របៀបដែលថ្លៃលោះសង្គ្រោះយើង
របៀបដែលថ្លៃលោះសង្គ្រោះយើង
«អ្នកណាដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោក អ្នកនោះមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ រីឯអ្នកណាដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់បុត្ររបស់លោក អ្នកនោះនឹងមិនទទួលជីវិតឡើយ តែកំហឹងរបស់ព្រះនៅជាប់នឹងអ្នកនោះ»។—យ៉ូន. ៣:៣៦
១, ២. តើមូលហេតុមួយដែលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនបានត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយជាលើកដំបូង គឺជាអ្វី?
ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនលេខ៤ ដែលចេញនៅខែតុលាឆ្នាំ១៨៧៩ ជាភាសាអង់គ្លេសបានចែងថា៖ «អ្នកណាដែលសិក្សាគម្ពីរយ៉ាងដិតដល់ អ្នកនោះនឹងយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃមរណភាពរបស់គ្រិស្ត»។ សេចក្ដីបញ្ចប់នៃអត្ថបទនោះក៏បានបញ្ជាក់ចំណុចសំខាន់មួយដែលថា៖ «ចូរឲ្យយើងប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វីៗក៏ដោយដែលបន្ទាបបន្ថោកឬមិនទទួលស្គាល់ថា មរណភាពរបស់គ្រិស្តជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរវាងយើងនិងព្រះ ហើយលោះយើងពីការខុសឆ្គង»។—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ២:១, ២
២ មូលហេតុមួយដែលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូន បានត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយជាលើកដំបូងនៅខែកក្កដាឆ្នាំ១៨៧៩ គឺដើម្បីការពារសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីថ្លៃលោះ (ទស្សនាវដ្ដីនេះឥឡូវហៅថាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម)។ ព័ត៌មានក្នុងទស្សនាវដ្ដីនោះផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជា‹អាហារតាមត្រូវពេល› ពីព្រោះនៅចុងសតវត្សរ៍ទី១៩ មានមនុស្សកាន់តែច្រើនដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រិស្តសាសនិក បានចាប់ផ្ដើមសង្ស័យថាមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូមិនអាចលោះយើងពីអំពើខុសឆ្គងទេ។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥) នៅគ្រានោះ មនុស្សជាច្រើនចាប់ផ្ដើមជឿទៅលើទ្រឹស្តីនៃការវិវត្តន៍ ដែលជាទ្រឹស្តីផ្ទុយពីការពិតដែលថាមនុស្សបាត់បង់ភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ពួកអ្នកដែលជឿទៅលើទ្រឹស្តីនៃការវិវត្តន៍បង្រៀនថា មនុស្សជាតិមានភាពប្រសើរឡើងដោយឯកឯង ហើយមិនត្រូវការថ្លៃលោះទេ។ ហេតុនេះ ដំបូន្មានរបស់សាវ័កប៉ូលទៅធីម៉ូថេគឺត្រឹមត្រូវ ដែលថា៖ «ចូររក្សាការពារអ្វីដែលបានត្រូវផ្ញើទុកនឹងអ្នក ដោយជៀសចេញពីសម្ដីអសារឥតការដែលមិនស្របតាមអ្វីដែលបរិសុទ្ធ ហើយពីភាពមិនស្របគ្នានៃអ្វីដែលគេហៅខុសថា‹ចំណេះ›។ ព្រោះអ្នកខ្លះបានបែរចេញពីជំនឿ ដោយសារបង្អួតចំណេះបែបនោះ»។—១ធី. ៦:២០, ២១
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអំពីសំណួរអ្វីខ្លះ?
៣ អ្នកប្រាកដជាបានតាំងចិត្តមិនឲ្យខ្លួនអ្នក‹បែរចេញពីជំនឿ›ទេ។ ដើម្បីរក្សាឲ្យមានជំនឿមាំមួន ជាការល្អឲ្យអ្នកពិចារណាសំណួរទាំងនេះដូចជា ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវការថ្លៃលោះ? តើថ្លៃលោះតម្រូវឲ្យមានការលះបង់អ្វី? តើខ្ញុំអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេចពីការរៀបចំដ៏វិសេសវិសាលនេះដែលអាចជួយខ្ញុំឲ្យរួចផុតពីកំហឹងរបស់ព្រះ?
យើងអាចរួចផុតពីកំហឹងរបស់ព្រះ
៤, ៥. តើអ្វីបង្ហាញថាកំហឹងរបស់ព្រះនៅជាប់នឹងរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ?
៤ គម្ពីរបរិសុទ្ធនិងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សបង្ហាញថា កំហឹងរបស់ព្រះ«នៅជាប់»នឹងមនុស្សជាតិតាំងពីពេលអាដាមធ្វើខុស។ (យ៉ូន. ៣:៣៦) នេះបានត្រូវឃើញច្បាស់ដោយសារមនុស្សទាំងអស់មិនអាចគេចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់បានឡើយ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់សាថានដែលប្រឆាំងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ មិនអាចការពារមនុស្សជាតិទាំងស្រុងពីទុក្ខលំបាកដែលពួកគេមានឥតឈប់ឈរទេ ហើយគ្មានរដ្ឋាភិបាលណាមួយរបស់មនុស្សដែលមានសមត្ថភាពបំពេញសេចក្ដីត្រូវការដ៏ចាំបាច់របស់ពលរដ្ឋទាំងអស់បានឡើយ។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ម្ល៉ោះហើយសង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម និងភាពក្រីក្រនៅតែញាំញីមនុស្សជាតិ។
៥ ច្បាស់ណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាមិនឲ្យពរដល់របៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះទេ។ ប៉ូលបានស្រដីថា៖ «កំហឹងរបស់ព្រះកំពុងត្រូវសម្ដែងចេញពីស្ថានសួគ៌ ទាស់នឹងគ្រប់ទាំងអំពើឥតគោរពព្រះ»។ (រ៉ូម ១:១៨-២០) ហេតុនេះ ពួកអ្នកដែលមានរបៀបរស់នៅដែលព្រះមិនពេញចិត្ត ហើយមិនប្រែចិត្ត នោះមិនអាចគេចផុតពីផលវិបាកដែលមកពីការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេទេ។ សព្វថ្ងៃ កំហឹងរបស់ព្រះអាចបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់តាមរយៈសារដែលប្រាប់ពីការវិនិច្ឆ័យទោសដែលប្រៀបដូចជាទុក្ខវេទនាដែលកំពុងចាក់ទៅលើពិភពលោករបស់សាថាន ហើយសារបែបនេះមានក្នុងសៀវភៅជាច្រើនរបស់យើងដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។—បប. ១៦:១
៦, ៧. តើគ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ កំពុងនាំមុខក្នុងកិច្ចការអ្វី? ហើយតើមនុស្សដែលរួមចំណែកក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន នៅតែមានឱកាសធ្វើអ្វី?
៦ តើនេះមានន័យថា គ្មានពេលទៀតឲ្យមនុស្សរំដោះខ្លួនពីការសង្កត់សង្កិនរបស់សាថាន ហើយទទួលការពេញចិត្តពីព្រះឬទេ? មិនមែនទេ ព្រោះមនុស្សជាតិនៅតែមានឱកាសផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ គ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ដែលជា«ទូតតំណាងគ្រិស្ត»កំពុងនាំមុខក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ តាមរយៈកិច្ចបម្រើផ្សាយនេះ មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យ«ផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះ»។—២កូ. ៥:២០, ២១
៧ សាវ័កប៉ូលបានថ្លែងថាលោកយេស៊ូ«សង្គ្រោះយើងពីកំហឹងដែលនឹងមក»។ (១ថែ. ១:១០) កំហឹងនេះដែលជាកំហឹងចុងក្រោយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងបណ្ដាលឲ្យពួកអ្នកដែលធ្វើខុសដែលមិនប្រែចិត្ត ទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសជារៀងរហូត។ (២ថែ. ១:៦-៩) តើនរណានឹងគេចផុតបាន? គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកណាដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោក អ្នកនោះមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ រីឯអ្នកណាដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់បុត្ររបស់លោក អ្នកនោះនឹងមិនទទួលជីវិតឡើយ តែកំហឹងរបស់ព្រះនៅជាប់នឹងអ្នកនោះ»។ (យ៉ូន. ៣:៣៦) ត្រូវហើយ ពេលរបៀបរបបនេះមកដល់ទីបញ្ចប់ មនុស្សទាំងអស់ដែលកំពុងបង្ហាញជំនឿលើលោកយេស៊ូនិងថ្លៃលោះ នឹងមិនត្រូវបំផ្លាញចោលទេនៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃកំហឹងរបស់ព្រះ។
តើថ្លៃលោះសង្គ្រោះមនុស្សជាតិយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨. (ក) តើអាដាមនិងអេវ៉ាអាចមានអនាគតអស្ចារ្យបែបណា? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាលោកជាព្រះដែលមានយុត្ដិធម៌ល្អឥតខ្ចោះ?
៨ ព្រះបានបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ បើពួកគេចេះស្ដាប់បង្គាប់ព្រះរហូត នោះឥឡូវនេះ ផែនដីបានក្លាយទៅជាសួនឧទ្យានហើយ ជាកន្លែងដែលពួកគេនឹងរស់នៅជាមួយកូនចៅរបស់ពួកគេដែលមានចិត្តសប្បាយ។ ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់ ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងបានបំពានបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះដោយចេតនា។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានត្រូវកាត់ទោសឲ្យស្លាប់ជារៀងរហូត ហើយបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីសួនឧទ្យានដំបូងនោះ។ ពេលអាដាមនិងអេវ៉ាបង្កើតកូន ភាពខុសឆ្គងមានឥទ្ធិពលទៅលើមនុស្សជាតិ ហើយនៅទីបំផុត បុរសនិងស្ត្រីដំបូងកាន់តែចាស់ទៅៗហើយស្លាប់។ នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថាអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍គឺជាការពិតមែន។ ម្យ៉ាងទៀត លោកជាព្រះដែលមានយុត្ដិធម៌ល្អឥតខ្ចោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានអាដាមថាការបរិភោគផ្លែឈើដែលលោកបានហាមឃាត់ នោះនឹងនាំឲ្យស្លាប់ ហើយនេះបានកើតឡើងមែន។
៩, ១០. (ក) ហេតុអ្វីបានជាកូនចៅរបស់អាដាមស្លាប់? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចគេចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ជារៀងរហូត?
៩ ដោយសារយើងជាកូនចៅរបស់អាដាម យើងមានរូបកាយដែលមិនល្អឥតខ្ចោះដែលងាយធ្វើខុស ហើយនៅទីបំផុតត្រូវស្លាប់។ ពេលព្រះកាត់ទោសអាដាមឲ្យត្រូវស្លាប់ យើងក៏ទទួលការកាត់ទោសនោះដែរ។ បើព្រះយេហូវ៉ាបំបាត់ចោលជរាភាពនិងសេចក្ដីស្លាប់ដោយមិនមានថ្លៃលោះ នោះលោកនឹងមិនធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោកទេ។ ប៉ូលហាក់ដូចជានិយាយតំណាងយើងទាំងអស់គ្នាពេលគាត់ស្រដីថា៖ «យើងដឹងថាច្បាប់មកពីវិញ្ញាណ ប៉ុន្តែខ្ញុំជាសាច់ឈាម ដែលបានត្រូវលក់ជាខ្ញុំបម្រើភាពខុសឆ្គង។ ពិបាកចិត្តណាស់ខ្ញុំ! តើអ្នកណានឹងសង្គ្រោះខ្ញុំពីរូបកាយដែលកំពុងនាំឲ្យខ្ញុំស្លាប់របៀបនេះ?»។—រ៉ូម ៧:១៤, ២៤
១០ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចផ្ដល់នូវមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ដែលអាចឲ្យលោកអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង ហើយរំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីការដាក់ទោសឲ្យស្លាប់ជារៀងរហូត។ លោកបានធ្វើដូច្នេះដោយចាត់បុត្រលោកពីស្ថានសួគ៌ឲ្យកើតជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះម្នាក់ដែលអាចផ្ដល់ជីវិតជាថ្លៃលោះសម្រាប់យើង។ មិនដូចអាដាម លោកយេស៊ូនៅតែរក្សាភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក។ ប្រាកដមែន «លោកមិនដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសោះ»។ (១ពេ. ២:២២) ហេតុនេះ លោកអាចធ្វើជាឪពុករបស់មនុស្សជាតិដែលល្អឥតខ្ចោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកអនុញ្ញាតឲ្យសត្រូវរបស់ព្រះសម្លាប់លោកដើម្បីលោកអាចទទួលយកកូនចៅរបស់អាដាមដែលមានភាពខុសឆ្គង ធ្វើជាកូន ហើយផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យពួកអ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើលោកអាចទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ គម្ពីរពន្យល់ថា៖ «មានព្រះតែមួយ និងអ្នកសម្រុះសម្រួលតែមួយរវាងព្រះនិងមនុស្សជាតិ គឺបុរសម្នាក់ គ្រិស្តយេស៊ូ ដែលបានប្រគល់ខ្លួនជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់»។—១ធី. ២:៥, ៦
១១. (ក) តើយើងអាចប្រៀបប្រដូចប្រយោជន៍នៃថ្លៃលោះទៅនឹងអ្វី? (ខ) តើនរណាខ្លះអាចទទួលប្រយោជន៍ពីថ្លៃលោះ?
១១ ដើម្បីយល់នូវរបៀបដែលថ្លៃលោះសង្គ្រោះយើង សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ ម្ចាស់ធនាគារមួយដែលពុករលួយបានបោកបន្លំយកប្រាក់សន្សំទាំងអស់របស់អ្នកវិនិយោគទុនដែលដាក់លុយក្នុងធនាគារនោះ ហើយនេះបណ្ដាលឲ្យអ្នកវិនិយោគទុនទាំងនោះជំពាក់បំណុលគេ។ ម្ចាស់ធនាគារនោះបានទទួលការកាត់ទោសយ៉ាងត្រឹមត្រូវឲ្យជាប់គុកជាច្រើនឆ្នាំ។ ចុះចំពោះអ្នកវិនិយោគទុនទាំងនោះដែលជាជនស្លូតត្រង់? ពួកគាត់ធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយពួកគាត់គ្មានមធ្យោបាយដើម្បីរួចផុតពីភាពក្រីក្របានទេ លើកលែងតែបុរសដ៏ស្តុកស្តម្ភម្នាក់ដែលមានចិត្តល្អទិញយកធនាគារនោះ ហើយឲ្យប្រាក់សន្សំទាំងអស់ដល់ជនរងគ្រោះវិញ ថែមទាំងជួយឲ្យពួកគាត់រួចបំណុល។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកបានទិញកូនចៅរបស់អាដាម ហើយលុបចោលភាពខុសឆ្គងរបស់ពួកគាត់ដែលប្រៀបដូចជាបំណុល ដោយផ្អែកលើឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលបានត្រូវបង្ហូរ។ ហេតុនេះហើយបានជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកអាចនិយាយអំពីលោកយេស៊ូថា៖ «មើលហ្ន៎! កូនចៀមរបស់ព្រះ ដែលដកយកភាពខុសឆ្គងរបស់ពិភពលោកចេញ!»។ (យ៉ូន. ១:២៩) លោកមិនគ្រាន់តែដកយកភាពខុសឆ្គងរបស់មនុស្សដែលនៅរស់ចេញប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដកយកភាពខុសឆ្គងរបស់មនុស្សដែលបានស្លាប់ដែរ។
តើថ្លៃលោះតម្រូវឲ្យមានការលះបង់អ្វី?
១២, ១៣. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីអំពីការដែលអាប្រាហាំស្ម័គ្រចិត្តបូជាអ៊ីសាក?
១២ យើងមិនអាចយល់ច្បាស់នូវអ្វីដែលបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើងនិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកបានលះបង់ដើម្បីបង់ថ្លៃលោះឡើយ។ ប៉ុន្តែគម្ពីររៀបរាប់នូវកំណត់ហេតុដែលអាចជួយយើងឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីរឿងនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមនឹកគិតថាអាប្រាហាំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគាត់ធ្វើដំណើរឡើងភ្នំម៉ូរីយ៉ាអស់បីថ្ងៃតាមបង្គាប់របស់ព្រះដែលថា៖ «ចូរយកអ៊ីសាកកូនឯង ដែលជាកូនសំឡាញ់តែ១នោះទៅឥឡូវ នាំគ្នាទៅឯស្រុកម៉ូរីយ៉ា រួចថ្វាយវាជាដង្វាយដុតនៅលើភ្នំ១ក្នុងស្រុកដែលអញនឹងបង្ហាញប្រាប់ឯងនោះ»។—លោ. ២២:២-៤
១៣ នៅទីបំផុត អាប្រាហាំបានទៅដល់កន្លែងដែលព្រះបានបង្ហាញប្រាប់គាត់។ សូមគិតថាអាប្រាហាំពិបាកចិត្តខ្លាំងប៉ុណ្ណាពេលគាត់ចងដៃចងជើងអ៊ីសាក ហើយឲ្យកូនដេកលើទីបូជាដែលគាត់បានធ្វើដោយផ្ទាល់។ អាប្រាហាំពិតជាឈឺចាប់ក្នុងចិត្តណាស់ពេលគាត់លើកកាំបិតសម្លាប់កូន! សូមនឹកគិតពីអារម្មណ៍របស់អ៊ីសាកពេលគាត់ដេកលើទីបូជាដោយដឹងថា កាំបិតនឹងមុតចាក់ចូលទៅក្នុងខ្លួនគាត់ដែលបណ្ដាលឲ្យស្លាប់។ តែទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ឈប់អាប្រាហាំទាន់ពេល។ អ្វីដែលអាប្រាហាំនិងអ៊ីសាកបានធ្វើក្នុងឱកាសនោះជួយយើងឲ្យយល់នូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានលះបង់ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យភ្នាក់ងាររបស់សាថានធ្វើឃាតបុត្ររបស់លោក។ ការសហការរបស់អ៊ីសាកជាមួយនឹងអាប្រាហាំបង្ហាញច្បាស់ពីការស្ម័គ្រចិត្តរបស់លោកយេស៊ូដើម្បីរងទុក្ខ និងទទួលមរណភាពដើម្បីយើង។—ហេ. ១១:១៧-១៩
១៤. តើមានអ្វីកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យ៉ាកុបដែលអាចជួយយើងឲ្យយល់អំពីការលះបង់សម្រាប់ថ្លៃលោះ?
១៤ យើងក៏អាចយល់ដែរអំពីការលះបង់សម្រាប់ថ្លៃលោះ ដោយពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យ៉ាកុប។ ក្នុងចំណោមកូនប្រុសទាំងអស់របស់យ៉ាកុប យ៉ូសែបជាកូនប្រុសម្នាក់ដែលយ៉ាកុបស្រឡាញ់ជាងគេ។ ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់ បងប្រុសៗរបស់គាត់បានច្រណែន ហើយស្អប់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ យ៉ូសែបស្ម័គ្រចិត្តធ្វើតាមឪពុកគាត់ដែលចាត់គាត់ឲ្យទៅមើលថា បងប្រុសៗគាត់បានសុខសប្បាយឬយ៉ាងណា។ ពេលនោះពួកគេកំពុងឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់យ៉ាកុបនៅក្រុងហេប្រុនដែលស្ថិតនៅខាងជើងផ្ទះពួកគេចម្ងាយប្រហែល១០០គីឡូម៉ែត្រ។ សូមនឹកគិតថាតើយ៉ាកុបមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលកូនប្រុសៗរបស់គាត់ត្រឡប់មកវិញដោយយកមកជាមួយនូវសម្លៀកបំពាក់របស់យ៉ូសែបដែលប្រឡាក់ដោយឈាម! គាត់ឧទានថា៖ «គឺជាអាវរបស់កូនអញពិត! មុខជាសត្វសាហាវបានហែកវាស៊ីហើយ យ៉ូសែបបានត្រូវហែកខ្ទេចខ្ទីជាប្រាកដ!»។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យយ៉ាកុបកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានកាន់ទុក្ខយ៉ូសែបអស់ជាច្រើនថ្ងៃ។ (លោ. ៣៧:៣៣, ៣៤) ពេលមានរឿងណាមួយកើតឡើង ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានប្រតិកម្មដូចគ្នាបេះបិទនឹងមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការសញ្ជឹងគិតអំពីរឿងនេះដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យ៉ាកុប អាចជួយយើងឲ្យយល់មួយកម្រិតនូវអារម្មណ៍ដែលព្រះពិតជាមាន ពេលគេធ្វើបាបបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ហើយសម្លាប់យ៉ាងសាហាវ ពេលបុត្រលោកជាមនុស្ស។
ប្រយោជន៍នៃថ្លៃលោះ
១៥, ១៦. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញតាមរបៀបណាថាលោកពេញចិត្តនឹងថ្លៃលោះ? (ខ) តើអ្នកបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេចពីថ្លៃលោះ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសបុត្រដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានរូបកាយដ៏រុងរឿង។ (១ពេ. ៣:១៨) អស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃ លោកយេស៊ូដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានលេចខ្លួនឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកឃើញ ព្រមទាំងពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគេ ហើយជួយពួកគេឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់កិច្ចផ្សព្វផ្សាយដ៏ធំដែលពួកគេនឹងធ្វើ។ ក្រោយមក លោកបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយជូនព្រះនូវតម្លៃនៃឈាមរបស់លោកដែលបានត្រូវបង្ហូរ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពួកអ្នកកាន់តាមពិតរបស់លោកដែលបង្ហាញជំនឿលើតម្លៃនៃគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថា លោកពេញចិត្តនឹងថ្លៃលោះរបស់គ្រិស្តដោយចាត់ឲ្យលោកយេស៊ូចាក់សកម្មពលបរិសុទ្ធទៅលើពួកអ្នកកាន់តាមលោក ដែលបានជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិមនាបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស.។—សកម្ម. ២:៣៣
១៦ ភ្លាមៗនោះ ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងនេះរបស់គ្រិស្ត ដែលបានត្រូវរើសតាំងបានចាប់ផ្ដើមដាស់តឿនមនុស្សឯទៀតថា ពួកគេអាចគេចចេញពីកំហឹងរបស់ព្រះដោយទទួលការជ្រមុជទឹកក្នុងនាមលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដើម្បីឲ្យការខុសឆ្គងរបស់ពួកគេបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យ។ (សូមអាន សកម្មភាព ២:៣៨-៤០) តាំងពីថ្ងៃដ៏សំខាន់នោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះបានទាញនាំមនុស្សរាប់លាននាក់ពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យមានចំណងមេត្រីភាពជាមួយលោក ដោយផ្អែកលើគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) ដូច្នេះ នៅទីនេះ យើងត្រូវពិចារណាអំពីសំណួរពីរទៀតគឺ តើយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដោយសារការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យើងឬ? តើយើងអាចបាត់បង់សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ល្អនេះឬទេ?
១៧. តើអ្នកគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពរដ៏អស្ចារ្យដោយសារអ្នកជាមិត្តរបស់ព្រះ?
១៧ គ្មាននរណាម្នាក់សមនឹងទទួលថ្លៃលោះទេ។ ប៉ុន្តែ ដោយបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះ មនុស្សរាប់លាននាក់បានក្លាយទៅជាមិត្តរបស់ព្រះ ហើយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនឧទ្យាននៅផែនដី។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការក្លាយទៅជាមិត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនធានាថា យើងនឹងមានចំណងមេត្រីភាពជាមួយលោករហូតទេ។ ដើម្បីគេចផុតពីកំហឹងរបស់ព្រះដែលនឹងមាននៅថ្ងៃអនាគត យើងត្រូវបន្តបង្ហាញកតញ្ញុតាធម៌យ៉ាងខ្លាំងចំពោះ«ថ្លៃលោះដែលគ្រិស្តយេស៊ូបានបង់»។—រ៉ូម ៣:២៤; សូមអាន ភីលីព ២:១២
ចូរបន្តបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះ
១៨. តើការបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះរួមបញ្ចូលអ្វី?
១៨ យ៉ូហាន ៣:៣៦គឺជាប្រធានបទគម្ពីរនៃអត្ថបទនេះ ហើយខនោះបញ្ជាក់ថាការបង្ហាញជំនឿលើលោកម្ចាស់យេស៊ូគ្រិស្តក៏រួមបញ្ចូលការស្ដាប់បង្គាប់លោកដែរ។ ការដឹងគុណចំពោះថ្លៃលោះគួរជំរុញយើងឲ្យរស់នៅសមស្របតាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ រួមទាំងអ្វីៗដែលលោកបានបង្រៀនអំពីសីលធម៌ដែរ។ (ម៉ាក. ៧:២១-២៣) «កំហឹងរបស់ព្រះនឹងមក»លើមនុស្សទាំងអស់ដែលប្រព្រឹត្តដោយមិនប្រែចិត្ត ដូចជាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ការនិយាយកំប្លែងអាសអាភាស និង«អំពើស្មោកគ្រោក»សព្វបែបយ៉ាងដែលរួមមានការមើលរូបអាសអាភាសជាទៀងទាត់។—អេភ. ៥:៣-៦
១៩. តើយើងអាចបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះតាមវិធីណាខ្លះ?
១៩ ការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះថ្លៃលោះគួរធ្វើឲ្យយើងជាប់រវល់«ធ្វើការអ្វីដែលបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះ»។ (២ពេ. ៣:១១) សូមឲ្យយើងទុកពេលយ៉ាងច្រើនដើម្បីអធិដ្ឋានយ៉ាងទៀងទាត់និងដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដើម្បីសិក្សាគម្ពីរដោយខ្លួនឯង ចូលរួមកិច្ចប្រជុំ គោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ និងចូលរួមយ៉ាងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមឲ្យយើង«កុំភ្លេចធ្វើការល្អ ហើយចែករំលែកដល់អ្នកឯទៀត ព្រោះព្រះពេញចិត្តនឹងគ្រឿងបូជាបែបនេះ»។—ហេ. ១៣:១៥, ១៦
២០. តើមនុស្សទាំងអស់ដែលបន្តបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះអាចទទួលពរអ្វីនៅថ្ងៃអនាគត?
២០ ពេលព្រះបញ្ចេញកំហឹងរបស់លោកលើរបៀបរបបដ៏អាក្រក់នេះ យើងពិតជាសប្បាយមែនដែលយើងបានបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះ ហើយបានបន្តបង្ហាញកតញ្ញុតាធម៌ចំពោះថ្លៃលោះនោះ! ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលព្រះបានសន្យាថានឹងមក យើងនឹងមានចិត្តកតញ្ញូជារៀងរហូតចំពោះរបៀបរៀបចំដ៏អស្ចារ្យនេះដែលបានជួយយើងឲ្យរួចផុតពីកំហឹងរបស់ព្រះ។—សូមអាន យ៉ូហាន ៣:១៦; ការបើកបង្ហាញ ៧:៩, ១០, ១៣, ១៤
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីយើងត្រូវការថ្លៃលោះ?
• តើថ្លៃលោះតម្រូវឲ្យលះបង់អ្វី?
• តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីថ្លៃលោះ?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងបង្ហាញជំនឿលើគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
មនុស្សជាតិនៅមានឱកាសផ្សះផ្សាជាមួយព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
ការសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើងដល់អាប្រាហាំ អ៊ីសាកនិងយ៉ាកុបអាចជួយយើងឲ្យដឹងគុណចំពោះការលះបង់ដ៏ធំធេងដើម្បីបង់ថ្លៃលោះ