លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ការឈានទៅមុខតាមអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា

ការឈានទៅមុខតាមអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា

ការ​ឈាន​ទៅ​មុខ​តាម​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា

‹សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត ប្រដាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នូវ​របស់​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង​ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​បំណង​ព្រះ​ហឫទ័យ​របស់​ទ្រង់›។—ហេព្រើរ ១៣:២០, ២១

១. តើ​ចំនួន​ប្រជាជន​ក្នុង​ពិភព​លោក​មាន​ប៉ុន្មាន​នាក់ ហើយ​តើ​មាន​ប៉ុន្មាន​នាក់​ដែល​បាន​រាប់​ជា​សមាជិក​ក្នុង​សាសនា​និមួយ​ៗ​នោះ?

 នា​ឆ្នាំ​១៩៩៩ ចំនួន​ប្រជាជន​ក្នុង​ពិភព​លោក​បាន​កើន​ដល់​ប្រាំ​មួយ​ពាន់​លាន​នាក់! ក្នុង​ចំណោម​ចំនួន​នោះ សៀវភៅ​មហា​សង្ក្រាន​ពិភព​លោក ប្រាប់​យើង​ថា មាន​ពួក​អ៊ីស្លាម​១.១៦៥.០០០.០០០​នាក់ មាន​ពួក​កាតូលិក​រ៉ូម៉ាំង​១.០៣០.០០០.០០០​នាក់ មាន​ពួក​ហិណ្ឌូ​៧៦២.០០០.០០០​នាក់ អ្នក​កាន់​ពុទ្ធ​សាសនា​៣៥៤.០០០.០០០​នាក់ ពួក​ប្រូតេស្តង់​៣១៦.០០០.០០០​នាក់ និង​ពួក​អូធូដុក្ស​២១៤.០០០.០០០​នាក់។

២. តើ​អាច​និយាយ​យ៉ាង​ណា​អំពី​ស្ថានការណ៍​ខាង​សាសនា​ទាំង​ឡាយ ដែល​មាន​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ?

ដោយ​ដឹង​អំពី​ការ​បែក​ខ្ញែក​ខាង​សាសនា និង​ការ​វង្វេង​ដែល​មាន​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ តើ​មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់​ទាំង​នេះ​អាច​ប្រព្រឹត្ត​សម​ស្រប​តាម​បំណង​ព្រះ​ហឫទ័យ​ព្រះ​ឬ​ទេ? អត់​ទេ! «ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​មែន​ជា​ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​វឹកវរ​ទេ គឺ​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​វិញ»។ (កូរិនថូស​ទី​១ ១៤:៣៣) ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចុះ​យ៉ាង​ណា​ដែរ​ចំពោះ​ភាតរភាព​អន្តរជាតិ​នៃ​ពួក​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នោះ? (ពេត្រុស​ទី​១ ២:១៧) ការ​ស៊ើប​អង្កេត​យ៉ាង​ប្រយ័ត្ន​ប្រយែង​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ថា‹ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ប្រដាប់​ពួក​គេ​នូវ​របស់​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​បំណង​ព្រះ​ហឫទ័យ​របស់​ទ្រង់›។—ហេព្រើរ ១៣:២០, ២១

៣. តើ​មាន​អ្វី​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​ទី​ក្រុង​យេរូសាឡិម​នៅ​បុណ្យ​ថ្ងៃ​ទី​៥០​នៅ​ឆ្នាំ​៣៣ ស.យ.? ហើយ​ហេតុ​អ្វី?

ប្រាកដ​ហើយ ចំនួន​នៃ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ចូល​រួម​ជា​មួយ​នឹង​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា មិន​មែន​ជា​លក្ខណៈ​វិនិច្ឆ័យ​ថា​គេ​មិន​បាន​ទទួល​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​ឡើយ។ ហើយ​ស្ថិតិ​លេខ​ក៏​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ចាប់​អារម្មណ៍​នោះ​ទេ។ ទ្រង់​មិន​បាន​ជ្រើស​រើស​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ពីព្រោះ​ពួក​គេ«មាន​គ្នា​ច្រើន​ជាង​សាសន៍​ឯ​ទៀត​នោះ​ទេ»។ តាម​ការ​ពិត ពួក​គេ«ជា​សាសន៍​តិច​ជាង​សាសន៍​ទាំង​អស់»។ (ចោទិយកថា ៧:៧) ប៉ុន្តែ​ដោយ​អ៊ីស្រាអែល​ឥត​បាន​នៅ​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​ជា​និច្ច​ទេ នោះ​នៅ​បុណ្យ​ថ្ងៃ​ទី​៥០​នៅ​ឆ្នាំ​៣៣ ស.យ. ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ផ្ទេរ​ព្រះ​គុណ​ជូន​ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន​ថ្មី ដែល​មាន​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​ព្រះ​យេស៊ូ​គ្រីស្ទ។ ពួក​គេ​បាន​ត្រូវ​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ដោយ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​បាន​ទៅ​ប្រកាស​ប្រាប់​សេចក្ដី​ពិត​អំពី​ព្រះ និង​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​យ៉ាង​ខ្នះ​ខ្នែង។—កិច្ច​ការ ២:៤១, ៤២

ការ​ឈាន​ទៅ​មុខ​ជា​និច្ច

៤. ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​នឹង​និយាយ​ថា ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន​សម័យ​ដើម​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ​ជា​និច្ច?

នៅ​ក្នុង​សតវត្ស​ទី​មួយ ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ​ជា​និច្ច ដោយ​មាន​តំបន់​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ថ្មី​ៗ ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សិស្ស និង​ការ​ទទួល​នូវ​ការ​យល់​ដឹង​ច្រើន​ទៀត​អំពី​បំណង​ព្រះ​ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ។ ពួក​គ្រីស្ទាន​សម័យ​ដើម​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ​តាម​ពន្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​បាន​លាត​ត្រដាង​មក​ដោយ​សំបុត្រ ដែល​ព្រះ​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​សរសេរ​នោះ។ ដោយ​បាន​ជំរុញ​ទឹក​ចិត្ត​ពី​ទស្សនៈ​កិច្ច​របស់​ពួក​សាវ័ក​និង​ពួក​អ្នក​ឯ​ទៀត នោះ​ពួក​គេ​បាន​សម្រេច​កិច្ច​បំរើ​របស់​គេ។ សេចក្ដី​ទាំង​អស់​នេះ​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​យ៉ាង​ល្អ​នៅ​បទ​គម្ពីរ​គ្រីស្ទាន​ភាសា​ក្រិក។—កិច្ច​ការ ១០:២១, ២២; ១៣:៤៦, ៤៧; ធីម៉ូថេ​ទី​២ ១:១៣; ៤:៥; ហេព្រើរ ៦:១​-​៣; ពេត្រុស​ទី​២ ៣:១៧, ១៨

៥. ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អង្គការ​របស់​ព្រះ​កំពុង​តែ​មាន​ដំណើរ​ទៅ​មុខ និង​ហេតុ​អ្វី​ដែល​យើង​គួរ​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់​អង្គការ​របស់​ព្រះ?

ដូច​ពួក​គ្រីស្ទាន​សម័យ​ដើម ស្មរបន្ទាល់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​សម័យ​យើង​នេះ បាន​រីក​ចំរើន​ពី​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​ដ៏​តូច​មក​ដែរ។ (សាការី ៤:៨​-​១០) ពី​ចុង​សតវត្ស​ទី​១៩​មក​គឺ​មាន​ទី​សំអាង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​គង់​លើ​អង្គការ​របស់​ទ្រង់។ ពីព្រោះ​យើង​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ការ​ណែនាំ​របស់​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ មិន​មែន​លើ​អំណាច​របស់​មនុស្ស នោះ​យើង​បាន​បន្ត​ជឿន​ទៅ​មុខ ស្តី​អំពី​ការ​យល់​ដឹង​របស់​យើង​ខាង​បទ​គម្ពីរ និង​ការ​ធ្វើ​តាម​បំណង​ព្រះ​ហឫទ័យ​ព្រះ។ (សាការី ៤:៦) ឥឡូវ​នេះ ដោយ​យើង​កំពុង​តែ​រស់​នៅ​ថ្ងៃ«ជាន់​ក្រោយ​បង្អស់» ជា​ចាំ​បាច់​ដែល​យើង​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់​នឹង​អង្គការ​របស់​ព្រះ​ដែល​មាន​ដំណើរ​ទៅ​មុខ។ (ធីម៉ូថេ​ទី​២ ៣:១​-​៥) ការ​ធ្វើ​បែប​នេះ អាច​ជួយ​យើង​រក្សា​ឲ្យ​នៅ​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម ហើយ​ឲ្យ​ចូល​រួម​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​ដែល​បាន​ស្ថាបនា​ហើយ មុន​នឹង​របប​លោកីយ៍​នេះ​មក​ដល់​ទី​បញ្ចប់​ជា​មិន​ខាន។—ម៉ាថាយ ២៤:៣​-​១៤

៦, ៧. តើ​យើង​នឹង​ពិនិត្យ​មើល​នូវ​ចំណុច​បី​ផ្នែក​ណា ដែល​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ?

នៅ​ក្នុង​ចំណោម​យើង គឺ​មាន​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ចូល​រួម​ជា​មួយ​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា តាំង​ពី​ទសវត្ស​នៃ​ឆ្នាំ​១៩២០ ឆ្នាំ​១៩៣០ និង​ឆ្នាំ​១៩៤០​មក​ម្ល៉េះ។ ក្នុង​កំឡុង​ពេល​ដើម​ដំបូង​នោះ តើ​អ្នក​ណា​ក្នុង​ចំណោម​យើង​ដែល​បាន​ស្រមៃ​ឃើញ​ថា នឹង​មាន​ការ​រីក​ចំរើន​ដ៏​អស្ចារ្យ ហើយ​មាន​ការ​រីក​ចំរើន​ជា​បណ្ដើរ​ៗ​នៃ​អង្គការ​នេះ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ? ចូរ​គិត​អំពី​ព្រឹត្ដិការណ៍​សំខាន់​ដែល​បាន​ត្រូវ​ពិសោធ​ក្នុង​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ទំនើប​របស់​យើង​នេះ! ប្រាកដ​ហើយ គឺ​ពិត​ជា​មាន​ប្រយោជន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​មែន ក្នុង​ការ​សញ្ជឹង​គិត​លើ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សម្រេច តាម​រយៈ​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់​ដែល​បាន​ត្រូវ​រៀបចំ​តាម​ព្រះ​ធិបតេយ្យ។

ដាវីឌ​ពី​បុរាណ​បាន​មាន​ចិត្ត​ស្ញប់​ស្ញែង​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​គាត់​បាន​សញ្ជឹង​គិត​ពី​កិច្ច​ការ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ គាត់​បាន​និយាយ​ថា៖ «បើ​ទូល​បង្គំ​នឹង​ចង់​និទាន​ប្រាប់ នោះ​មាន​ច្រើន​ហួស​កំណត់​នឹង​រាប់​បាន»។ (ទំនុកដំកើង ៤០:៥) យើង​មាន​កំរិត​អ៊ីចឹង​ដែរ ដោយ​មិន​អាច​រៀប​រាប់​ពី​របស់​ជា​ច្រើន​ទាំង​អស់ ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សម្រេច​ក្នុង​សម័យ​យើង​នេះ​ទេ។ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ សូម​ឲ្យ​យើង​ពិនិត្យ​មើល​នូវ​ចំណុច​បី​ផ្នែក​ដែល​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ: (១) ពន្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​កាន់​តែ​ភ្លឺ​ឡើង​ៗ (២) កិច្ច​បំរើ​បាន​ប្រសើរ​និង​ពង្រីក​ឡើង និង (៣) ការ​កែ​តម្រង់​តាម​ត្រូវ​ពេល​ខាង​ទម្រង់​ការ​របស់​អង្គការ​នេះ។

ការ​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ

៨. ស្រប​ទៅ​តាម​សុភាសិត ៤:១៨ តើ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​ជួយ​យើង​ឲ្យ​យល់​ស្រប​អ្វី​ស្តី​អំពី​ព្រះ​រាជាណាចក្រ?

ស្តី​អំពី​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​មាន​ជា​បណ្ដើរ​នេះ អ្វី​ដែល​ចែង​នៅ​សុភាសិត ៤:១៨ គឺ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ថា​ពិត​មែន ដែល​ចែង​ថា៖ «តែ​ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត ធៀប​ដូច​ជា​ពន្លឺ​ដែល​កំពុង​តែ​រះ​ឡើង ដែល​ភ្លឺ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង ដរាប​ដល់​ពេញ​កំឡាំង»។ យើង​មាន​អំណរ​គុណ​ណាស់​ហ្ន៎! ចំពោះ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​មាន​ជា​បណ្ដើរ​ៗ ដែល​យើង​បាន​ពិសោធ​នោះ។ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩១៩ នៅ​តំបន់​ស៊ីដាផូញ រដ្ឋ​អូហៃយ៉ូ នោះ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​បាន​ត្រូវ​ដៅ​បញ្ជាក់។ ព្រះ​រាជាណាចក្រ​នេះ​ជា​ខ្សែ​រយៈ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រើ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​ទ្រង់​បាន​បរិសុទ្ធ និង​ដើម្បី​ធ្វើ​យុត្ដិកម្ម​នឹង​អធិបតេយ្យ​របស់​ទ្រង់។ តាម​ការ​ពិត ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​បាន​ជួយ​យើង​ឲ្យ​យល់​ស្រប ថា​ពី​សៀវភៅ​លោកុប្បត្តិ រហូត​ទៅ​ដល់​សៀវភៅ​វិវរណៈ នោះ​ព្រះ​គម្ពីរ​ធ្វើ​ជា​កសិណសាក្សី​ពី​គោល​បំណង​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​របស់​ទ្រង់​បាន​បរិសុទ្ធ តាម​រយៈ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​ដែល​ត្រូវ​គ្រប់​គ្រង​ដោយ​បុត្រា​របស់​ទ្រង់។ ត្រង់​នោះ​ហើយ​ជា​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដ៏​រុង​រឿង​ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​សេចក្ដី​សុចរិត។—ម៉ាថាយ ១២:១៨, ២១

៩, ១០. នៅ​ទសវត្ស​នៃ​ឆ្នាំ​១៩២០ តើ​បាន​រៀន​ដឹង​អ្វី​អំពី​ព្រះ​រាជាណាចក្រ និង​អំពី​អង្គការ​ពីរ​ដែល​ប្រឆាំង​គ្នា និង​តើ​ការ​យល់​នេះ​បាន​មាន​ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​នៅ​តំបន់​ស៊ីដាផូញ រដ្ឋ​អូហៃយ៉ូ ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩២២ បង​ប្រុស​រ៉ូធើហ្វឺត​ជា​អ្នក​ថ្លែង​ពិសេស​បាន​ដាស់​តឿន​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​ឲ្យ«ប្រកាស! ប្រកាស! ប្រកាស! ស្តេច និង​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ទ្រង់!»។ នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ដែល​មាន​ប្រធាន«កំណើត​នៃ​សាសន៍​មួយ» ដែល​បោះ​ពុម្ព​ក្នុង​ទស្សនាវដ្ដី​ប៉ម​យាម នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១ ខែ​មីនា ឆ្នាំ​១៩២៥ បាន​ប្រមូល​អារម្មណ៍​ទៅ​ឯ​ការ​យល់​ធ្លុះ​ជ្រៅ​ខាង​វិញ្ញាណ ស្តី​អំពី​បទ​ទំនាយ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ធ្លាប់​ចង្អុល​បញ្ជាក់​ពី​ការ​ស្ថាបនា​ឡើង​នូវ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩១៤។ ហើយ​នៅ​ទសវត្ស​នៃ​ឆ្នាំ​១៩២០​ក៏​បាន​យល់​ឃើញ​ថា មាន​អង្គការ​ពីរ​ដែល​ប្រឆាំង​គ្នា គឺ​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​និង​អង្គការ​របស់​សាតាំង ដែល​កំពុង​តែ​មាន​ការ​វាយ​ប្រយុទ្ធ​រវាង​ពួក​គេ។ ហើយ​យើង​នឹង​នៅ​ខាង​អ្នក​ដែល​មាន​ជ័យ​ជំនះ លុះ​ត្រា​តែ​យើង​ខំ​ឈាន​ទៅ​មុខ​តាម​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

១០ តើ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​បែប​នេះ​បាន​ជួយ​យើង​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? ដោយ​ព្រោះ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​នៃ​ព្រះ និង​ស្តេច​ដែល​ជា​ព្រះ​យេស៊ូ​គ្រីស្ទ ឥត​មាន​ចំណែក​ខាង​លោកីយ៍​នេះ​ទេ យើង​ក៏​មិន​អាច​មាន​ចំណែក​នឹង​លោកីយ៍​នេះ​ដែរ។ ដោយ​ញែក​ខ្លួន​ចេញ​ពី​លោកីយ៍​នេះ យើង​បង្ហាញ​ថា​យើង​នៅ​ខាង​ឯ​សេចក្ដី​ពិត។ (យ៉ូហាន ១៧:១៦; ១៨:៣៧) នៅ​ពេល​ដែល​យើង​សង្កេត​ឃើញ​បញ្ហា​ស្មុគ​ស្មាញ ដែល​ញាំញី​ក្នុង​របប​លោកីយ៍​ដ៏​អាក្រក់​នេះ យើង​មាន​អំណរ​គុណ​មែន! ដែល​យើង​មិន​មាន​ចំណែក​ក្នុង​អង្គការ​របស់​សាតាំង។ ហើយ​យើង​មាន​ព្រះ​គុណ​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ហ្ន៎! ដែល​យើង​មាន​សុវត្ថិភាព​ខាង​វិញ្ញាណ​ក្នុង​អង្គការ​នេះ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

១១. នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣១ តើ​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​បាន​ព្រម​ទទួល​យក​ឈ្មោះ​អ្វី​ស្រប​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ?

១១ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​នៅ​ទី​ក្រុង​កូឡាំបឺស រដ្ឋ​អូហៃយ៉ូ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣១ មាន​ការ​អនុវត្តន៍​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ​នូវ​អេសាយ ៤៣:១០​-​១២។ ពួក​សិស្ស​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ព្រម​ទទួល​នូវ​ឈ្មោះ​ដ៏​ខុស​ប្លែក ជា​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ នេះ​គឺ​ជា​ឯកសិទ្ធិ​ដ៏​ឧត្តម​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ហ្ន៎! ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដឹង​ឮ​អំពី​ព្រះ​នាម​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​អាច​អំពាវនាវ​រក​ព្រះ​នាម​នោះ ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដែរ។—ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨; រ៉ូម ១០:១៣

១២. តើ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​អ្វី​ស្តី​អំពី​ពួក​ហ្វូង​ធំ ដែល​បាន​ផ្ដល់​មក​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣៥?

១២ មុន​ទសវត្ស​នៃ​ឆ្នាំ​១៩៣០ នោះ​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​ជា​ច្រើន​នាក់​ឥត​បាន​ប្រាកដ​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ ស្តី​អំពី​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​គេ​ចំពោះ​ជីវិត​នៅ​អនាគត។ អ្នក​ខ្លះ​មាន​អារម្មណ៍​បន្ដិច​បន្តួច​ចង់​បាន​ជីវិត​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ តែ​នៅ​ពេល​ដំណាល​គ្នា​នោះ បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ការ​បង្រៀន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ស្តី​អំពី​ផែនដី​មនោរម្យ។ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣៥ នៅ​ទី​ក្រុង​វ៉ាស៊ីនតោន នោះ​មាន​ដំណឹង​ដ៏​រំភើប​ចិត្ត​ថា មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​យ៉ាង​ធំ​ក្នុង​វិវរណៈ​ជំពូក​ទី​៧ គឺ​ជា​ក្រុម​ដែល​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នៅ​លើ​ផែនដី។ តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ការ​ប្រមូល​ពួក​មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​យ៉ាង​ធំ​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ ដោយ​មាន​ល្បឿន​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង។ តើ​យើង​មាន​អំណរ​គុណ​មែន​ឬ ដែល​អត្ថ​សញ្ញាណ​នៃ«មនុស្ស​មួយ​ហ្វូង​យ៉ាង​ធំ»លែង​ជា​រឿង​អាថ៌​កំបាំង​ចំពោះ​យើង​នោះ? ហេតុ​ការណ៍​ពិត​ដែល​មនុស្ស​កំពុង​តែ​បាន​ប្រមូល​មក មាន​ចំនួន​ជា​ច្រើន​ពី​អស់​ទាំង​សាសន៍ កុលសម្ព័ន្ធ និង​ភាសា នោះ​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ​តាំង​ចិត្ត​យ៉ាង​មុត​មាំ និង​បោះ​ជំហាន​របស់​យើង​ឲ្យ​បាន​លឿន​ឡើង កាល​ដែល​កំពុង​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់​នឹង​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

១៣. តើ​រឿង​ដ៏​ធំ​ណា​ដែល​បាន​ដៅ​បញ្ជាក់​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤១ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​នៅ​ទី​ក្រុង​សេញ​លូវីស?

១៣ រឿង​ដ៏​ធំ​មួយ​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ឲ្យ​សង្គម​មនុស្ស​ខ្វល់​ខ្វាយ គឺ​បាន​ដៅ​បញ្ជាក់​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤១ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​នៅ​ទី​ក្រុង​សេញ​លូវីស រដ្ឋ​មីហ្សូរី។ គឺ​ជា​ការ​គ្រប់​គ្រង​សកល​លោក​ឬ​ក៏​អធិបតេយ្យ។ នេះ​ជា​រឿង​ដែល​ត្រូវ​ដោះ​ស្រាយ​ជា​បន្ទាន់ និង​ថ្ងៃ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច​ដើម្បី​ឲ្យ​សម្រេច​ការ​នេះ​កាន់​តែ​លឿន​ឡើង​ៗ! អ្វី​ទៀត​ដែល​បាន​បញ្ជាក់​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤១ គឺ​ជា​រឿង​ដែល​ទាក់​ទង​ខាង​ចិត្ត​ស្មោះ​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដែល​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យើង​បង្ហាញ ថា​យើង​នៅ​ខាង​ណា​ស្តី​អំពី​អធិបតេយ្យ​របស់​ព្រះ។

១៤. នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​អន្តរជាតិ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥០ តើ​ត្រូវ​បាន​រៀន​អ្វី​អំពី​ពួក​ចៅហ្វាយ​ដែល​បាន​រៀប​រាប់​ក្នុង​អេសាយ ៣២:១, ២?

១៤ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​អន្តរជាតិ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥០ នៅ​ទី​ក្រុង​ញូវយ៉ក នោះ​ពួក​ចៅហ្វាយ​ដែល​បាន​ចែង​នៅ​អេសាយ ៣២:១, ២ បាន​ត្រូវ​សម្គាល់​យ៉ាង​ចំ​ៗ។ ជា​ពេល​ដ៏​រំភើប​ជា​ខ្លាំង​មែន​ដែល​បង​ប្រុស​ហ្វ្រីឌីរិក ហ្វ្រេន្ស បាន​ថ្លែង​តាម​ប្រធាន​និង​បាន​ពន្យល់​ថា ពួក​ចៅហ្វាយ​របស់​ផែនដី​ថ្មី​នោះ គឺ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​យើង​ហើយ។ នៅ​ឯ​មហា​សន្និបាត​នោះ​និង​មហា​សន្និបាត​ក្រោយ​មក​ទាំង​ប៉ុន្មាន គឺ​មាន​ការ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​នៃ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ​ជា​ច្រើន។ (ទំនុកដំកើង ៩៧:១១) យើង​មាន​អំណរ​គុណ​មែន​ទែន! ដែល​ផ្លូវ​របស់​យើង«ដូច​ជា​ពន្លឺ​ដែល​កំពុង​តែ​រះ​ឡើង ដែល​ភ្លឺ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង»។

ការ​ឈាន​ទៅ​មុខ​ក្នុង​កិច្ច​បំរើ​របស់​យើង

១៥, ១៦. (ក) ក្នុង​កំឡុង​ទសវត្ស​នៃ​ឆ្នាំ​១៩២០​និង​ឆ្នាំ​១៩៣០ តើ​យើង​បាន​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​យ៉ាង​ណា ស្តី​អំពី​កិច្ច​ការ​បំរើ​របស់​យើង? (ខ) នៅ​ទសវត្ស​ថ្មី​ៗ​នេះ តើ​ប្រកាសនវត្ថុ​ណា​ខ្លះ ដែល​បាន​ផ្ដល់​ឲ្យ​ការ​ជំរុញ​ទឹក​ចិត្ត​ចំពោះ​កិច្ច​បំរើ​គ្រីស្ទាន?

១៥ វិធី​ទី​ពីរ​ដែល​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ គឺ​ទាក់​ទង​នឹង​កិច្ច​ការ​ដ៏​សំខាន់​របស់​យើង ជា​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​និង​ការ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សិស្ស។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; ម៉ាកុស ១៣:១០) ដើម្បី​នឹង​សម្រេច​កិច្ច​ការ​នេះ អង្គការ​នេះ​បាន​រំឭក​យើង​ជា​និច្ច​ពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​ចំរើន​ឡើង​នូវ​កិច្ច​បំរើ​យើង។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩២២ គ្រីស្ទាន​គ្រប់​គ្នា​បាន​ត្រូវ​ដាស់​តឿន​ឲ្យ​ចូល​រួម​ក្នុង​កិច្ច​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ។ គឺ​ស្រេច​ទៅ​លើ​បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​របស់​គាត់ ហើយ​ដូច្នេះ​ក៏​មាន​ចំណែក​ផ្ទាល់​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​សេចក្ដី​ពិត។ (ម៉ាថាយ ៥:១៤​-​១៦) នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩២៧ វិធានការ​បាន​ត្រូវ​រៀបចំ​ឡើង ដើម្បី​ទុក​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​ជា​ថ្ងៃ​ធ្វើ​កិច្ច​ផ្សាយ​បំរើ។ ចាប់​ផ្ដើម​ពី​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​១៩៤០ គឺ​បាន​ឃើញ​ស្មរបន្ទាល់​ទូទៅ​តាម​ផ្លូវ​ក្នុង​តំបន់​ពាណិជ្ជកម្ម ស្នើ​ផ្ដល់​ទស្សនាវដ្ដី​ប៉ម​យាម និង​ទស្សនាវដ្ដី​សំរាល​ទុក្ខ (ឥឡូវ ទស្សនាវដ្ដី​ភ្ញាក់​រឭក!)

១៦ កូន​សៀវភៅ ការ​សិក្សា​ដែល​ជា​គំរូ បាន​ចេញ​មក​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៧ ដែល​បញ្ជាក់​ពី​តម្រូវ​ការ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ទៅ​ជួប​គេ​វិញ ដើម្បី​បង្រៀន​សេចក្ដី​ពិត​ពី​ព្រះ​គម្ពីរ​ដល់​អ្នក​ឯ​ទៀត។ ក្នុង​កំឡុង​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក សកម្មភាព​បង្រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ បាន​ត្រូវ​ដៅ​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ការ​ជំរុញ​ខាង​ទិដ្ឋភាព​នេះ​នៃ​កិច្ច​បំរើ បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​ដោយ​ការ​បោះពុម្ព​សៀវភៅ «សូម​ឲ្យ​ព្រះ​រាប់​ជា​ពិត»នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៦ និង​សៀវភៅ«សេចក្ដី​ពិត​ដែល​នាំ​ទៅ​ដល់​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច»នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៨។ នៅ​ពេល​ឥឡូវ​នេះ យើង​ប្រើ​សៀវភៅ ចំណេះ​ដែល​នាំ​ទៅ​ដល់​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច។ ការ​ពិគ្រោះ​ពត៌មាន​ទាំង​នេះ នឹង​ចាក់​គ្រឹះ​ដ៏​មាំ​ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សិស្ស។

ការ​ឈាន​ទៅ​មុខ​តាម​ការ​កែ​ប្រែ​ខាង​ទម្រង់​ការ​របស់​អង្គការ

១៧. ស្រប​ទៅ​តាម​អេសាយ ៦០:១៧ តើ​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឈាន​ទៅ​មុខ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

១៧ វិធី​ទី​បី​ដែល​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ គឺ​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​កែ​ប្រែ​ខាង​ទម្រង់​ការ​របស់​អង្គការ។ យោង​ទៅ​តាម​អេសាយ ៦០:១៧ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​ថា៖ «អញ​នឹង​នាំ​មាស​មក​ឲ្យ​ជំនួស​លង្ហិន ប្រាក់​ឲ្យ​ជំនួស​ដែក លង្ហិន​ឲ្យ​ជំនួស​ឈើ ហើយ​ដែក​ឲ្យ​ជំនួស​ថ្ម​ផង អញ​នឹង​យក​សេចក្ដី​សុខ​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋបាល​ឯង ហើយ​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុចរិត​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​ឯង​ផង»។ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​តាម​ទំនាយ​នេះ មាន​វិធានការ​ដែល​បាន​ចាត់​ចែង​ឲ្យ​មាន​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ដ៏​ល្អ​ថែម​ទៀត ចំពោះ​កិច្ច​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​នេះ និង​ដើម្បី​ឲ្យ​មើល​ថែ​រក្សា​ចៀម។

១៨, ១៩. តើ​មាន​ការ​កែ​ប្រែ​ទម្រង់​ការ​ណា​ខ្លះ ខាង​អង្គការ​ដែល​មាន​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​នេះ?

១៨ នៅ​ឆ្នាំ​១៩១៩ សមាគម​បាន​រើស​តាំង​អ្នក​ចាត់​ចែង​ខាង​កិច្ច​បំរើ​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​និមួយ​ៗ ដែល​បាន​សុំ​ឲ្យ​រៀបចំ​ធ្វើ​កិច្ច​បំរើ​ផ្សាយ។ របៀប​រៀបចំ​ថ្មី​នេះ​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​សកម្មភាព​ឡើង​ខាង​កិច្ច​បំរើ​របស់​យើង។ ការ​បោះ​ឆ្នោត​រើស​យក​ពួក​អ្នក​ចាស់​ទុំ​និង​អ្នក​ជំនួយ​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​នានា បាន​ត្រូវ​បំបាត់​ចោល​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៣២ ដែល​បាន​សម្គាល់​នូវ​របៀប​ជា​ប្រជាធិបតេយ្យ។ ព្រឹត្ដិការណ៍​ដ៏​សំខាន់​មួយ​ទៀត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៨ ពេល​ដែល​សមាគម​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​តែង​តាំង​អ្នក​បំរើ​ទាំង​អស់​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ។ នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ស្រប​គ្នា​នឹង​របៀប​រៀបចំ​របស់​ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន​ពី​ដើម។ (កិច្ច​ការ ១៤:២៣; ធីម៉ូថេ​ទី​១ ៤:១៤) នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៧២ សមាគម​បាន​តែង​តាំង​ពួក​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​និង​ពួក​អ្នក​ងារ​ជំនួយ​ដើម្បី​ឲ្យ​បំរើ ដូច​ជា​ពួក​បុរស​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គ្រីស្ទាន​សម័យ​ដើម។ ជា​ជាង​មាន​តែ​បុរស​ម្នាក់​បំរើ​ជា​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ នោះ​ភីលីព ១:១ និង​បទ​គម្ពីរ​ឯ​ទៀត​បង្ហាញ​ថា អស់​អ្នក​ដែល​បំពេញ​តាម​តម្រូវ​ការ​ខាង​បទ​គម្ពីរ​ចំពោះ​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ក្រុម​អ្នក​ចាស់​ទុំ​វិញ។—កិច្ច​ការ ២០:២៨; អេភេសូរ ៤:១១, ១២

១៩ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៥ បាន​ចាប់​ផ្ដើម​នូវ​របៀប​រៀបចំ​ឲ្យ​គណៈ​កម្មាធិការ​របស់​គណៈ​អភិបាល​នៃ​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា មើល​ត្រួត​ពិនិត្យ​សកម្មភាព​ពេញ​ពិភព​នៃ​អង្គការ​របស់​ព្រះ។ គណៈ​កម្មាធិការ​សាខា​បាន​ត្រូវ​តែង​តាំង​ឲ្យ​ត្រួត​ពិនិត្យ​មើល​កិច្ច​ការ ក្នុង​តំបន់​របស់​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ តាំង​ពី​នោះ​មក គេ​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ការ​សម្រួល​នូវ​កិច្ច​ការ​នៅ​ឯ​មន្ទីរ​ចាត់​ការ និង​កន្លែង​សាខា​នានា​របស់​សមាគម​ប៉ម​យាម ដើម្បី​ឲ្យ«ចេះ​ពិចារណា​មើល​ថា ការ​អ្វី​ប្រសើរ​ជាង​គេ»។ (ភីលីព ១:៩, ១០ ព្រះ​គម្ពីរ​ភាសា​ខ្មែរ​សម្រាយ) ភារកិច្ច​ទាំង​ឡាយ​ដែល​មាន​មក​លើ​ពួក​អ្នក​អនុ​គង្វាល​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ រួម​បញ្ចូល​ការ​នាំ​មុខ​ក្នុង​កិច្ច​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ការ​បង្រៀន​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ និង​ការ​មើល​ថែ​រក្សា​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ​នូវ​ចៀម​របស់​ព្រះ។—ធីម៉ូថេ​ទី​១ ៤:១៦; ហេព្រើរ ១៣:៧, ១៧; ពេត្រុស​ទី​១ ៥:២, ៣

ការ​ដឹក​នាំ​យ៉ាង​សកម្ម​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ

២០. តើ​ការ​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់​នឹង​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ស្គាល់​អ្វី ស្តី​អំពី​ឋានៈ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ?

២០ ការ​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់​នឹង​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​ជា​បណ្ដើរ​ៗ តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ស្គាល់​នូវ​មុខ​នាទី​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​ព្រះ​យេស៊ូ​គ្រីស្ទ ជា«សិរសា​នៃ​ពួក​ជំនុំ»។ (អេភេសូរ ៥:២២, ២៣) អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​ចំណាំ​ដែរ គឺ​អេសាយ ៥៥:៤ ដែល​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា៖ «មើល! អញ[ព្រះ​យេហូវ៉ា]បាន​តាំង[ទ្រង់, ព.ថ.]ទុក​ជា​ទី​បន្ទាល់​ដល់​ប្រជាជាតិ​ទាំង​ឡាយ គឺ​ជា​អ្នក​នាំ​មុខ ហើយ​ជា​អ្នក​បង្គាប់​ដល់​គេ»។ យ៉ាង​ប្រាកដ​ហើយ ព្រះ​យេស៊ូ​ចេះ​នាំ​មុខ។ ទ្រង់​ស្គាល់​ចៀម​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ដឹង​អំពី​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​គេ។ តាម​ការ​ពិត ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​ពិនិត្យ​មើល​ក្រុម​ជំនុំ​ទាំង​ប្រាំ​ពីរ​នៅ​ភូមិ​ភាគ​អាស៊ីមីនើរ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ប្រាំ​ដង​ថា៖ «អញ​ស្គាល់​អស់​ទាំង​ការ​ដែល​ឯង​ធ្វើ»។ (វិវរណៈ ២:២, ១៩; ៣:១, ៨, ១៥) ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​ដឹង​អំពី​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​របស់​យើង ដូច​ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​វរបិតា​របស់​ទ្រង់​ជ្រាប​ដឹង​ដែរ។ មុន​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​នូវ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន​ជា​គំរូ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ថ្លែង​ថា៖ «ព្រះ​វរបិតា​នៃ​អ្នក ទ្រង់​ជ្រាប​នូវ​របស់​អ្វី​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ការ មុន​ដែល​អ្នក​សូម​ផង»។—ម៉ាថាយ ៦:៨​-​១៣

២១. តើ​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ត្រូវ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

២១ តើ​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ត្រូវ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? វិធី​មួយ​គឺ​តាម​រយៈ​ពួក​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​គ្រីស្ទាន ដែល​ជា«អំណោយ​ទាន​ជា​មនុស្ស»។ (អេភេសូរ ៤:៨, ព.ថ.) វិវរណៈ ១:១៦ ពណ៌នា​ពួក​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ចាក់​ប្រេង​តាំង​គឺ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ស្ដាំ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ក្រោម​ការ​កាន់​កាប់​របស់​ទ្រង់។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​យេស៊ូ​ដឹក​នាំ​របៀប​រៀបចំ​ខាង​ពួក​អ្នក​ចាស់​ទុំ ទោះ​ជា​បុរស​បែប​នេះ​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ខាង​ស្ថាន​សួគ៌​ឬ​ក៏​ខាង​ផែនដី​ក៏​ដោយ។ ដូច​បាន​ពន្យល់​ក្នុង​អត្ថបទ​មុន​នេះ ពួក​គេ​បាន​ត្រូវ​តែង​តាំង​ដោយ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​សម​ស្រប​នឹង​សេចក្ដី​តម្រូវ​ខាង​បទ​គម្ពីរ។ (ធីម៉ូថេ​ទី​១ ៣:១​-​៧; ទីតុស ១:៥​-​៩) នៅ​ក្នុង​សតវត្ស​ទី​មួយ ពួក​បុរស​ចាស់​ៗ​មួយ​ក្រុម​នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​យេរូសាឡិម បាន​ធ្វើ​ជា​គណៈ​អភិបាល​ដើម្បី​ត្រួត​ពិនិត្យ​មើល​ក្រុម​ជំនុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន និង​សកម្មភាព​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​ជា​ទូទៅ។ លំនាំ​ដដែល​នេះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​តាម​ក្នុង​ចំណោម​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ដែរ។

បន្ត​ដើរ​ឲ្យ​ទាន់!

២២. តើ​គណៈ​អភិបាល​ផ្ដល់​ជំនួយ​អ្វី?

២២ របស់​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​ខាង​ព្រះ​រាជាណាចក្រ បាន​ត្រូវ​ប្រគល់​ឲ្យ‹អ្នក​បំរើ​ស្មោះ​ត្រង់​ដែល​មាន​វិនិច្ឆ័យ​ល្អ›ដែល​ត្រូវ​តំណាង​ដោយ​គណៈ​អភិបាល​របស់​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥​-​៤៧) គណៈ​អភិបាល​នោះ​គឺ​ច្រើន​តែ​ខ្វល់​ខ្វាយ​នឹង​ការ​ផ្ដល់​ឲ្យ​នូវ​សេចក្ដី​បង្ហាត់​បង្រៀន​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ការ​ដឹក​នាំ​សំរាប់​ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន។ (កិច្ច​ការ ៦:១​-​៦) ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​ដែល​មហន្តរាយ​ខាង​ធម្មជាតិ​មាន​អានុភាព​លើ​ពួក​អ្នក​ថ្វាយ​បង្គំ​គ្នី​គ្នា នោះ​គណៈ​អភិបាល​សុំ​សាជីវកម្ម​មួយ​ឬ​ច្រើន​ទៀត​ដើម្បី​ផ្ដល់​ជំនួយ និង​ជួស​ជុល​ឬ​ក៏​សង់​ផ្ទះ​និង​សាល​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​ដែល​បាន​បាក់​បែក។ បើ​សិន​ជា​ពួក​គ្រីស្ទាន​ខ្លះ​បាន​ត្រូវ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​ឃោរ​ឃៅ ឬ​បាន​ត្រូវ​គេ​បៀត​បៀន នោះ​មាន​វិធានការ​ដែល​រៀបចំ​ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ​ខាង​វិញ្ញាណ។ ហើយ​ទោះ​បី​នៅ‹ខុស​ពេល​ក្ដី› នោះ​គឺ​បាន​ខំ​ប្រឹង​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​កិច្ច​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​មាន​ដំណើរ​ទៅ​មុខ​ជា​និច្ច។—ធីម៉ូថេ​ទី​២ ៤:១, ២

២៣, ២៤. ទោះ​ជា​មាន​ស្ថានការណ៍​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ដែល​មាន​មក​លើ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ តើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្វី​ជា​និច្ច ហើយ​តើ​យើង​គួរ​តាំង​ចិត្ត​ធ្វើ​អ្វី?

២៣ ទោះ​ជា​មាន​ស្ថានការណ៍​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ដែល​មាន​មក​លើ​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា នោះ​ទ្រង់​នឹង​ផ្ដល់​នូវ​អាហារ​ខាង​វិញ្ញាណ​និង​ការ​ដឹក​នាំ​ជា​និច្ច។ ព្រះ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​បង​ប្អូន​ប្រុស​ៗ ដែល​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ឲ្យ​ចេះ​យោគ​យល់​និង​មាន​ការ​យល់​ធ្លុះ​ជ្រៅ ដើម្បី​រៀបចំ​ឲ្យ​មាន​ជំនឿន​និង​ការ​កែ​ប្រែ​ទម្រង់​ការ​ខាង​ការ​រៀបចំ​តាម​ព្រះ​ធិបតេយ្យ។ (ចោទិយកថា ៣៤:៩; អេភេសូរ ១:១៦, ១៧) ដោយ​ឥត​ខាន ព្រះ​យេហូវ៉ា​ផ្ដល់​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ ដើម្បី​បំពេញ​មុខ​ងារ​ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សិស្ស និង​ដើម្បី​សម្រេច​កិច្ច​បំរើ​របស់​យើង​ទូទាំង​ពិភព​លោក។—ធីម៉ូថេ​ទី​២ ៤:៥

២៤ យើង​អាច​ប្រាកដ​ក្នុង​ចិត្ត​ទាំង​ស្រុង​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​មិន​បោះ​បង់​ចោល​រាស្ត្រ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ទ្រង់​ឡើយ។ ទ្រង់​នឹង​សង្គ្រោះ​ពួក​គេ​ពី‹សេចក្ដី​វេទនា​ជា​ខ្លាំង›ដែល​កំពុង​តែ​មក​នេះ។ (វិវរណៈ ៧:៩​-​១៤; ទំនុកដំកើង ៩៤:១៤; ពេត្រុស​ទី​២ ២:៩) យើង​មាន​គ្រប់​មូលហេតុ​ដើម្បី​រក្សា​ទំនុក​ចិត្ត ដែល​យើង​មាន​នៅ​ដើម​ដំបូង​ឲ្យ​មុត​មាំ​រហូត​ដល់​ទី​បញ្ចប់។ (ហេព្រើរ ៣:១៤) ដូច្នេះ​ហើយ សូម​ឲ្យ​យើង​តាំង​ចិត្ត​រក្សា​នូវ​ការ​ដើរ​ឲ្យ​បាន​ទាន់​នឹង​អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

តើ​អ្នក​នឹង​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ណា?

ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​អាច​និយាយ​ថា អង្គការ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​កំពុង​តែ​ឈាន​ទៅ​មុខ?

តើ​មាន​ទី​សំអាង​ឯ​ណា​ថា រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​កំពុង​តែ​ទទួល​នូវ​ការ​បំភ្លឺ​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​មាន​ជា​បណ្ដើរ​ៗ?

តើ​មាន​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រសើរ​ឡើង​យ៉ាង​ណា​ស្តី​អំពី​កិច្ច​បំរើ​គ្រីស្ទាន?

តើ​មាន​ការ​កែ​សម្រួល​តាម​ត្រូវ​ពេល​ខាង​ទម្រង់​ការ​របស់​អង្គការ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក​បំរើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​យ៉ាង​ណា?

[សំណួរ​សម្រាប់​អត្ថបទ​សិក្សា]

[រូប​ភាព​នៅ​ទំព័រ​២៥]

ដូច​ដាវីឌ​ផង​ដែរ យើង​មិន​អាច​រាប់​បាន​ទាំង​អស់ នូវ​កិច្ច​ការ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឡើយ

[រូប​ភាព​នៅ​ទំព័រ​២៦]

ហ្វូង​របស់​ព្រះ​បាន​ទទួល​ប្រយោជន៍​ពី​ការ​កែ​សម្រួល តាម​ត្រូវ​ពេល​ខាង​ទម្រង់​ការ​របស់​អង្គការ