Бүгүнки күндә нурғунлиған адәмләр өзлирини «мәсиһий» дәп атап, шуниң билән пәхирлиниду. Амма уларниң иш-һәрикәтлиридә шәхсийәтчилик, ялғанчилиқ, рәһимсизлик дегән илләтләр байқилиду. Бәзилири болса, һәмрайиға вапасиз болуп, һөрмәт көрсәтмәйду. Шуни көргән адәмләр: «Мәсиһийләр шундақ болуши керәкму?»— дәп ойлинип қалиду.

Һәқиқий мәсиһий қандақ болуши керәк?

 «Мән мәсиһий» дәп ейтиш оңай, лекин бу йетәрлик әмәс. Муқәддәс китапқа асасән, мәсиһий дәп Әйса Мәсиһниң әгәшкүчилирини ейтиду (Әлчиләр 11:26). Әйса мундақ дегән: «Әгәр мениң сөзүмгә риайә қилсаңлар, шунда һәқиқәтән мениң шагиртлирим болисиләр» (Йоһан 8:31). Әлвәттә, һечким Әйсаниң ейтқанлирини мукәммәл түрдә орунлалмайду. Шундақ болсиму, мәсиһийләр Әйсаниң нәсиһәтлиригә қулақ селип, уларға һәрқандақ вәзийәтләрдә әмәл қилишқа тиришиду. Бәзибир мисалларни қараштуруп, муһакимә қилайли.

Мәсиһийләр адәмләрни яхши көриду

 Әйса пәйғәмбәр немә дегән? «Силәргә йеңи вәсийәт беримән: бир-бириңларға меһир-муһәббәтлик болуңлар. Силәрни мән сөйгинимдәк, силәрму бир-бириңларни дәл шундақ сөйүңлар. Әгәр бир-бириңларға меһир-муһәббәтлик болсаңлар, силәрниң мениң шагиртлирим екәнлигиңларни һәммиси тонуйду» (Йоһан 13:34, 35).

 Әйса пәйғәмбәр немә қилған? Әйса һәммә адәмләрни яхши көргән вә уларниң келип-чиқиши, байлиғи, дәриҗисигә қаримиған. У ағриқларни сақайтқан, ач қалғанларни тойдурған, һәтта башқилар үчүн җенини пида қилған (Мәтта 14:14—21; 20:28).

 Мәсиһийләр қандақ һәрикәт қилиду? Мәсиһийләр мәрт вә кәчүрүмчан болиду һәм үз хатирә қилмайду. Улар муһтаҗ адәмләргә ярдәм қолини созушқа һәрқачан тәйяр вә башқиларниң мәнпәитини көпирәк ойлайду (Йоһанниң 1-хети 3:16).

Мәсиһийләр растчил болиду

 Әйса пәйғәмбәр немә дегән? «Мән — ... һәқиқәт» (Йоһан 14:6).

 Әйса пәйғәмбәр немә қилған? Әйса һәр вақитта сөзлиридиму, иш-һәрикитидиму растчил болған. У һечқачан адәмләрни өз мәнпәити үчүн қолланмиған вә башқиларниң натоғра хуласигә келиши үчүн қәстән сөзлимигән. Хәлиқ Әйсани һәрқачан һәқиқәтни ейтидиған вә растчил адәм дәп тонуған. Һәтта униң растчиллиғи қаршилиқларға елип кәлсиму, у дайим һәқиқәтни сөзлигән (Мәтта 22:16; 26:63—67).

 Мәсиһийләр қандақ һәрикәт қилиду? Мәсиһийләр алдимайду. Улар селиқ төләйду, оғурлуқ қилмайду вә иш вақтини толуқ атқуруп, вәзийәтлирини адил орунлайду (Римлиқларға 13:5—7; Әфәсликләргә 4:28). Улар башқиларни пайда көрүш үчүн қолланмайду, емтиһанларда көчәрмәйду вә иш һөҗҗәтлирини тоштурғанда ялған мәлумат бәрмәйду (Ибранийларға 13:18).

Мәсиһийләр меһрибанлиқ көрситиду

 Әйса пәйғәмбәр немә дегән? «Әй, җапакәшләр вә еғир жүкни үстигә алғанлар, һәммиңлар йенимға келиңлар вә мән силәргә арамлиқ беримән. Мән мулайим вә кәмтәрмән, мән көтәргән әпкәшни көтирип, мәндин үгиниңлар. Шундақ қилип җениңлар арам тапиду. Чүнки мениң әпкишимни көтириш асан вә жүкүм еғир әмәс» (Мәтта 11:28—30, ЙД).

 Әйса пәйғәмбәр немә қилған? Әйса меһрибан болғачқа, адәмләр униң қешида өзлирини яхши һис қилған. У балиларни яхши көргән, көңли йерим кишиләргә тәсәлли бәргән вә адәмләргә һөрмәт-еһтирам көрсәткән (Марк 10:13—15; Луқа 9:11).

 Мәсиһийләр қандақ һәрикәт қилиду? Мәсиһийләр адәмләргә силиқ-сипайә вә меһрибанлиқ билән муамилә қилиду. Улар қопал сөзлимәйду вә башқиларни камситмайду (Әфәсликләргә 4:29, 31, 32). Улар адәмләргә көңүл бөлүп, ярдәм беришкә тиришиду (Галатилиқларға 6:10).

Мәсиһийләр өз һәмрайиға вападар болиду

 Әйса пәйғәмбәр немә дегән? «Худа бир боюнтуруқ астиға қошқанларни адәм айримисун!» (Марк 10:9)

 Әйса пәйғәмбәр немә қилған? Әйса өзи той қилмисиму, җүпләрниң бир-биригә вападар болуши керәклигини ейтқан (Мәтта 19:9). У некани вәйран қилидиған һәрқандақ нәрсидин нери турушни әскәрткән (Мәтта 5:28).

 Мәсиһийләр қандақ һәрикәт қилиду? Мәсиһийләр некаға һөрмәт билән қарайду (Ибранийларға 13:4). Әр-аяллар өз ара иззәт-һөрмәт вә меһир-муһәббәт көрситиду (Әфәсликләргә 5:28, 33).