1. Ko‘p bizda illat va gard,

Rab buni bilar.

Lek shunda ham U bizni

Jon-dildan sevar.

Mo‘ldir Uning mehri,

Yo‘qdir bunda tengi.

Biz ham U kabi bo‘lib,

Qattiq sevaylik.

2. Ma’nan sust bo‘lib qolar

Ba’zida inson.

Gar unga yordam bersak,

U topar darmon.

Kuch baxsh etar Tangri,

Hech qoldirmas uni.

Biz ham bu inson uchun

Yor-do‘st bo‘laylik.

3. Gar zaif va xor qalbga

Biz bersak dalda,

U qayta turmoq uchun

Kuch topgay shunda.

Gar jonkuyar bo‘lsak,

Har gal maqtab tursak,

Bunday qalb taskin olgay,

Dard-g‘ami ketgay.