Níor chóir. Ag cur síos ar na dlíthe a thug Dia d’Iosrael, deir an New Catholic Encyclopedia: “Is léir ó chuntais éagsúla sa mBíobla nach raibh aon bhaint ag íomhánna le hadhradh Dé.” Féach ar na véarsaí seo leanas ón mBíobla:

•   “Ná déan duit féin aon íomhá ghreanta, ná cosúlacht aon ní dá bhfuil ar neamh thuas, ná ar talamh thíos, ná sna huiscí atá faoin talamh. Ná sléacht rompu agus ná déan iad a adhradh. Óir is Dia éadmhar mise, an Tiarna do Dhia.” (Eaxodus 20:​4, 5) De bhrí go bhfuil Dia ag iarraidh go ndéanfaidh muid é a adhradh ‘ónár gcroí go hiomlán’ ní bheidh sé sásta má adhrann muid íomhánna, pictiúir, íola, íocóin, dealbha, ná siombailí.—Lúcás 10:27

•   “Ní ligfidh mé mo ghlóir le haon dia eile ná m’onóir leis na híola.” (Íseáia 42:8) Ní ghlacann Dia le hadhradh a thugtar dó trí íola nó trí dhealbha. Nuair a thriail cuid de na hIosraeilítigh é a adhradh ag úsáid dealbh de lao, dúirt Dia gur “thruaillíodar iad féin.”​—⁠Eaxodus 32:​7-9.

•   “Ní ceart dúinn a mheas gur cosúil a nádúr diaga le hór nó le hairgead nó le cloch, le híomhá a ghreanfaí trí ealaín agus trí éirim an duine.” (Gníomhartha 17:29) Úsáidtear íomhánna atá greanta “trí ealaín agus trí éirim an duine” in adhradh págánta go minic. Ach ba chóir do Chríostaithe a bheith ag siúl “le creideamh . . . agus ní le radharc na súl,” mar atá ráite sa mBíobla.​—2 Corantaigh 5:7.

•   “Seachnaígí sibh féin ar na híola.” (1 Eoin 5:​21) Tá sé soiléir ó na dlíthe a thug Dia do náisiún Iosrael agus do na Críostaithe, nach gceadaíonn Dia íomhánna agus íocóin a úsáid chun é a adhradh.