ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោកមានសន្ដិភាព។ លោកចង់ឲ្យពួកគេបន្ដធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅពេលដែលពួកគេធ្វើដូច្នេះ នេះនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក។ សេចក្ដីសុខសាន្ដនេះទាក់ទាញមនុស្សជាច្រើនឲ្យចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំ។

ជាឧទាហរណ៍ គ្រូមន្ដអាគមម្នាក់នៅប្រទេសម៉ាដាហ្គាស្កាបានកត់សម្គាល់ថារាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានសន្ដិភាព ហើយបានគិតថា ‹បើនៅថ្ងៃក្រោយខ្ញុំចង់កាន់សាសនាណាមួយ ខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា›។ ក្រោយមក គាត់បានឈប់គោរពបូជាពួកវិញ្ញាណកំណាច ធ្វើការកែប្រែក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ដ។

ដូចបុរសនោះដែរ ជារៀងរាល់ឆ្នាំមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ទៅជាសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក ហើយរកឃើញនូវសេចក្ដីសុខសាន្ដដែលពួកគេចង់បានយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្ដែ គម្ពីរចែងថាការ«មានចិត្ដច្រណែនជូរចត់និងមានចិត្ដចង់បង្កទំនាស់»ក្នុងក្រុមជំនុំអាចបង្ខូចចំណងមិត្ដភាពនិងបង្កឲ្យមានបញ្ហា។ (យ៉ាកុប ៣:១៤-១៦) ប៉ុន្ដែគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យយើងនូវយោបល់ល្អៗអំពីរបៀបដែលយើងអាចជៀសវាងពីបញ្ហាទាំងនោះ ហើយធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយោបល់នេះបានជួយបងប្អូនខ្លះក្នុងស្ថានភាពផ្សេងៗនៃជីវិតរបស់ពួកគាត់។

បងប្រុសគ្រិស្ដនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនិងបងប្រុសម្នាក់ដែលធ្វើការជាមួយនឹងខ្ញុំមិនចុះសម្រុងគ្នាឡើយ។ នៅពេលមួយ ពេលដែលយើងកំពុងស្រែកដាក់គ្នា មានមនុស្សពីរនាក់បានចូលមក ហើយឃើញយើងផ្ទុះកំហឹងដាក់គ្នា»។

បងស្រីជេនណិតនិយាយថា៖ «បងស្រីម្នាក់ដែលផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងខ្ញុំជាទៀងទាត់ ស្រាប់តែឈប់ណាត់ខ្ញុំទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងគាត់ទៀត។ រួចមក គាត់ឈប់និយាយរកខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាមកពីហេតុអីទេ»។

បងប្រុសម៉ៃឃឺលរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំនិយាយតាមទូរស័ព្ទជាមួយនឹងបងប្អូនពីរនាក់នៅដំណាលគ្នា។ ម្នាក់បានលាយើង ហើយខ្ញុំបានគិតថាគាត់បានបិទទូរស័ព្ទហើយ។ រួចមក ខ្ញុំបាននិយាយអ្វីដែលមិនល្អអំពីគាត់ប្រាប់បុគ្គលម្នាក់ទៀតដែលនៅនិយាយជាមួយនឹងខ្ញុំ។ តែម្នាក់ដែលបានលាយើងនោះមិនបានបិទទូរស័ព្ទទេ»។

បងប្រុសហ្គារីបាននិយាយថា៖ «នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង អ្នកត្រួសត្រាយពីរនាក់ចាប់ផ្ដើមមានបញ្ហាជាមួយគ្នា។ ពួកគេបានស្ដីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការឈ្លោះប្រកែករបស់ពួកគេបានធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតធ្លាក់ទឹកចិត្ដ»។

បញ្ហាទាំងនេះប្រហែលជាមើលទៅដូចជាមិនមែនជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរទេ។ ប៉ុន្ដែ ស្ថានភាពទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកដែលពាក់ព័ន្ធឈឺចិត្ដយ៉ាងយូរ ហើយអាចបង្ខូចសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងក្រុមជំនុំ។ តែគឺជាការល្អមែនដែលបងប្អូនទាំងនេះបានធ្វើតាមការណែនាំពីគម្ពីរ ហើយធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពម្ដងទៀត។ តើអ្នកគិតថាគោលការណ៍ណាខ្លះពីគម្ពីរបានជួយពួកគាត់?

«កុំឲ្យឈ្លោះប្រកែកគ្នាតាមផ្លូវ»។ (លោកុប្បត្ដិ ៤៥:២៤) យ៉ូសែបបានឲ្យយោបល់នេះដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដល់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ពេលដែលពួកគេត្រឡប់ទៅឯឪពុករបស់ពួកគេវិញ។ ពេលដែលបុគ្គលម្នាក់មិនគ្រប់គ្រងលើអារម្មណ៍របស់គាត់ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនគាត់ឆាប់ខឹង ស្ថានភាពមិនល្អប្រហែលជានឹងទៅជាអាក្រក់ជាង។ អ្នកឯទៀតប្រហែលជានឹងចាប់ផ្ដើមខឹងផងដែរ។ បងគ្រិស្ដបានទទួលស្គាល់ថាជួនកាលគាត់ពិបាក មានចិត្ដរាបទាបនិងធ្វើតាមការណែនាំ។ គាត់ចង់កែប្រែ ដូច្នេះគាត់បានសូមការអភ័យទោសពីបងប្រុសដែលគាត់បានឈ្លោះប្រកែកជាមួយ។ រួចមក បងគ្រិស្ដបានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការគ្រប់គ្រងកំហឹងរបស់គាត់។ ពេលបងប្រុសនោះកត់សម្គាល់ថាបងគ្រិស្ដកំពុងខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីកែប្រែ គាត់ក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ។ ឥឡូវពួកគាត់មានសន្ដិភាពកាលដែលពួកគាត់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នា។

«ទីណាគ្មានការប្រឹក្សា នោះមិនបានតាមចិត្ដប៉ងទេ»។ (សុភាសិត ១៥:២២) ពេលមិត្ដភក្ដិម្នាក់របស់បងជេនណិតឈប់និយាយរកគាត់ បងជេនណិតបានសម្រេចចិត្ដធ្វើតាមខគម្ពីរនេះ។ គាត់បានទៅប្រឹក្សា ឬនិយាយជាមួយនឹងបងស្រីនោះ។ បងជេនណិតបានសួរបងស្រីនោះថាតើគាត់បានធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យបងស្រីនោះឈឺចិត្ដឬទេ? នៅដើមដំបូង ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់មានអារម្មណ៍មិនសូវស្រួលទេ តែកាលដែលពួកគាត់បន្ដនិយាយជាមួយគ្នាដោយចិត្ដត្រជាក់ ពួកគាត់មានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។ បងស្រីនោះបានទទួលស្គាល់ថាគាត់បានយល់ច្រឡំអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅអតីតកាល ហើយគាត់បានទទួលស្គាល់ថា តាមពិតបងជេនណិតមិនបានធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យគាត់ឈឺចិត្ដនោះទេ។ គាត់បានសូមបងជេនណិតអភ័យទោសឲ្យគាត់។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានទៅជាមិត្ដភក្ដិម្ដងទៀត ហើយសប្បាយរីករាយក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នា។

«ប្រសិនបើអ្នកកំពុងយកគ្រឿងបូជាមកទីបូជា ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់កំពុងប្រកាន់ទោសអ្នក ចូរទុកគ្រឿងបូជារបស់អ្នកនៅមុខទីបូជា រួចទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នកសិន»។ (ម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤) លោកយេស៊ូបានឲ្យឱវាទនេះក្នុងសុន្ទរកថារបស់លោកនៅលើភ្នំ។ ក្រោយពីបងម៉ៃឃឺលបាននិយាយមិនល្អអំពីបងប្រុសនោះ គាត់មានអារម្មណ៍មិនស្រួលសោះ។ បងម៉ៃឃឺលបានសម្រេចចិត្ដថាគាត់នឹងធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលចាំបាច់ដើម្បីធ្វើឲ្យស្ថានភាពនោះប្រសើរឡើងវិញ។ ដូច្នេះ គាត់បានទៅជួបបងប្រុសនោះ ហើយបានប្រាប់បងប្រុសនោះថាគាត់ស្តាយក្រោយយ៉ាងខ្លាំង។ តើអ្វីបានកើតឡើង? បងម៉ៃឃឺលនិយាយថា៖ «បងប្រុសនោះបានអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំដោយស្មោះ»។ រួច ពួកគាត់បានទៅជាមិត្ដភក្ដិម្ដងទៀត។

«ចូរទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ បើអ្នកណាមានហេតុត្អូញត្អែរអំពីអ្នកណាម្នាក់»។ (កូឡុស ៣:១២-១៤) តើអ្នកចាំអំពីអ្នកត្រួសត្រាយពីរនាក់ដែលបានឈ្លោះប្រកែកគ្នាឬទេ? ដោយចិត្ដសប្បុរស អ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានជួយពួកគាត់ឲ្យដឹងថាពួកគាត់កំពុងធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមានអារម្មណ៍មិនស្រួលនិងឈឺចិត្ដ។ អ្នកចាស់ទុំនោះបានរំលឹកពួកគាត់ថាពួកគាត់គួរតែមានចិត្ដអត់ធ្មត់ចំពោះគ្នានិងជួយរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកគាត់បានព្រមទទួលនិងធ្វើតាមឱវាទពីអ្នកចាស់ទុំនោះ។ ឥឡូវពួកគាត់ចុះសម្រុងគ្នាយ៉ាងល្អក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។

ឱវាទនេះនៅកូឡុស ៣:១២-១៤ក៏អាចជួយអ្នកឲ្យមានចិត្ដរាបទាប អភ័យទោសឲ្យបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ដ និងឈប់គិតអំពីបញ្ហានោះ។ ប៉ុន្ដែ ចុះបើយើងបានព្យាយាមអភ័យទោសឲ្យអ្នកណាម្នាក់ ហើយមិនអាចធ្វើបាន? មានគោលការណ៍គម្ពីរមួយនៅម៉ាថាយ ១៨:១៥ដែលអាចជួយយើង។ ទោះជានៅខនេះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ លោកបានរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើនៅពេលដែលយើងមានបញ្ហាជាមួយនឹងបងប្អូនណាម្នាក់។ ដោយសេចក្ដីសប្បុរសនិងចិត្ដរាបទាប យើងអាចទៅជួបបងប្អូននោះដើម្បីនិយាយជាមួយនឹងគាត់អំពីរឿងនោះ ហើយព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហានោះ។

មានយោបល់ជាច្រើនទៀតក្នុងគម្ពីរដែលអាចជួយយើង។ ភាគច្រើនយោបល់ទាំងនោះជាប់ទាក់ទងនឹងការពឹងផ្អែកលើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដើម្បីឲ្យយើងបង្ហាញ«ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ»។  គុណសម្បត្ដិទាំងនោះគឺ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរ សេចក្ដីសុខសាន្ដ ចិត្ដធ្ងន់ សេចក្ដីសប្បុរស គុណធម៌ ជំនឿ ចិត្ដស្លូតបូត ការចេះទប់ចិត្ដ»។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ ម៉ាស៊ីនអាចដំណើរការយ៉ាងល្អពេលគេលាបប្រេងលើគ្រឿងនៃម៉ាស៊ីននោះ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងងាយស្រួលជាងក្នុងការដោះស្រាយទំនាស់ ហើយមានទំនាក់ទំនងដ៏ល្អ នៅពេលយើងបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា។

យើងម្នាក់ៗមានបុគ្គលិកលក្ខណៈរៀងៗខ្លួន។ យើងម្នាក់ៗក៏មានគុណសម្បត្ដិខុសៗគ្នា ហើយទស្សនៈរបស់យើងនិងរបៀបដែលយើងបង្ហាញអារម្មណ៍ គឺខុសគ្នាដែរ។ អ្វីៗទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យយើងមានចំណងមិត្ដភាពដ៏សប្បាយរីករាយនិងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ប៉ុន្ដែ បុគ្គលិកលក្ខណៈខុសៗគ្នារបស់យើងក៏អាចធ្វើឲ្យមានការយល់ច្រឡំនិងការខ្វែងគំនិតគ្នាដែរ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលមានបទពិសោធន៍បានឲ្យឧទាហរណ៍មួយអំពីរបៀបដែលនេះអាចកើតឡើង ពេលគាត់និយាយថា៖ «មនុស្សដែលអៀនខ្មាសប្រហែលជាពិបាកពេលគាត់នៅជាមួយនឹងអ្នកដែលរួសរាយរាក់ទាក់។ ភាពខុសគ្នានោះប្រហែលជាមើលទៅមិនសំខាន់ ប៉ុន្ដែនេះអាចធ្វើឲ្យមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ»។ តើអ្នកគិតថាមនុស្សដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នាឆ្ងាយមិនអាចចុះសម្រុងគ្នាឬទេ? សូមយើងពិចារណាអំពីគំរូរបស់សាវ័កពីរនាក់។ ពេលយើងគិតអំពីពេត្រុស យើងប្រហែលជាគិតដល់បុគ្គលម្នាក់ដែលតែងតែនិយាយអ្វីណាក៏ដោយដែលមាននៅក្នុងចិត្ដរបស់គាត់។ ពេលយើងគិតអំពីយ៉ូហាន យើងប្រហែលជាគិតដល់បងប្រុសម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលតាមធម្មតាបានគិតមុនគាត់និយាយឬធ្វើអ្វីមួយ។ ពេត្រុសនិងយ៉ូហានមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នា។ ប៉ុន្ដែ ពួកគាត់បានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នាយ៉ាងល្អ។ (សកម្មភាព ៨:១៤; កាឡាទី ២:៩) នេះអាចកើតឡើងចំពោះយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ សូម្បីតែគ្រិស្ដសាសនិកដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នាឆ្ងាយក៏អាចបម្រើជាមួយគ្នាយ៉ាងល្អដែរ។

ប៉ុន្ដែ ចុះយ៉ាងណាបើបុគ្គលណាម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកនិយាយឬធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យអ្នកខឹង? គឺជាការល្អដែលអ្នកចាំថាគ្រិស្ដបានស្លាប់ដើម្បី បុគ្គលនោះដូចដែលលោកបានស្លាប់ដើម្បីអ្នកដែរ ហើយថាអ្នកត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់អ្នក។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥; រ៉ូម ៥:៦-៨) គឺមិនត្រឹមត្រូវទេឲ្យអ្នកសម្រេចចិត្ដថាអ្នកនឹងមិនធ្វើជាមិត្ដភក្ដិជាមួយនឹងបុគ្គលនោះឬថាអ្នកនឹងជៀសឆ្ងាយពីគាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើបុគ្គលនោះកំពុងធ្វើអ្វីដែលប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? តើគាត់ព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្ដដោយចេតនាឬទេ? ឬតើយើងគ្រាន់តែមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នា? តាមពិត តើគាត់មានគុណសម្បត្ដិដែលខ្ញុំចង់មានឬទេ?›។

ជាឧទាហរណ៍ បើបុគ្គលនោះចូលចិត្ដនិយាយ ប៉ុន្ដែអ្នកជាមនុស្សស្ងៀមស្ងាត់ សូមផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា ហើយខំមើលអ្វីដែលអ្នកអាចរៀនពីគាត់។ ចុះយ៉ាងណាបើគាត់មានចិត្ដទូលាយជាងអ្នក? តើអ្នកបានកត់សម្គាល់នូវសុភមង្គលដែលមកពីការឲ្យដល់មនុស្សវ័យចាស់ អ្នកដែលឈឺ ឬអ្នកដែលត្រូវការជំនួយឬទេ? តើអ្នកអាចរៀនពីបុគ្គលនោះអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចមានចិត្ដទូលាយជាងឬទេ? ចំណុចសំខាន់គឺទោះជាអ្នកនិងបុគ្គលនោះមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នាក៏ដោយ អ្នកអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិរបស់គាត់។ ទោះជាអ្នកទាំងពីរប្រហែលជាមិនទៅជាមិត្ដភក្ដិជិតស្និទ្ធក៏ដោយ អ្នកទាំងពីរអាចមានភាពជិតស្និទ្ធជាង។ នេះនឹងជួយអ្នកនិងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកឲ្យកាន់តែមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ។

នៅសតវត្សរ៍ទី១ មានបងស្រីពីរនាក់ឈ្មោះអឺរ៉ូឌានិងស៊ីនទីច។ តាមមើលទៅពួកគាត់មានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ ប៉ុន្ដែសាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្ដពួកគាត់«ឲ្យមានគំនិតស្របគ្នាក្នុងកិច្ចបម្រើលោកម្ចាស់»។ (ភីលីព ៤:២) យើងក៏ចង់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើងនិងធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងក្រុមជំនុំ។

ហេតុអ្វីយើងគួរបំបាត់ចោលយ៉ាងឆាប់រហ័សនូវអារម្មណ៍មិនល្អដែលយើងមានចំពោះអ្នកឯទៀត? យើងអាចប្រៀបប្រដូចអារម្មណ៍នោះទៅនឹងស្មៅដែលដុះនៅក្នុងសួនផ្កាដ៏ស្អាតមួយ។ បើយើងមិនដកស្មៅនោះចេញទេ វានឹងដុះពេញសួនផ្កាទាំងមូល។ ស្រដៀងគ្នាដែរ បើអារម្មណ៍មិនល្អរបស់យើងចំពោះអ្នកឯទៀតមានកាន់តែខ្លាំងឡើង នេះអាចជះឥទ្ធិពលដល់ក្រុមជំនុំទាំងមូល។ ប៉ុន្ដែ បើយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរបស់យើង  យើងនឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីរក្សាការពារសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងក្រុមជំនុំ។

ពេលដែលយើងព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត យើងប្រហែលជានឹងភ្ញាក់ផ្អើលដោយឃើញស្ថានភាពប្រែជាល្អប្រសើរឡើង។ បងស្រីម្នាក់មានបទពិសោធន៍នេះ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបងស្រីម្នាក់កំពុងប្រព្រឹត្ដមកលើខ្ញុំដូចខ្ញុំជាកូនក្មេង។ នេះពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំធុញទ្រាន់។ កាលដែលកំហឹងរបស់ខ្ញុំមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនិយាយកំបុតៗដាក់គាត់។ ខ្ញុំបានគិតថា ‹គាត់មិនបង្ហាញការគោរពដែលខ្ញុំសមនឹងទទួលទេ ដូច្នេះខ្ញុំនឹងមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះគាត់វិញដែរ›»។

ក្រោយមកបងស្រីនេះបានគិតអំពីចិត្ដគំនិតរបស់ខ្លួន។ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមើលឃើញគុណវិបត្ដិរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំខកចិត្ដចំពោះខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំត្រូវកែតម្រូវរបៀបគិតគូររបស់ខ្ញុំ។ ក្រោយពីខ្ញុំបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំបានទិញអំណោយតូចមួយ ហើយបានសរសេរសំបុត្រខ្លីមួយដើម្បីសុំទោសបងស្រីនោះចំពោះចិត្ដគំនិតមិនល្អរបស់ខ្ញុំ។ យើងបានឱបគ្នា ហើយយល់ព្រមបំភ្លេចរឿងនោះចោល។ យើងមិនដែលមានបញ្ហាជាមួយគ្នាទៀតទេ»។

មនុស្សទាំងអស់ត្រូវការសន្ដិភាព។ ប៉ុន្ដែ ការមានអំណួតឬការគ្មានទំនុកចិត្ដលើខ្លួនឯងអាចធ្វើឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្ដអ្វីដែលមិននាំឲ្យមានសន្ដិភាព។ នេះជារឿងធម្មតាក្នុងពិភពលោក ប៉ុន្ដែព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកប្រព្រឹត្ដខុសគ្នា។ ក្នុងចំណោមសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា គួរតែមានសេចក្ដីសុខសាន្ដនិងសាមគ្គីភាព។ ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំប៉ូលឲ្យសរសេរទៅកាន់គ្រិស្ដសាសនិកថា៖ ‹សូមឲ្យប្រព្រឹត្ដសមជាអ្នកដែលបានត្រូវហៅ›។ គាត់បានលើកទឹកចិត្ដពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ«ដោយមានចិត្ដរាបទាបនិងចិត្ដស្លូតបូតជានិច្ច ថែមទាំងមានចិត្ដធ្ងន់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រមទាំងព្យាយាមរក្សាឲ្យមានសាមគ្គីភាពដែលមកពីសកម្មពលរបស់ព្រះ ដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្ដទុកជាចំណងដែលនាំឲ្យមានឯកភាព»។ (អេភេសូរ ៤:១-៣) «ចំណងដែលនាំឲ្យមានឯកភាព»ដែលរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមាន គឺមានតម្លៃណាស់។ ដូច្នេះ សូមយើងម្នាក់ៗធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីធ្វើឲ្យចំណងនេះកាន់តែរឹងមាំឡើងៗ ហើយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាណាក៏ដោយដែលយើងមានជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើង។