ເຈົ້າຮູ້ບໍ?
ໃນສະໄໝບູຮານ ຄົນທີ່ຢາກເດີນທາງທາງທະເລຕ້ອງເຮັດແນວໃດ?
ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ເຮືອໂດຍສານບໍ່ມີໃນສະໄໝຂອງໂປໂລ. ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເດີນທາງທາງທະເລ ຕ້ອງໄປຊອກຫາເຮືອຂົນສົ່ງສິນຄ້າທີ່ຈະໄປທາງດຽວກັນກັບລາວ ແລະເຮືອນັ້ນຕ້ອງພ້ອມທີ່ຈະຮັບເອົາຜູ້ໂດຍສານ. (ກິດ. 21:2, 3) ເຖິງວ່າເຮືອບໍ່ໄດ້ໄປເຖິງຈຸດໝາຍປາຍທາງຂອງຜູ້ທີ່ເດີນທາງ ແຕ່ລາວກໍສາມາດໄປຕໍ່ເຮືອລຳອື່ນຢູ່ທ່າເຮືອຕ່າງໆເພື່ອຈະໄປເຖິງຈຸດໝາຍຂອງລາວ.—ກິດ. 27:1-6
ສ່ວນຫຼາຍເຮືອຈະເດີນທາງໄປຕາມລະດູການ ແຕ່ເວລາເດີນທາງຈະບໍ່ຕາຍໂຕ. ນອກຈາກດິນຟ້າອາກາດບໍ່ດີແລ້ວ ນັກແລ່ນເຮືອບາງຄົນທີ່ຖືໂຊກລາງຈະບໍ່ອອກເດີນທາງເຊັ່ນ: ຖ້າມີໂຕກາມາຈັບເຊືອກມັດໃບເຮືອແລ້ວຮ້ອງສຽງດັງໆ ຫຼືເຫັນຊາກເຮືອທີ່ແຕກຢູ່ຝັ່ງທະເລ. ຕອນທີ່ມີລົມພັດມາຢ່າງເໝາະສົມ ນັກແລ່ນເຮືອຈະໃຊ້ໂອກາດນັ້ນເພື່ອອອກເດີນທາງທັນທີ. ເມື່ອຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເດີນທາງຮູ້ວ່າເຮືອລຳໃດຈະຮັບລາວເປັນຜູ້ໂດຍສານ ລາວກໍຈະເອົາເຄື່ອງທີ່ເດີນທາງລົງໄປປະໄວ້ຖ້າຢູ່ທ່າເຮືອ ແລະລໍຖ້າຟັງຄຳປະກາດວ່າເຮືອລຳນັ້ນຈະອອກເດີນທາງຕອນໃດ.
ນັກປະຫວັດສາດ ໄລເນວ ແຄັດເຊິນບອກວ່າ: “ຈັກກະພັດໂລມມີບໍລິການທີ່ສະດວກສະບາຍຫຼາຍ ຜູ້ທີ່ຕ້ອງເດີນທາງບໍ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼາຍຢູ່ທ່າເຮືອ. ທ່າເຮືອໂລມຕັ້ງຢູ່ປາກແມ່ນ້ຳໄທເບີ. ໃນເມືອງອັອດສະເຕຍທີ່ຢູ່ໃກ້ທ່າເຮືອນັ້ນມີເດີ່ນປີອາຊາໃຫຍ່ແຫ່ງໜຶ່ງ ເຊິ່ງເດີ່ນນີ້ກໍມີສຳນັກງານຫ້ອງການຕ່າງໆຕັ້ງຢູ່ອ້ອມຮອບ. ຫ້ອງການສ່ວນຫຼາຍກໍເປັນຫ້ອງການຕາງໜ້າຂອງພໍ່ຄ້າຂົນສົ່ງຈາກທ່າເຮືອອື່ນໆເຊັ່ນ: ພໍ່ຄ້າຂົນສົ່ງທາງເຮືອຈາກເມືອງນາບອນ [ປັດຈຸບັນຢູ່ໃນຝຣັ່ງ], ພໍ່ຄ້າຂົນສົ່ງທາງເຮືອຈາກເມືອງຄາເຖດ [ປັດຈຸບັນຢູ່ໃນຕຸຍນີຊີ] ແລະໃນບ່ອນອື່ນໆອີກ . . . ຜູ້ໃດທີ່ຢາກເດີນທາງທາງເຮືອພຽງແຕ່ມາສອບຖາມຕາມຫ້ອງການຕົວແທນຂອງເມືອງທີ່ລາວຈະໄປ.”
ເຖິງວ່າການເດີນທາງທາງທະເລຈະປະຢັດເວລາສຳລັບຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເດີນທາງ ແຕ່ກໍມີຄວາມສ່ຽງຄືກັນ. ໂປໂລເອງກໍໄດ້ປະສົບກັບເຮືອແຕກຫຼາຍເທື່ອໃນຕອນທີ່ລາວເດີນທາງໄປປະກາດຢູ່ຕ່າງປະເທດ.—2 ໂກ. 11:25
