តើគម្ពីរហាមមិនឲ្យលេងល្បែងស៊ីសងឬទេ?
តើគម្ពីរហាមមិនឲ្យលេងល្បែងស៊ីសងឬទេ?
រឿង ល្បីៗនិងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ច្រើនតែបង្ហាញអំពីការលេងល្បែងស៊ីសង ជាពិសេសនៅក្នុងកាស៊ីណូ ដែលជាការកម្សាន្តរបស់អ្នកមានសម្ផស្សស្អាត សេដ្ឋី និងមនុស្សដែលទាន់សម័យ។ តាមពិត មនុស្សទូទៅដែលមើលខ្សែភាពយន្តនោះ កត់សម្គាល់ថានេះគ្រាន់តែជារឿងប្រឌិតឬជាគំនិតរវើរវាយតែប៉ុណ្ណោះ។
ប៉ុន្តែក្នុងជីវិតពិត ក្រៅពីលេងល្បែងក្នុងកាស៊ីណូ មនុស្សអាចលេងល្បែងស៊ីសងតាមរយៈការចាក់ឆ្នោត ចាក់បាល់ ការលេងបៀដាក់លុយ និងការលេងល្បែងតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតជាដើម។ សៀវភៅមួយដែលរៀបរាប់អំពីការលេងល្បែងស៊ីសងតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតបានរៀបរាប់ថា ការលេងល្បែងស៊ីសង«ស្ទើរតែជាអំពើអបាយមុខមួយដែលកំពុងទាក់ទាញចិត្តមនុស្សយ៉ាងលឿនដូចជាភ្លើងឆេះព្រៃ»។ (Internet Gambling) ជាឧទាហរណ៍ ការលេងបៀផែ ឥឡូវជាកីឡាធម្មតាមួយដែលចាក់ផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ និងតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។ យោងទៅតាមសារព័ត៌មានមួយ អ្នកជំនាញការបានរៀបរាប់ថា ក្នុងសហរដ្ឋអាម៉េរិក ចំនួនអ្នកលេងបៀផែបានកើនឡើងមួយទ្វេជាពីរក្នុងអំឡុង១៨ខែនៅពេលថ្មីៗនេះ។
ល្បែងស៊ីសងគឺជាការភ្នាល់ដាក់លុយដែលមានឈ្នះមានចាញ់។ មនុស្សជាច្រើនវែកញែកថា ដរាបណាលុយនោះជារបស់អ្នកលេងល្បែងផ្ទាល់ ហើយគាត់មិនញៀនល្បែង នោះការលេងល្បែងស៊ីសងមិនមានអ្វីខុសទេ។ តាមពិត សូម្បីតែសព្វវចនាធិប្បាយខាងសាសនាកាតូលិកមួយក៏បាននិយាយថា ការលេងល្បែងស៊ីសង«មិនមែនជាអំពើខុសឆ្គងទេ លើកលែងតែការលេងល្បែងនោះរារាំងគេពីការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន»។ (New Catholic Encyclopedia) ក៏ប៉ុន្តែ គ្មានបទគម្ពីរណាដែលគាំទ្រការសន្និដ្ឋាននេះទេ។ ដូច្នេះ តើពួកគ្រិស្តសាសនិកគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះរឿងនេះ? តើគម្ពីរអនុញ្ញាតឲ្យយើងលេងល្បែងស៊ីសង ឬក៏ហាមយើងវិញ?
យើងត្រូវកត់សម្គាល់ថាគម្ពីរបរិសុទ្ធមិននិយាយចំៗអំពីការលេងល្បែងស៊ីសងទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាយើងគ្មានការណែនាំអំពីរឿងនេះឡើយ។ ជាជាងឲ្យច្បាប់ដែលទាក់ទងរាល់ការប្រព្រឹត្តនិងកាលៈទេសៈរបស់យើង នោះគម្ពីរដាស់តឿនយើងឲ្យ«យល់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»វិញ។ (អេភេសូរ ៥:១៧) យោងទៅតាមបណ្ឌិតខាងគម្ពីរម្នាក់ឈ្មោះអេតូប៊ឺត វីលលៀម ប៊ូលីងហ្គើ បាននិយាយអំពីពាក្យភាសាក្រិចដែលបកប្រែថា«យល់»គឺសំដៅទៅលើការប្រមូលព័ត៌មានផ្សេងៗពីចំណុចមួយ«ដោយគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីចំណុចទាំងនោះដើម្បីមានចំណេះ»។ ដូច្នេះ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់អាចយល់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះស្តីអំពីរឿងនេះ ដោយប្រមូលនិងសញ្ជឹងគិតគោលការណ៍ផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងការលេងល្បែងស៊ីសង។ ពេលដែលអ្នកអានបទគម្ពីរដែលបានត្រូវដកស្រង់ក្នុងអត្ថបទនេះ សូមដណ្ដឹងសួរខ្លួនអ្នកថា‹តើបទគម្ពីរនេះគាំទ្រការលេងល្បែងស៊ីសងឬទេ? តើបណ្ដាំរបស់ព្រះបញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់លោកចំពោះរឿងនេះ?›។
ការចង់មានសំណាងល្អ
ដោយសារការលេងល្បែងស៊ីសងគឺជាការភ្នាល់ដាក់លុយដែលមានឈ្នះមានចាញ់ នោះការជឿលើសំណាង មានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះអ្នកលេងល្បែង ព្រោះគេជឿថានេះជាអ្វីមួយដែលជួយគេឲ្យឈ្នះ។ ជាឧទាហរណ៍ គេរើសលេខល្អៗដើម្បីចាក់ឆ្នោត ឬពេលលេងបៀចិន គេហាមមិនឲ្យនិយាយពាក្យខ្លះៗ ឬគេផ្លុំគ្រាប់ឡុកឡាក់មុនពេលក្រឡុក។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកអ្នកលេងល្បែងច្រើនតែជឿថាពួកគេនឹងមានសំណាងល្អ។
តើការលេងល្បែងដោយចង់មានសំណាងល្អខុសឬទេ? បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលខ្លះពីសម័យបុរាណមិនបានគិតថាវាខុសទេ។ ពួកគេជឿថាសំណាងល្អនោះនាំឲ្យពួកគេមានភាពចម្រុងចម្រើន។ តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីរឿងនេះ? តាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឯងរាល់គ្នាដែលបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា គឺជាពួកអ្នកដែលភ្លេចភ្នំបរិសុទ្ធរបស់អញ ហើយក៏រៀបអាសនា១ថ្វាយដល់ព្រះមានលាភ ព្រមទាំងចាក់ស្រាពេញពែង ថ្វាយដល់ព្រះវាសនា»។ (អេសាយ ៦៥:១១) ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ការជឿលើសំណាងល្អឬលាភ គឺជាការគោរពបូជារូបព្រះ ហើយនេះមិនអាចស៊ីគ្នានឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតបានឡើយ។ ការជឿដូច្នេះបង្ហាញថាពួកគេទុកចិត្តទៅលើថាមពលមួយដែលមិនមានពិតប្រាកដជាជាងទៅលើព្រះពិតវិញ។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្មានអ្វីដែលបញ្ជាក់ថាព្រះបានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់លោកនោះទេ។
តើគេឈ្នះពីអ្នកណា?
មិនថាគេលេងល្បែងតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ចាក់ឆ្នោត ចាក់បាល់ ឬលេងនៅក្នុងកាស៊ីណូក្ដី អ្នកលេងល្បែងស៊ីសងច្រើនតែមិនគិតអំពីប្រភពនៃរង្វាន់ដែលគេចង់ឈ្នះនោះឡើយ។ ការលេងល្បែងស៊ីសងគឺខុសគ្នាពីការទិញអ្វីមួយ ព្រោះពួកគេចង់ឈ្នះលុយរបស់អ្នកចាញ់។ មជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវការញៀននិងសុខភាពផ្លូវចិត្តនៃប្រទេសកាណាដាបានរៀបរាប់ថា «ដើម្បីឲ្យអ្នកឈ្នះឆ្នោតម្នាក់ក្លាយជាមហាសេដ្ឋី ត្រូវមានមនុស្សរាប់លាននាក់ចាញ់លុយរបស់ពួកគេ!»។ តើគោលការណ៍អ្វីក្នុងគម្ពីរដែលអាចជួយគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឲ្យយល់អារម្មណ៍របស់ព្រះស្តីអំពីរឿងនេះ?
ក្រឹត្យវិន័យចុងក្រោយក្នុងក្រឹត្យវិន័យ១០ប្រការ ដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចែងថា៖ «កុំឲ្យលោភចង់បានផ្ទះអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ ក៏កុំឲ្យលោភចង់បានប្រពន្ធគេ ឬបាវប្រុសបាវស្រីគេក្ដី ឬគោ លាឬរបស់អ្វីផងអ្នកជិតខាងខ្លួនឲ្យសោះ»។ (និក្ខមនំ ២០:១៧) ការលោភចង់បានរបស់អ្វីផងអ្នកជិតខាង រួមមានសម្ភារៈ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងលុយកាក់ នោះគឺជាអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដូចជាការចង់បានប្រពន្ធរបស់គេដែរ។ ច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក សាវ័កប៉ូលបានដកស្រង់ច្បាប់នេះប្រាប់ដល់ពួកគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «អ្នកមិនត្រូវប៉ងប្រាថ្នាចង់បានរបស់អ្នកដទៃ»។ (រ៉ូម ៧:៧) តើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ដែលខំឈ្នះប្រាក់ពីអ្នកឯទៀតជាអ្នកដែលប៉ងប្រាថ្នាចង់បានរបស់អ្នកដទៃឬទេ?
អ្នកនិពន្ធសារព័ត៌មានម្នាក់ឈ្មោះជេ ហ្វីលីប វ៉ូហ្គើលបានសរសេរថា៖ «មិនថាពួកគេ[អ្នកលេងល្បែងភាគច្រើន]ព្រមទទួលស្គាល់ឬក៏អត់ គឺមុនពួកគេចាប់ផ្ដើមលេង ពួកគេស្រមៃថាពួកគេឈ្នះលុយយ៉ាងច្រើនពីការភ្នាល់នោះ ទោះជាពួកគេដាក់លុយតែពីរបីដុល្លារក៏ដោយ»។ អ្នកលេងល្បែងបែបនេះស្រមៃចង់ក្លាយទៅជាអ្នកមានដោយមិនចាំបាច់ធ្វើការអ្វីទាំងអស់។ នេះគឺខុសស្រឡះពីឱវាទក្នុងគម្ពីរដែលឲ្យគ្រិស្តសាសនិក«ធ្វើការទៀងត្រង់យ៉ាងនឿយហត់ដោយដៃខ្លួនឯង ដើម្បីឲ្យមានអ្វីចែកដល់អ្នកដែលខ្វះខាត»។ (អេភេសូរ ៤:២៨) បន្ថែមទៅទៀត សាវ័កប៉ូលបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «ប្រសិនបើមានអ្នកណាដែលមិនចង់ធ្វើការ អ្នកនោះមិនត្រូវបរិភោគឡើយ»។ គាត់បានបន្តថាពួកគេគួរ«បរិភោគអាហារដែលពួកគេបានមកពីការខំប្រឹងរបស់ខ្លួន»។ (ថែស្សាឡូនិចទី២ ៣:១០, ១២) ប៉ុន្តែ តើគេអាចចាត់ទុកការលេងល្បែងស៊ីសងថាជាការងារត្រឹមត្រូវឬទេ?
ទោះជាការលេងល្បែងស៊ីសងជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យរំភើបចិត្តក៏ដោយ លុយដែលអ្នកលេងល្បែងទទួលគឺជាការឈ្នះ មិនមែនជាលុយដែលបានមកពីការខំប្រឹងរបស់គាត់ក្នុងការធ្វើការ ឬជាថ្លៃសេវាដែលគាត់ទទួលនោះទេ។ ក្នុងការលេងល្បែងស៊ីសង ឈ្នះឬចាញ់អាស្រ័យទៅលើឱកាស និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលថាបន្ដិចទៀតឬក៏ក្រោយមកយើងនឹងឈ្នះ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ អ្នកលេងល្បែងចង់បានអ្វីមួយដោយមិនចង់ធ្វើអ្វីសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រិស្តសាសនិកពិតបានត្រូវដាស់តឿនឲ្យរកប្រាក់ដោយធ្វើការយ៉ាងទៀងត្រង់។ ស្តេចសាឡូម៉ូនជាស្តេចដែលមានប្រាជ្ញាបានសរសេរថា៖ «គ្មានអ្វីវិសេសដល់មនុស្សជាជាងការស៊ីហើយផឹកទេ ព្រមទាំងឲ្យចិត្តបានរីករាយសប្បាយ ដោយផលនៃការដែលខ្លួនបានធ្វើ»។ បន្ទាប់មក គាត់បន្ថែមថា៖ «ការនេះមកពីព្រះហស្តនៃព្រះ»។ (សាស្ដា ២:២៤) ពិតមែន អ្នកបម្រើរបស់ព្រះមិនពឹងផ្អែកទៅលើគំនិតរវើរវាយឬរកលុយតាមផ្លូវកាត់ទេ តែពួកគេពឹងលើព្រះដើម្បីមានសុភមង្គលនិងទទួលពរពីលោកវិញ។
យើងត្រូវចៀសចេញពី«អន្ទាក់»
ទោះជាមនុស្សម្នាក់ធ្លាប់លេងល្បែងឈ្នះក៏ដោយ ជាការល្អឲ្យគាត់ពិចារណាមិនគ្រាន់តែអំពីអារម្មណ៍រំភើបដែលមានតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់គួរគិតអំពីផលប៉ះពាល់ដ៏យូរអង្វែងដែលមកពីការលេងល្បែងស៊ីសង។ សុភាសិត ២០:២១បានចែងថា៖ «មរដកដែលដើមដំបូងបានយ៉ាងរួសរាន់ នោះដល់ចុងក្រោយមិនបានពរទេ»។ មនុស្សជាច្រើនដែលឈ្នះឆ្នោតនិងឈ្នះល្បែងផ្សេងទៀតបានយល់ថា ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលបានមកពីការឈ្នះល្បែងមិននាំឲ្យពួកគេមានសុភមង្គលទេ តែនេះធ្វើឲ្យពួកគេខកចិត្តឬមានទុក្ខព្រួយវិញ។ ហេតុនេះ ជាការប្រសើរជាងឲ្យយើងធ្វើតាមដំបូន្មានក្នុងគម្ពីរជាជាងពឹងលើ«ទ្រព្យដែលមិនទៀង តែមានសង្ឃឹមលើព្រះ ដែលផ្គត់ផ្គង់អ្វីៗទាំងអស់ដល់យើង ដើម្បីឲ្យយើងបានសប្បាយ»។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧
ការលេងល្បែងស៊ីសងនាំឲ្យមានផលអាក្រក់ មិនគ្រាន់ជាការឈ្នះនិងចាញ់តែប៉ុណ្ណោះទេ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះប្រាប់ថា៖ «អ្នកដែលតាំងចិត្តធ្វើជាអ្នកមាន ជួបប្រទះនឹងសេចក្ដីល្បួង ហើយក៏ធ្លាក់ចូលអន្ទាក់ ថែមទាំងចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាជាច្រើនដែលផ្ដេសផ្ដាស និងនាំឲ្យមានទុក្ខលំបាក ជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលធ្វើឲ្យមនុស្សលិចលង់ទៅក្នុងសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩) ធម្មតាអន្ទាក់គេប្រើដើម្បីទាក់អ្វីមួយ។ មនុស្សច្រើនឥតគណនាដែលតាំងចិត្តលេងល្បែងដាក់លុយតែបន្ដិចបន្តួចឬលេងតែពីរបីដង បានជាប់អន្ទាក់និងមិនអាចឈប់ពីការញៀនល្បែងបានឡើយ។ នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេបាត់បង់ការងារ បំផ្លាញទឹកចិត្តមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ និងធ្វើឲ្យបែកបាក់ក្រុមគ្រួសារ។
ដោយពិចារណាបទគម្ពីរជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងល្បែងស៊ីសង តើអ្នកយល់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះចំពោះរឿងនេះឬទេ? សាវ័កប៉ូលបានរំលឹកគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ឈប់យកតម្រាប់តាមរបៀបរបបពិភពលោកនេះ តែចូរទទួលការកែប្រែទាំងស្រុង ដោយផ្លាស់ប្ដូរជាថ្មីនូវរបៀបគិតគូររបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាពិសោធមើលដោយខ្លួនអ្នកឲ្យដឹងនូវបំណងប្រាថ្នាដ៏ប្រសើរ សមរម្យ និងល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ១២:២) បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះគួរដឹកនាំជីវិតរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិក មិនមែនគំនិតរបស់មនុស្សទូទៅទេ។ ក្នុងនាមជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ» នោះព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងសប្បាយក្នុងជីវិត ហើយចៀសផុតពីផលអាក្រក់ដែលមកពីអន្ទាក់នៃការលេងល្បែងស៊ីសង។—ធីម៉ូថេទី១ ១:១១
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២១]
អ្នកបម្រើព្រះរកប្រាក់ដោយធ្វើការយ៉ាងទៀងត្រង់
[ប្រអប់នៅទំព័រ២០]
ការរំភើបចិត្តពេលដែលឈ្នះ
បើយើងមានទម្លាប់លេងល្បែងស៊ីសង តើនោះធ្វើឲ្យយើងស្រួលញៀនវាឬទេ? បន្ទាប់ពីសិក្សាអំពីប្រតិកម្មរបស់អ្នកឈ្នះនិងអ្នកចាញ់ ក្នុងពេលលេងល្បែងស៊ីសង នោះគ្រូពេទ្យចិត្តវិជ្ជាម្នាក់ឈ្មោះហាន់ប្រេធើបានកត់សម្គាល់ថា៖ «តាមការពិសោធន៍ យើងបានឃើញថា ពេលពួកអ្នកដែលឈ្នះល្បែង និងពេលពួកអ្នកដែលញៀនអាភៀន ចាក់អាភៀនចូលក្នុងខ្លួន ខួរក្បាលរបស់ពួកគេមានដំណើរការស្រដៀងគ្នា»។
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
តើពួកអ្នកលេងល្បែងស៊ីសងសង្ឃឹមថា គេឈ្នះប្រាក់ពីអ្នកណា?
