LIJD 135
“Wäs klauk mij kind”
-
1. Mijn jonges un määkes
tau mij jij häwe wërd.
Dårweegen is air faind
wat juuch ni lijre däit.
Gans sicher jij koine
juuch hule an mijne häin
un tau andrer wijse
dat jij mij lijbe sër.
(KOOR)
Höör mij lijb jong un mij laiw määke
daut leewe soo’s mij frööge däit.
Wäst klauk un daut mij sër gefale
un ik dau soo juuch seegne sër.
-
2. Up ümer kast leewe
wen’s duu mij dijne däist.
Wen dat ni soo licht is
ik bün ümer bij dij.
Wekmåls andrer koine
dij traurig låte, jå!
Ik dau dij behüüte,
mijn hand dij geewe dau.
(KOOR)
Höör mij lijb jong un mij laiw määke
daut leewe soo’s mij frööge däit.
Wäst klauk un daut mij sër gefale
un ik dau soo juuch seegne sër.
(Sai uk Deut 6:5, Ecl 11:9 un Isa 41:13.)
