Anne Babalar Ne Diyor?

Eğer henüz okula gitmeyen bir çocuğunuz varsa mutlaka bazı zorluklarla karşılaşıyorsunuz. Örneğin çocuğunuzun yaşadığı öfke nöbetleri karşısında ne yapabilirsiniz? Ona doğruyu ve yanlışı nasıl öğretebilirsiniz? Onu dengeli bir şekilde nasıl terbiye edebilirsiniz? Şimdi bazı anne babaların bu zorluklar karşısında neler yaptığına bakalım.

ÖFKE NÖBETLERİ

“‘İki yaş sendromu’ sırasında çocuk istediği her şeyin yapılmasını bekler. Oğlumuzda bu sorunu yaşadık. İstekleri karşılanmadığında etrafa bir şeyler fırlatırdı. O ilk çocuğumuzdu, bu yüzden daha önce hiç böyle bir şey yaşamamıştık. Başkaları bu tarz davranışların normal olduğunu söylediğinde bile bu bizi hiç rahatlatmadı” (Susan, Kenya).

“Kızımız iki yaşındayken kendini yere atıyordu, bağırıyordu, ağlıyordu, tepiniyordu. . . . . Bu bizi çileden çıkarıyordu! O anda onunla konuşmayı denemek hiçbir işe yaramıyordu. Bu yüzden onu odasına gönderiyorduk ve sakin bir şekilde konuşarak, kendini daha iyi hissettiğinde odasından çıkabileceği söylüyor ve o zaman konuyu onunla konuşuyorduk. Sakinleştiği anda birimiz odasına giderdik ve davranışının neden uygun olmadığını anlamasına yardım etmeye çalışırdık. Bu yöntem işe yaradı. Hatta bir keresinde dua ettiğini duyduk; Tanrı’dan onu bağışlamasını istiyordu. Zamanla öfke nöbetleri azaldı ve sonunda tamamen bitti” (Yolanda, İspanya).

“Çocuklar sınırları ne kadar zorlayabileceklerini görmek isterler. Kesinlikle yasakladığınız bir şeyi yapmalarına izin vermek onların kafasını karıştırır. Şunu fark ettik ki, kararlı ve tutarlı olduğumuzda, çocuklarımız çığlık atmanın istedikleri şeyi elde etmenin bir yolu olmadığını zamanla öğrendiler” (Neil, Britanya).

TERBİYE

“Beş yaşından küçük bir çocuğun sizi ne ölçüde dinlediğini anlamak zordur. İşin sırrı söylediklerinizi tekrar etmektir. Binlerce kez tekrarladığınızı düşünseniz bile aynı şeyi jestlerle ve kararlı bir ses tonuyla tekrar tekrar söylemeniz gerekir” (Serge, Fransa).

“Aynı ortamda yetişmiş olsalar bile dört çocuğumuzun her biri, birbirinden farklı. Bir kızımız bizi üzdüğü için ağlarken diğer kızımız sınırları ne kadar zorlayabileceğini görmek isterdi. Bazı durumlarda sert bir bakış veya söz yeterli olurken bazen ceza vermek gerekirdi” (Nathan, Kanada).

“Taviz vermemek önemli. Fakat aynı zamanda anne baba çok katı ve dediğim dedik de olmamalı. Çocuk yaptığı şeyden dolayı gerçekten üzgün olduğunda, makul olmanın ve cezayı hafifletmenin en iyisi olduğunu gördük” (Matthieu, Fransa).

“Çocuklarıma bir sürü kural koymamaya çalışıyorum, fakat var olan kuralların da değiştirilemeyeceğini anlamalarını sağlıyorum. Üç yaşındaki oğlum itaatsizlik yaparsa ne olacağını biliyor, bunu bilmesi davranışlarını kontrol etmesine yardım ediyor. Gerçek şu ki yorgun olduğumda, oğlumun yaptığı yanlışları görmezden gelmek çok daha kolay olurdu. Fakat tutarlı olmak için bu konuda kendimi zorluyorum. Tutarlılık her şeydir!” (Natalie, Kanada).

TUTARLILIK

“Küçük çocuklar sanki içlerinde bir hafıza kartı varmış gibi, anne babalarının herhangi bir konuda gösterdiği tutarsızlığı kaydeder” (Milton, Bolivya).

“Bazen oğlum aynı cevabı verip vermeyeceğimizi görmek için aynı şeyi farklı şekillerde soruyor. Veya ben bir şey söylersem ve annesi de aynı konuyla ilgili başka bir şey söylerse otorite boşluğunu fark ediyor ve bundan hemen yararlanıyor” (Ángel, İspanya).

“Bazen, keyfim yerinde olduğunda oğlumun yaptığı kötü bir davranışı görmezden gelirdim, canım sıkkın olduğunda ise onu sert bir şekilde cezalandırırdım. Fakat bunun sadece çocuğun kötü davranışlarını daha da kötüleştirdiğini fark ettim” (Gyeong-ok, Kore).

“Küçük çocukların şunu anlaması çok önemlidir: Belirli bir davranış tarzı bugün yanlışsa her zaman yanlıştır” (Antonio, Brezilya).

“Anne baba tutarlı olmazsa çocuk onların ne yapacağının belli olmadığını, kararlarının ruh hallerine bağlı olduğunu düşünür. Fakat anne baba ilkelerine sıkıca bağlı kalırsa, çocuklar yanlış olan bir şeyin her zaman yanlış olduğunu öğrenecekler. Güvenli ve sevgi dolu bir ortam yaratmanın bir yolu da budur” (Gilmar, Brezilya).

“Çocuklar bazı durumlarda, örneğin yanlarında bir yabancı olduğunda, bunu fırsat bilip anne babalarına istedikleri şeyi yaptırabileceklerini düşünürler, çünkü anne babalarının başka bir seçeneği olmadığını zannederler. Eğer cevabım hayırsa, bunu baştan söylerim ve ne kadar yalvarırsa yalvarsın kararımın değişmeyeceğini net olarak belli ederim” (Chang-seok, Kore).

“Anne baba fikir birliği içinde olmalıdır. Eğer eşimle bir konuda hemfikir değilsek konuyu aramızda özel olarak konuşuruz. Anne baba fikir ayrılığına düşerse çocuklar bunu hisseder ve bu durumu fırsat olarak görüp kullanmaya çalışırlar” (Jesús, İspanya).

“Bir çocuk anne babasının aynı fikirde olduğunu bilirse ve onları kandıramayacağını anlarsa kendini güvende hisseder. İtaat ettiği ya da etmediği takdirde ne olacağını bilir” (Damaris, Almanya).

“Hem karım için hem de benim için tutarlılık, kızımıza güzel bir şey için söz verdiğimizde de sözümüzü tutmak demek. Bu şekilde kızımız verdiğimiz sözlere güvenebileceğini öğreniyor” (Hendrick, Almanya).

“Patronum işle ilgili benden talep ettiği şeyleri sürekli değiştirseydi sinir olurdum. Çocuklar da farklı değildir; kuralları ve kuralların değişmeyeceğini bilmek kendilerini güvende hissetmelerini sağlar. Ayrıca itaatsizliğin sonuçlarını ve bu sonuçların değişmeyeceğini de bilmeliler” (Glenn, Kanada).

 [Sayfa 8’deki pasaj]

“Evet dediyseniz, Evet olsun, Hayır dediyseniz, Hayır olsun” (Yakup 5:12).

 [Sayfa 9’daki çerçeve/resimler]

AİLELER ANLATIYOR

Beklenmeyen Hamilelik NASIL UYUM SAĞLADIK?

Anlatan: Tom ve Yoonhee Han

Tom: Evlendikten sadece altı ay sonra karım Yoonhee’nin hamile olduğunu öğrendik. Dıştan sakin görünmeye çalışıyordum, çünkü karımın, ihtiyacı olan gücü ve teselliyi sağlayacağıma güvenmesini istiyordum. Fakat aslında panik içindeydim!

Yoonhee: Yıkılmıştım ve korkuyordum! Sürekli ağlıyordum; kendimi anne olmaya hiç hazır hissetmiyordum.

Tom: Ben de kendimi baba olmaya hiç hazır hissetmiyordum! Fakat çocuk sahibi olan başkalarıyla konuştuktan sonra beklenmeyen hamileliklerin düşündüğümüzden daha sık yaşandığını fark ettik. Ayrıca başkalarından, anne baba olmanın ne kadar büyük bir sevinç verdiğini duymak da bize yardımcı oldu. Zamanla zihnimdeki korku ve belirsizliğin yerini heyecanlı bir bekleyiş aldı.

Yoonhee: Amanda doğduktan sonra yeni zorluklar başladı. Dur durak bilmeden ağlıyordu, bu yüzden haftalarca doğru dürüst uyuyamadım. Hiç iştahım yoktu ve bitkin düşmüştüm. İlk başlarda etrafımda kimsenin olmasını istemedim. Fakat sonra kendimi eve hapsetmenin bana hiçbir yararı olmadığını fark ettim. Bu nedenle yeni anne olmuş başkalarıyla vakit geçirmeye başladım. Yaşadıklarımızı birbirimize anlatıyorduk, bu da sorunlar yaşayan tek kişinin ben olmadığımı görmeme yardım etti.

Tom: Ailemizin bir düzeni vardı ve bunu sürdürmeye çalıştım. Örneğin, Yehova’nın Şahidi olduğumuz için düzenli olarak Kutsal Kitaptaki iyi haberi insanlara duyurmaya ve ibadetlere gitmeye kararlıydık. Ayrıca çocuk sahibi olmanın getirdiği masraflar da vardı; bunlardan bazıları hiç beklemediğimiz şeylerdi. Daha fazla strese girmemek için bütçemize uygun yaşamaya ve borca girmemeye çalıştık.

Yoonhee: Bebekler dikkat dağıtabileceğinden ilk başlarda duyuru işine katılamayacağımı düşündüm. Fakat sonra etraflarında bebek olmasının insanların hoşuna gittiğini fark ettim. Bu, duyuru işine devam etmeme ve çocuğumla ilgili daha olumlu bir bakış açısına sahip olmama yardım etti.

Tom: Kutsal Kitap çocukların “bir ödül” ve ‘Yehova Tanrı’dan miras’ olduğunu söyler (Mezmur 127:3). Bu sözler, çocuğumun değerli bir hediye olduğunu anlamama yardım etti. Size bir miras kaldığında onu nasıl değerlendireceğiniz size bağlıdır; yatırım yapabilir ya da boşa harcayabilirsiniz. Bir çocuğun gelişiminin her evresinin eşsiz olduğunu görüyorum; yaşamının her evresinde kızımın hayatının bir kısmı olmam gerekiyor çünkü geçen zamanı geri getiremezsiniz.

Yoonhee: Hayat bazen bize sürprizler yapar ve beklemediğiniz bir anda çocuk sahibi olmak kötü bir sürpriz değildir. Amanda şimdi altı yaşında ve onsuz bir hayat düşünemiyorum.

[Resim]

Tom ve Yoonhee, kızları Amanda’yla birlikte