរកសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការរួមដំណេកតាមតែចិត្តខ្លួន»។—ទស្សនាវដ្ដី Boundless តាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត
«មានឫកពាជាអ្នកគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ ប៉ុន្តែមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះចេស្ដា[ទ្រង់]»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៥) «[ស្ត្រីម្នាក់ដែលធ្លាប់រកស៊ីផ្លូវភេទនៅប្រទេសហូឡង់]ទទួលស្គាល់ថា ពួកអ្នកដែលបានប្រឆាំងនឹងការអនុម័តច្បាប់ឲ្យ[រកស៊ីផ្លូវភេទ]នោះ ច្រើនតែជាអ្នកកាន់សាសនា។ ស្ត្រីនេះក៏គិតមួយភ្លែតហើយនិយាយដោយទឹកមុខញញឹមថា ពេលគាត់ប្រកបមុខរបរនោះ គាត់ក៏មានបព្វជិត[សាសនា]ប៉ុន្មាននាក់ជាម៉ូយដែរ។ ស្ត្រីនេះក៏សើចពេលនិយាយថា៖ ‹ភ្ញៀវល្អបំផុតរបស់ស្រីផ្កាមាស សុទ្ធតែជាអ្នកកាន់សាសនា›»។—កាសែត National Catholic Reporter នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក
តើមានអ្វីកើតឡើងពេលអនាគត?
ពិភពលោកនេះពិតជាពេញទៅដោយភាពចលាចលមែន ដូចបានទាយទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ បទទំនាយអំពី‹អ្វីដែលសំគាល់អោយដឹងថា ព្រះគ្រិស្តយាងមកហើយ និងដល់អវសានកាលនៃពិភពលោក›ក៏មានលក្ខណៈសម្គាល់ល្អមួយដែរ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដំណឹងល្អនេះដែលសំដែងពីនគរ[ព្រះ] នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣, ខ.ស.; ២៤:១៤) នៅប្រទេសជាង២៣០ មនុស្សកំពុងតែផ្សាយដំណឹងល្អអំពីនគរព្រះ។ មនុស្សជាង៦លាននាក់ពី«គ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារហើយគ្រប់ទាំងភាសា»មានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចការប្រកាសផ្សាយអំពីរាជ្យរបស់ព្រះអម្ចាស់។ (វិវរណៈ ៧:៩) តើការខ្នះខ្នែងរបស់ពួកគេមានលទ្ធផលអ្វី? ពួកគេបានផ្សាយសារដែលមនុស្សស្ទើរតែគ្រប់រូបនៅលើផែនដីអាចទទួលបាន ដែលជួយពន្យល់ឲ្យដឹងថានគរព្រះជាអ្វីហើយនឹងសម្រេចការអ្វីខ្លះ ព្រមទាំងពន្យល់អំពីរបៀបទទួលពរពីនគរទ្រង់ផង។ ប្រាកដហើយ ‹ចំណេះពិតបានចំរើនឡើងមែន នៅឯគ្រាចុងបំផុត›នេះ។—ដានីយ៉ែល ១២:៤
គប្បីឲ្យលោកអ្នកក្រេបយកចំណេះពិតនេះ ដ្បិតសូមគិតអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងពេលព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចព្រះទ័យថា មិនចាំបាច់ផ្សាយដំណឹងល្អទៀត។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា នៅពេលនោះ«អវសានកាលនៃពិភពលោក»នឹងមកដល់។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤, ខ.ស.) គ្រានោះជាពេលដែលព្រះអម្ចាស់នឹងបំបាត់ចោលអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ចេញពីផែនដី។ សុភាសិត ២:២២ ចែងថា៖ «មនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវកាត់ឲ្យសូន្យចេញពីផែនដីវិញ ហើយមនុស្សប្រទូសរ៉ាយនឹងត្រូវរំលើងចេញពីស្រុកទៅ»។ ចុះយ៉ាងណាចំពោះសាតាំងនិងពួកវា? គេនឹងត្រូវបោះទៅក្នុងជង្ហុកមួយដែលប្រៀបដូចជាគុក ហើយមិនអាចនាំអស់ទាំងសាសន៍ឲ្យវង្វេងទៀតទេ។ (វិវរណៈ ២០:១-៣) រួចមក «មនុស្សទៀងត្រង់ . . . ហើយមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នឹងបាននៅជាប់»លើផែនដី។ ពួកគេនឹងទទួលពរដ៏អស្ចារ្យពីនគរព្រះ!—សុភាសិត ២:២១; វិវរណៈ ២១:៣-៥
តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី?
គ្មានហេតុសង្ស័យអ្វីឡើយ ថាទីបញ្ចប់នៃរបបលោកិយរបស់សាតាំងជិតដល់ហើយ។ នៅពេលឥឡូវនេះ បើមនុស្សចេះតែធ្វើព្រងើយកន្តើយចំពោះទីសំអាងដែលបង្ហាញថានេះពិតជាគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃពិភពលោកនេះ នោះពួកគេនឹងមិនដឹងខ្លួនសោះពេលទីបញ្ចប់មកដល់! (ម៉ាថាយ ២៤:៣៧-៣៩; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:២) ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកអ្នកដែលស្ដាប់ទ្រង់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ក្រែងចិត្តអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែផ្ទុកនូវសេចក្ដីវក់នឹងស៊ីផឹក ហើយនឹងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិត នោះលោតែថ្ងៃនោះមកដល់អ្នករាល់គ្នាភ្លាម។ ដ្បិតថ្ងៃនោះនឹងមកដូចជាលប់ គ្របលើអស់ទាំងមនុស្សដែលនៅគ្រប់លើផែនដី។ ដូច្នេះ ចូរចាំយាមចុះ! ហើយអធិស្ឋានជានិច្ចដើម្បីឲ្យបានរាប់ជាគួរនឹងរួចពីការទាំងនេះដែលត្រូវមក ហើយឲ្យបានឈរនៅមុខកូនមនុស្សផង»។—លូកា ២១:៣៤-៣៦
ព្រះយេស៊ូជាកូនមនុស្សនោះ ហើយមានតែពួកអ្នកដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ដែលអាចសង្ឃឹមទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះពេលទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះមកដល់។ ក្នុងចន្លោះពេលនេះ គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត! ពេលព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់មានបន្ទូលថា មនុស្សត្រូវ«ស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែ១ នឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមក» ទើបគេអាចទទួល‹ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច›ឬរស់ជារៀងរហូត។ (យ៉ូហាន ១៧:៣) យ៉ាងនេះ គប្បីឲ្យលោកអ្នករៀនថែមទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងតម្រូវការរបស់ទ្រង់។ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តជួយលោកអ្នកឲ្យយល់ច្បាស់អំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀន។ ដូច្នេះ យើងសូមស្វាគមន៍លោកអ្នកយ៉ាងកក់ក្ដៅឲ្យទៅជួបពួកគាត់ ឬសរសេរសំបុត្រជូនអង្គការដែលបោះពុម្ពទស្សនាវដ្ដីនេះក៏បាន។
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៧]
លក្ខណៈដែលសម្គាល់ គ្រាចុងក្រោយបង្អស់
ព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗ:
▪ សង្គ្រាម—ម៉ាថាយ ២៤:៦, ៧
▪ ទុរ្ភិក្ស—ម៉ាថាយ ២៤:៧
▪ រញ្ជួយដី—ម៉ាថាយ ២៤:៧
▪ រោគរាតត្បាត—លូកា ២១:១១
▪ ការចម្រើនឡើងនៃការទទឹងច្បាប់—ម៉ាថាយ ២៤:១២
▪ ការបង្ខូចផែនដី—វិវរណៈ ១១:១៨
លក្ខណៈរបស់មនុស្ស:
▪ ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង —ធីម៉ូថេទី២ ៣:២
▪ ស្រឡាញ់ប្រាក់—ធីម៉ូថេទី២ ៣:២
▪ មានឫកខ្ពស់—ធីម៉ូថេទី២ ៣:២
▪ មិនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ—ធីម៉ូថេទី២ ៣:២
▪ រមិលគុណ—ធីម៉ូថេទី២ ៣:២
▪ មិនស្មោះត្រង់ —ធីម៉ូថេទី២ ៣:២, ព.ថ.
▪ មិនចេះស្រឡាញ់គ្នា —ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣
▪ មិនចេះទប់ចិត្ត —ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣
▪ មានចិត្តសាហាវ —ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣
▪ ចូលចិត្តតែការសប្បាយ—ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤
▪ កាន់សាសនាតែសម្បកក្រៅ—ធីម៉ូថេទី២ ៣:៥
លក្ខណៈរបស់អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះពិត:
▪ មានចំណេះច្រើនពីព្រះគម្ពីរ —ដានីយ៉ែល ១២:៤
▪ ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងពិភពលោក—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
UNITED NATIONS/Photo by F. GRIFFING