Gençler Soruyor . . .

Babam Bizi Neden Terk Etti?

“Babamın gerçekten neden gittiğini hiçbir zaman anlamadım. Annem bana ne anlattıysa sadece onu biliyordum.”—Cem. *

BABA eşyalarını toplayıp evi terk ettiği zaman, ardında büyük bir acı ve üzüntü bırakır. Yukarıda sözlerinden alıntı yapılan 14 yaşındaki Cem “Annemle babam boşandıkları zaman gerçekten çok üzüldüm” dedi. Baba hiçbir açıklama yapmadan çekip giderse ve iletişim koparsa, çocuklarının sonraki yıllar boyunca suçluluk, terk edilmişlik ve kırgınlık duygularıyla mücadele etmelerine neden olabilir.

Eğer senin baban da evi terk ettiyse, bunun nedenini biliyor olabilirsin. Michael isimli bir genç, “Babam bizi bir kadın yüzünden terk etti” dedi. “Onu o kadınla bir kere gördüm ve çok kızdım. Babamın bize ihanet ettiğini hissettim.” Bununla birlikte, bazı durumlarda babanın evi terk etmesi ailenin diğer üyelerinin rahatlamasına yol açabilir. Babası alkolik olan Melis şöyle dedi: “Bizimle kalsaydı, bizim için daha zor olurdu.”

Ancak birçok durumda, babalarının neden gittiği konusunda çocukların hiçbir fikri olmaz ve bu durum onun yokluğunu daha da acı veren bir hale getirir. Evet, belki sizinkilerin sorunları olduğunu biliyordun; fakat onların ayrılacağı hiç aklına gelmemişti. Rıfat şöyle dedi: “Babam evi terk ettiği zaman olup biten her şeyi gerçekten anlamadım. Tek bildiğim durumun kötüye gittiğiydi; çünkü annemle babam sürekli kavga ediyordu.”

Peki bazı babalar neden evlerini terk ediyor? Eğer senin baban da evi terk ettiyse, bunu kişisel bir reddedilme olarak mı görmelisin? Ayrıca, ana baban neden sana bu konuda daha fazla bilgi vermeye isteksiz olabilir? Sana bir açıklama borçları yok mu?

Neden Sessiz Kalıyorlar?

Bir babanın evi terk etmesinin ardındaki nedenler hiçbir zaman hoş değildir. Genellikle sebep zinadır; bu davranış çoğu zaman aileden özenle gizlenir. Bir kadın böyle bir suçun işlendiğini fark ettiği zaman, kocasından ayrılmaya karar verebilir. Hatta boşanma işlemlerine başlamadan önce sessizce evi terk etmesini bile isteyebilir. Çocuklar neler olup bittiğinin farkında olmayabilirler.

Bununla birlikte, annenin olup bitenleri anlatma konusundaki isteksizliğine anlayış  göstermeye çalış. Bir kere, babanın yaptığı herhangi bir suçu açıklamanın acıyı artırmaktan başka bir şeye yaramayacağını düşünüyor olabilir. Aynı zamanda, bir kadın için, kocasının sadakatsiz olduğunu fark etmenin ne kadar acı olabileceğini düşün. (Malaki 2:13, 14) Bu yüzden, eğer ana babanın boşanmalarının nedeni zinaysa ve annene bu konu konuşamayacağı kadar acı veriyorsa bu seni şaşırtmasın.

Baban hakkında ne denebilir? Eğer annene sadakatsizlik ettiyse, bu konuyu seninle konuşmaması anlaşılabilir. Bazı erkekler ahlaksızlıklarından ötürü kendilerini o kadar suçlu hissederler ki, çocuklarıyla karşılaşmaya bile cesaret edemezler. Bununla birlikte, utanç verici davranışına rağmen birçok baba, çocuklarını sevmeye devam eder ve onlarla tekrar iletişim kurmaya çalışabilir.

Bazen de babanın evi terk etmesinin nedeni karısının ahlaksızca davranışıdır ve bu durumda çocuklarıyla yakınlığını korumak için elinden geleni yapar. Bazı durumlarda ise, boşanmanın nedeni zina değil, evlilikte yıllarca süren çekişmelerin zirvesidir. * (Süleymanın Meselleri 18:24) Tüm bunlar kapalı kapılar ardında geliştiği için kavganın nedeni konusunda hiçbir fikrin olmayabilir.

Mukaddes Kitap Süleymanın Meselleri 25:9’da şöyle der: “Davanı doğrudan komşunla gör, ve başkasının sırrını açma.” Evlilik içindeki anlaşmazlıklar bazen özel ya da mahrem meseleleri içerebilir. İster inan, ister inanma, bu tür şeyleri hiç duymaman büyük ihtimalle daha iyidir. Bunun yanı sıra, “başkasının sırrını” açmak, çoğu zaman kötü bir durumu daha da kötüleştirir. Taraf tutma eğilimi gösterebilirsin ve bu da aile bireylerini birbirinden daha da uzaklaştırmaktan başka bir işe yaramayacaktır. Bu yüzden, eğer ana baban tartışma nedenlerini kendilerine saklarsa, bu sonuçta senin için daha iyi olabilir.

Anlayış Kazanarak Kırgınlıkla Mücadele Et

Baban evi terk ettiğinde, “Neden?” sorusuna cevap bulamadığın zaman, kızmamak ve kırılmamak kolay değildir. Bununla birlikte, Mukaddes Kitap Süleymanın Meselleri 19:11’de şunu bildiriyor: “İnsanın basireti [anlayışı] öfkesini geciktirir [mutlaka ortadan kaldırmaz].” Ve anlayış sahibi olmak için tüm ayrıntıları bilmen gerekmez.

Örneğin, Mukaddes Kitap ana babamızın kusurlu olduğunu anlamamıza yardım eder. Şöyle diyor: “Hepsi günah işlediler, ve Allahın izzetinden mahrum kaldılar.” (Romalılar 3:23) Bu acı gerçeği kabul etmek ana babanın hatalarını gerçekçi bir şekilde görmene yardım edebilir. Örneğin, eğer baban evlilik yeminine leke getirdiyse, bu kendisinin Tanrı önünde sorumlu olduğu ciddi bir günahtır. (İbraniler 13:4) Fakat bu durum onun seni de reddettiği ya da sevmediği anlamına gelmez.

Tüm evli çiftlerin “bedende sıkıntısı” vardır. (I. Korintoslular 7:28) Bazı erkek ve kadınlar, her ne kadar haklı bir nedeni olmasa da, bu sorunlu dünyadaki baskılar sonucunda suç işliyorlar. Rıfat şöyle dedi: “Babam bizim için en iyisini istiyordu. Ailece daha rahat geçinebileceğimizi, böylece güzel bir evde oturup, mutlu olacağımızı düşündüğü bir yere taşınmamızı sağladı.” Fakat babasının, aileye daha iyi bir yaşam sağlamak için yaptığı iyi niyetli girişimler kısa süre sonra tersine döndü. Rıfat şunları anlattı: “Babam ibadetleri aksatmaya başladı. Daha sonra işini kaybetti. Bir süre sonra anneme ve kız kardeşime kötü davranmaya başladı.” Olaylar kısa sürede öyle kötü bir duruma geldi ki, annesiyle babası ayrıldı.

 Rıfat’ın babasının hataları, acı duyguların onu yiyip bitirmesine yol açabilirdi. Fakat babasının içinde bulunduğu durumu anlayışla karşılaması, onun öfkesini dindirdi. Ana babasının evliliğinin bitmiş olması çok üzücü bir durumsa da, bu Rıfat’a çok önemli bir ders verdi. Rıfat şöyle dedi: “Bir aile kurduğum zaman, ruhi konular ön planda olmalı.”

Daha önce sözü edilen Michael da acı veren duygularla mücadele etmek zorunda kaldı. “Bize yaptıklarından ötürü babama acı vermek istedim” dedi. Fakat babasıyla ilişkisini sürdürdü. Zaman geçtikçe, Michael’ın öfkesi geçti ve normal yaşamına devam etti.

Sen de durum izin verdiği ölçüde babanla normal bir ilişki sürdürmeye çalışmak isteyebilirsin. Evet, o seni ve anneni üzmüş olabilir. Fakat muhtemelen tüm gerçekleri bilmiyorsun. Ve bir suç işlediğini bilsen bile, o yine de senin baban. En azından belirli ölçüde saygı göstermek zorundasın. (Efesoslular 6:1-3) Onunla birlikteyken “kin, öfke, kızgınlık, bağrışma ve sövgü”den kaçın. (Efesoslular 4:31, Müjde) Eğer mümkünse, annenle baban arasındaki kavgalarda tarafsız kal. Eğer hem annen hem de baban, senin kendilerini sevdiğinden emin olurlarsa, her ikisiyle de iyi bir ilişkiye sahip olabilirsin.

Bu Senin Hatan Değil

Babanın evi terk etmesi belki de yaşayabileceğin en acı deneyimlerden biridir. Fakat onun evi neden terk ettiğine dair tüm nedenleri asla öğrenemesen de, bunun senin hatan olduğunu düşünmen için hiçbir neden yok. Bu durum belki kişisel bir reddedilme gibi görünebilir. Fakat evliliklerin çocuklar yüzünden yıkıldığı nadiren görülür. Ana baban birlikte yaşayacaklarına dair Tanrı’nın önünde söz verdiler. Bu yemine uygun şekilde yaşamak senin değil, onların sorumluluğudur.—Vaiz 5:4-6.

Yine de, eğer kafan karışıksa, kendini suçlu ya da sorumlu hissediyorsan, bunları ana babana anlatmaya ne dersin? Onlar sana açılabilir ve gerekli güvenceyi verebilirler. Başlangıçta sözlerinden alıntı yapılan Cem şunları söyledi: “Annemle babam benimle oturup konuşana kadar, suçlunun ben olduğumu düşündüm.” Nancy isimli genç de annesiyle babası ayrıldığı zaman benzer şekilde kendini suçlu hissetti. Nancy annesiyle birkaç defa konuştuktan sonra şu sonuca vardı: “Çocuklar annelerinin ve babalarının yaptıkları şeylerden ötürü kendilerini sorumlu tutmamalıdırlar.” Evet, ‘kendi yüklerini taşıma’ sorumluluğunu ana babana bırakırsan, duygusal açıdan üzerinde çok fazla yük hissetmeyeceksin. (Galatyalılar 6:5) Fakat bundan sonra babasız bir evde yaşayacağına göre, bu durumla nasıl mücadele edebilirsin? Bu dizide çıkacak bir makale bu konuda bazı cevaplar verecek.

[Dipnotlar]

[Sayfa 23’teki resim]

Ana babanın evliliklerinde yaşadıkları sorunlardan ötürü kendini suçlama